______________Milli Kitabxana_______________
böhtanlar ifşa olunurdu burda, cildciyəzi qalıb indi! - Cildi köynəyin üstünə
qoydu.
Səməd ancaq indi gördü ki, Abının yerdə öpdüyü cında kimi şey kitab üzü
idi, Bircə balanın vaxtilə "revkom kabineti"ndəki nəhəng taxta sandıqlarda və
burda - kandarında çəmənotu, qazayağı bitən, tavanında qaranquşlar uçuşan evdə
gördüyü daş cildli kitablardan birinin cildi idi, traktorun təkərinin altında xınc-
mınc olmuşdu. Xeyli kənardan baxsa da, cildi Səməd dərhal tanıdı. Çünki
kandarında çəmənotu, qazayağı bitən, tavanında qaranquşlar uçuşan evin kərpic
qırıntılarının arasında belə kömür kimi qara cild başqa cild ola bilməzdi. Abı
silib-təmizlədiyi vərəqi köynəyin üstündə sığallayanda, Səməd vərəqi də dərhal
tanıdı. Çünki kandarında çəmənotu, qazayağı bitən, tavanında qaranquşlar
uçuşan evin yerində bu cür, dörd dövrəsi qızılgüllərlə, sarı bülbüllərlə bəzənmiş,
tən ortasında əski əlifba ilə cəmisi on-on beş sətr yazılmış vərəq də başqa vərəq
ola bilməzdi. Cəmaat heyrətlə çaxnaşırdı:
- A kişi, bir adam təki danışsana!.. "Qəhbə" nədi?! Babəkin anasının adına
"qəhbə" yazan yazıb, bə bunu kitaba salıb çap eliyən köpəyoğlu nə təhər eliyib
ki, səsini çıxardan olmayıb?! Əlini kəsərəm mən elə adamın!..
Abının hönkürtüsü cəmaatın səs-küyünə qarışdı.
Məmməd Xələf Zalın maşınının dövrəsi, "tros"un süründüyü yerlər, traktorla
buldozer yığanının zolaq-zolaq izləri və Ortayolda çala-çuxurlara basılmış
kərpic, daş qırıntılarının ara-bərəsi də əzik-üzük, cırıq-cırıq, parça-parça
vərəqlərlə dolu idi.
Abı dizin-dizin sürünə-sürünə, vərəqləri ovuclarında sığallaya-sığallaya, can
köynəyinin ətəyi ilə silə-silə köynəyin üstünə yığırdı.
Əmma bu iş çox çəkmədi. Növbəti kağız dəstəsini köynəyin üstünə qoyanda,
Abı ətrafına baxıb birdən ayağa qalxdı, tarım gərilib sıxılan qarmonun qırışları
necə çaxnaşarsa, Abının üzündə qırışlar da elə çaxnaşdı, qırışların arasından
tamam başqa- dümağ sifət çıxıb, hətta, yolun qırağında boy-boya verib məyus
gözlərlə ona tamaşa edən qəlyanlı qocalan da təəccübləndirdi: üzünün birdən-
birə uzanantəhər olması, qırışların açılması Xızr Abının nədənsə dəhşətə
gəldiyini göstərirdi. Qəlyanlılar bir-birinə baxıb təşvişlə: - Nə oldu?! Abıya nə
oldu belə? - deyəndə Abıdan qışqırtı qopdu:
- Canmıza azar oldu! Niyə kömək eləmirsiniz?! Köynəklərinizi çixarın, bircə-
bircə yığışdırın hamısını! Bərpa eliyərik bacarsaq!
______________Milli Kitabxana_______________
Çürük köynəyini heysiz qollarından zorla çıxarıb yerə sərdi. Sonra qalan
qəlyanlılar, hətta "qabırğası qalın", yəni çox ağır tərpənişli sayılan nəhəng
gövdəli Təftiş Abbasla özünü heç vaxt "qara işə verməyən" Qılınc da Abının o
cür heyrətinə laqeyd qalmayıb, köynəklərini çıxarıb yerə sərdilər. Dörd tərəfdən,
cəmaatdan da tərpənişən olanda Abı onlara da qışqırdı:
- Dedim yaxın gəlməyin siz! Qədrini bilməzsiniz, yığammazsınız siz bu
müqəddəsatı!
Qılınca da qışqrrdı:
- Dağıt bu avara yığnağını! Rayonun sahibi gəlib qardaşının mülkünü viranə
görüb quruyub qalıb. Bəlkə beş-üç kəlmə sözümüz var kişiynən. Gərək elə
ağzımızın içinə baxsınlar?!
Qılınc Qurban gözlərini dolandırıb elə təkcə baxışı ilə avaraları dağıdanda
sir-sifətdən çıxmış Sultan da, nəhayət maşından düşüb, yaxınlaşıb, taqətsiz
əyilib, orda-burda tək-tək az-çox səlamət qalmış kitabları, əzik-üzük vərəqləri,
cild, kağız qurıntılarını yığışdırmağa başladı. Müslüm də, əlbəttə, dərhal işə
girişdi, Məmməd Xələf Zalla ekizlər də.
Tək Səməd, "paltaratonka"nın böyründə, cəmaatdan xəlvətdə peyda olub
biləyindən yapışan hədsiz kök bir qadının dilinin altına düşüb hərəkətsiz
qalmışdı.
* * *
Kök qadın illərin uzaqlığında qalmış zərif, gözəl Gülbənizin səsilə danışırdı:
- Oğraş əmin gətirib Gülgəzi, atası evindədi. Bakıya qayıdır genə əmin.
Əllozoğluna deyib: "Özün göz-qulaq ol, qıza hədyan söz deyən- filan olmasın!"
Gedək, qurbanın olum! Gedək, kəlmələşin!.. Bu "Xəzinə" batdı. Fikir vermə
buna. Gedək!
Səməd biləyini qadının əlindən qoparıb irəli yeriyəndə burda da Abının
danlağı altına düşdü:
- Hə, gəl, gəl! Azdan-çoxdan bir şey qoyursanmı indi qabına?! Bax, gör
nələrə
qabildi Bezobraziye! Şəkkak olmasaydın, dünən orda
gözün
alacalanmasaydı, bu səhər heç olmasa bu quru divarlara sahib dursaydın, düşmən
dağıda bilərdimi bu müqəddəsatı?! Məhəmməd Əmirin, Ağ Əmirin, Boz Əmirin
düz on il sərasər gecə-gündüz fədailərə
______________Milli Kitabxana_______________
yazdırdıqları, dünyanın özü boyda tariximiz traktorun altında qalardımı?!
"Kitabi-Dədə Qorqud"un izahıdır" yazan Pünhanımızın bu nadirincisi belə
xıncılardımı?! - Abı səsini qısıb, ağzını Səmədin qulağına tutdu: -Nadanlığıyın
bəhrəsidi bax bu! Yığışdır indi, dəli-divanə yaramaz! Bundan sonra da divanəlik
eləsən, bu dəfə Sultanın özünü də məhv eliyəcəksən! "Xəzinə"nin dalınca onu da
güdaza verəcəksən!
Səməd biləyində hələ də Gülbənizin barmaqlarının təmasını hiss edə-edə
ağır-ağır yerə çökdü.
- Mən bilmirdim, Abı... Bilmirdim ki, divarlarda belə şey var...
- Nə?! - qarmon qırışlar yenə açılıb Abının dəhşətini göstərdi. - Nə
danışırsan, ey divanə?! Kitabları sən özün, əminnən, Mədədnən, Qurbannan,
Cəfərnən bir yerdə, öz əlinnən gətirməmişdinmi Naxçıvandan?!
- Yox... Yooox...
- Necə yox?! Qırx altıncı ildə o tayda hökumətimiz yıxılanda, qırğın
xəbərindən sonra Mirqəzəbin əmriynən Persin bu kitabları "Şeyx Xorasan"
1
türbəsindən çıxardıb asfalta tökdüyünü gözlərinnən görmədinmi?!
Səməd toz-torpağın içində oturub, hərəkətsiz qaldı...
12
Semədin xəbəri yoxdu və ola da bilməzdi ki, hələ müharibədən əvvəl, Sultan
Əmirli ilə Mədəd Əmirlinin "tərcümeyi-hallarını gizlətdikləri" barədə söz
yayıldığı və "şeyx qardaşlarının əleyhinə kompaniya" başlandığı vaxtlar gecənin
birində Bakıdan Sultan əminin yanına sadə görkəmli, çopur üzlü, "Müəllim"
kliçkalı cavan bir çekist gəlib xəbər veribmiş ki, Mirqəzəbin şəxsən özünün
sərəncamı ilə, Gülənovla Sayılovdan və RİK Atamalıdan ibarət "üçlüyün"
başçılığı ilə iki qardaşın ikisinin də evində axtarış aparılmalıdır; Şeyx Ağ
Əmirlə, Şeyx Boz Əmirlə və ümumən o taydakı "Muğanna"larla - UluBağlılarla
əlaqələrinə və "Kainat Elmi"nə - SafAğ Elminə aid bircə parça kağız, məktub,
şəkil-filan tapılsa, bu da bəsdir ki, qardaşların sinfi mənsubiy-
"Şeyx Xorasan" Naxçıvanda, Əlincə çayının qırağında, Xanəgah kəndinin yaxınlığında dəfn
edilmiş məşhur "Yan Pünhanın" - SafAğ Aliminin gizlin adlarından biridir. Müxtəlif adlar altında
müxtəlif məkanlarda müxtəlif qiyafələrdə olmaq Ulu Bağ ƏsƏlMənin ("Süleyman"ın, "Solomon"un)
həyat təcrübəsindən götürülüb hər yerdə tətbiq edilirdi.
Dostları ilə paylaş: |