Həqiqət işığında
Yüklə 2,87 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- “Mən müntəzəm işləyirəm, yazıram. Bu vaxt mən ən çox iç dünyama, daxili aləmimə çəkilirəm.
28 Balaca qızcığaz təbiətin gözəlliyindən zövq almağı xoşlayırdı. O, gözəl yay gecələrində arxası üstə uzanıb səmada ulduzları seyr etməkdən, saatlarla düşüncələrə dalmaqdan doymazdı. Bu qız sanki təbiətə vurulmuşdu. O, yabanı çöl bitkilərini çıxarıb həyətdə özü üçün düzəltdiyi ayrıca “bağça”sında əkərdi. Hər gün onlara su töküb qulluq edərdi. Solmuş bitki görəndə qızcığaz çox kədərlənirdi. Bir dəfə növbəti nadincliyi üstündə bacısı balaca Həqiqəti tənbeh edir. O, çantasını götürüb ağlaya-ağlaya məktəbə gedir. Rəhmətlik bibisi Həcər xanım yolda onun qarşısına çıxır. Dəcəl Həqiqəti ağlayan görən bibisi tez onun qolundan tutub evlərinə aparır. - Yenə də nə edibsən ki, səni döyüblər?- bibisi soruşur. - . . . Qızcığaz hıçqıra- hıçqıra ağlayırdı. - Yazıq, yetim balam, - deyə Həcər xanım qardaşı qızını bağrına basıb üz-gözündən öpərək yanağına damcılayan göz yaşlarını silir. Balaca qızcığaz ilk dəfəydi ki, “yetim” sözünü eşidirdi. Bu söz balaca qızın beynində sanki ildırım kimi çaxdı. Həcər xanım uşağın diqqətlə onun üzünə baxdığını görəndə hiss etdi ki, bu kəliməni işlətməkdə səhv edib. O, tez Həqiqəti oxşaya-oxşaya saçını yenidən darayıb hördü və döşünə təzə oktyabryat nişanı taxdı, dəsmala bükdüyü balaca şirin kökəni qardaşı qızının çantasına qoydu. Astadan dedi: - Hərdən darıxanda qaç, gəl bibinin yanına, eşitdinmi? Qızcığaz bir-iki addım atıb geri döndü. Maraqla bibisindən soruşdu: - Bibi, mən yetiməm? Həcər xanım bu sualdan tutuldu, Həqiqətə necə cavab verəcəyini bilmədi. Onun çöhrəsinə kədər buludu kölgə saldı, amma tez qızı qucaqlayıb öpdü və: - Dərsə gecikirsən, get - dedi. 29 Həmin gün sanki balaca qızcığaz kimliyini dərk etdi. O, həmin gün dərsini də özündən narazı qalan şagird kimi danışdı. Sinif yoldaşlarının üzünə də baxmadı. Həqiqətin bugünkü davranışı müəlliməsinin gözündən yayınmamışdı. Ona görə də müəlliməsi ondan “nə olub qızım, xəstələnmisənmi?” soruşanda Həqiqət için-için ağlamağa başladı. O gündən Həqiqətin dəstəsi də ləğv olundu. Bir daha o uşaqların çağırışına getmədi. Bundan sonra Həqiqət bütün varlığıyla kitablara bağlandı və özüyçün hamıdan fərqli bir dünya yaşamağa qədəm qoydu... 30 O, başqa bir dünya yaşayırdı... “Hələ uşaqkən mənim həyata baxışım başqalarından tamamilə fərqlənirdi. Özümdən yaşca xeyli böyük olan bacılarımın fikir və düşüncələriylə heç vaxt razılaşmırdım.” H. Kərimova Hələ 170 il bundan əvvəl görkəmli fransız filosofu və maarifçisi Helvesti “Ağıl haqqında” əsərində insan zəkasının qüdrəti qarşısında heyranlığını ifadə edib yazmışdı: “ Ey ağıl! Səninlə insan zindanda da azaddır. Sən xoşbəxtliyin yolusan, xoşbəxtliyin özüsən!” Filosofun dediyindən aydın olur ki, insan ağlının ecazkar qüdrəti həqiqətən möcüzələr yaratmağa qadirdir. Ağlın gücündən, zəkanın nurundan ilk növbədə əxlaqi kamillik üçün, mənəvi zənginlik səltənəti yaratmaq üçün, maddi və mənəvi sərvətləri artırmaq üçün istifadə olunmayıbdır. Balaca Həqiqət də öz ağlının, zəkasının gücünə əmin idi.Amma bu ağıl, zəka sahibini dərk edib başa düşən yox idi. Artıq məktəb proqramları Həqiqəti qane etmirdi.O, əlavə ədəbiyyatlar əldə edib oxuyurdu. Rafael de-Santinin əsərləri təbiət gözəlliyindən zövq alan, onun yaratdığı təbii naxışlara heyranlıqla tamaşa edən Həqiqətin daxili dünyasını silkələmiş, özündən asılı olmayaraq balaca qızı özünə məftun etmişdi. Həqiqət hər dəfə Rafaelin əsərlərini əlinə alanda incə duyum hissilə ilahi obrazların əsrarəngiz gözəlliyinə qibtə hissi ilə baxardı. Sənətkarın rəng dünyası balaca qızcığazı sanki əfsunlamışdı. O, bu rəsm əsərlərindən aldığı mənəvi zövqü heç nədən ala bilmirdi. Təbiət 31 vurğunu olan qızcığaz öz-özünə düşünürdü: “Demək, ən gözəl rəsm əsəri təbiətin özüdür.” Həqiqətən də, Allahın min bir rəng bəxş etdiyi çiçəklərdən, otlardan, firuzə göylərdən, mavi sulardan gözəl tablo yoxdur həyatda. Təbiətin əsrarəngiz gözəlliyi önündə kiçik qızcığazın uşaq dünyasında böyük bir dünya yaşayırdı. Bu dünya heç kəsə məlum deyildi. Həmin dünyada yalnız balaca Həqiqət yaşayırdı və çalışırdı ki, bu sirli aləmi ancaq özü kəşf etsin, ona özü sahib olsun. İlk fəlsəfi anlayışlar da belə bir vaxtda balaca qızcığazın şüuruna hakim kəsildi. Onun iki dünyası vardı: böyük dünyası- səma, göy; kiçik dünyası isə yer idi. Bəs insan kimdir? Necə yaranıb? Bu kamil, mükəmməl bilik ona necə verilib? İnsanla təbiət vəhdət təşkil edirmi? Bu kimi müəmmalı fikirlər balaca qızcığazı narahat edir, düşündüklərinin cavabını tezliklə tapmağa can atırdı.O, öz hissləriylə baş-başa qalanda heç kəsi eşitmirdi. Bu qızıcığaz iç dünyasından həyata, insanlara tamam başqa bir prizmadan baxırdı. Onun yaşına uyğun olmayan hərəkətləri, böyüklərlə mübahisələrə girişməyi, bacıları tərəfindən məzəmmət edilirdi. Qızcığaz da öz növbəsində onu başa düşmədiklərinə görə bacılarını ürəyində qınayırdı.Çünki bu qızcığaz heç kəsin yaşamadığı bir dünya yaşayırdı özüyçün.O, hələ bir kimsəni buraxmadığı daxili aləminə əvvəlcə özü səyahətə çıxmağı xoşlayırdı.Yalnız bu dünyada o özünü rahat hiss edir, “öz gizli mücrü”sünə baxmaqdan mənəvi zövq alırdı.Öz daxilinə işıq salmağı bacaran qızcığaz orada olanları az-çox dürüst görməyə çalışırdı.Qızcığaz hamıdan xəbərsiz “könül evi”ni özü qururdu yavaş-yavaş. Məşhur yazıçı Heminqueyin vaxtilə dediyi sözləri o, sanki hardasa oxumuşdu elə bil. E.Heminquey yazmışdır:“Mən müntəzəm işləyirəm, yazıram. Bu vaxt mən ən çox iç dünyama, daxili aləmimə çəkilirəm. Yüklə 2,87 Kb. Dostları ilə paylaş:
|