mərkəzindən xüsusi tapşırıq almışdı. Bu gecə Həsən ağa tutulmalı idi. Kəndə tam
sakitlik çökdükdən sonra Keçəl Xondulu atın belinə qalxdı. Yoldaşları da
atlandılar. Xondulu yarım pıçıltılı səslə onları başa saldı.
- Yarınız Alqazax uşağının evinin alt tərəfini, yarınız da üst tərəfini kəsərsiniz. Elə
edərsiniz ki, aradan bir quş da çıxa bilməsin. Həmləni uzaqdan götürün ki, başa
düşən olmasın. Evə yaxınlaşanda da, saymazyana yaxınlaşarsınız. Onların üstünü
beyqafıldan, yatdıqları yerdə almasaq, ələ keçirə bilməyəcəyik.
Sakitcə üç yerə bölündülər və Alqazaxlılar tərəfə yola düşdülər.
Otuzluq çırağın işığını aşağı çəkib öz otağında döşəkcə üstündə oturan Güllü
xanım kəndin yuxarı başında hürüşüb susan itlərin səsini dinşədi və astaca
addımlarla eyvana çıxdı. Atların ayaq tappıltısından başa düşdü ki, onlar tərəfə
gələn var. Həsən ağanın qapısını taqqıldatdı. Oğlu anasının çağırışını dərhal başa
düşdü və yapıncılı-çuxalı eyvana çıxdı. Güllü xanımın titrək səsi eşidildi.
-
Əlli tərpən, bala, deyəsən gələn var.
Güllü xanım oğlunun yanında ömründə ilk dəfə kövrəlib boynunu qucaqladı.
Həsən ağa eyvandan tullanıb talvarın altına getdi. Yəhərə qalxıb atın üzünü Kürə
tərəf çevirdi. İtlər evin ətrafını kəsən atlılara hücuma keçdilər. Tüfəng şaqqıltısı,
qamçı səsi eşidildi. Hay-küyə arvad-uşaq ayıldı. Şəmiddini oyadıb tələm-tələsik
geyindirdilər. Qönçə xanımın çığırtısına fikir vermədilər. Sonra Həsən ağagilin
eyvanına çıxdılar. Güllü xanım bu haylı-küylü basqına fikir vermədən eyvanda
dayanıb Kürü dinşəyirdi.
Keçəl Xondulu onun üstünə acıqlandı.
-
Oğlun hardadı?
Güllü xanım əsasına söykənib ayağa durdu və atın döşünə salınmış Şəmiddini
göstərdi.
Həsən ağa suvadaxdan Kürə enmək istədikdə, atın böyründə dayanan Alanı gördü.
Cilovu çəkdi. İt bunu hiss edib qabaq ayaqlarını yəhərin üzəngisinə qoydu və
ağlayırmış kimi için-için zingildədi.
Həsən ağa aşağı əyilib Alanın üz-gözündən öpdü, başını sığalladı və kövrək, titrək
downloaded from KitabYurdu.org
səslə dilləndi.
- Salamat qal, Alan, buraları sənə tapşırıb gedirəm. Ev-eşikdən muğayat ol. Ya
qismət, bir də
33
görüşəcəyikmi?! Allah bilir!..
İt zingildədi və onun əlini yaladı. Həsən ağa atın başını qanırıb Kürə endi. Alan isə
onun qaraltısı gözdən itincəyə qədər dalınca baxdı.
-
Bəs bu kimdi, oğlum deyil?
Keçəl Xondulu səsini ucaltdı.
-
Onu demirəm, Həsən ağa hanı?
Elə bu vaxt Kürün o üzündən dalbadal atılan güllə səsi və Alanın acı ulartısı
eşidildi. Güllü xanımın bayaqdan azca əyilmiş beli düzəldi, elə bil boyu da ucaldı.
-
Güllə səsini eşitmirsənmi? O tayda - meşədədi, bacarırsınız, gedin tutun.
Keçəl Xondulu sərt bir söyüş söyüb eyvandan düşdü və atın belinə qalxdı.
- Bu dəfə də aradan çıxdı, amma harada olsa, onu tapacam. - Yzünü yoldaşlarına
çevirdi. - Tez olun, tərpənin.
Atlı dəstə kənd itlərini və yuxuya getmiş camaatı oyadaraq Alqazaxlılar tərəfdən
yola düşdü.
-
4 -
Qəza mərkəzinə odun aparan arabalar geri qayıdırdı. Hava isti iddi. Çöllər
yaşıllaşmışdı. Şirələnmiş torpağın sinəsinə lalələr səpələnmişdi. Arabalar Acı
Dərənin dikdirində dayandılar. Qabaq arabadakı ağsaqqal kişi o birilərini səslədi.
- A, bala, arabaları endirin dərəyə çayın qırağına, o başdannan yola çıxdı ğımızdı.
Həm heyvanlar bir az dincəlsin, həm də biz ağzımıza bir tikə çörək alaq.
Dikdiri aşağı endilər. Dərəyə düşən kimi suyun sərinliyi onları vurdu. İncə çayı
dupduru idi. Yarğanların, qolpunların dibindən poqquldayıb qaynayan bulaqların
suyu çayı daha da şəffaflaşdırırdı. Çayın vadisi dərə boyu yamyaşıl bir zeh kimi
uzanıb gedir və yuxarılarda gözdən itirdi. Qara bulaqların axarınca acı tərələr,
lilparlar, yarpızlar bitmişdi. Böcəklər vızıltı ilə uçuşur, çiçəkdən-çiçəyə qonurdu.
downloaded from KitabYurdu.org
Kəlləri, öküzləri boyunduruqdan açdılar. Heyvanlar əvvəlcə gərnəşib çırpındılar,
sudan doyunca içdilər və sahil boyu oyxurub cücərən otları otlamağa başladılar.
Arabaçılar bir yerə yığışıb balaca bir süfrə açdılar. Torbadan, heybədən süzmə,
qatıq çıxarıb iştəha ilə çörək yeməyə başladılar. Dərədəki güllərin, çiçəklərin,
yarpızların ətri adamı məst edirdi. Çörək yedikdən sonra arabaçılar əl-ayaqlarını
yudular, soyuq suyun təmasından xumarlanıb yaşıllığa uzandılar. Çayın
yuxarısında Acı Dərənin uçurum yarğanının üst tərəfində qarğa-quzğun dolaşırdı.
Ağsaqqal arabaçının gözü bunu aldı və xeyli o tərəfdən nəzərlərini ayırmadı. Sonra
dirsəklənib oturdu. Yzünü yanındakı cavanlara tutdu.
- A bala, yuxarıda yaman qarğa-quzğun dolaşır, gedin görün nədir, amma ehtiyatlı
olun. Cavanlardan iki nəfəri əllərində çubuq asta addımlarla çay yuxarı getməyə
başladılar. Onlar yarğanın altından poqquldayıb qaynayan və yaşıllıq içində olan
bulağın bərabərinə çatanda bir adamın orada uzandığını gördülər, yaxınlaşmağa
ehtiyat etdilər. Elə bu vaxt qoca arabaçı da gəlib çıxdı. O, diqqətlə şır-şırnan axan
bulağın suyuna, acı tərələrə, ətri Acı Dərəni dolduran yarpızlara xeyli baxdı və
sonra üzünü yarğana çevirdi və başa düşdü ki, bu adamı yarğanın qaşında vurub
dərəyə tullamışlar. Bu adam bütün gecə səhərə qədər yaralı qalmış, suyun,
bulaqların şırıltısını eşidincə sinəsi yanmış, su deyə inildəmişdi. Sonra bir təhər
sürünərək bulağın üstə enmişdi. Təpimiş dodaqlarını suya yapışdırıb közərmiş
yanğısını söndürmüş, özü də sönmüşdü.
Yaralı adama su verməzlər. Burada isə kim-kimə idi? Onu güllə ilə arxadan
vurmuşdular. Qoca arabaçı və yoldaşları bir xeyli sakitcə dayandılar. Çayın yaşıl
vadisinə sükut çökdü. Bircə vızıldaşıb çiçəkdən-çiçəyə qonan böcəklərin səsindən
başqa heç nə eşidilmədi. Qoca arabaçı aşağı əyildi. Hələ də əli və üzünün bir
hissəsi bulaq suyunun içində olan meyidi arxası üstə çevirdi. Onun qan laxtalanmış
üzünə diqqətlə baxdı.
- Bu ki, bizim Şəmiddin ağadır, - deyib əllərini gözünün üstünə qoydu və astadan
hönkürdü. Onun hönkürtüsü bulaqların şırıltısı, böcəklərin uğultusu və çiçəklərin
ətri içində itib batdı.
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |