22
gözəçarpacaq qədər diqqəti cəlb edir. Belə adamlar tez əsəbləşir,
hövsələsiz olur, kənar mövzuları maraqsız dinləyirlər.
Bəzən isə elmə hədsiz aludəçilik ailə səadətinə kəskin zərbə
vurur, xoşagəlməz nəticələrə gətirib çıxarır.
Bu barədə başqa söz deyə bilmərəm.
-
Həqiqət xanım, elmdə kiməsə paxıllığınız tutan anlar olubmu
heç?
- Olub. “
Şüur, yoxsa ruh?” adlı bir kitabımı yarımçıq qoymuşam.
Molekulyar biologiyanı öyrənmək istəyirəm.
Vaxtım çox məhduddur. Bu sahənin mütəxəssislərinə
paxıllığım tutur. Çox gözəl sahədir. Qismət olsa, üzümüzə gələn
ili yalnız bu sahəni öyrənməyə sərf edəcəyəm.
- Ən çox nədən zövq alırsınız?
- Zövq alacağım şeylər mənə qismət olmadı. Balaca bir bağım
olsaydı, orada dünyanın ən gözəl güllərini əkər, onların xoş
rayihəsindən zövq alardım. Ona görə də mənə və fitri
qabiliyyətimə həsəd aparanlara acıyıram. Axı, həyatda çalışmışam.
Gecə-gündüz zəhmətim müqabilində nə qazanmışam ki?
- Fəlsəfə ilə psixologiyanın yaxınlığı sizə məlumdur. Hər bir
şəxsiyyətin özünəməxsus ərazisi var. Yəni hər bir adam
özünümüdafiə üçün ayrı-ayrı şəxslərlə ünsiyyətə girdikləri
zaman müəyyən məsafə saxlayır. Görürsən, bəzi adamlarla
daha tez dil tapmaq olur, bəziləriləsə ünsiyyət yaratmaq
mümkün olmur. Burada məni maraqlandıran əsas cəhət
şəxsiyyətin “ərazi”sidir. O “ərazi”ni qorumaq üçün bir qapı
tamamilə açıq olur, bəzilərində isə həmin qapıda möhkəm
nəzarət var. Bu qapıdan ancaq ürək dostları keçə bilir, paxıl,
xudpəsənd, riyakar adamların bu “ərazi”yə daxil olması
qadağandır. Həqiqət xanım, bəs sizin şəxsiyyətinizin “ərazi”si
necə mühafizə olunur? Bu “mühafizədən”, “nəzarətdən”
özünüz razısınızmı?
23
- İlk növbədə nəzərinizə çatdırım ki, mən ciddiyyət və sadəliyi
yüksək qiymətləndirən adamam.Dostlarım çoxdur. Mən onlarda
ilk növbədə əxlaqi saflıq axtarıram, sonra dil tapıb ünsiyyətə
girirəm.Xasiyyətinin necə olmasının fərqinə baxmadan elm
adamlarına xüsusi hörmət bəsləyirəm.
Özümə qarşı hörmətsizlik görməmişəm. Qaldı mənim aləmimə,
mən bir qədər mürəkkəb adamam. Xoşagəlməz xüsusiyyətlərim
var. Hər hansı bir mövzu üzərində düşünüb, onun yazılması üçün
plan quranda, yaxud yazmağa başlayanda dözülməz oluram.
Qaradinməz, tutqun, heç kimə qaynayıb qarışmayan.
Ailəm və iş yoldaşlarım, məni yaxından tanıyanlar bu
tutqunluğumun nə ilə bağlı olduğunu tez duyurlar. Əsər başa
çatana qədər adamlardan tədric olunmalı oluram.
Deməli, söylədiyiniz o “ərazi”yə nəinki paxıl, xudpəsənd
adamlar, heç yaxınlarım da nüfuz edə bilmir. Bu cür “mühafizə”
və “nəzarətdən” çəkinirlər.
“
Yeddi hikmətə yeddi cavab”ı yazarkən
iki gün özümü pis hiss
etdim.Bir gecə isə səhərə qədər yatmayıb onu bitirdim. Güman
etməzdim ki, onu oxuyanlar bəzi səhifələri belə məhəbbətlə
öpərlər. Halbuki, mən onu yazmazdan iki gün öncə yuxulu kimi,
tutqun və əsəbi idim.Onun müvəffəqiyyətli alınacağına o qədər də
inanmırdım.
- Həqiqət xanım, hazırda çoxlu tələbələriniz var. İndiyə qədər
dərs dediyiniz tələbələr arasında “tələbə Həqiqət”ə rast
gəlmisinizmi?
-
Bəli, rast gəlmişəm. Formal qiymət yazmağıma razı olmayıb
biletin suallarına cavab verdi və əla qiymət aldı. O, mənim canlı
keçmişim idi.Üzbəüz oturmuşduq. Sanki yuxulu, qəm dolu
xatirələri mənə xatırlatmağa gəlmişdi. Xəyalımda o cür də qaldı:
gözlərində bir yığın iztirab və ümidsizlik, solğun bəniz,
yuxusuzluqdan şişib qızarmış gözlər.Bir kəlmə nəvazişli
sözümdən yanağına yaş damcıladı...
