Güllü. indd
Yüklə 3,24 Mb. Pdf görüntüsü
|
63 kin bu yolda başqa qanlar da tökülüb. Uzun illər bu qanları kimin və nəyə görə tökməsi sanki məlum idi. Təəssüf ki, bu gün belə sovet dövrü uydurulan yalan- lar araşdırılmadan təkrar olunur. Məsələn, hər 9 may qabağı elə bizim rəsmi mətbuat orqanlarında da belə bir fikir səslənir: “9 may Belarus tarixində ən ehti- ramla anılan bayramlardan biridir. Axı, ölkə Qələbə yolunda həddindən çox qurban vermişdir: həmin mü- haribədə onun hər üç sakinindən biri həlak olmuşdur. Dünyanın heç bir dövləti faşizm təcavüzünə qarşı belə kütləvi müqavimət göstərməmişdir. Məhz buna görə mayın 9-da Belarus Respublikasında müharibə qəh- rəmanlarının ünvanına xüsusi razılıq və minnətdarlıq dolu sözlər səslənir”. Hətta Belarus Azərbaycanlıları İcmaları Konqresi (BAİK) Beynəlxalq İctimai Birli- yinin (BİB) fəalları 1941-1945-ci illər Böyük Vətən müharibəsində nasist Almaniyası üzərində Qələbə Günü şərəfinə “Xatın” memorial kompleksini ziyarət edərək, kəndlə birlikdə yandırılan dinc sakinlərin xa- tirəsini anır, kompleksin önünə əklil və tər çiçəklər qoyurlar... Məlumata görə, tədbirdə Azərbaycanın Belarusdakı səfirliyinin əməkdaşları, BAİK-in və onun gənclər bölməsinin nümayəndələri də iştirak edirlər. Yəni hətta Belarusda fəalliyyət göstərənlər belə bu tarixi faciənin əsl mahiyyətini dərk edə bil- məyiblər. Bəlkə də hansısa tarixi cinayətin üstünün açılması bu gün kimlərəsə sərf etmir… Bizə söylənilən, tarix kitablarında öyrədilən yalan belə idi: Xatın 1943-ci ilin baharında faşistlər tərə- findən məhv edilmişdir. Xatın kəndinin partizanlara 64 yardım göstərməsi ehtimal edilən 149 sakininin ha- mısı ümumi kollektiv cəza prinsipinə uyğun olaraq diri-diri yandırılmış və ya güllələnmişdir. 1969-cu ildə isə kəndin yerində xalqın igidliyi və əyilməzliyi ideyasını təcəssüm etdirən memorial kompleks açıl- mışdır. Xatın dinc əhalinin kütləvi şəkildə məhv edil- məsinin, Belarus xalqının faciəsinin rəmzinə, Böyük Vətən müharibəsi tarixinin ən kədərli səhifələrindən birinə çevrilmişdir”. Başqa bir yalana görə, “1941-ci ildə almanlar sovet hərbi dustaqlar yerləşən düşərgəni tutaraq oradakı polyak hərbçiləri qətlə yetiriblər”. Əslində isə belə idi: Polşa faşist Almaniyası ilə SSRİ arasında bölündükdən sonra 1940-cı ilin ap- rel-may aylarında 20 minə qədər polyak hərbçi gül- lələnmiş, Kozyolsk düşərgəsindəki 4 415 nəfər mə- Katın – 1940-cı ilin mart ayı 65 mur, ictimai xadim gizlicə Smolensk yaxınlığındakı Katın meşəsində (ad orijinalda “Katın” olduğu üçün biz də “Katın” yazırıq. Xatırladaq ki, Altayda da Kı- dın çayı var – G,Y.) qətlə yetirilmişdi. Rəsmi rəqəm hələ ki, 21 857 nəfər göstərilir. 1943-cü ildə bu fakt ortaya çıxsa da, Moskva bu faciə ilə əlaqəsini 1992-cı ilədək təkzib etmişdi. Hətta məşhur Nürenberq prose- si zamanı da sovet tərəfi günahı almanların boynuna qoymaq istəyərkən hərbi tribunal bu təklifi qəti surət- də rədd etmişdi. Sovetlərin polyaklara qarşı törətdikləri cinayət- ləri gizləmək cəhdlərinə baxmayaraq 1939-cu il elə də uzaq tarix olmadığı üçün, xalqın yaddaşı diri idi. Və uzun illər onlar bu sovet təbliğatının nə qədər yalan olduğunu bildikləri üçün susurdular. Susurdu- lar, çünki qətlə yetirilən polyakların taleyini yaşa- maq istəmirdilər, zaman gözləyirdilər. Və bu zaman gəlib çatıb... Təsadüf deyil ki, bu il avqustun 23- də, məhz Molotov-Ribbentrop paktının imzalandığı gün Tallində keçirilən səkkiz Şərqi Avropa ölkəsinin ədliyyə nazirlərinin konfransında qərara alınıb ki, kommunistlərin cinayətlərini araşdırmaq məqsədilə beynəlxalq agentlik yaradılsın. Bu qərar artıq bir sıra ölkələr tərəfindən dəstəklənib... 66 MİLLİ MƏSƏLƏ RK(b)P-nin qurultaylarında milli məsələ tez-tez gündəmə gətirilirdi. Əlbəttə ki, İ.Stalinin hətta azsay- lı xalqlara da azadlıq verməsi, rus şovinizminə, Çar Rusiyasından qalma ruslaşdırma siyasətinə qarşı çıx- maq yolundakı qətiyyəti rus milliyyətçilərini narahat edirdi. Onlar Rusiya İmperiyasının keçmiş şöhrətinin həsrətini çəkirdilər. Georgi Fedotov bunu açıq etiraf edirərək yazırdı: “İnqilab bütün xalqların milli şüu- runu möhkəmlətdi, dünən hakimiyyətdə olan millətin (yəni rusların – G.Y.) milli hisslərini əksinqilabi elan etdi”. Elə buna görə də rus milliyyətçiləri pravoslav xristianlığa çox bağlı idilər və hər vasitə ilə onu dir- çəltməyə çalışırdılar. Çünki İmperiyanın dayaqla- rından biri və ən əsası məhz din idi. Əgər Rusiyanın tarixinə baxsaq, oradakı daxili savaşların əksəriyyə- tinin yerli xalqların xristianlaşdırılmaya qarşı çıx- malarından doğduğunu görərik. Kommunistlər dinin birləşdirici deyil, parçalayıcı gücünü bilir, SSRİ adla- nan çoxmillətli və çoxdinli bir ərazidə onun rolunun qarşıya qoyulan məqsədlərə zidd olduğunu dərk edir- dilər. Elə buna görə də ateizm siyasəti vüsət almışdı. Respublikalar, xalqlar öz müstəqilliklərini qorumaq, təbii sərvətlərindən istədikləri kimi yararlanmaq, ağa- larsız bir dünya qurmaq istəyirdilər... Azərbaycanda da milliyyətçi ziyalılar əvvəl müsəlmanların, sonra isə türk xalqlarının heç olmasa mənəvi birliyinə çalı- şır, dil, etnik qohumluq əlaqələrinə diqqət yetirirdilər. 1926-cı ildə I Türkoloji Qurultayın Bakıda keçirilmə- Yüklə 3,24 Mb. Dostları ilə paylaş:
|