50
IV BÖLÜM
TELEXƏBƏRİN HAZIRLANMASI /
REPORTYOR İŞİNİN 10
QAYDASI
seyrçi bu olaya necə qatılacaq və ya həmin olayla
bağlı mövqeyini necə müəyyənləşdirəcək? Telexəbər
xidmətinin əməkdaşları bütün bu olasılıqları ciddi
düşünməli, işıqlandırılan olayın seyrçilərə nə verib-
verməyəcəyini yaxşı-yaxşı götür-qoy etməlidirlər.
Mürəkkəb materialın tezcə qavranması və süjetin
operativ hazırlanması telereportyora üzağlığı gətirir.
Xəbər süjetinin ideyası prodüserdən də gələ bilər,
reportyorun özündən, kameramandan, rejissor və
ya xəbər xidmətinin digər əməkdaşlarından, hətta
seyrçilərdən də. Amma bütün hallarda, söhbət ciddi
xəbərçilikdən gedirsə, belə süjetlərin ideyasını həyat
doğurmalıdır.
Araşdırma
Xəbərin çıxış nöqtəsi bir fikir, bir məlumatdır. Bunlar
hər hansı qaynaqdan da xəbər mərkəzinə - redaksiyaya
gələ bilər, prodüserin də tapşırması mümkündür. Təbii
ki, reportyorun-müxbirin özü də çox da üzdə olmayan
bilgiləri araşdırıb ortaya bir xəbər çıxara bilər.
Gündəmdə olan və ya gündəmə
gətirilən belə bilgilər
gələndən sonra reportyorun ilk işi bir araşdırma
aparmaqdır:
• Mövzunun hansı önəmli nöqtələri var?
• Bu mövzuda hansı sənədlərə üz tutmaq olar?
• Movzuya bağlı hansı əks baxışlardan, düşüncə və
davranışlardan söz açmaq olar?
• Hansı qaynaqlardan (qurum və insanlardan)
məlumat almaq olar?
• Araşdırma zamanı görüşmək lazım olan adamlarla
əlaqə qurmağa kimlər yardım edə bilər?
• Mövzu və ya olayın hansı tarixçəsi var?
Arxiv araşdırması
• Yazılı qaynaqların öyrənilməsi;
• Görüntülü qaynaqların öyrənilməsi.
Önəmli tələblər:
Birinci tələb: Heç vaxt seyrçini çaşdırmaq olmaz!
Telexəbər prodüserlərinin (ümumən teleprodüserlərin)
ortaq bir fikri var: “TV-də tək qayda odur ki, heç bir
qayda yoxdur”. Burası öz yerində, amma elə davranış
və şərtiliklər var ki, şifahi və vizual şəkildə verilən,
yəni söylənən və göstərilən məlumatı daha anlaşıqlı,
daha maraqlı və daha yığcam formaya salmaq imkanı
yaradır. Bu baxımdan 1-ci tələbi belə ifadə etmək
olar: Heç vaxt seyrçini çaşdırmayın (əlbəttə, seyrçini
çaşdırmaq məqsədiniz deyilsə).
İkinci tələb: Komanda işinin önəmini unutmaq olmaz!
Reportyor hansı görüntülərin çəkilib-çəkilməyəcəyini
kameramanla
öncədən götür-qoy etməli,
məsləhətləşməlidir. Olay göz önündə deyilsə, məhz
TV-nin özəllikləri gözə alınaraq, reportajın “əhvalatı”
müəyyənləşdirilməli, zəruri kadrlar çəkilməlidir.
Kameramanla öncədən ünsiyyət məxsusi avadanlığın,
tutalım, radio-mikrofonun gərəkib-gərəkməyəcəyini
də üzə çıxaracaq.
Çəkilişöncəsi dönəm 3 mərhələdən ibarətdir:
1. Araşdırma;
2. Strukturlaşdırma – “əhvalat”laşdırma;
3. “Vizuallaşdırma, başqa sözlə görüntülənmə –
• süjet ardınca bir neçə vaqonu dartan parovoz kimi
təsəvvür edilir;
• parovoz süjetin ideya və hərəkət istiqamətini
göstərir;
• vaqonlar görüntü planlarını, müsahibələri, qrafika və
mətni, eləcə də montaj keçidlərini əks etdirir;
• bütövlükdə süjet (reportaj), olsa-olsa, saysız-hesabsız
sözü bəzəyən videosıraya deyil, bir tərəfdən görüntü,
digər tərəfdənsə səs+söz+nitqin “evliliyi”nə bənzəyir.
Çəkilişdən öncə reportyor 2 cür qeyd aparmalı, yəni:
1. Gərəkli saydığı görüntülərin təxmini siyahısını
hazırlamalı;
2. Müsahiblərə ünvanlandırmaq istədiyi sualları
yazmalıdır.
Üçüncü tələb: Çəkilişöncəsi hazırlığı gözardı etmək
olmaz! Çəkilişöncəsi hazırlığa nə qədər çox vaxt
ayrılsa, çəkilişin özü və çəkilişsonrası mərhələ o qədər
ağrısız və qısa sürər.
Dördüncü tələb: Reportyor bütün çəkilişə və
reportajın efirə hazırlanmasına cavabdehdir!
Kameramanın nə etdiyini
reportyor hər an bilməyə
çalışmalıdır, Süjetin montaj mərhələsində heç cür
uyuşmayan və baş verən olayı açıqlaya bilməyən
görüntülərə görə kameraman deyil, reportyor
məsuliyyət daşıyır.
51
TELEXƏBƏRİN HAZIRLANMASI /
REPORTYOR İŞİNİN 10 QAYDASI
IV BÖLÜM
Peşəkar reportyor öz işinə həmişə tələbkar yanaşır.
Çəkiliş üçün lazım olan bütün bilgiləri yalnız
superpeşəkarlar yadda saxlaya bilir (o da bir şərtlə
ki, həmin keyfiyyətinlə heç vaxt öyünməyəsən. Bir
peşəkardan daha peşəkar olan başqa biri həmişə
tapılır).
Beşinci tələb: Videosıranın – görüntü planlarının
incəliklərinə bələd olun! Bir memar harada hansı
daşdan, hansı kərpicdən və ya hansı mərmərdən
yararlanacağını gözardı edə bilmədiyi kimi, reportyor
da məhz hansı görüntüdən nə vaxt, necə,
nə qədər və
harada faydalanacağının fərqinə varmalıdır.
Altıncı tələb: Həmişə ştativdən faydalanmaq lazımdır!
Bəzən çəkilişin xarakteri ştativdən istifadəni müm-
künsüz etsə də (tutalım, hər hansı nümayişi və ya
yanğını çəkərkən, olayın axarı ştativdən istifadəni
mənasızlaşdıra bilər), bütövlükdə dayanıqlı görüntü al-
maq üçün peşəkar kameraman ştativdən yararlanmağa
məcburdur. Tutalım, önəçək planı çəkirsənsə və bu
planın sonunda görüntüdəki insanın iri planını vermək
istəyirsənsə, ştativsiz çəkiliş necə mümkündür?
Sözügedən görüntünün, elə ilk cəhddən, dayanıqlı
alınması kameramandan nə qədər əlavə fiziki güc
və diqqət səfərbərliyi tələb edəcək!.. Çəkilişə bunca
zaman xərcləməyə dəyərmi?..
Unutmaq olmaz ki,
ştativdən istifadə vaxta qənaət etməyə və çəkilişin
keyfiyyətini nəzarətdə saxlamağa imkan yaradır.
Özəlliklə xanım reportyor üçün bir önəmli xatırlatma:
ştativi daşımaq reportyorun borcudur!
Yeddinci tələb: Müsahib çıxıb-getməyənə
qədər görüntü və səsdə problem olub-olmadığı
yoxlanılmalıdır! Ən adi unutqanlıq olur ki, çox
təcrübəli çəkiliş qrupunu da pis vəziyyətə salır.
Özəlliklə olaylı xəbərlərdə – yanğın, sel, zəlzələ, mitinq
və s. baş verərkən, yəni yumşaq desək, qeyri-ideal
çəkiliş şəraitində görüntü və səslərin yazılışında ağrılı
sürprizlərlə üzləşmək mümkündür. Bu baxımdan işi
ehtiyatlı tutmaq – çəkilişin əvvəlində və sonunda hər
şeyin qaydada olub-olmadığını yoxlamaq adi vərdişə
çevrilməlidir.
Səkkizinci tələb: İlk görüntü mütləq diqqət çəkməli,
seyrçini reportajın qalan hissəsinə baxmağa
həvəsləndirməlidir! Qəzetdə maraqlı lid nədirsə, TV-
də ilk görüntü, başqa sözlə, açar plan odur. Seyrçini
aldatmaq çətindir. O,
adama heç nə deməyən, diqqət
çəkməyən və hansı səbəbdən göstərildiyini heç
cür əsaslandırmaq mümkün olmayan görüntülərin
fərqindədir (indi deyilsə, bir başqa vaxt mütləq
fərqində olur). Bu üzdən açar planın nəyi hədəf
götürdüyünü yaddan çıxarmaq olmaz. Həmin plan
sanki seyrçilərə üz tutub – “mənə baxmasan, çox şey
itirəcəksən!” – söyləməli, bütövlükdə xəbəri olmasa
da, ən azı xəbərin başlanğıcını onlara “sata” bilməlidir.
Açar plan xəbər reportajında yeganə yerdir ki, jurnal-
istin subyektiv seçiminə və “isti xəbər”dən
söhbət
getmirsə, məlumata birbaşa dəxli olmayan, ancaq
məxsusi çəkilmiş parlaq görüntülüsü və özəl səs sıralı
kadrlara yol açılır.
Doqquzuncu tələb: Olayı reportyor deyil, olay
iştirakçıları və olayın görüntüləri açıqlamalıdır!
Bütövlükdə TV-nin danılmaz bir özəlliyi – əsas
məlumat yükünü videosıranın çatdırması nəzərdə
tutulur. Başqa sözlə, olayı, ilk növbədə, məhz bu
olaydan görüntülər və məhz bu olayla bağlı insanlar
– həmin olayın başlıca fiqurları, iştirakçıları, şahidləri
açıqlamalıdır. Reportyor mətninə gəlincə, bu mətn bir
bələdçi, gözəgirməyən yardımçı rolunu oynamalıdır.
Sözügedən tələb jurnalistin subyektivlik və qərəzinin
minimuma endirilməsi baxımından da önəmlidir.
Onuncu tələb: Rəmzi planları – “vizual metafora”ları
çəkilişdən
öncə düşünmək, çəkiliş vaxtı dəqiqləşdirnək
gərəkdir! Söhbət barış, sevgi, nifrət və ümumiyyətlə,
mücərrəd anlayışları hansı görüntü obrazlarında
teleekrana gətirməkdən gedir. Söhbət elə planlardan
gedir ki, cəmi 3 saniyə sürən kadrda reportyorun yarım
dəqiqəlik mətnində söylədiyi qədər bilgi verilsin. Təbii
ki, hər hansı incə vurğu, eyham da nəzərdə tutula bilər.
Misal üçün, təsirli planda verilən ağ göyərçin sülhü
rəmzləşdirdiyi kimi, qalın mağaza vitrinində güllənin
açdığı oyuqdan görünən heykəl də həm qanlı silahlı
toqquşmanı, həm də tarixin ən böyük tiranlarından
Stalini simvollar dili ilə ifadə edə bilər (Türkiyənin
NTV kanalı Rusiya qoşunları tərəfindən Gürcüstanın
Qori şəhərinin işğalını məhz həmin vizual metaforada
əks etdirmişdi: vitrin şüşəsindəki güllə oyuğundan
Qorinin mərkəzi meydanında Stalinə ucaldılmış heykəl
görünürdü).
Telejurnalistika təcrübəsi açıq-aydın göstərir ki,
yerli miqyaslı süjet ölkə miqyaslı tarixin də əks-
sədasına çevrilə bilər. Olur ki,
operativ bir telereportaj
cəmiyyətin məsuliyyəti və ya dövlət qurumlarının
taleyi haqqında dərin və polemik düşüncələr doğurur.
Digər KİV-lərdə yayımlanmış materiallar da aktual və
maraqlı bir telexəbərin yaranmasına təkan verə bilər.
Məlumat və təşəbbüs hər kimdən gəlirsə-gəlsin, re-
portyor həqiqəti axtarmaqdan yorulmamalı, mümkün
olduğu qədər axtarış aparmalıdır. Bu, çəkilişə hazırlıq
mərhələsinin başlıca şərtidir. Peşəkar jurnalistlər