İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi, sy. 9, 2007, s. 37-70

---

İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi, sy.9, 2007, s.37-70 

 

 

 

 

 

C

İHAD 

Ş

İDDETE 

R

EFERANS 

O

LABİLİR Mİ

?

*

 

   

 

 

 

 

 

 

  

Prof. Dr. Saffet KÖSE

**

1

 

 

Could Jih

ā

d be a Reference for Violence? 

  The misconceptions about Islam as being a religion of the sword have been very 

common in the Western world. The ideas that Islam is a religon of violence and this is 

because of calls for Jih

ā

d and Jih

ā

d means to wage war until everybody convert or 

submit to Islam, are also claimed in the same manner from time to time. It is also claimed 

that the Qur’anic verses emphasising on the freedom of religion are specifically related to 

the Maccan period when the Muslims were weak, and after Muslims became powerful 

they went on waging the war. 

The main problem at the centre of these claims against Islam, is the lack of 

methodological understanding of Islamic knowledge, though being prejudice to Islam 

itself. There seem not to be a contraversy between the Qur’anic verses and practices of 

the Prophet in this matter, when these kind of claims are examined through non-

apological point of view, and the principles to be taken into account are considered as 

follows: 

1.

 

The choronogical orders of the Qur’anic verses concerned. 

2.

 

Consideration of the complete harmony among the Qur’anic verses regarding the 

same issues and avoiding the partial study of those verses. 

3.

 

Consideration of the ci rcumstances and conditions of the Nass concerned. 

4.

 

Establishment of a sound relationship within this framework between the practices 

of the Prophet and the Qur’anic verses. 

In the light of the above considerations it appears that the Prophet only had to wage war 

for three causes as follows: 

1. Defense against the attack: In other word it is a legitimate defense. This is a 

universally recognised legitimate principle of self-defense and, both everyone and every 

state attacked against, have a right to defend themselves. The military units, from time 

to time, sent by the Prophet to stop the attack of the small military groups intending 

either terror or looting, should be considered within this context. 

2. The other party’s breach of the peace agreement and not honouring the loyalty to a 

promise. In fact this is other kind of offense. Loyalty to the agreement (pacta sunt 

servanda) is one of the significant principles of international law. The Qur’ān has always 

been concerned for the principle of the loyalty to the agreement. The Prophet also, has 

never been the breaching party to any agreement. All non-muslims, especially Jewish 

tribes always breached the agreements when they thought of Muslims being weak. 

3. Killing of envoys: The inviolability of diplomatic envoys is a universal principle. The 

Prophet was very concerned about the issue. The breach of this principle by the other 

party, therefore, has been the causes of some wars. 

                                                           

*

  İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi tarafından 26-28 Nisan 2007 tarihlerinde İstanbul’da düzenlenen Uluslar 

arası Din ve Dünya Barışı konulu sempozyuma sunulan tebliğin gözden geçirilmiş şeklidir. 

**

1

 Selçuk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi [e-mail] 

---

Prof. Dr. Saffet KÖSE 

 

 

38 

4. Collaboration with the enemy: Collaboration with the enemy according to the Surah 

Al-Mumtahinah Chapter 60 Verse 9 can be counted one of the reasons in order to 

justify war. This is other kind of attack and it becomes justified against those who 

colloborate with the enemy. The military expedition after the Battle of Khandaq in order 

to punish Banū Quraiza who collaborated with the enemy during the most dangerous 

time of the Battle of Khandaq can be given as an example of this kind. The military 

expeditions arranged after the conquest of Macca over several tribes who have not 

stopped to colloborate with the enemy also have been for this purpose. Gazwa Ban

ī

 

Jaz

ī

ma and Ghazwa D

ū

matu’l-Jandal can be mentioned as examples within this 

framework. 

5.Demand of Help from Muslims in Foreign Countries Who have been Exposed to 

Violence and Torture:  Upon the help request of Muslims living in non-Muslim 

countries who have been exposed to pressure and torture becasue of their belief the 

Qur’ān mentions this as the reason for waging war (Sūrah al-Nisā’ Chapter 4 Verse 7; 

Sūrah al-Anfāl Chapter 8 Verse 72). People’s exposure of pressure and violence due to 

their beliefs first are human rights violations before everything else. In other words 

states have no right and authority to oppress and torture their subjects due to their 

differring beliefs. 

The Prophet also paid maximum attention during the war to protect the humanitarian 

values. He has instructed his commanding chiefs not to harm anyone and anything 

except the actual combatants, and even after the victory his main concern has been to 

protect the human rights of non-Muslims living under His protection. 

Every war waged after the period of the Prophet, had some kind of economic, social and 

politcal causes behind it.  Hence the wars after the Prophetic era should be considered 

within the circumstances of the time. The paper, therefore, will be concluded within this 

context due to the primarily binding effect of the Qur’anic verses and practices of the 

Prophet on the Muslims. 

 

 

 Giriş 

  İslam’ın iki temel kaynağı Kur’ân ve hadisler’in öngördüğü cihâd 

farizası etrafındaki tartışmalarda Müslüman bakış açısıyla bazı istisnalar 

dışında Batılı araştırmacıların algısı arasında taban tabana zıt iki anlayış 

göze çarpmaktadır. Batılıların cihâdı yorumlama biçiminde İslam’a karşı 

önyargılı bir tutumun etkisi düşünülse de temel problem olarak Kur’an 

ayetleri ve Hz. Peygamber’in hadislerini anlama konusundaki metodolojik 

bilgi eksikliği ile tarihsel süreçte oluşan bazı uygulama örneklerinin 

bulunduğunu söylemek mümkündür. Bunun yanında  İslam hukukçularının 

kendi dönemlerinin şartlarına uygun olarak geliştirdikleri bir takım ictihadi 

hükümlerin de bu şartlardan soyutlanarak okunmasının bazı yanılgılara kapı 

araladığı söylenebilir.  

Cihada bakış konusundaki tamamen birbirine zıt bu iki ayrı algılayış, 

iki kesim arasında sağlıklı bir diyalog zeminin oluşmasının en temel 

engellerinden birisi olarak gözükmektedir. O halde konunun sağlam bir 

zeminde tartışılabilmesi için iki hususun birbirinden ayrılması zorunludur. 

Birincisi ilke olarak Kur’ân ve hadis’in cihada yaklaşımı, bu iki temel 

kaynağa göre onun içeriği ve anlamı, Hz. Peygamber’in savaşmasını ortaya 

çıkaran sebepler. İkincisi de Hz. Peygamber döneminden sonra ki her bir 

---