zəncirdən sallanan gümüş millə qəlyanının közünü deşib hərisliklə sümürdü.
Otaqda yenidən tüstü laylandı. Kişi gözünün altından bu laylar arxasından sifəti
güclə görünən oğluna baxdı. Onun dodaqları kip bağlanmışdı. Həmişə sığallı olan
dən düşmüş bığı codlaşmışdı. Dişini-dişinə sıxdığından çənəsi kilidlənmiş kimi idi.
Alın qırışları sıxlaşmışdı. Çuxura düşən gözlərinə qan sağılmışdı. Əli xəncərin
dəstəyində idi. Özünün də xəbəri olmadan tiyəni tez-tez qınından çıxardırdı. Ömər
koxa başa düşdü ki, oğlu bir himə bənddir, əgər ona bir balaca işarə etsə, bütün
Çıraqlıları ayağa qaldırar və qan su yerinə axar.
- Qanı qanla yumazlar, oğul, bir də sənin qızın onların ocağının başındadı, qan-
qana, süd-südə qarışıb.
-
Məsləhətin nədi, ata, uşağın qanı batsın?
-
Səbr elə, bala, nahaq qan yerdə qalmaz. Əgər Ələddin bir xətanın
qurbanıdısa, allah Həsən ağanın günahından keçər. Əgər namərdlik eləyibsə, allah
özü bəlasını verəcək, sən ayrı fikrə düşmə. O, əlini qana bulayıb, sən bulama. Gec-
tez haqq öz yerini tapacaq.
Bu sözlərdən sonra kişi elə bil yüngülləşdi. Amma Şamil qurğuşun yükü
daşıyırmış kimi əyildi. Dodağı səyridi, əlləri əsdi. Bu, Ömər koxanın gözündən
yayınmadı.
-
Birdən divan-dərə gəlib çıxsa?
14
Kişi sərtləşdi.
-
Divan-dərənin nə işi var?!
Qəlyanını tez-tez sümürüb közərtdi. Səsi yumşaldı.
- Dur get. Uşaqları da başa sal, farağat otursunlar.
Şamil beli qırılmış kimi əllərini dizinə söykəyib güclə ayağa qalxdı. Ağır-ağır
qapıya yaxınlaşdı. O, gedəndən xeyli sonra Ömər koxanın hönkürtüsü eşidildi.
III fəsil
-
1 -
Son vaxtlar Ömər Koxanın yuxusu ərşə çəkilmişdi. Mal-qara tövləyə, xalxala
downloaded from KitabYurdu.org
salındıqdan, əl- ayaq yığışdırılıb kənd camaatı qapı-bacasına çəkildikdən sonra
eyvanda xeyli oturardı. Qapı- bacılarda ləngiyən mal-qarının mələşməsinə qulaq
asar, Kürün bəri üzündəki tülkülərin, çaqqalların vaqqıltısını dinləyərdi. Çaqqal-
tülkü yaman çoxalmışdı. Günün qulağı yaxıb qaranlıq düşməmiş cələyə yığışır və
kəndə doluşmağa hazırlaşırdılar. Ömər koxa onlara sakitcə qulaq asır və görürdü
ki, kənd itləri nəyisə qabaqlarına qatıb cələyə qədər qovurdular. "Bu qırılmışlar
yaman çoxalıb. Az qalırlar evlərə doluşsunlar. Eh, zamana yaman dəyişib.
Əvvəllər bizim kəndin həndəvərində ağzı qanlı canavarlar dolaşardı. İndi də
çaqqal-maqqal dolaşır. Belə getsə, camaat özü də çaqqala dönəcək".
Ömər koxa qaratikan kolundan düzəldilmiş gümüş örtüklü qəlyanını közərdir,
fikrində dağı arana, aranı da dağa köçürürdü.
Ələddinin ölümü onu yaman sarsıtmışdı. Özünə nə qədər təskinlik versə də,
ürəyində dərd çəkirdi. Onun dünyada ən çox qorxduğu şey aldanmaq idi.
Nəvəsinin qəfil öldürülməsində xəyanətin olub-olmadığını bilməyə çalışırdı. Həm
də qorxurdu ki, məsələnin qəsdən olunduğu bilinsə, araya qan düşər və iki nəsil
bir-birini qırıb qurtarardı.
Böyük gəlin ağzında yaşmaq qayınatasına yaxınlaşdı və qalaylanmış mis sinini
ortalığa qoydu. Kişi buğlanan çaya, bal qatılmış qaymağa, motal pendirinə və sacın
üstündən yenicə götürülmüş isti ağ fətirə gözucu nəzər saldı. Bir oturuma quzunun
şaqqasını sarımsaqlı qatıqla yeyib üstündən bir cəm bal içən Ömər koxanın iştahı
yox idi. O, candərdi çörəkdən bir parça kəsib dürmək elədi, çayı bir-iki hortuma
içib geri itələdi. Gəlin dərhal yaxınlaşıb sinini götürdü.
Kəndin səs-səmiri azaldı. Görünür, adamlar yatmağa hazırlaşırdı. Elə Ömər
koxanın da həyətinə sükut çökdü. Mal-qaranı sağıb qurtardılar, inəkləri, camışları
xalxala doldurdular, uşaqların da səs-səmiri kəsildi. Bircə gəlinlər kölgə kimi
ortada hərlənir, qapıları astaca örtüb açırdılar.
Ömər koxa yavaşca ayağa durdu. Asta addımlarla öz otağına getdi. Onun yerini
salmışdılar. Tavandan asılmış otuzluq çırağın piltəsini aşağı çəkmişdilər. Otaq
yarımqaranlıq idi. Ömər koxa çuxasını, arxalığını soyundu. Belindəki gümüş
downloaded from KitabYurdu.org
dəstəkli xəncərini yastığın altına qoydu. Yatmazdan əvvəl üzünü qibləyə çevirib
dua elədi. Sonra səksəkəli halda, qorxa-qorxa yorğanı qaldırıb arasına girdi.
Düz on gün idi ki, bir səs onu yatmağa qoymurdu. Ömər koxa kənd tam sükuta
qərq olandan sonra, Kürün qıjıltısına qulaq asmağı elə uşaqlıqdan sevirdi. Onun
gah ucalıb, gah da alçalan səsində bir mehribanlıq duyardı. Elə çox vaxtı suyun
qıjıltısı altında yuxuya gedərdi. Amma son günlər Kürün qıj ıltısı ona layla çalıb
yuxuya aparan vaxt, kişi gözünü yumar-yummaz qulağına gələn bir səs onu
diksindirib yerindən qaldırardı. Ömər koxa bu səsin haradan gəldiyini və kimin
olduğunu bilmək istəyirdi. Uşaqlarından gecələr qulağına gələn bu səsin nə səs
olduğunu öyrənmək istəsə də, fikrindən daşınmışdı. Qorxmuşdu ki, "Kişi deyəsən
havalanıb" deyə ondan şübhələsinlər. Amma hər gecə səs gəlirdi. Özü də apaydın.
Ömər koxa təxmin etmişdi ki, bu səs qəbiristanlıq tərəfdən gəlir. Kişini həm
vahimə basmış, həm də məsələni öyrənmək marağı daha da artmışdı. O, qərara
almışdı ki, əgər bu gecə də səs gəlsə, mütləq o tərəfə gedəcək və bu
qəbiristanlıqdakı səsin sahibinin nə canlı-cinli olacağını biləcəkdi. Elə ona görə də
atın yəhərini almamış, tövlədəcə hazır saxlamışdı.
Ömər koxa yerin içində bir xeyli qurcalandı, gözünü tavana zilləyib Kürün
qıjıltısına qulaq asdı. Sakitlik idi. Meşənin ağacları da susmuşdu, meşədəki çaqqal-
çuqqal da. Kənd sükuta qərq olmuşdu. Birdən kəndin yuxarı tərəfindən vaxtsız
banlayan xoruz səsi gəldi. Onun ardınca fəryada oxşar həmin səs eşidildi. Ömər
koxa dik atıldı. Tələsik paltarını geyindi, xəncərini
15
bağladı, tövləyə keçib atı çıxartdı. Heç kəsə sezdirmədən darvazadan keçib
qəbiristanlığa doğru yollandı.
Qəbir daşları başbaşa vermişdi. Lap yuxarı tərəfdə Ələddinin qəbrindən bir az
arxada üç uca qəbir daşı görünürdü. Hündürlüyü az qala üç metrə çatan bu qəbir
daşlarına gözəl naxışlar vurulmuşdu. Camaat arasında nədənsə bu qəbirlərə oğuz
qəbirləri deyirdilər. Amma Ömər koxanın yadındadır ki, onun babası hərdən-bir
uşaqları başına yığıb bu qəbirlərin tarixindən danışardı.
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |