Inleiding tot de wetenschap Kabbala

ruimte is vergelijkbaar met onze innerlijke geestelijke wereld, wanneer u zich innerlijk door 
iets gevuld voelt of leeg bent. Er bestaan in de wereld alleen de Schepper en de schepping. De 
Schepping is een wens om het licht (genieting) van de Schepper te ontvangen. In onze wereld 
is deze wens onbewust
. 
De bron van het leven, ofwel genieting,  wordt niet waargenomen. In 
onze wereld is de "wens om te genieten" egoïstisch van aard. Indien een mens deze wens zou 
kunnen corrigeren en altruïstisch kangaan gebruiken, dan zou hij in deze wens het licht, de 
Schepper en de geestelijke wereld kunnen gaan waarnemen. De geestelijke wereld en de 
Schepper zijn één en hetzelfde. 
  
De gecorrigeerde wens van de mens heet “ziel”. Nadat de ziel is verdeeld in bepaalde deeltjes, 
namelijk in aparte zielen. Vervolgens worden ze verkleind en verwijderen ze zich van de 
Schepper qua eigenschappen en worden in de mens geplaatst, die in onze wereld geboren 
wordt. Een ziel kan zich in een volwassen mens gaan vestigen in elke willekeurige periode 
van zijn leven. Dat vindt plaats in overeenstemming met het programma dat van boven wordt 
opgelegd. Zielen vervangen elkaar in de loop van het hele menselijke leven (men verkrijgt 
steeds ‘toevoegingen’ aan zijn ziel door veranderingen van eigen toestanden – vert.). Hun 
verdeling geschiedt onafhankelijk van het feit of een mens nog in dit leven verblijft of dat hij 
deze wereld reeds heeft verlaten. In principe lijkt dit op een kleding die de mens regelmatig 
wisselt. Zo vervangt ook de ziel haar gewaad. Zij vervangt haar materiële gewaad, ons 
fysiologische lichaam. En terwijl zij dit verlaat komt een andere ziel in haar plaats die haar 
vervangt. Het lichaam sterft, maar de ziel vervangt haar gewaad door een ander gewaad. De 
taak van de mens is, om, terwijl hij zich in het lichaam in onze wereld bevindt, ondanks de 
egoïstische wensen van zijn lichaam, het geestelijke niveau te bereiken, waaruit zijn ziel was 
neergedaald. Na deze taak te hebben volbracht bereikt de mens het geestelijke niveau dat 620 
maal hoger is dan het huidige. Dit komt overeen met de 613 hoofd- en 7 aanvullende 
voorschriften van de thora.  
  
Alle zielen hebben dezelfde taak: hun volledige correctie bereiken. Dat komt precies overeen 
met een stijging van 620 maal hoger. Juist door de obstakels van de kant van het lichaam kan 
men zich tot dat niveau verheffen. Daarin ligt dus de hele zin van het verblijf in onze wereld, 
van het in ons lichaam vertoeven, besloten. Het enige verschil tussen de zielen is a) de 
aanvangs- en eindtoestand; b) de aard van de ziel; c) van welk deel van de 
gemeenschappelijke ziel (de oorspronkelijke ziel van de eerste mens Adam die alle zielen in 
zich verenigde – vert.) de betreffende ziel afkomstig is. Wanneer alle zielen zich tot 
éénverenigen, ontstaat er een volkomen nieuwe toestand naar grootte en kwaliteit van de 
gezamenlijke wens en de omvang van de informatie. Er zijn bepaalde typen zielen die hun 
eigen correctie al hebben bereikt en zij dalen naar onze wereld af om anderen te corrigeren. 
Dat is een ziel van een type als rabbi Sjiem’on bar Jochaj, die vervolgens naar rabbi AR”I is 
verhuisd en daarna werd ingebed in Baal haSoelam. Soms daalt zo’n ziel af om onze wereld 
in zijn geheel te beïnvloeden en soms om toekomstige kabbalisten op te kweken, of 
dergelijke. Na de eindcorrectie zal er echter geen verschil meer zijn tussen de zielen. Het 
verschil tussen hen bestaat alleen op weg naar het einddoel.  
  
Er is gezegd, dat de joden waren verbannen om de volgende redenen: 
  
•  om de kennis aangaande het geestelijke te verspreiden;  
•  om de zielen van die goim (niet-joden) in zich op te nemen, die zich in een bepaald 
stadium tot het geestelijke voelen aangetrokken.  
  
 
21

---

Daarmee wordt bedoeld, dat de reeds gecorrigeerde zielen, die Israël worden genoemd, zich 
in  ongecorrigeerde lichamen (goim) vestigen, opdat zij zich naar de geestelijke wereld 
zouden kunnen verheffen (om de verbanning in onze wereld af te schaffen). In onze wereld 
vinden in lichamen materiële handelingen plaats, die slechts een geringe gelijkenis met het 
geestelijke vertonen. De verbinding tussen het geestelijke en het materiële is eenzijdig. Het 
gaat van boven naar beneden, van het geestelijke naar het materiële. De mens wordt aangezet 
tot een gevoel van schaamte. Na het gevoel van schaamte te hebben waargenomen, beperkt de 
malchoet van de Oneindige Wereld zich en houdt op genieting te ontvangen. De schroom is 
dan zo ondragelijk, dat hij groter is dan genieting. Wat betekent het woord “schaamte” in dit 
kader?  Dat is helemaal niet het gevoel, zoals dat door ons gewoonlijk wordt waargenomen. 
De geestelijke schaamte ontstaat uitsluitend, wanneer de mens de Schepper waarneemt. Dit 
gevoel komt voort uit een geestelijke onverenigbaarheid van de Schepper met de mens. De 
mens schaamt zich, wanneer hij na alles, wat hij van de Schepper heeft ontvangen, Hem niet 
hetzelfde terug kan geven. Deze schaamte is alleen kenmerkend voor hoge zielen, die al in de 
geestelijke wereld zijn binnengetrokken. Zij hebben zich verheven naar de geëigende 
traptreden, waar de Schepper wordt waargenomen.   
  
Waarnemingen kan men niet aan een ander overbrengen. Indien eenof andere waarneming de 
mens bekend is, dan kan men deze wel van buitenaf bij een ander opwekken, maar niet in die 
ander opnieuw creëren. Zo zijn vele geestelijke waarnemingen niet overdraagbaar, noch in 
onze wereld noch in de geestelijke, omdat deze alleen door hen waargenomen kunnen 
worden, die ze kunnen bevatten. Indien een mens iets waarneemt, kan hij zijn waarnemingen 
niet aan een ander overbrengen, noch bewijzen. Wij nemen alleen datgene waar, wat in ons 
terechtkomt. Wij weten niets van wat zich buiten ons om afspeelt en niets van wat niet via 
onze zintuigen binnenkomt. Elke keer ontdekt de wetenschap iets nieuws, maar wij weten 
niets over datgene, wat nog niet is ontdekt. Van tevoren het onontdekte weten, kunnen we 
niet. Het onontdekte bevindt zich nog buiten ons, rondom ons en is met ons verstand nog niet 
waargenomen of binnengedrongen. De wetenschap verklaart door haar “ontdekkingen” alleen 
maar feiten in de natuur. Daarmee zegt de wetenschap alleen, dat iets dat eerder aan de mens 
onbekend was, nu is ontdekt. Dat wat nog niet ontdekt is blijft echter rondom ons bestaan 
buiten onze waarnemingen om. De Kabbala is ook een wetenschap. Zij onderzoekt echter niet 
onze wereld, maar de geestelijke wereld en geeft de mens een extra zintuig. Door in de 
geestelijke wereld te vertoeven zijn we meer in staat ook onze wereld te begrijpen. Dat komt, 
omdat alle gebeurtenissen, die in de geestelijke wereld geschieden, naar onze wereld afdalen. 
En de gevolgen van onze handel en wandel in onze wereld stijgen naar de geestelijke wereld 
op. Een en ander gebeurt geheel naar de wet van de voortdurende circulatie en uitwisseling 
van alle informatie. Onze wereld is de laatste en laagste trap van alle werelden. Daarom ziet 
een kabbalist, die in de geestelijke wereld vertoeft, het neerdalen van de zielen, hun stijgingen 
en de oorzaken en gevolgen van alle geestelijke en materiële processen. Is de Kabbala een 
authentieke wetenschap? Door van bovenaf een blik op onze wereld te werpen, ziet men, dat 
elke levensleer en alle religieën daar eindigen, waar de innerlijke wereld, de innerlijke 
psychologie van de mens begint. Daar het in onze wereld op dit niveau niets mogelijk is, kan 
men ook niet bewijzen. Slechts wie zich spiritueel verheft zal het zien. Daarom wordt de 
Kabbala ook wel een “Geheime wetenschap” genoemd. Indien een mens in onze wereld 
geboren is, die niet weet wat het hebben van het gezichtsvermogen betekent, dan zal het niet 
mogelijk zijn om hem uit te leggen wat het begrip “zien” inhoudt.  
  
De Kabbala bevat een methode voor het ontwikkelen van een waarnemingsvermogen, 
waardoor een extra zintuig wordt gevormd. De mens begint met de Schepper te spreken en 
Hem te ervaren. De Schepper begint de mens zijn eigen innerlijke wereld te openbaren, de 
 
22

---