h ə y a e tın ə sə , onlara h ö rm ə t g ö stə rm ə sə , onların üstünlüyünü e tira f e t -
m əso , onları təh q ire d ic i v ə z iy y ə td ə n v ə nalayiq y e rlə rd ə n q u rtarm asa,
b elə ad am ın ə q li zay olm uş, h əy atı isə h ə d ə r getm işdir. A lim lərin h ü -
q u q ların a qarşı ə d a lə tsiz lik etd iy in d ən onun adı ax m aq lar sırasın a
y a z ılm a lıd ır” .
Sonra B ey d əb ay a n ə z ə r salıb dedi: - G örürəm susursan, öz eh tiy a-
cını dem ir, a rzu lan n ı bildirm irsən, lakin m ən bilirəm ki, d an ışm am ağ ı-
nın səb əb i y a səni sarsıdan bir b ədbəxtlik, ya sə n ə üz v e rə n bir fə la -
kotdir. M ən bu n u sənin bayaqdan bəri susm ağından başa düşdüm və ö z -
ö zü m ə dedim ki, “B eydəba bura bizə tam aşa etm əy ə gəlm əm işdir.
Y əq in ki, onu g ə lm ə y ə m əcb u r ed ən bir h adisə baş verm işdir. Axı o
bizim zəm an ən in ən ləy aq ətli adam ıdır. O nun buraya g ə lm ə sin in sə b ə -
bini soruşm ağa ehtiyac varm ı? O, üz verm iş bir əd alətsizliy in qarşısını
alm aq üçün b izd ən k ö m ək istəyirsə, yardım əlim izi uzadıb, ona ən lə -
yaqətli tə rz d ə hörm ət etm əli və onun bütün arzularını yerin ə y e tir-
m əliyik. O nun m əq səd i b u dünyanın n e m ətlərin ə m alik olm aqdırsa, əm r
ed ərəm , onu arzu etdiyi kim i təm in etsinlər. Y ox, o, yalnız şahlara xas
olub, başqalarm a etibar edilm əyən m ə s ə lə lə rlə m araqlanırsa, bu işlərə
qarışm aq fıkrində olm asa belə, m ən ona nə kim i c ə z a v erm ək haqqında
fık irləşm əliy əm . M ənim diqqətim i rəiy y ət işlorinə cəlb e tm ə y ə gəlibsə,
o n lan yoxlaram . A xı, ağıllılar x e y irx əb ər olurlar, axm aqlar isə ək sin ə ” .
D em əli, m ə n sə n ə dan ışm ağ a ic a z ə v erirəm , n ə istə y irsə n de.
B ey d əb a şahın d ed ik lərin i e şitd ik d ə bir az sak itləşd i, ü rə y in ə ç ö k -
m üş qorxu r ə f oldu. O, baş əyib təzim etd ik d ən sonra dedi: - H ə r şey -
d ən ə v v ə l A llah d an arzum budur ki, şahın öm rü u zun, tə x t v ə tacı ə b ə -
di olsun. Şah m ə n ə böyük h ö rm ət etdi, bu, m ə n d ə n sonrakı alim lərin
şö h rətin i artıracaq v ə d ü n y a durduqca ağıllı ad am ların x atirin d ən çıx -
m ayacaqdır, çü n k i şah öz üzünü m ə n ə tə r ə f çcv irm iş, m ə rh əm ətli b a -
xışlarını m ə n d ə n ə sirg əm əm işd ir.
M ən i b u ray a g ə lm ə y ə m əcb u r ed ən iş b aşq asın a deyil, m əh z şaha
xeyirli m ə s lə h ə t v e n n ə k d ir. Q oy bunu d in lə y ə n bilsin ki, m ən şahdan
a lim lə rə layiq m ü n asib ət tə lə b e tm ə k d ə heç b ir şeydən ç ə k in m ə y ə c ə -
yəm . O , fıkrim i d e m ə y ə icazə verib m ən i sə rb ə st buraxsa, o ndan sonra
öz istəd iy i kim i d ə rə fta r e d ə bilər. Y ox, m ən im d ed ik lərim ə ə h ə m iy -
y ə t v e rm ə sə , y e n ə d e m ə n ö z borcu m u y e rin ə y etirm iş olaram . Xalq da
bu b a rə d ə m ə n i m ə z ə m m ə t ed ə b ilm əz.
Ş ah dedi:
- Ey B eydəba, danış, m ən sənin d e d ik lərin ə d iq q ə tlə qulaq a sa c a -
ğ am , ü rə y in d ə n ə varsa, ham ısını de ki, m ən də ona layiq sə n ə x ə lə t
v erim .
B ey d əb a dedi:
- Şahım ! M ən ə elə g əlir ki, insanı bütün heyvanlardan ayıran, onu
d ü n y an ın bütün sirlərin ə v a q if ed ən dörd şeydir: - h ikm ət, əql, təm kin
v ə əd a lə t. A lim lik, savad v ə h ə r şeyi ətraflı düşünə bilm ək - h ik m ətə;
təd b ir, səbir, n əzak ət, m ə rh ə m ə t - əq lə; həya, alicənablıq, özünü olə
alm aq v ə özünü dərk etm ək təm kino; doğruluq, vədi yerinə yetirm ək,
yaxşı işlə r g ö rm ək v ə xoşxasiyyətli olm aq - ə d a lə tə daxildir. Bu sifə t-
lər g ö z ə ld ir, on a ək s olanlar isə - çirkin. Bu sifətlərin ham ısı kam il bir
şə k ild ə bir adam da toplandıqda dünyanın ən böyük xoşbəxtliyi bclə
onun başını g ico llən d irə b ilm əz, ən böyük bəd b əx tliy i onu sarsıda
b ilın əz. B clə bir adam onu təm in etm əy ən şeylərin varlığından q o m -
lə n m ə z , taleyin onun əlin d ən qoparıb aldığı şeyləri itin n əsin d ən k ə d ə r-
lə n m ə z v ə baş v crə b iləcək folakətlordon özünü itirm oz. H ikm ət
b it-
m əz, tü k ə n m ə z bir x əzinədir, x ə rc lə n m ə k lə qurtarm az, paylanm aqla
azalm az. H ikm ot - clə bir p altardır ki, geydikcə köhnəlm oz, clo bir
x o zin ə ki, ardı kosilm əz. Şahın qarşısında durarkən birinci olaraq sö zə
b aşlam am ağım ın sobobi qorxu vo şaha boslodiyim hö rm ət olm uşdur.
H əy atım a and içirəm ki, şah lar zohm li o lm ağ a layiqdir, xüsusilo o şah
layiqdir ki, onun şən vo şövkoti öziindon ovvəlki bütün şahlarınkından
artıq olsun. A talar d ey ib lər ki, dilini saxla, başın salam at olar, ycrsiz
d a n ışm ağ ın noticəsi p e şm a n ç ılıq d ır. N əq l e d irlə r ki, bir p adşah
m oslohot üçün yanına dörd alim çağırıb deyir: “ H əroniz elo bir hikm otli
söz dcyin ki, o, gözəl bir torbiyonin osası o lsu n ” . Birinci dcyir:
Ağıllı
a d am ların hoyatında ən layiqli cohoti danışm am aqdır! İkinci dcyir:
D ünyada ən faydalı şey odur ki, insan öz oqlilo m oslohotloşm om iş sözo
başlam asın . Ü çüncü deyir:
İnsan üçün on xcyirli iş o d u r ki,
fikirloşm om iş dinm osin. D ördüncü dcyir: - İnsan üçün ən rahatı odur
ki, ö zü n ü taleyin ixtiyarına vcrsin.
D cyirlor, bir gün Ç in, H ind, İran vo Rum padşahları bir yero to p -
laşıb şo rt qoyurlar: o n lardan h o r biri elo bir söz dcsin ki, dünya d u r-
duqca dursun. Ç in şahı deyir: - M on d em əd iy im sözü geri qaytarm ağa,
dediyim sözü geri q ay tarm aq d an daha artıq q adirəm . H ind şahı deyir:
M on o ad am a tə o c c ü b cd irəm ki, dediyi söz özünün x ey rin ə o lduqda
fayda v e rm o sin , z ə ro rin ə o ld u q d a onu m ohv etsin. İran şahı deyir:
Dostları ilə paylaş: |