II INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
Baku Engineering University
953
27-28 April 2018, Baku, Azerbaijan
Altay dilləri müasir vəziyyətində bir tərəfdən Uzaq Şərqin analitik, başqa bir tərəfdən isə flektiv
quruluşlu hind-Avropa dillərinin bir sıra xarakterik xüsusiyyətlərini daşıyır” (8, 30). Bəzi tədqiqatçılar
türk dillərindəki ad-feil sinkretikliyini aqlütinativ quruluşa qədərki mərhələ ilə bağlayırlar (5, 147).
Ayrıca mənbələrdə türk dillərində şəkilçilərin törəməsində fuziyanın aparıcı rola malik olması qənaəti
əldə edilmişdir (7, 108-120). Bu və bu kimi hallar morfoloji tipologiyanın çatışmazlığı kimi qəbul
edilməməlidir. Dilçilikdə belə bir fikir olsa da, dil tipləri arasındakı qarışıq münasibətlər məsələsinə
morfoloji tipologiyanın yeni istiqamətlərində aydınlıq gətirilir. Bu baxımdan E.Sepirin təsnifinə diqqət
yetirək. Sepir dillərin hansısa bir əlamət əsasında təsnifinə qarşı çıxır, təsnifin müxtəlif əlamətlər
əsasında aparılmasının zəruriliyi üzərində dayanır. O, dillərin təsnifinin əsasına aşağıdakıları çıxarır:
1)
Dildə əsas anlayışların ifadəsi;
2)
Dillərin texnikası;
3)
Dildə sintezin dərəcəsi.
E.Sepir konseptual tipi zaman ərzində dəyişməyən, sabitliyini qoruyan əlamətlərin məcmusu kimi
qəbul edir (10, 114).
Dillərin texnikası dedikdə izolyasiya, aqlütinasiya, fuziya və simvollaşma nəzərdə tutulur. Dil
tipinin texnikası qismən dəyişə, yəni qarışıq münasibətlərin yaranmasına səbəb ola bilər. Türk dilləri
aqlütinasiya texnikasına malik olan dillərdir. Lakin bu dillərdə qismən izolyasiya və fuziya da özünü
göstərir. İngilis dili fuziya və simvollaşma texnikasına malikdir. Bu dildə izolyasiya və qismən də
aqlütinasiya özünü göstərir.
Sintezin dərəcəsinə görə dillər analitik, sintetik və polisintetik dillərə ayrılır. Dildə ən çox dəyişən
sintezin dərəcəsidir. Dil, hətta öz tipini dəyişmədən, sintetik dildən analitik dilə çevrilə bilər. Sanskrit
dili sintetik dil olub. Avropanın yeni ingilis, fransız dilləri artıq analitik dilləridir. Dil tiplərindəki
qarışıq münasibətlər tipologiyanın yeni istiqamətlərində özünü daha qabarıq şəkildə göstərir. Bu
baxımdan C.Qrinberqin kvantitativ tipologiyası daha xarakterikdir. Bu tipologiyada aşağıdakı tipoloji
indekslər müəyyənləşdirilir: sintezin indeksi, aqlütinasiyanın indeksi, sözdəyişmənin indeksi,
prefikslərin indeksi, təmiz sözdəyişmənin indeksi, uzlaşmanın indeksi (4, 79-80). Tədqiqatçı göstərir
ki, bu indekslər bütün dillərə tətbiq edilə bilər. Maraq doğuran odur ki, ayrı-ayrı dillərin bu baxımdan
öyrənilməsi həmin dillərdə indekslərin dərəcəsini əyani şəkildə göstərir (4, 91). C.Qrinberqin
təsnifinin özünəməxsusluğu ondadır ki, burada E.Sepirin təsnifatı əsas götürülsə də, “onlar rəqəmlərlə,
statistik hesablamalarla əsaslandırılır” (2, 50). Kvantitativ tipologiyada dillər bir bütöv halında deyil,
ayrıca xüsusiyyətləri üzrə müqayisə edilir və bu xüsusiyyətlər indeksləşdirilir. On indeksin daxil
olduğu beş əsas tipoloji parametr tədqiq edilən dilin məxsusi keyfiyyətlərini əyani şəkildə üzə çıxarır.
Kvantitativ tipologiya daha çox sintaqmatikaya əsaslanır, bu və ya digər indeksin mətndəki işlənmə
tezliyini üzə çıxarır.
Müasir dilçilikdə xarakteroloji tipologiyadan da geniş istifadə olunur. Bu tipologiya konkret dil
üçün səciyyəvi olan müxtəlif əlamətləri əhatə edə bilməsinə görə fərqlənir. Xarakteroloji tipologiyada
konkret dilin, yaxud da dillər qrupunun tipoloji əlamətlərini bir bütöv halında görməyə, dildə xüsusi
tiplər sistemi əsasında dilin ümumi tipini müəyyənləşdirməyə, təbii dilin mahiyyətini aşkar etməyə
imkan verir.
Müasir tipologiyada əsası rus dilçisi Q.P.Melnikov tərəfindən qoyulan determinantiv
tipologiyadan da geniş istifadə olunur. Bu tipologiya baxımından dörd dil tipi fərqləndirilir və tipin
ayrıca determinantı xarakterizə olunur.
Müasir dilçilikdə dil tipi və dildə tip anlayışları fərqləndirilir (2, 10). Bu baxımdan konseptual tip
dil tipi kimi, qarışıq münasibətlər isə dildə tipin əlamətləri kimi qəbul edilə bilər.
Nəticə: Linqvistik tipologiya morfoloji tipologiya kimi yaranıb. Müasir tipologiyanın ən yeni
istiqamətləri də, əsasən, morfoloji tipologiyanın dəqiqləşdirilməsinə, konkretləşdirilməsinə xidmət
edib. Belə bir fikir var ki, morfoloji formalar donmuş sintaktik formalardır, leksika və sintaksisdə
olmayan heç bir şey morfologiyada ola bilməz. Lakin bir sıra hallarda tədqiqatçılar morfoloji
tipologiya baxımından dil tipinin olmadığını göstərir və bunu bu tipologiyanın çatışmazlığı kimi
qiymətləndirirlər. “Morfoloji tipologiya baxımından dil tiplərində qarışıq münasibətlər” adlı məqalədə
bu məsələnin problem cəhətləri öyrənilir. Tipologiyanın yeni istiqamətləri, xüsusən də pilləli
tipologiya əsasında dildəki tipoloji cəhətdən qarışıq münasibətlərin mövcudluğunun səbəbləri
aydınlaşdırılır. Dillərin mürəkkəbliyi, çoxcəhədliyi, quruluşca rəngarəngliyi onlar arasında
allomorfizm və izomorfizmin müxtəlif çalarlarını üzə çıxarır. Məqalədə belə bir fikir əsaslandırılır ki,
II INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
Baku Engineering University
954
27-28 April 2018, Baku, Azerbaijan
konseptual dil tipi öz sabitliyini qoruyub saxlayır, dildə daha çox dəyişən sintezin dərəcəsi və qismən
də dillərin texnikasıdır. Bu baxımdan qarışıq münasibətlər dil tipinin deyil, dildə tipin əlamətləri kimi
qəbul edilməlidir.
ƏDƏBIYYAT
1.
Məmmədov M.T. Linqvistik tipologiya. Bakı: “Bakı Universiteti” nəşriyyatı, 2015
2.
Rəcəbli Ə.Ə. Tipoloji dilçilik. Bakı: Elm və təhsil, 2010
3.
Боровков А.К. Агглютинация и флексия в тюркских языках // Памяти академика Льва Владимировича Щербы (1880-
1944), Л, 1951
4.
Гринберг Дж. Квантитативный подход к морфологической типологии языков // Новое в лингвистике, М., изд-во
иностранной литературы, 1963
5.
Кайдаров А.Г. Структура односложных корней и основ в казахском языке. Алма-Ата: Наука, 1986
6.
Климов Г.А. Принципы контенсивной типологии, М., Наука, 1983
7.
Кононов А.Н. О фузии в тюркской языках // Структура и история тюркских языках, М., Наука, 1971
8.
Котвич В. Исследование по алтайским языкам, М.: 1962
9.
Кузнецов П.С. Морфологическая классификация языков. М., Изд-во Московская Университета, 1954
10.
Сепир Э. Язык. Введение в изучение речи, Государственное социально – экономическое издательство, М – Л, 1934
M. ŞƏHRİYARIN “HEYDƏRBABAYA SALAM” POEMASINDA GEYİMLƏ
BAĞLI ETNOQRAFİK DİL ELEMENTLƏRİ
Səbinə VƏLİYEVA
Bakı Dövlət Universiteti
nasibali2011@mail.ru
AZƏRBAYCAN
Açar sözlər: ədəbi dil, bədii üslub, etnoqrafizm, geyim adları
Key words: literary language, artistic style, ethnography, name dress
Kлючевые слова: литературный язык, художественный стиль, этнография, имена одежды
XÜLASƏ
Ədəbiyyatın inkişafı, ədəbi janrların təkamülü, zamanla formalaşması daim ədəbi dilə öz təsirini göstərmişdir. Bu
proses son nəticədə ədəbi dilin xəlqiləşməsinə, onun ifadəetmə qabiliyyətinin güclənməsinə aparıb çıxartmışdır. Ədəbi dil
prosesini humanitar elmlərin, o cümlədən dilçiliyin müasir tələbləri səviyyəsində qavramaq, öyrənmək, doğru-düzgün
qiymətləndirmək üçün şair və yazıçıların dilini tarixi inkişaf və dəyişiklik əsasında öyrənməyə, tədqiq etməyə həmişə ciddi
ehtiyac duyulur. Bu cəhətdən bədii əsərlərin dilinin tarixi aspektdən araşdırılması ədəbi dilin öyrənilməsi ilə yanaşı, onun
(yəni, dilin) hansı dəyişmələrdən keçməsinin öyrənilmsəində mühüm mərhələ təşkil edir. Bu məsələnin bütün dövrlər üçün
aktuallıq kəsb etməsi onun həm ədəbiyyatşünaslıq, həm də dilçilik baxımından tədqiqini zəruri etmişdir.
Təqdiqat metodu: Bu məqalədə təsviri və müqayisəli metodlardan istifadə olunmuşdur.
Azərbaycan dilinin bədii üslub əsasında öyrənilməsi onun bədii dil sahəsindəki nailiyyətləri
barəsində müəyyən təsəvvür əldə etməklə nəticələnir. Bu məsələ ədəbi proseslə ədəbi dilin sıx əlaqəsi
zəminində xüsusi əhəmiyyət kəsb edir.
Azərbaycan dilini bədii üslub əsasında öyrənilməsi olduqca böyük önəm kəsb edən məsələlərdən-
dir. Bədii üslubda istifadə olunan etnoqrafizmlərin öyrənilməsi bizim ədəbi dilimizi yaxşı bilməyimizə,
eyni zamanda Azərbaycan dilinin tarixi inkişafını izləməyə, bununla bərabər dilin leksik qatında baş
verən hər bir hadisə ilə yaxından tanış olmağa yardımçı olur. Etnoqrafik leksikanın tədqiq etməklə xal-
qın həyat tərzi, onun yaşantısı, məişəti, eyni zamanda dünyagörüşü ilə tanış olur və məlumat əldə edirik.
Azərbaycan dilinin etnoqrafik leksikasını bədii üslub əsasında araşdırılması da məhz bu qəbildəndir
Əsrlərin sınağından çıxmış, hər cür amansız təsirlərə, məhrumiyyətlərə duruş gətirmiş ana dilimi-
zi cilalaya-cilalaya, öz dadı-tamı və təmizliyi ilə yaşatmaq hər bir söz ustasının müqəddəs borcudur.
Bu bir həqiqətdir ki, xalq ifadə tərzini bilmədən, xalqı öyrənmədən dili özünəməxsus doğma nəfəsi ilə
yaşatmaq mümkün deyildir. “Öz gözünə” alınma sözləri qatan, çox vaxt dəyişikliyə məruz qalan ədəbi
dil üçün təmizləyici nəfəs, əlbəttə ki, xalq dilidir. Ədəbi dili xalq ifadə tərzi ilə, xalq ruhu ilə isidən
sənətkarlar yaradıcılıqda həmişə qazanmış olur.
Bu baxımdan da canlı xalq dilini yetrincə bilən, elin adət-ənənəsinə bağlı olan hər bir sənətkar-
yazıçı ümümxalq dilindən aldığı müxtəlif söz və ifadələrlə ədəbi dili zəngilnləşdirmişdir. Yazıçılar
mütləq xalq dilinin zəngin söz xəzinəsini bilməli və buradan ən dəqiq, səlis söz və ifadələri seçib
işlətməklə milli koloriti yaratmağa xidmət etməlidir. Ümumiyyətlə, bədii ədəbiyyatın dili hər zaman