6
yaz
ır: “Mirzə Mülküm xan 1833-cü ildə İsfahanda erməni ailəsində
dünyaya göz açmışdır. Mülküm xan Fransada təhsil almış, İranda
“F
əramuşxanə” adlı bir masson təşkilatı da qurmuşdur (3.s.3). “Qanun”
q
əzetini nəşr edən Mülküm xan müasir cəmiyyət qurmaq məqsədini
güdürdü. Fars mill
ətçiliyi onun təfəkküründə təməl prinsip hesab
olunurdu. Onun bu f
əaliyyəti fars millətçiliyinin inkişafı üçün ilham
qaynağı olmuşdur. Bu siyasəti yürüdən müasir fars millətçiləri üçün
İranda böyük təhlükə türklər, sonra isə İslam və ərəblər idi. Fars dili və
ari irqi İranın milli və tarixi kimliyi olaraq qəbul edilirdi. Berlində çıxan,
İranın 40-a yaxın şəhərində oxunan və yaxşı tanınan “İranşəhr”
d
ərgisinin yazdığına görə, İranın ən böyük problemi etnikçilik və
regionçuluqdur: “Bu problem o q
ədər ciddidir ki, xaricdə yaşayan hər bir
iranlıdan haralı olduğu soruşulduğu vaxt anadan olduğu yerin adını deyir.
Biz regional firq
ələri, dilləri, geyimləri, adət və ənənələri məhv etməliyik
(4.s.25.)
M
əşrutə dövründə yaranmış modern ifadə olan “millət” termini sadə
əməkçi insan-ların təmsil olunduğu rəiyyət (ərəbcə) ifadəsini əvəzlədi.
6
7
Əlbəttə, Pəhləvi xanədanının “Modern millət” anlayışı əsasən milli ayrı-
seçkilik-nasionalizm, sekulyarizm,
şahlıq-taxt-tac ənənələri, azad bazar
i
qtisadiyyatı, əski İran tarixinə heyranlıq, eləcə də hərbçilik təməlləri
üz
ərində boy verirdi və təbii ki, İranda yaşayan digər xalqların, həmçinin
Az
ərbaycan türklərinin də əleyhinə idi. Çünki bu heyranlıq nəticəsində
Türk dili v
ə Türk kimliyi köşəyə sıxışdırılırdı...
Bu gün
Güneydə Türkcə yazmaq özü-özlüyündə bir savaşdır...
Bu qadağalar 1945-46-cı illərdə qurulmuş Milli Hökumət zamanında
tamamil
ə aradan qaldırılıb çağdaş fars millətçiliyinin inlişafı prosesi
dayandırılsa da, bir il keçməmiş Güney Azərbaycanın intəhasız
üfüql
ərində doğmuş azadlıq günəşi qan içində boğuldu. Milli Hökumət
l
əğv edildi və türkcə yenidən buxovlandı... Təxminən 9 il sonra, 1954-cü
7
8
ild
ə ustad Şəhriyarın “Heydərbabaya salam” poemasının nəşr olunması
sükut buzunu sındırdı. Daha sonra Həbib Sahirin silsilə şeirlərinin,
S
əhəndin “Sazımın sözü”, “Dədəmin kitabı” və “Qardaş andı”
trilogiyasının, Səməd Behrəngi, Oxtay, Səhər, Mərziyə Üskülü, Həmid
Nitqi,
Haşım Tərlan, Qulamhüseyn Səidi, Sönməz, Savalan, M.H.Kərimi,
Yalqız, Haray, Yanar, Əli Daşqın kimi neçə-neçə yazarın qadağalara
r
əğmən davamlı olaraq bədii yaradıcılıqla məşğul olmaları daha güclü,
daha iti, s
ərrast təfəkkürlü, cəsarətli gənclərin təmsil olunduğu yeni
ədəbiyyat dalğasının yaranmasına gətirib çıxardı. Lakin ana dilinin
yasaqlanması Türkcənin inkişafını ləngidirdi və bu ləngimə nəticəsində
d
ə təhsilini yad dildə-farsca alan gənclər çaş-baş qalırdılar. Məhz bu
çaşqınlıq Güney yazarlarının bir qisminin Anadoluda yayqın olan
Türkiy
ə türkcəsini, bir qisminin Quzey Azərbaycanda mövcud olan ütülü
ədəbi dili, bir qismininsə klassik şeir dilini əsas götürərək yazıb-
yaratmalarına nədən olmuşdur. Maraqlıdır ki, çağdaş dövrdə Güneydə
yet
işmiş yeni nəsil Hadi Qaraçayın: “Bu gün Türkcə yazmaq, içində
bulunduğumuz bu siyasal, bu toplumsal kontekstlərin gərəksimi,
8
9
zərurətidir. Bu gün Türkcə yazmaq, siyasal savaşımızdan qazanmaq
istədiyimiz bir huquq, bir keyfiyətdir. Bu gün Türkcə yazmaq, həm də bir
çoxlarına “Türkcə də yazmaq olar,” - gerçəyini aşılamaqdır, bu həqiqəti
anlayaraq mübarizə, mücadilə yoluna çıxmaqdır. Çünki dil – ruhaniliyin
(insaniliyin) ifad
əsidir, bu səbəbdən də o, zamandan, gerçəklikdən,
quruluşdan üstündür. Dil uğrunda savaş əslində ulusal müəyyənlik
uğrunda savaşdır (5).
Kiyan Xiyav
ın “Tanqosuz Təbriz” adlı modern səpkili poemasında
sərgilənən fikirlər də Hadi bəyin “Bu gün Türkcə yazmaq, özü-özlüyündə
bir savaşdır,” – gerçəyini yansıtmaqdadır:
Dil-dil öt
ən bu dil dəm aldığım dildir, görürsənmi?
Bu dil T
əbrizin ağzında quruyan Acı çayın dili
Bu dil Araz qulağında dalğaların batan səsi
Bu dil Urmu gölünd
ə flaminqo qanadından düşən
umud l
ələyi
Bu dil q
əm pəncərəsində,
Mirz
ə Cəlilin gözündən qaçan ışıq iyidir.
9
10
V
ə dil şovaliyyələrin qorxduğu dost
V
ə dil diktatorların qənimidir.
V
ə dil mənəm...(6)
Ana dilinin yasaqlığından, elinin əsarət altında olmasından doğan
k
ədər, üzüntüdür Məsud Haraya yenicə dünyaya gəlmiş qızına: “Sevimli
qızım Burla Xatın! Sən yaşa-mımıza umud, Işıq gətırdın qızım, Ama
s
ənə laylalar oxuduğum dilin bu məmləkətdə, məktəblərdə yasaq
olduğunu deməkdən utanıram”ı söylədən... Biz başı bəlalı bir millətin
evladıyıq. Bizə düşman gərəkmir, içimizdə nə qədər özünü alçaq bilən
varsa, düşmanımız var özümüzdən demək. Bizi dərd etdirən yara yabancı
dırnaqlarıyla cızılmayıb, yaramız aramızda yaşayan içi boş olanlardan
yaranıb. Qızım! Bu dərdlərə dərman tapmaq, artıq ağıllı olmağından,
özünü, kimliyini iyi bilm
əyindən asılı olacaqdır. Bu uzun və daşlı yollara
çıxmaq yürəyimin qıdıvıdısı deməkdir. Yolun açıq olsun və millətimizin
g
ələcəyi aydınlıq” – tövsiyələrini dedirdən... Şərifə Cəfəri Dənizə
uşaqlığından, özünü anlayandan işlək Ana dili üzərinə xəyallar qurduran:
10
Dostları ilə paylaş: |