İsmayıl Qarayev a ş İ q L ə R
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
107 müəllimlərin sizə sonsuz hörmət və məhəbbəti var. Məktəbdən yüzlərlə ürəyin, yüzlərlə qəlbin bir səmimi təşəkkürünü gətirmişik. Dostsuz adam, duzsuz xörəkdir. Qoy bu kiçik ətirli bahar güllərindən düzəldilmiş çələng bizim ilk tanışlıq və dostluğumuzun yadigarı kimi sizin gəmidə qalsın. Söz yox ki, güllər solacaqdır. Ancaq söz verirəm ki, bizim dostluğumuzun rəngi solmayacaq, ətri, rahiyəsi azalmayacaqdır. Salona gurultu qopdu, hamı əl çaldı. – Əsl xilaskarı şəxsən tanımaq olarmı? Qəzənfər lap arxada oturmuşdu. Yoldaşları onu dürtmələdilər ki, ayağa qalxsın. Lakin o nədənsə stula bərk yapışmışdı. – Qəzənfər. Qəzənfəri Təyyarın çağırışı qaldırdı. Müəllim Qəzənfərin yanına yeridi, çələngi boynuna salıb onun alnından öpdü. Çəpik səsləri salonu titrətdi. Tələbələr bir-bir dənizçiləri təbrik edib gülləri onların yaxasına taxdılar. Gül qızlar dənizçilərin yaxasına güllərdən bəzək vurdular. Sevinc Qəzənfəri göylərə qaldırmışdı. Amma o özünü bu bəxtiyarlıq səmasında tənha görürdü. Kaş ruh kəhkəşanlar uçuşuna səmavi gözlərin məhəbbətini də özü ilə aparaydı. 14. Əmir Aliyənin davamlı baxışlarındakı həyat qüvvəsinə tab gətirməyib başını aşağa saldı. Onlar qırmızı guşədə üz-üzə oturmuşdular. İkisinin də qolları aradakı qırmızı mizin üstünə düşmüşdü. Aliyənin qarşısında dəftər-qələm vardı, Əmirinkində isə kitab. Onlar güşədə tək deyildilər. Nərd, şaxmat, damino həvəskarları onlardan az aralı oturub oynamağa başlamışdılar. Buna görə də Əmirlə Aliyəyə fikir verən, nəzər yetirən yox idi. – Gəmidə bədii özfəaliyyət dərnəyi yaratmaq istəyirik, üzv yazılırsanmı? – Mən bacaran iş deyil. Əmir Aliyənin üzünə baxmadan cavab verib qarşısındakı kitabı oxumağa başladı. Aliyənin dodaqları utancaq bir təbəssümlə dartındı. Baxışları əvvəlki itiliyini, sifəti ciddiliyini itirdi. – Təyyar qardaş buraxmasa da mən bu gəmidə qalmayacam. Aliyə Əmirin bu xəbərdən sarsılacağını, həyəcan keçirəcəyini güman etmişdi. Lakin Əmir başını qaldırmadı. Onun bu etinasızlığı Aliyənin qəlbində bir hiddət qasırğası 108 doğurdu. Ondan heç kim soruşmadığı halda bu gəmidə işləmək istəməməsinin səbəbini söylədi: – Çünki bəzilərində əqidə möhkəmliyi yoxdur, hərdəmxəyaldır; bu gün yaz olur sabah qış. Əmirdən yenə də səs çıxmadı. – Adını yazımmı? – Qəzənfərin adını yaz. – Qəzənfər səni vəkil tutub? – Onun səsində tükənməz bir zənginlik var. Özü də çoxlu qəzəl, qoşma, bayatı bilir. Qəzənfər yaxşı oğlandır. Bir az səbirsizdir. Eybi yoxdur, arzusuna çatandan sonra o da düzələr, dəyanətli olar. – Sən nədən danışırsan! Yuxu görürsən nədir?! Əmir sakitcə: – Səni inandırıram ki, yatmamışam, – dedi – düz sözümdür. Aliyə doluxsundu, Əmiri qəzəblə təqlid etdi: – «Düz sözümdür.» Səndən soruşulur ki... Aliyə göz yaşlarını zorla saxlayıb getmək istəyəndə Təyyar içəri girdi: – Aliyə bacım, çoxmu adam yazıldı? Bu nədir? Kim sənə nə dedi? Aliyənin gözləri Təyyara Əmiri göstərdi. Təyyar onun biləyindən tutub geri qaytardı. Aliyəni oturtdu. Özü də onunla yanaşı əyləşib dəftəri qabağına çəkdi. – İkicə adam yazılıb? Yəni bizim gəmidə musiqi həvəskarı yoxdur?! Hər gün bizim «Buranı tut, oranı ovla» deyə baş-beynimizi aparan bunlar deyil?! – Təyyar uca bir səslə ətrafdakılara müraciət etdi: – Uşaqlar, bir ay yarımdan sonra dənizçilər klubunda bədii özfəalliyət kollektivlərinin çıxışına baxış keçiriləcəkdir. Məgər biz o vaxtacan bir şey təşkil eləyə bilmərik? Niyə orada bizim dənizçilərin səsi eşidilməsin?! Orada tək mahnı ifa etmək yox, şeir də, poemalar da, romanlardan parçalar da oxumaq olar. Yaxşı ifaçılar mükafatlandırılacaqdır. Hamamdan çıxıb qırmızı guşəyə gələn Qəzənfərin başından buğ qalxır, alnından tər axırdı. Telini səliqə ilə geri yatırtmışdı. Ağ ütülənmiş köynəyinin qollarını dirsəyəcən geri qatlamışdı. Boyun-boğazında, sir – sifətində alqırmızı ləkələr gəzişirdi. Hakimanə baxışları ilə Aliyənin dəftərə dikilmiş küskün nəzərlərini öz seyrinə çağırırdı. – Qəzənfər səni də yazıram. Sən mütləq yazılmalısan. – Nəyə? – 109 Bədii özfəaliyyət dərnəyinə. – Yaz. Aliyə onun üzünə razılıq hissilə baxdı. – Yaxşı oxuya bilirsənmi? – Aliyənin səsi ağlayıb susmuş qəlbinin gizli məyusluğundan hələ də təmizlənməmişdi. – Muğamatı yaxşı oxuyursan, yoxsa mahnıları? – Hər ikisini babat. – Əmir səni də yazıram – Təyyar töhmətləndirici nəzərlərini ona hərlədi. – Mahnı oxumaq istəməzsən, yaxşı bir şer əzbərlərsən. Dərnək üzvlərimizin çıxışı rəngarəng olsa yaxşıdır. Təyyarın nə üçün tərs baxdığını Əmir başa düşürdü. Axı, Aliyə qırmızı guşədən inciyib çıxdığını, doluxsunduğunun səbəbini şikayətli, deyingən nəzərlərilə Təyyara bircə anda söyləmişdi. Aliyənin bu «yüngüllüyü» Əmirə pis təsir bağışlamışdı. Lakin o hiss etməmişdi ki, Aliyə öz nəzərlərilə Təyyarı məzəmmətləmişdi: «Deyirdin Əmir məni sevir. O məni sevirmiş. Hörməti, ehtiramı dostu Qəzənfərə görə imiş. Təyyar qardaş, mən elə bilirdim sən səhv etməzsən; demə yalançı duyğular səni də aldadırmış.» – Mənim yaddaşıma çox zəifdir, şeir əzbərləyə bilmərəm. Xahiş eləyirəm məni yaddan çıxarasınız. – Əmir bu günəşin istisindən, bu ayın işığından uzaq olmaq, ünsiyyət və musiqinin iradəyə üstün gələn sehrkar təlqinindən kənarda qalıb Qəzənfərin xatirinə özünü hər nəşədən məhrum etmək niyyətilə boyun qaçırtdı. – Səhər yediyim çörəyi axşam xatırlaya bilmirəm. Təyyar təkidlə: – Dərnəyin rəhbəri Aliyədir. Onun musiqidən başı çıxır. Elə fərz edirdin ki, sahildən bura başqa musiqiçi çağıracayıq; ona görə də yazılmaq istəmirdin, eləmi? – dedi. Əmirin sol sifəti əsəbi bir titrəyişlə uçundu: – Mənim belə bir arzum olmayıb. Müəllimin köməkçi sualları indi yox, qolumdan ikinci, üçüncü siniflərdə oxuyarkən qaldırıb. – Yaxşı, – deyə dilxor olan Təyyar turşumuş nəzərlərini qırmızı guşə boyu dolandırdıqdan sonra qələmin arxasını dəftərə döydü – Aliyə bacım, get kamanını gətir. Heç kimə minnət eləməyəcəm, uşaqların hamısı yazılacaq. «Yalvarana yalvararlar». Kamanı dilləndir, qabaqca özüm oxuyacam. Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|