İrrasional idrak fenomeni
63
Beləliklə, irrasional idrakın hər üç mərhələsinin Ģərhindən
aĢağıdakı nəticələri çıxartmaq mümkündür:
1.
Ġrrasional idrak çevrə xarakterlidir. Ġdrak prosesinin hər yeni
mərhələsinin çevrəsi əvvəlki ilə ilk və son nöqtədə üst-üstə düĢsə də
əvvəlkindən daha geniĢdir:
. Eyni zamanda, hər yeni çevrə
Allaha qədər uzanan diaqonal xəttinin daha üst qatlarının açılmasına
səbəb olur. Bu isə ilk nöqtəyə, yəni özünüdərkə yeni baxıĢın
formalaĢmasıdır.
2.
Ġrrasional idrak insanın mənəvi dünyasında zaman-məkan
kəsiyinin, səbəb-nəticə zəncirinin fövqündə baĢ versə də sosial varlıq
kimi dünyagörüĢündə, ədəb-əxlaqında (zahirində, cəmiyyət arasında) öz
əksini tapır. Onu da əlavə edək ki, zaman fövqündə baĢ verən bir proses
kimi, bu düĢünməni müəyyən zaman kəsiyi ilə məhdudlaĢdırmaq olmaz,
yəni onun baĢ vermə prosesinin konkret müddəti yoxdur. Bu, bir an da,
bir ömür boyu da davam edə bilər. Sədrəddin Konəvi (XIII əsr) bunu
belə təsvir edir: «Bu təcəlli iki nəfəs müddətində davam etməyinə
rəğmən, Allahdan baĢqasının ehtiva edə bilməyəcəyi qədər bilik və
təsəvvürlər verir» [53, 30].
3.
Ġrrasional idrak Mütləq Qüdrətin iĢığı ilə, yəni mövcudata
fərqli prizmadan baxmaqla baĢ verən və insanın öz idrak çevrəsi
daxilində Mütləq Həqiqətin ona aid hissəsinin, onunla diaqonal boyu
birləĢən nöqtənin dərki prosesidir.
İrrasional idrakın metodları
Ġdrak prosesində böyük əhəmiyyət kəsb edən, Ə.Məmmədovun
bildirdiyi kimi, «məqsədə çatmaq, gercəkliyin dərk olunmasına və əməli
surətdə dəyiĢdirilməsinə nail olmaq üçün istifadə olunan müəyyən
üsulların və insanların nəzəri və əməli fəaliyyətini tənzim edən müəyyən
prinsip və qaydaların məcmusu olan» [17, 10], prosesin xarakterini və
son nəticəsinin mahiyyətini təyin edən amillərdən birincisi metoddur.
Ġrrasional idrak kateqoriya və prinsiplərinə, inkiĢaf strukturu və
mərhələlərinə görə rasional idrakdan müəyyən dərəcədə fərqləndiyi kimi
özünün metod və üsullarında da spesifik xüsusiyyətlərə malikdir.
Bildirdiyimiz kimi, irrasional bilik gerçəkliyin batini tərəfinin inikasıdır,
deməli irrasional idrakın metodları da müvafiq olaraq bu gerçəkliyin
dərkinə yönələn üsullardır.
64
Şərq və Qərb: ilahi vəhdətdən keçən özünüdərk
Onu da qeyd edək ki, «irrasional idrakın metodları» ifadəsi
məqsədimizi tam olaraq ehtiva etmir. Onlar insanın Ģüurüstünü oyadan,
irrasional düĢünməni inkiĢaf etdirən və zahirdən batinə istiqamətləndirən
amillərdir desək, daha doğru olar. Məsələ burasındadır ki, rasional
idrakın metodları «qanunauyğunluqlar ilə onlar əsasında yaradılan,
gerçəkliyin dərk olunmasına, onun dəyiĢdirilməsinə və yeni nəticələr
əldə edilməsinə imkan verən üsullar» [17, 10] olduqları halda, irrasional
idrakın metodları subyektiv xarakter daĢıyır və insana ünsiyyətdə olduğu
gerçəkliyi dəyiĢməyə deyil, onunla harmoniyaya girməyə, özünü Ali
Varlıqla vəhdətdə hiss etməyə xidmət edir.
Ġrrasional idrakın metod və vasitələrinin Ģərhinə keçməzdən əvvəl
bu prosesin aparıcı qüvvələri olan iman və sevgi barədə də qısa təhlil
vermək, zənnimizcə, yerinə düĢərdi. Ġlk əvvəl bildirək ki, sevgi və iman
metod və ya hər hansı mərhələ deyil, məhz irrasional idrak prosesində
insana vasitəsiz bilik verən və onun idrak prosesini istiqamətləndirən Ali
Varlıqla insan arasındakı əlaqəni xarakterizə edən anlamlardır. Bu
baxımdan, iman və sevgini irrasional idrakın əsasında duran, bütün idrak
prosesi boyu və sonrası insanı müĢaiyət edən, onu inkiĢaf etdirən və
yüksəldən qüvvələr hesab etmək olar.
Xristianlığın əsasında duran üç vacib hiss (iman, ümid və sevgi)
barədə Bonaventura yazır: «Müqəddəs Yazıda əsas olan bərpa iĢidir. Ona
görə də o (Yazı) iman, sevgi və ümid haqqında danıĢır. Bu qüvvələrlə,
ilk növbədə sevgi ilə, ruh dəyiĢir» [77]. Deməli, bu hisslər ruhu dəyiĢir,
onu Yaradanına yönəldir. N.Kuzanlı isə belə hesab edir ki, «Ġman bükülü
Ģəkildə bütün dərkedilənləri ehtiva edir, idrak imanın açılmasıdır; iman
ağılı idarə edir, ağıl imanı yayır» [100, 173].
Mənbələrin verdiyi məlumata görə, Əli b. Əbu Talib: «Görmədiyimiz
bir Ģeyə necə ibadət edə bilərik?» – deyə bildirir və sonra da əlavə edir: «Onu
gözlərimizlə, yəni bu dünyada gözlərin görməsi ilə görmürük, lakin qəlblər
Onu Ona imanın həqiqətləri ilə görürlər» [149, 426]. Onun fikrinə görə,
«iman – könüllə tanımaq, dillə iqrar etmək, əza ilə qulluqda (ibadətdə – K.B.)
olmaqdır (7, 382). Cüneyd Bağdadi isə imanı belə Ģərh edir: «Ġman həqiqəti
(cavabı – K.B.) olmayan bir sualdır, mənası elmin artması ilə çatdırıla bilməz.
Ġman sadəcə Allahladır. Onun həqiqəti yalnız ürəklərdədir, o, Allahla olan
elmdən qəlbə yerləĢəndir (vasitəsiz bilikdir – K.B.), Onu təsdiq etmək Onun
göylərdəki və yerdəki iĢlərindən danıĢmaqdır» [145, 66]. Deməli, iman Ali
Varlıqla insan arasında əlaqədir və öz varlığı, rəhmi, sevgisi, həqiqəti
haqqında Ali Varlıqdan insana verilən əminlikdir.
İrrasional idrak fenomeni
65
Ġnsanın təbiətinə müvafiq olaraq imanın da iki tərəfini ayırd etmək olar:
zahiri və batini. Zahirən iman ibadətlərin, ritualların icrasında, batinən isə
dualarda, mistik (mənəvi) təcrübənin gediĢində, yəni ümumiyyətlə idrak
prosesinin inkiĢafında onu stimullaĢdıran qüvvə kimi özünü göstərir. Vacib
olan digər amil Tək Varlıqdan qaynaqlandığından mahiyyətcə də vahid olan
imanın insanların dünyagörüĢünə, Ģüuruna və əxlaqına müvafiq olaraq fərqli
Ģəkildə təzahür etməsidir. Buna iĢarə edən Mənsur Həllac yazır: «Küfr və
iman arasında fərq qoyan artıq kafirdir, kafir və mömini fərqləndirməyən
də kafirdir» [143, 74]. Ġkinci diqqət çəkici məsələ imanın insanın həm
zahiri, həm də batini keyfiyyətlərinin (təfəkkürünün də o cümlədən)
göstəricisi və kökündə duran amil olmasıdır. Məhəmməd peyğəmbərin
(s.) məlum hədisində də insanların yalnız öz imanlarına görə fərqləndiyi
bildirilir. Deməli, iman – insanı Ali Varlığa inandıran, Ona ümid
yaradan, təslim etdirən hiss və ya düĢüncədir ki, inandığının dərkinə
aparır. Eyni zamanda, o, idrak prosesində insanın alacağı irrasional
biliklərin səviyyəsini təyin edir. Belə ki, daha böyük iman sahibinə daha
yüksək ilahi bilik verilir. Buna misal olaraq vəhy, vəcd və ilham
sahiblərini və onların bəĢəriyyətə verdiklərini xatırlatmaq olar.
Ġmanla sıx əlaqədə və qarĢılıqlı təsirdə olan digər hiss
sevgi(eĢq)dir
1
. Bu baxımdan, iman üzərində qurulmuĢ irrasional idrakla
eĢq ayrılmaz bir faktora çevrilmiĢlər. S.Xəlilov yazır: «EĢq səviyyəsində
idrak bütün insanlara aid olan hissi və məntiqi idrakdan yüksəkdə durur
– idrakın ali məqamına aparır. Bu pillə daha çox dərəcədə idrakın sezgi
və vəhy məqamlarına uyğundur» [11, 465]. Müxtəlif səviyyədə olsa da,
hər kəsin bir sevgiyə qadir olduğu məlumdur və təbii ki, bunların
hamısının «idrakın ali məqamına» apardığını demək düz olmazdı.
Müəllif buna belə açıqlıq gətirir: «Yüksək mənəviyyatlı, incə ruhlu,
parlaq qəlbli insanları heyrətləndirmək, məftun etmək üçün daha böyük
gözəllik, daha həssas və daha mürəkkəb tərəf-müqabil lazımdır. Ən
böyük aĢiq isə, heç Ģübhəsiz, ancaq ĠĢıqlar iĢığına (Allaha – K.B.) səcdə
edə bilər. Bu isə artıq ilahi eĢqdir» [11, 467]. Deməli, məhz ilahi eĢq,
bütün maddiyyata baxıĢ prizmasını dəyiĢə, həqiqətin üzərindən pərdəni
götürə, insanın gözünü kor etsə də, könül, ruh gözünü aça bilən ilahi
eĢqdir və bizim də tədqiqat obyektimiz odur.
Sevgi Yaradana xas bir keyfiyyətdir və bu keyfiyyət yaradılıĢ
prosesi ilə yaradılmıĢlara keçir, hətta insanın malik olduğu ilahi
sifətlərdən birincisidir deyə bilərik. Plotinin fikrinə görə, «sevgi ayrı-ayrı
EĢq sevginin daha yüksək səviyyəsidir.
Dostları ilə paylaş: |