-Birincisi, xalq yeni hakimiyyətin mahiyyətini düzgün qiymətləndirə bilmədi. Bu, indiyə qədər
görünməmiĢ yeni bir hökumətdi. Onun mahiyyətini köhnə sovet, kommunist psixologiyasıyla
dəyərləndirmək mümkün olmayacaqdı. 70 ildən artıq sosialist təfəkkürüylə tərbiyə olunmuĢ
insanlar bazar iqtisadiyyatı qanunlarının cəmiyyətdə tətbiqini gördükcə vahiməyə düĢür, dəhĢətə
gəlirdilər. Həlledici kütləsi kasıblardan ibarət olan xalqımızda dövlətli insanlara bir gizli kin də
vardı və adamlar bəlkə də onlardan bu sərvəti necə qazandıqlarını soruĢacağımızı gözləyirlərmiĢ;
bunun əvəzində hamının dövlətli olmasına çağırmağımızı eĢidəndə və həqiqətən də çox pullu
adamların meydana çıxdığını görəndə onlar bizi "dönük" saymağa baĢladılar. Təbii ki, bizi belə
dəyərləndirmələri tam yanlıĢdır, ancaq bircə Ģeydə onlara bütünlüklə haqq qazandırıram - biz
hamının yaxĢı tanıdığı harınlamıĢ cinayətkarları vaxtında və prinsipiallıqla cəzalandırmadıq!..
Ġkincisi, görünür, biz xalqa müstəqil dövlət quracağımızı və həm bütövlükdə dövlətin, həm də
əhalinin iqtisadi vəziyyətini köklü surətdə yaxĢılaĢdıracağımızı vəd edəndə insanlar bunun ildırım
sürətiylə - bir neçə ayın içində baĢ verəcəyini gözləyirmiĢ; bizi özününkü saydığına görə həddən
artıq Ģey uman xalq arzularının çin olmasının çox ləngidiyini görəndə bizdən "küsdü", halbuki biz
... yetərincə sürətlə irəliləyirdik və ikicə il də hakimiyyətdə qala bilsəydik bütün sözlərimizə əməl
edəcəydik.
Üçüncüsü, Moskva kəĢfiyyatı, Ġran kəĢfiyyatı və öz içimizdə olan mafioz, xəyanətkar qruplar
hərtərəfli təbliğat apararaq xalqı yolundan azdırdılar, aldatdılar, çaĢdırdılar. Xalq da inandı ki,
"ağzıyumĢaqlar" getsə, "dəmirəllilər" gəlsə yaxĢı olacaq. Nəhayət, həmin "dəmirəllilər" gəldilər və
xalq onların nə olduğunu əyani gördü, necə böyük səhv etdiyini baĢa düĢdü. Bundan sonra yəqin
ki, xalq öz hakimiyyətini görəndə "bu, mənim hökumətimdir" deyə müdafiə edəcək
»
.
(Ə.Elçibəyin Ə.Tahirzadə ilə söhbətindən. - «Elçibəylə 13 saat üz-üzə», Bakı, 1999, s.68-69).
Prezident Əbülfəz Elçibəy də gəlib həmin mitinqdə çıxıĢ etdi. O dedi: “Bu yol uzun yoldur. Bu yol
azadlıq yoludur, amma Ģərəflidir...”. Hakimiyyəti dövründə Bakıdakı bu son çıxıĢında Bəy onu
prezidentlikdən uzaqlaĢdırmağın asan olmadığını, bununçün referendum keçirilməsinin gərəkliyini
bildirdi: “Məni öz vəzifəmdən heç kim kənarlaĢdıra bilməz, sizdən baĢqa. Buraxacağam
referenduma, səs verməsəniz istefaya gedəcəyəm”. (H.Əliyev çox keçmədən, doğrudan da,
referenduma əl atdı. Ancaq ona bu ideyanı Türkiyə hökuməti Türkiyə XĠN-nin Ģöbə rəisi Candan
Azərin vasitəsiylə ötürmüĢdü. Milli Məclisdəsə Tofiq Qasımov bu təklifi irəli sürmüĢdü).
Bundan 4 il yarım keçəndən sonra aramızda belə bir söhbət oldu:
«-
…Sonradan bu hərbi qiyam siyasi qiyamla parlamentdə baĢa çatdırıldı və Heydər Əliyev
hakimiyyəti qeyri-qanuni olaraq qəsb etdi.
-Axı onu Siz dəvət etmiĢdiniz?
-Onu Ali Sovetin sədri kimi çağırmıĢdıq. Daha deməmiĢdik ki, gəlib prezident hakimiyyətini ələ
keçir. O, məni hakimiyyətdən uzaqlaĢdırmaqçün qanunsuz referendum keçirdi, halbuki
referendum hüquqi deyil, siyasi aktdır - referendumla prezident çıxarılıb prezident qoyulmaz.
-Əslində bu ideyanı da özünüz vermiĢdiniz - Kələkiyə getməzdən bir-iki gün öncə Prezident
Aparatının qarĢısındakı mitinqdə bildirmiĢdiniz ki, prezidenti hakimiyyətdən kənarlaĢdırmaqçün
referendum keçirilməlidir. Əliyev də referendum keçirərkən məhz həmin sözlərinizə söykəndi...
-Referendumun bu məsələdə nə dərəcədə səlahiyyətli olub-olmaması məsələsini hələ bir qırağa
qoysaq belə, axı onun aparılması da tam qanunsuz olub, belə ki, hakimiyyətinin taleyi həll edilən
prezident, yəni mən hökmən həmin tədbirdə iĢtirak etməli, sərbəst olaraq təbliğat aparmalıydım,
ancaq buna qətiyyən imkan verilmədi. Prezident səlahiyyətlərinə yiyələnmiĢ H.Əliyev sonra
qanunsuz referendumun saxta nəticələri əsasında yenə qanunsuz olaraq yeni prezident seçkiləri
təyin etdi, öz namizədliyini irəli sürdü və çox çəkmədən az qala 100 faizli nəticəylə özünü
prezident elan etdi
».
(Ə.Elçibəyin Ə.Tahirzadə ilə söhbətindən. - «Elçibəylə 13 saat üz-üzə», Bakı, 1999, s.72).
Özünəməxsus tərzdə gözlərini qıyaraq baxıĢlarını uzaq bir nöqtəyə zilləyən Bəy mitinqdəki
çıxıĢında dedi ki, qarĢımızda bircə dənə qaranlıq maneə var, onu da uğurla keçə bilsək xalqımıza
zaval olmayacaq. (Təəssüf ki, həmin anda Bəyin məhz nəyi nəzərdə tutduğunu öyrənə bilmədim,
sonralarsa Bəy onu xatırlaya bilmədi).
15 iyunda qiyamçılar hakimiyyəti devirməkçün Göyçay rayonuna da basqın etdilər, ancaq
müqavimətlə rastlaĢdılar. Ġcra hakimiyyəti baĢçısının müavini ĠKRAM ƏLĠ OĞLU ZEYNALOV
surətçilərin gülləsiylə qətlə yetirildi. (Ayın 17-sində onun toyu olmalıydı). Əbülfəz bəy
dövlətçiliyimiz yolunda Ģəhid olmuĢ bu qeyrətli insanın ölümüylə bağlı dedi: “Ġkram bəy öz ölümü
ilə bizə - hərəkat yoldaĢlarına dönməzlik və qətiyyət nümunəsi göstərdi”.
Qiyamçılar rayonlara yaxınlaĢarkən yalnız rayon icra hakimiyyəti baĢçıları sədaqətli çıxdılar
(içlərində dönüklər olsa da), ancaq polis, təhlükəsizlik və prokurorluq iĢçiləri, demək olar ki,
kütləvi Ģəkildə qiyamı dəstəklədilər (görünür, rüĢvət almağın çətinliyi onları iqtidara qarĢı
qəzəbləndirmiĢdi; həm də onların az qala hamısı sovet rejiminin yetirməsiydi).
KeçmiĢ dövlət müĢaviri Arif Hacıyev: «Bütün icra baĢçıları o dövrdə hakimiyyəti can-baĢla
qorudular, bu istiqamətdə əllərindən gələni etdilər - bütün icra baĢçıları. Xüsusilə Gəncəətrafı
rayonların icra baĢçıları (Goranboy, MaĢallah Abdullayev; Tərtər, Sərdar Həmidov; Yevlax, Rafiq
Hüseynov; Mingəçevir, Rafiq Ərəbov və b.), döyüĢ bölgələri rayonlarının icra baĢçılarının hamısı,
sonra bir sıra rayonların rəhbərləri (Zaqatala, Ġbadulla Qurbanov; Balakən, Osman Qunduzov;
Hacıqabulun icra baĢçısı və b.) S.Hüseynovun qoĢunlarına bacardıqları qədər müqavimət
göstərdilər, hakimiyyəti qorudular. Göyçayda icra baĢçısının müavini, qiyamçılarla savaĢa qalxmıĢ
Ġkram Zeynalov güllələndi. AğdaĢ rayonunda da müqavimət təĢkil olunmuĢdu. ġamaxının icra
baĢçısı ġirzad Əyyub kimi bir çox baĢqaları da Surət Hüseynovun qoĢunlarının qarĢısını almaq,
hakimiyyəti silahsız qorumaqçün xalq içərisindəki tərəfdarlarını, Xalq Cəbhəsi və Müsavat
qurumlarını, hələ bir çox hallarda qohum-əqrabalarını da bu iĢə cəlb edirdilər. Bakı Ģəhərinin icra
hakimiyyəti baĢçıları, ümumiyyətlə, vahid bir qurum kimi fəaliyyət göstərərək vaxtaĢırı yığıĢır,
vəziyyəti müzakirə edərək müqavimətin təĢkil olunmasına yardım göstərirdilər. Təsadüfi deyil ki,
Surətin qoĢunları hansı rayona daxil olurdusa onun silahlı qüvvələri ilk növbədə rayon icra