Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
542
Cavid əfəndi mənim onu müşahidə etdiyimi, oturub dərs oxu-
mağımı görməzdi. Gündüzlər onların evinə gedəndə o, heç bir
vaxt soruşmazdı ki, niyə mən dərslərimi gecə hazırlayıram. Mən
inanıram ki, ilham saatlarında mən onun bir dəfə də olsun nəzə-
rinə çarpmamışam. Arabir Cavid əfəndi yerindən qalxıb dəhlizdə
qoyulan əlüzyuyana yaxınlaşar, üzünü sərin su ilə yuyar və sonra
yenə də işinə davam edərdi. Belə vaxtlarda mən hiss edirdim ki,
o, özünün təzə bir əsərini yaradır. Belə vaxtlarda fikrimdən keçən
o olurdu ki, görün böyük sənətkarın böyük və dahiyanə əsərləri
necə də kiçiçik, hətta üstündə yer olmayan bir masanın ətrafında
yaranır.
Mən dərslərimi hazırlayıb qurtarandan sonra yatmağa
gedərdim. İlhama gəlmiş şair isə gecənin keçməsinə baxmayaraq,
sənət aləminə qərq olub yazmaqda davam edərdi...
1980
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
543
Kövkəb Səfərəliyeva
Úàâèä ýåúÿñè
922-ci il. Keçmiş Marinski gim-
naziyasının əsasında yaradılmış
3 nömrəli sovet məktəbi. Bu məktəb üç
növbəliydi. Hər partada üç-dörd şagird
oturardı. Qışda sinif otaqları soyuq
olardı. Böyük tənəffüsdə hərəmizə 100
qram çörək verilərdi.
Çar hökuməti dövründə bizi öz
doğma ədəbiyyatımızla tanış etməzdi-
lər. Təbiidir ki, Azərbaycanda Sovet ha-
kimiyyəti qurulduqdan sonra bizim
doğma ədəbiyyatımıza marağımız qat-qat artdı. İndi böyük min-
nətdarlıq hissilə xatırladığım ədəbiyyat müəllimimiz İbrahim
Axundzadə bizi dahi Azərbaycan sənətkarlarının əsərlərilə tanış
edər, əsərlərini bizə sevdirərdi. Deməliyəm ki, o zamanlar bizim
məktəbdə oxuyan azərbaycanlı qızlar çox az idi. Cəmi beş nəfər.
Biz xüsusilə Mirzə Ələkbər Sabirin, Hüseyn Cavidin yaradıcılığı
ilə çox maraqlanardıq, şeirlərindən parçalar əzbərlərdik.
Məktəbdə ədəbiyyat müəllimimizin təşəbbüsü ilə ədəbiyyat
dərnəyi yaratdıq, ədəbi gecələr keçirməyə başladıq. Birinci ədəbi
gecə Mirzə Ələkbər Sabirin, ikincisi isə Hüseyn Cavidin yara-
dıcılığına həsr olundu. M.Ə.Sabirin xatirə gecəsindən sonra bizə
dedilər ki, sizi Xalq Komissarlar Şurasına çağırırlar. Məlum oldu
ki, bizi Xalq Komissarlar Şurasının sədri Nəriman Nərimanov
yoldaş öz yanına çağırır. Ancaq nə üçün? Bu, heç birimizə aydın
deyildi.
Biz, qızlar onun kabinetinə yaxınlaşarkən həyəcanımız daha
da artdı. Kabinetə girərkən özümüzü o qədər itirdik ki, Nəriman
Nərimanov yoldaşa ağıllı-başlı salam da vermədik. Lakin o, bizi
1
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
544
çox səmimi qarşıladı. Hamımızı diqqətlə nəzərdən keçirdi. Sonra
dedi:
– Eşitmişəm ki, Sabirə həsr olunmuş xatirə gecəsini siz təşkil
etmisiniz? Sizə bu ideyanı kim verdi? Bunu sizə kim tapşır-
mışdı?..
Biz etiraf etdik ki, heç kim. Bu, bizim öz təşəbbüsümüzlə
olmuşdu. Böyük Sabirə məhəbbətimizdən irəli gəlmişdi.
Nəriman Nərimanov bizi diqqətlə dinlədi. Sonra bizə mənalı-
mənalı baxdı və dedi:
– Qoçaq qızlar, bilirsinizmi siz nə eləmisiniz? Siz çox böyük
və xeyirxah iş görmüsünüz!..
Nəriman Nərimanovun bu sözləri nə qədər səmimiyyətlə və
bir qədər də həyəcanla dediyini indi də xatırlayıram.
O, bizim təşəbbüsümüzü bəyəndi. Ona yüksək qiymət verdi.
Sonra məsləhət gördü ki, növbəti ədəbi gecəmizi görkəmli
Azərbaycan şairi və dramaturqu Hüseyn Cavidə həsr edək.
Nəriman Nərimanovun səmimi sözləri, qayğısı və təşəbbü-
sümüzü bəyənməsi bizi daha da ürəkləndirdi. Biz “Hüseyn Cavid
gecəsi”nə daha inamla və həvəslə hazırlaşmağa başladıq. Onun
şeirləri, dram əsərləri ilə daha yaxından tanış olandan sonra biz
başa düşdük ki, Nəriman Nərimanov nə üçün bizim diqqətimizi
məhz Hüseyn Cavidə cəlb etmişdi. Yeni sosializm quruculuğunda
biz onun əsərlərindən çox şey öyrənə bilərdik: insanpərvərlik
ideyaları, ədalətsiz müharibələrə nifrət, humanizm, qadın hüquq-
suzluğuna qarşı üsyankar çıxış, ümumbəşəri problemlər. Bunlar
hər bir oxucunu maraqlandıran məsələlər idi. Şairin qadınlara həsr
etdiyi bir şeir isə məni çox tutmuşdu:
Qadın! Ey sevgili həmşirə, oyan!
Ana! Ey nazlı qadın, qalx!
Uyuyan... Ana övladını bəslər, böyüdür,
Anasız millət, əvət öksüzdür.
Sənin aləmdə vəzifən, hissən
Nə böyük, həm ağırdır, bilsən?!
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
545
Biz Hüseyn Cavidə həsr edilmiş gecədə həm onun şeir-
lərindən, həm də dram əsərlərinin birindən parçalar göstərmək
qərarına gəldik. Şeirlərindən parçalar söyləmək nisbətən asan,
dram əsərlərindən bir parça göstərmək isə çox çətin idi. Biz bunu
rejissorsuz edə bilməzdik.
Bəxtimiz gətirdi, Çox keçmədi ki, rəfiqəmiz Hənifə xanım o
zaman məşhur olan rejissor və aktyor Abbas Mirzə Şərifzadəyə
ərə getdi. Onu bizim məktəbə gətirdi. Niyyətimizi A.M.Şərifza-
dəyə bildirdik. Qərara gəldik ki, gecədə “İblis” mənzum faciə-
sindən bir parça göstərək. Lakin aramızda İblis rolunu oynayan
“aktyor” yox idi. Ona görə də həmim faciənin dördüncü pərdəsin-
dən İblis səhnəyə çıxana qədərki yeri seçdik. Buna baxmayaraq,
yenə həmin parçanı göstərməkdə biz olduqca çətinlik çəkirdik.
Sevimli rejissorumuz Abbas Mirzə Şərifzadə bu işdə bizə kömək
etdi. Biz obrazların öhdəsindən imkan daxilində gəlməyə hazır-
landıq. Onun məşq zamanı “İblis”dən göstərdiyi parçalar bizi lap
heyran edirdi. Abbas Mirzə Şərifzadə göstərəcəyimiz parçada
müəllif fikirinin açılmasında, hərəkətlərimizin və sözlərimizin
təbii və inandırıcı alınmasında bizə çox kömək elədi.
Hüseyn Cavid gecəsinin keçirilməsi yaxınlaşdıqca bizim
həyəcanımız da artırdı. Açıq deyim ki, heç biz Sabir gecəsində
belə həyəcan keçirmirdik. Hüseyn Cavidin gecədə iştirak edəcə-
yini eşidəndə isə həyəcanımız daha da çoxaldı...
Gecənin proqramı hazırlanmışdı. İpək lentlər üzərində zərif
hərflərlə “Cavid gecəsi” sözləri yazılmışdı. Gecənin iştirakçıları
lentləri döşlərinə vurmuşdular.
Cavid gecəsi 1922-ci il martın 27-də keçirildi. Gecə keçirilən
sinif otağı o qədər də böyük deyildi. Otaq gecədə iştirak edənləri
tutmadı. Gecəyə gələnlər ayaq üstündə durmalı oldular. Bir
çoxları isə səhnəyə yaxın olan pənçərələrdə oturdu.
Hüseyn Cavid öz həyat yoldaşı Mişkinaz xanımla gecəyə
gəlmişdi. Onlar ön sırada oturmuşdular.
Gecə başlandı. Sürəyya Talıbxanbəyli azərbaycanca və rusca
Hüseyn Cavidin tərcümeyi-halı və Azərbaycan ədəbiyyatına xid-
Dostları ilə paylaş: |