İntellektual-Elektron Kitabxananın təqdimatında
Yüklə 2,89 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.elmler.net - Virtual İnternet R esurs M ərkəzi İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj 230 230 moizədən sonra yenə də həyətimizə ilk kirayənişinin gəlməyi ilə başladığım söhbəti davam edirəm. Mirsəftər nənəmin toyuqlarıyla bir evdə yaşamaq əzabından qurtulandan sonra bizimkilərin çoxuna elə gəldi ki, artıq bütün işlər yoluna qoyulub, bundan sonra həyətdə daha heç bir narazıçılıq olmayacaq, əvvəlki kimi İdilliya hökm sürəcək. Əsas məsələ nənəmi sakitləşdirmək, onun narazılığını aradan qaldırmaq idi ki, buna da nail olunmuşdu. Əfsus ki, belə olmadı, arvadın ilkin aqressivliyi naməlum səbəblərdən bibimə keçdi və o vaxtacan tıxsız balıq kimi tanınan bu on səkkiz yaşlı qızın tamam üzü döndü. Onun davranışındakı bu dəyişiklik məncə onunla bağlıydı ki, o vaxtkı Bakının tipik ev qızlarından olan bibim həmişə böyüklərin iradəsinə tabe olmağa öyrəşsə də, məhz bu halda, ailədəki kişilərin nənəmin rəyilə hesablaşmadan, həyətə rayonlu kirayənişin buraxmaqları və nənəmin bununla barışmağa məcbur olmağı ona yaman pis təsir eləmişdi, içində belə bir hiss yaranmışdı ki, qardaşları onu və analarını bu rayonlu dostlarına dəyişiblər, müəyyən mənada, xəyanət ediblər onlara, satqın çıxıblar. Bu səbəbdən də bibim təxminən belə düşünürdü ki, bu ekspansiyaya müqavimət göstərmək istəyirsə yalnız və yalnız öz gücünə etibar etməlidir. Nə xain qardaşlardan, nə ağsaqqal atadan, nə də artıq ümidini itirmiş qoca anadan ona kömək olmayacaq, neyləsə yalnız özü edəcək. Beləliklə, qız bütün işini-gücünü atıb başladı Mirsəftəri, onun arvadını, uşaqlarını güdməyə, hər www.elmler.net - Virtual İnternet R esurs M ərkəzi İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj 231 231 231 hərəkətlərinə qulp qoymağa, qaşınmayan yerdən qan çıxartmağa, bir sözlə, bakılılar demişkən baldızlıq eləməyə. Atamla əmim onu sakitləşdirməyə çox cəhd eləsələr də, bu qəfil aqressivliyin qarşısını ala bilmirdilər. Həm də Mirsəftərgilin davranışında həqiqətən də şəhər tərzi-həyatına uyğun gəlməyən detallar çox idi ki, bibim də bunları əsas gətirib öz hirsini, qəzəbini atamın, əmimin üstünə tökürdü, bütün günahları yalnız onlarda görürdü. -Qışqıra-qışqıra danışıllar evdə. Elə bil çöllü- biyabandadılar, səsdəri evin içindədi. – Bibim dediklərini sübut etməkçün atamı yuxarı otağa dartır, çöl qapını bağlayır. Doğrudan da aşağıdakı kirayənişinlərin səsindən burada oturmaq olmur, kiçik bir otağın içində olsalar da elə biri-biriylə danışırlar ki, elə bil aralarında əlli metr məsafə var və səslərinin tonunu alsalar heç nə eşitməyəcəklər. – Görürsən? – Bibim Ərəbzəngi kimi əllərini belinə qoyur. - Baş qulağım gedir səsdərinnən. Düş, bir kəlmə de ki, evdə adam kimi danışsınnar, xoruz kimi bannamasınnar. Heyvan döyüllər. Atam əvvəlcə bacısını sakitləşdirməyə çalışır: – Fikir vermə, kənd yerinnən gəliblər, elə öyrəşiblər. Orda evlər, həyətdər yekədi, məcburdular bərkdən danışmağa. – Mən neyniyim olarçün? Bəlkə pambıq soxmalıyam qulaqlarıma? Bura gəliblər, cannarı çıxsın öyrənsinnər bizim qayda qanunnarı. – Atamın tərəddüd keçirdiyni görən bibim bir az da qızışır. – Mənə bax, www.elmler.net - Virtual İnternet R esurs M ərkəzi İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj 232 232 əgər düşüb diməsən, özüm düşəcəm, bir-iki kəlmə elə söz diyəcəm ki, birdəfəlik dərs olsun. Atam azca sərt səslə onun bu niyyətinin qarşısını alır: – Yaxşı, yekə-yekə danışma, özüm Mirsəftəri çağırıb başa salaram, elə diyərəm ki, xətrinə deyməsin. Onsuz da qərib adamdular burda, sıxılıllar, özdərini yad kimi hiss eliyillər, istəmirəm təzədən sıxım oları. – Nöşün e. – Bibim qardaşının yumşaqlığını qorxaqlıq kimi başa düşür - nədi, qorxursan o düdükdən? Odey, qonşumuz Xanımcan arvad da iki dənə tələbə buraxıb həyətinə. İt kimi qorxullar onnan. Heç səsdəri də çıxmır. Bir şey olan kimi də arvad ağzınnan çıxanı diyir olara. Atam qaşqabağını salladır: – Sən məni Xanımcana tay tutursan? – Tay tutmuram, amma mən sakittiy istiyirəm həyətdə. Bular gələnnən nə mənim, nə də arvadın rahattığı yoxdu. O yazıq day səsini çıxartmır, xəcalət çəkir, abır-həyasına sıxılıb oturub. Siz bütün günü işdə olursuz, hər şeyi görmürsüz, bular gah radionu qışqırdıllar, gah özdəri qışqırıllar, uşaqları da ki, vəhşi kimi şeydilər, o gün də arvadın qapısındakı gül dibçeylərindən birini vurub sındırıblar. Həm də ayaqyoludan çıxanda dallarıyca su tökmüllər. İndi diyirsən danışmıyım ki, nə var-nə var kişinin oğlu qəribdi, xətrinə deyər, inciyər? – Eybi yox, öyrəşəllər. - Atam bacısını sakitləşdirməkçün ayrı söz tapmır. Yüklə 2,89 Kb. Dostları ilə paylaş:
|