Hist fil star sred 2008



Yüklə 0,61 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə26/27
tarix26.11.2017
ölçüsü0,61 Mb.
#12760
1   ...   19   20   21   22   23   24   25   26   27

 

79 


FILOZOFIA KOŃCA ŚREDNIOWIECZA 

 

I.



 

JAN DUNS SZKOT (ok. 1266-1308): 

 

1.

 

śycie i dzieło: 

- Studiuje najpierw w Oksfordzie a potem w ParyŜu, a po ukończeniu studiów, prowadzi 

tam wykłady. W roku 1303 wraz z innymi franciszkanami zostaje wygnany z Francji 

przez Filipa Pięknego za wierność papieŜowi Bonifacemu VIII.  

- W r. 1304 wraca do ParyŜa, a w roku 1307 zostaje przeniesiony do Kolonii, gdzie 

umiera w r. 1308. Tradycja średniowieczna nadała mu tytuł „Doktor subtelny” (Doctor 

subtilis). 

 

Pisma: 



a/ logiczne: kwestie do Isagogi Porfiriusza, Kategorii, Hermeneutyki i O dowodach 

sofistycznych Arystotelesa. 

b/ filozoficzne: Kwestie do O duszy i Metafizyki

c/ teologiczne: Komentarz do Sentencji Piotra Lombarda, dwa zbiory dysput oraz traktat 

O pierwszej zasadzie. 

 

-Tłem myśli Jana Dunsa Szkota jest kryzys, w jakim znalazła się myśl chrześcijańska po 



potępieniach z roku 1277. Duns pragnie wyjść poza jednostronność ujęć zarówno 

tomistów, jak i augustynistów oraz chce zachować wierność doktrynie chrześcijańskiej nie 

rezygnując jednocześnie z wysokich wymagań, jakie stawiał nauce arystotelizm.  

- Problematykę metafizyczną Duns Szkot ujmuje od strony teoriopoznawczej: najpierw 

trzeba postawić pytanie o moŜliwość metafizyki, potem rozstrzygać problemy 

metafizyczne. 

- Swoje stanowisko wypracowuje w dyskusji z opozycyjnymi stanowiskami (głównie 

augustynistów i tomistów). 

 

2.

 

MoŜliwość metafizyki: 

- Jednym z podstawowych pytań filozoficznych jest pytanie o to, co człowiek moŜe 

poznać, czyli: co jest właściwym przedmiotem ludzkiego intelektu. W pytaniu tym chodzi 

o taki przedmiot, który wyznacza moŜliwości poznawcze człowieka, a zarazem pokazuje 

granice ludzkiego poznania.  



 

80 


- Augustyniści twierdzili, Ŝe właściwym przedmiotem ludzkiego intelektu jest Bóg. 

Tomasz z Akwinu twierdził, Ŝe jest nim istota rzeczy materialnej, poniewaŜ wszelkie 

ludzkie poznanie ma początek w zmysłach.  

- Duns uwaŜa, Ŝe ludzki intelekt moŜna ujmować z dwóch róŜnych punktów widzenia: a/ 

sam w sobie, tj. tak, jak został stworzony przez Boga oraz b/ w obecnym stanie, tj. po 

grzechu pierworodnym. NaleŜy uwzględnić te dwa stany ludzkiego intelektu, gdyŜ na 

funkcjonowaniu władz poznawczych zaciąŜył grzech. 

- Przedmiotem właściwym ludzkiego intelektu, gdy rozpatrujemy go w jego naturze (a) – 

jest byt jako byt. Niemniej, w stanie obecnym, po grzechu pierworodnym, tym, co moŜe 

nasz intelekt „zmobilizować” do poznania jest istota rzeczy materialnej. 



Ze swojej natury intelekt człowieka moŜe poznać wszystko, co jawi mu się jako byt. 

Pojęcie bytu nie moŜe być pojęciem wieloznacznym, ale musi być jednoznaczne. 

Szkotowi chodzi o to, Ŝeby zapewnić moŜliwość poznania Boga. W tym Ŝyciu moŜemy 

poznać tylko byty stworzone, musi być zatem jakaś moŜliwość przejścia od poznania 

rzeczy stworzonych do poznania Boga. 



- Pojęcie bytu jest pojęciem jednoznacznym na płaszczyźnie logicznej, czyli ma taki 

stopień jedności, Ŝe wystarczy do wystąpienia sprzeczności, gdy o tym samym twierdzimy 

je i przeczymy. Pojęcie to ma właściwe sobie znaczenie: mówi, Ŝe coś nie jest nicością. 

Jest ono pojęciem absolutnie prostym (simpliciter simplex), tzn. nie zmienia swojej treści: 

albo ją pojmujemy w całości, albo nie pojmujemy jej wcale. Jest to jednak pojęcie 

niedoskonałe. 



- Doskonałe pojęcie bytu jest pojęciem złoŜonym: do pojęcia bytu dochodzi tzw. modus 

intrinsecus, który wyraŜa konkretny sposób/ natęŜenie bytowania.  

- Dwa podstawowe modi intrinseci to: skończoność i nieskończonośćDoskonałe 

pojęcie Boga – to pojęcie Bytu nieskończonego, pojęcie rzeczy stworzonych – to pojęcie 

bytu skończonego.  

Zdaniem Dunsa Szkota istnienie Boga nie jest oczywiste, toteŜ naleŜy go dowieść. 

NaleŜy zatem wykazać, Ŝe istnieje Byt nieskończony. Szkot przedstawia bardzo 

rozbudowany dowód istnienia Boga taki, który spełnia wymogi stawiane nauce przez 

Arystotelesa. 

 

 

3.



 

Metafizyczna struktura bytów: 

Byty materialne składają się z materii i formy (hylemorfizm). 


 

81 


- Materia jest realnym elementem złoŜenia, a zatem – według Szkota – musi być czymś, 

musi być rzeczywistością niezaleŜną od formy. Chrześcijańska nauka o stworzeniu głosi, 

Ŝ

e materia jest dziełem Boga, a zatem materia nie moŜe czerpać całej swojej bytowości od 



formy, ale sama w sobie musi być czymś pozytywnym.  Nie niszczy to jedności 

substancjalnej danej rzeczy, w skład której wchodzi. 



- Materia pierwsza i forma substancjalna łącząc się tworzą istotę rzeczy, tzw. naturę 

wspólną (natura communis).  Ta natura wspólna w sobie samej nie jest ani ogólna, ani 

jednostkowa. Kiedy ujmuje ją intelekt w poznaniu – staje się ogólną, a istniejąc w 

konkretnej rzeczy – jest jednostkową.  



- Jednostkowy byt (indywiduum) jest – zdaniem Szkota – najdoskonalszą formą 

bytowania. To jednostek dotyczy BoŜa Opatrzność. Za jednostkowość nie moŜe 

odpowiadać materia, bo substancje duchowe – np. aniołowie – są jednostkami, a nie mają 

materii. Szkot przyjmuje, Ŝe tym czynnikiem, który odpowiada za jednostkowość jest 



haecceitas. Jest to nowy sposób bytowania, który przyjmuje dany byt. Haecceitas nasila 

aktualność natury wspólnej, choć nie zmienia jej. 

- W bytach oŜywionych formą substancjalną jest dusza  - zasada Ŝycia. Ta sama zasada, 

jaką jest dusza nie moŜe odpowiadać za dwa sprzeczne działania: bycie oŜywionym i 

nieoŜywionym. NaleŜy zatem przyjąć, Ŝe w bytach oŜywionych istnieją dwie formy:  

 

forma cielesności, która organizuje materię do bycia ciałem i  



 

forma Ŝycia – dusza, która odpowiada za czynności Ŝyciowe.  

 

4.

 

Koncepcja człowieka: 

- Człowiek składa się zatem z ciała, które organizuje forma cielesności, oraz z duszy. 

Zdaniem Szkota na drodze filozoficznej nie da się przeprowadzić naukowej 

argumentacji za nieśmiertelnością duszy, moŜna przytoczyć jedynie „sugestie”, Ŝe dusza 

jest nieśmiertelna, a nie dowody w sensie ścisłym. Tzw. niematerialne działania duszy 

mogą być wynikiem działania organizmu jako całości. Nie mamy teŜ doświadczenia 

istnienia duszy poza ciałem. Prawda o nieśmiertelności duszy jest zatem prawdą wiary. 

- Dusza ludzka ma dwie podstawowe władze: intelekt i wolę

- Wola jest władzą doskonalszą. Poznanie intelektualne jest zaleŜne od przedmiotu 

poznania, natomiast wola jest władzą autonomiczną, jest całkowitą przyczyną aktu 

chcenia. Tym, co cechuje wolę jest jej zdolność do autodeterminacji. 

Podsumowanie: jednoznaczność pojęcia bytu, hylemorfizm, natura wspólna, haecceitas

Byt nieskończony, forma cielesności, forma Ŝycia, woluntaryzm. 




Yüklə 0,61 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   19   20   21   22   23   24   25   26   27




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə