Bizim Süd Yolu barədə müasir biliklərimiz belə ona heyran qalmağımıza qəti mane olmur.
Çünki qalaktikamızın yaranması barədə həqiqətlər də elə bu haqda qədim əfsanələr qədər gözəl,
romantikdir.
Bizim qalaktika girdə, onun səthi isə düzdür, formaca bir az saatı xatırladır. Əgər biz ona
yuxarıdan baxa bilsəydik, onda görərdik ki, bu əzəmətli qalaktika həqiqətən bir qol saatına
bənzəyir. Lakin biz qalaktikanın içindəyik deyə, yuxarı baxanda, elə bil saatın içindən qıraqlarına
baxmış oluruq. Və görürük ki, onun qıraqları bizi lap saatın qolbağı kimi qucur. Bax, həmin bu
görü
nən milyonlarla ulduz elə Süd yoludur.
Bəs sizə bəllidir ki, qalaktikamız 3 milyard ulduzdan ibarətdir? Biz onun ölçüləri barədə
də müəyyən məlumata malikik. Bilirik ki, Günəşin işığı Yerə 8 dəqiqəyə çatır. Bizim qalaktikanın
mərkəzindən Günəşə yetişmək üçünsə işıq şüası 27 min il yol getməlidir.
Qalaktika öz oxu ətrafında bir təkər kimi fırlanır. Tam bir dövrə üçün ona 200 000 000 il
gərəkdir.
Ən parlaq ulduz hansıdır?
Heç göy üzündə ən parlaq ulduzu təyin etməyə heç cəhd göstərmisiniz?
Yəqin sizə də elə gəlir ki, göydəki ulduzların sayı-hesabı yoxdur. Amma teleskopsuz ən
çoxu 6000 ulduz görə bilərsiniz ki, onlardan 1500-ü Cənub yarımkürəsində yerləşdiyindən Şimal
yarımkürəsindən heç görünmür.
Hələ 2000 il qabaq yunan astronomları ulduzları parlaqlığından asılı olaraq siniflərə
bölürdülər. Teleskop kəşf olunanadək ulduzların cəmi altı sinfi bəlli idi. Birinci sinfə daxil olan
ulduzlar ən parlaq, altıncı sinfə aid edilənlər isə işığı ən zəif olanlar idi. Altıncı sinifdən daha
aşağıda qərar tutan ulduzları teleskopsuz görmək mümkün deyil.
Bu gün müasir teleskoplar 21-
ci sinfə aid olan ulduzların da şəklini çəkməyə imkan verir.
Bir sinfə aid olan ulduzların parlaqlığı özündən aşağı sinfə mənsub olan ulduzlardan 2,5
dəfə çoxdur. Birinci sinfə 22 ulduz daxildir ki, onların da ən parlağı Siriusdur. Bu ulduz gözlə görə
bildiyimiz ən zəif ulduzlardan 1000 dəfə parlaqdır.
Sinif nə qədər aşağı olursa, ona bir o qədər çox ulduz aid edilir. Beləliklə, birinci sinifdə
yalnız 22 ulduz varsa, 20-ci sinifdən olan ulduzların sayı bir milyarda yaxındır.
Axan ulduz nədir?
İnsan neçə min illərdən bəri göydən düşən ulduzlara baxıb fikirləşirdi ki, görəsən, bu nə
ulduzdur belə, hardan əmələ gəlib, niyə və hara axır? Neçə yüzilliklər insanlar elə bilirmiş ki, axan
ulduzlar başqa aləmlərdən gəlir.
Bu gün isə artıq bizə bəllidir ki, “axan ulduz” adlandırdığımız nəsnələr əslində, heç ulduz
da deyilmiş. Biz indi onlara “meteor” deyirik. Meteorlar sərt maddələrdən ibarət səma cismləridir
ki, kosmik fəzada hərəkət edərək hərdən Yer atmosferinə də gəlib çıxır.
Meteor atmosferdən keçəndə biz onun göy üzündə buraxdığı parlaq izi görürük. Bu iz ona
görə görünür ki, hava meteorun səthinə sürtüləndə böyük hərarət yaranır.
Qəribədir, amma meteorların əksəriyyəti çox kiçik olur, təxminən sancaq başı boyda. Bəzi
meteorların isə ağırlığı bir neçə tona çatır. Meteorların çoxu atmosferdə tam yanıb qurtarır və
yalnız çox iri meteorlar Yer səthinə çata bilir.
Alimlərin rəyinə görə hər gün Yerə minlərlə meteor düşür, amma planetimizin səthinin
əksəriyyətini dənizlər və okeanlar təşkil etdiyinə görə səma cismləri də əsasən, suya tuş gəlir.
Biz
göy üzündə istənilən istiqamətdə uçan tək meteorlar görə bilərik, amma çox vaxt
minlərlə xırda ulduz kimi görünən meteor sellərinin şahidi oluruq. Yer kürəsi meteor axınından
keçəndə onların çox böyük hissəsi atmosferin üst qatlarında yanıb gözümüzə “meteor yağışı” kimi
görünür.
Bəs meteorlar necə yaranıb? Müasir astronomlar elə hesab edir ki, meteor selləri
kometaların qalıqlarıdır. Kometa dağılarkən onun milyonlarla kiçik hissəciyi özünün kosmosda
səyahətini meteor selləri kimi davam etdirir. Onlar dairəvi orbitlə hərəkət edir. Hər 33 ildə bir dəfə
Yer
kürəsi belə bir meteor selinin orbitini kəsib keçir.
Yer səthinə düşən meteora biz “meteorit” deyirik. O, Yerə ağırlığına görə düşür. Meteorlar
qədim zamanlardan insanların diqqət mərkəzində olub. Təsəvvür edin ki, hələ bizim eradan 467 il
əvvəl qədim Romada yerə düşən meteorit barədə yazılı qeydlər aşkarlanıb. Bu hadisə o zaman elə
bir
əks-səda doğurmuşdu ki, salnaməçilər onu öz əsərlərində dəfələrlə təsvir etdirmişdilər.
Kometa nədir?
Qədim zamanlarda kometaların göy üzündə görünməsi insanları dəhşətə gətirirdi. Onlar
kometaları iblisanə bir əlamət sayır, vəba, taun, müharibə, ölüm nişanəsi bilirdilər.
Bu gün kometanın nə olduğu bizə artıq bəllidir, lakin bu səma cismləriylə bağlı çox şey
hələ də bir sirr olaraq qalır. Biz kometanı ilk dəfə görəndə xırda, işıqlı bir obyekt müşahidə edirik,
baxmayaraq ki, kometanın özünün diametri bir neçə min kilometrə çata bilər.
Gördüyümüz işığın mənbəyi kometanın “başı”, yaxud başqa sözlə desək, nüvəsidir.
Alimlər belə hesab edir ki, nüvə yəqin bərk maddələrdən, qazlardan ibarətdir. Lakin həmin
hissəciklərin mənşəyi bizim üçün hələ də qaranlıq qalıb.
Günəşə yaxınlaşdıqca, kometanın quyruğu əmələ gəlir. Quyruq çox seyrək qazdan və
Günəşin təsiri altında nüvədən qopan çox xırda hissəciklərdən ibarətdir. Kometanın nüvəsini onun
“qılaf” deyilən üçüncü hissəsi əhatə edir. Qılaf sərt maddədən ibarət, diametri 250 000 kilometrdən
artıq da ola bilən işıqlı buluddur.
Kometanın quyruğu forma və ölçüsünə görə müxtəlif ola bilər. Bəziləri gödək və enli,
digərləri uzun və nazik olur. Onların uzunluğu adətən, 10 milyondan, 180 milyon kilometrə çata
bilər. Bəzi kometaların isə quyruğu ümumiyyətlə olmur.
Quyruq böyüdükcə, kometanın hərəkət sürəti də artır, çünki o Günəşə yaxınlaşmaqdadır.
Bu zaman kometa başı irəli hərəkət edir. Sonra isə çox qəribə bir şey baş verir. Günəşdən
uzaqlaşmaqda olan kometa artıq quyruğu irəlidə gedir. Bu ona görə belə olur ki, Günəşin şüaları
kometanın nüvəsindən materiyanın çox xırda parçalarını qoparır, ondan quyruq yaradır və bu
quyruq mütləq Günəşin əks istiqamətində qərar tutur.
Odur ki, kometa Günəşdən uzaqlaşarkən onun quyruğu irəli keçir. Bu zaman kometanın
sürəti aşağı düşür və biz onu tədricən gözdən itiririk. Kometalar uzun illər boyu yoxa çıxa bilər,
amma nə vaxtsa, əsasən, yenə qayıdırlar. Kometalar Günəşin başına fırlanırlar. Onların bəzilərinin
tam bir dövrə vurması üçün xeyli zaman gərəkdir. Məsələn, Qalley kometası Günəş ətrafında bir
dövrəsini 75 ilə vurur. Hal-hazırda astronomlar az qala 1000 kometa qeydə alıblar, lakin bizim
Günəş sistemində görə bilmədiyimiz daha bir neçə yüz min kometa ola bilər.
Niyə astronomlar Marsda həyat ola biləcəyini güman edirlər?
Sizə bəlli olduğu kimi, alimlər Kainatda həyat nişanəsi tapmaq məqsədiylə müxtəlif
təcrübələr aparırlar. Təbii ki, bu təcrübələri bizim Günəş sistemində aparmaq kosmik ənginlikləri
tədqiq etməkdən daha asandır. Bəzi alimlər bu qənaətdədir ki, həyatın hər hansı bir formasının
mövcud ola biləcəyi məkanlardan biri də Marsdır.
Niyə onlar məhz Marsı seçiblər? Mars bizim Yer planetinin ekizi sayılır. Günəşədək olan
məsafə baxımından Mars Yerdən sonra gələn ilk planetdir. Onun diametri bizim
planetimizinkindən yarım dəfə azdır, Günəş ərtafında bir dövrəsini iki ilə yaxın bir müddətdə başa
vurur. Lakin Marsda günün
uzunluğu təxminən elə yerdəki kimidir.
Marsı müşahidə edərkən astronomlar bu planetdə həyatın hansı formalarınınsa ola
biləcəyinə dəlalət edən bəzi detallar qeydə alıblar. Əvvəla, Marsda da elə Yer kimi ilin fəsilləri
Dostları ilə paylaş: |