137
Karakalpakistan’da 1919–1921 yılları arasında herhangi bir vergi düzeni
uygulanmamıştır. Kızıl ordu askerleri kafalarına göre vergi toplamışlardır.
Sovyetlerin bu davranışları Karakalpakistan’da millî ayaklanmaların çıkmasında
etkili olmuştur. Halkın her kesimi bu mücadeleye destek vermiştir. Bu
ayaklanmaların önderliğini de din adamları yapmıştır. Hatta bu ayaklanmalara Ural
Kazakları da destek vermişlerdir.
Bolşevikler, Karakalpakistan’ın Amuderya Kolu’nda ihtilâli
gerçekleştirdikten sonra Kasım 1919 tarihinde ihtilâli Hive Hanlığı’na nakletmek için
hazırlıklara başlamışlardır. Bolşevikler, Hive Hanlığı’nda yönetimi ele geçirdikten
sonra birçok haksızlıklar da yapmışlardır. Bolşevik yöneticiler özellikle Hive
Hanlığı’nda yağmalama hareketlerini çok yapmışlardır.
397
Yöneticiler, askerleri
görevlendirerek insanların evlerindeki eşyalara el koymuşlar; beğendikleri kadın ve
kızları esir muamelesi ile himayelerine katmışlardır. Bolşevikler yağmaladıkları
malları ve esirleri Petro-Aleks ve Hive pazarlarında satarak büyük paralar
kazanmışlardır. Hive hanlarının sarayları yağmalanarak büyük tahribatlar yapılmıştır.
Devletin ileri gelenleri ise hiç sorgulanmadan yakalandıkları yerlerde kurşuna
dizilmiştir.
398
Petro-Aleks Geçici Hükûmet yöneticisi J. Sultanmuratov’un söylediğine göre
geçici hükûmet, Bolşevik askerlerin oyuncağı hâline gelmiştir. Çünkü geçici
hükûmet temsilcilerinden çok, kızıl askerlerin emirleri ve istekleri uygulanır
olmuştur. Karakalpakların hâkim olduğu Amuderya Kolu’nda yönetim açısından çok
sıkı tedbirler alınmıştır. Bu amaçla eğitim ve adliye işleri Semerkant bölgesine,
askerî ve ekonomik yönetim de Sırderya Bölgesine bağlanmıştır. Bazı zamanlarda ise
doğrudan Türkistan ÖSSC’ye bağlanmıştır. Bu nedenle Bolşeviklerin icraatlarını
kontrol etmek ve hesap sormak zorlaşmıştır. Bağlantılar uzak olduğu için
Bolşevikleri kontrol etmek de güçleşmiştir. Bu aksaklıkları gören Türkistan Merkez
Yürütme Komitesi, Karakalpakların yaşadığı Amuderya Kolu’nu kendi sınırları
dâhilinde vilâyete dönüştürmüştür. Böylece bütün idarî yetkiler Amuderya Vilâyeti
içinde kalmıştır. Amuderya Vilâyetinin merkezi de Törtkül (Petro-Aleks) olmuştur.
397
B. Hayıt, ayn. esr, s. 267–274.
398
G. A. İsakova, “Jenskiy vopros v Karakalpakstane 1917–1920 gg. (Karakalpakistan’da Kadın
Sorunu 1917–1920)”, Karakalpakstan Vestnik, No:1, Nökis 2000, s. 36.
138
Amuderya Vilâyetinin ihtilâl komitesi de Türkistan Merkez Yürütme Komitesi
tarafından belirlenmiştir. Rusya’da meydana gelen Ekim İhtilâli ve sonrasındaki
gelişmeler Karakalpakistan’ı hem siyasî hem de ekonomik krize sokmuştur. Ekim
İhtilâli’ne kadar Karakalpakistan’da 232.766 kişi yaşarken bu sayı 1920 yılında
161.344 kişiye kadar düşmüştür. 1917–1920 yılları arasında yaklaşık 73.000 kişi yani
ülkenin % 31’i yok olmuştur.
399
Rusya’nın içinde bulunduğu durumdan faydalanmak isteyen Genç Hiveliler
hareketi, 1920 yılında Hive’deki hükûmeti ele geçirmiştir. 1 Şubat 1920 tarihinde de
Harezm Halk Cumhuriyeti’nin kurulduğunu ilân etmişlerdir. Rusya hükûmeti, bu
cumhuriyeti tanımak zorunda kalmıştır. Buhara’da olduğu gibi Harezm’de de
Sovyetlere karşı mücadeleler devam etmiştir. Türkmen Cüneyt Han önderliğindeki
mücadele birlikleri Ocak 1924 tarihinde Hive’yi kuşatmışlardır. Fakat Rusya’dan
gelen askerî yardım sebebiyle kuşatma başarısız olmuş ve Harezm’deki ayaklanma
da bastırılmıştır. Sovyet Rusya Yönetimi bu ayaklanmadan sonra Harezm Halk
Cumhuriyeti’ne son vermiştir. Harezm 5. Halk Kongresi, 29 Eylül 1924 tarihinde
aldığı kararla Harezm Halk Cumhuriyeti’nin lâğvedilmesine karar verilmiştir.
Harezm bundan sonra eyaletlere bölünmüştür.
400
Karakalpakistan da bu eyaletlerden
birisi olmuştur.
B- Karakalpakistan’da Sovyet Yönetimine Karşı Ayaklanmalar
1- Türkistan’da Çıkan Ayaklanmaların Karakalpakistan’a Etkisi
Çarlık Rusyası’nın yıkılmasından sonra yeni bir Sovyet İmparatorluğu
kurulmuştur. Yeni kurulan Sovyet İmparatorluğu’nda çarlık döneminde olduğu gibi
baskıcı ve sindirici bir politika uygulanmaya başlamıştır. Bu politikalara
dayanamayan Türk toplulukları, bu baskılara 1917–1934 yılları arasında topyekûn
bir ayaklanmayla karşılık vermişlerdir.
401
Ruslar, Türkistan’da başlayan bu
ayaklanmaları “ Basmacılık” olarak adlandırmışlardır. Sovyet kaynaklarına göre
basmacı terimi basmak fiilinden gelmekte ve baskıncı-haydut anlamı taşımaktadır.
Terimin basmak fiilinden geldiği doğrudur; ancak Türkçede bu fiil birdenbire hücum
399
Vesti Karakalpakstana Gazetesi, 20 Aralık 1997.
400
B. Hayıt, ayn. esr., s. 273-274.
401
Tukli Abdullahzade, “Basmacılık”, Yeni Türkistan Dergisi, sayı:8, İstanbul 1928, s. 12.
139
etmek anlamına gelmektedir. Bu nedenle “basmacı” terimini haydutlukla
ilişkilendirmek doğru değildir.
1917–1924 yılları arasında önce Fergana’da daha sonra da Buhara, Semerkant
ve Hive’de çıkan ayaklanmalar Rusları uzun yıllar uğraştırmıştır. Bu ayaklanmalar
kısa aralıklarla 1934 yılına kadar devam etmiştir. Türkistan’ın kurtuluşu için
mücadele eden mücahitler kendilerini hürriyetçiler, İslâm askerleri, vatan
koruyucuları, Türkistan azatlığının askerleri ve Korbaşılar olarak
adlandırmışlardır.
402
Ruslar her ne kadar bu hareketi küçültmeye ve lekelemeye
çalışmışlarsa da bu hareket dünyada Türk milliyetçilik hareketleri olarak kabul
görmüştür.
Basmacılık hareketinin başlangıcı 1917 yılına dayanmaktadır. Aralık 1917’de
Hokand şehrinde 4. Müslümanlar Kurultayı toplanmış ve Türkistan Özerk
Cumhuriyeti’nin kurulduğu ilân edilmiştir. Bu devlet, o dönemde Taşkent’te kurulu
bulunan Sovyet komiserleri tarafından tanınmamıştır. Sovyetler, 31 Ocak 1918
tarihinde aldıkları kararla bu cumhuriyeti yok etmeye karar vermişlerdir. Rus
askerleri ve Ermenilerin Taşnaksutyun Partisi üyeleri askerleri, bu devleti ortadan
kaldırmak için 5 Şubat tarihinde Hokand şehrine saldırmışlardır. Türkistan Özerk
Cumhuriyeti askerleri, Korbaşı Ergeş başkanlığında Rusların ve Ermenilerin yapmış
olduğu bu saldırıya karşılık vermiştir. İki taraf arasındaki çatışmalarda 10.000
Türkistanlı hayatını kaybetmiştir. Bu mücadele kısa sürede bütün Türkistan’ı ayağa
kaldırmıştır.
403
Hokand (Hocent) şehrinin Ruslar tarafından işgali, Türkistan’daki
hürriyet savaşını başlatmaya yetmiştir. Zaten 1917 yılı öncesinde Türkistanlılarda
Ruslara karşı duyulan bir nefret vardı. Çünkü Türkistanlılar 1916 yılında çıkan
ayaklanmalarda büyük kayıplar vermişlerdi. Hokand’da çıkan ayaklanma 1918
yılında Fergana’ya buradan da Buhara, Hive, Karakalpakistan toprakları ve Türkmen
topraklarına yayılmıştır. Türkistan’ın her bölgesinde en az yüz kişiden kurulmuş
gerilla tipi gruplar Ruslara karşı mücadele etmeye başlamıştır. Her grup kendi başına
hareket etmiştir. Bu grupları bir çatı altında toplamak için çaba gösterilmişse de
başarılı olunamamıştır. Irgaş, Müdemmin Bey ve Kurşimad Bey 1918–1919
402
Baymirza Hayıt, “Türkistan’da Basmacılık (Millî Mücadele) Tarihinin Ana Hatları”, V.
Milletlerarası Türkoloji Kongresi, 23–28 Eylül 1985, Tebliğler, Cilt I, İstanbul 1986, s. 272–273.
403
B. Hayıt, ayn. bldr., s. 271–272.
Dostları ilə paylaş: |