Kitab-ibrahim-esas Layout 1
Yüklə 4,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Nüşabə Hüseynli
A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 50 Material toplamaqda çətinlik çəkirdi. Deyirdi ki, gərək gedib Türkiyədə araşdırma aparasan. İbrahimi Prezident Kitabxana‑ sının elektron resurslar şöbəsinin müdiri Təpəkəndli (Amasiya rayonu) Zakir İsmayılovla tanış etmişdim. İbrahimin disserta‑ siya mövzusu ilə bağlı Prezident Kitabxanasının fondlarına daxil olan materialları Zakir müəllim toplayıb İbrahimə gön‑ dərirdi. Həsən müəllim İbrahimin zəhmətsevərliyini və sədaqətini qiymətləndirib redaktor müavini təyin etmişdi. Aralarında böyük yaş fərqi olmasına baxmayaraq İbrahimlə Həsən müəl‑ lim qardaşdan da yaxın dost idilər. Son vaxtlar onları həmişə bir yerdə görərdim. Həsən müəllimin qızlarının toyunda İbra‑ him bütün təşkilatçılıq işlərinin məsuliyyətini öz üzərinə gö‑ türmüşdü. Həsən müəllimin kiçik qızının toyunda İbrahim bütün dostlarını bir masanın ətrafına yığmışdı. İbrahimin ən İbrahim dostlarının arasında: sağ tərəfdə ayaq üstdə (İbrahim) , sağ tərəfdə oturan yerdə, ikinci Nazim Mustafa A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 51 yaxın dostlarından biri, ilk dəfə gördüyüm Mahir Qabiloğlu həmin gecə şux zarafatları ilə “avtonom” məclisi ələ almışdı. Həmin toyda Mahirlə İbrahimin ayaq üstə duraraq birgə çək‑ dirdiyimiz şəkil məncə, İbrahimin ən yaxın dostlarının əksə‑ riyyətinin cəm olduğu yeganə şəkildir. Son vaxtlar az‑az rastlaşırdıq. İbrahimin Sumqayıt Dövlət Universitetinə prorektor təyin edilməsindən xəbərim yox idi. Martın 14‑də fasilə zamanı idi. Mirzə Ənsərlidən zəng gəldi. Məndən soruşdu ki, İbrahimdən xəbərin varmı. Dedim ki, yox, xeyli vaxtdır zəngləşmirik. Dedi ki, deyirlər İbrahim xəstələ‑ nib, hələ bir redaksiyaya zəng elə. İ ifaq Mirzəbəyliyə zəng eləyib soruşdum ki, haradasan. Dedi ki, Əmircanda, İbrahim rəhmətə gedib, onun dəfnindəyik... Allah‑Təala ona digər həmyaşıdlarından artıq pay ‑ qabiliy‑ yət, bacarıq, istedad vermişdi. Sanki Tanrı ona verdiyi artıq payın əvəzini onun ömründən kəsməklə əvəzini çıxdı. İbrahi‑ min taleyi tez parlayıb, tez sönən ulduzların taleyinə bənzəyir. Hər dəfə İbrahimin şəkillərinə baxanda onda necə böyük həyat eşqinin olduğunu görürsən. Onun yoxluğuna inana bil‑ mirsən. İbrahimin xüsusi intonasiya ilə tez‑tez işlətdiyi “qadan alım” sözləri daim qulaqlarımda səslənir. İbrahim maddi dün‑ yanı cismən tərk etsə də, o, ürəklərdə, qəlblərdə yaşayır. Allah‑Təala İbrahimin elədikləri yaxşılıqların əvəzini onun gül balalarının qismətinə yazsın! A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 52 Nüşabə Hüseynli, BSU‑nin Jurnalistika fakültəsinin baş müəllimi, SPACE televiziyasının redaktoru, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru SEVDİYIN ADAM ÖLÜRSƏ... Ö lümü ilk dəfə görəndə 19‑20 yaşım olardı. Çox sevdi‑ yim 9 aylıq bir körpə öldü qucağımda. Mən nə qorx‑ dum, nə ağlımı itirdim. Dərk etmədiyin bir şeyin nəyindən qorxasan ki?! Sadəcə, ölümün körpəni xəbisliklə əlimdən alıb qaçması mənə yer elədi. Bununla indiyədək də barışa bilmirəm. Acizlik qədər nifrət etdiyim ikinci bir hiss yoxdur. İndinin özündə də həmin anlar yadıma düşəndə özümdən iyrənirəm. İkinci dəfə ölüm müharibə qiyafəsini geyinib gəldi və çev‑ rəmdəki sevdiyim adamlardan birini götürüb apardı. Ölümün əslində nə olduğunu bax onda başa düşməyə başladım. Ölüm hər şeydən əvvəl AYRILIQ deməkdir. Dilin‑dodağın beş yerdən çartlasa belə, bircə anlığa da olsa, uzaqdan‑uzağa görmək üçün bütün müqəddəslərə and verib gecə‑gündüz dua eləsən belə, onu BİR DƏ HEÇ VAXT, eşidirsən, HEÇ VAXT GÖRMƏYƏCƏKSƏN deməkdir... ZƏHMƏT ÇƏK, CANIN ÇIXSIN, ONSUZ YAŞA deməkdir. Sən də özünü onun yanında görmək – yəni ölmək arzusu A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 53 ilə günləri bir‑birinin dalınca yola salırsan. Zəhmət çəkməyinə çəkirsən, amma canın çıxmır – beləcə yaşayırsan. Və həyatında bəzi şeylər dəyişir... Çalışırsan heç kimə ürəkdən bağlanmayasan. Sonradan ölüm səni yandırıb‑yaxmasın deyə qəlbinə heç kimi buraxma‑ mağa çalışırsan. Beləcə, özünü təkrar müqəddəslərə minnətçi düşməkdən sığortalayırsan. Ölümün acığına sevmirsən. Sev‑ mirsən ki, sənsiz qəbul edilmiş ayrılıq qərarına kişi kimi döz‑ məyi bacarasan, yaşadığına görə özün özündən utanmayasan, özün öz yanında biabır olmayasan... Və beləcə, ömrünün ən maraqlı sayılan illərini rəfiqəsiz, dostsuz, yoldaşsız, sevgisiz, amma sığortalı yaşayırsan... Di gəl günlərin bir günü elə adamlarla rastlaşırsan ki, onları sevməmək, onlara qəlbinin qapılarını açmamaq mümkün olmur. Özünçün uydurduğun sığorta‑filan, hamısı gedir işinin dalınca. Başlayırsan dirilməyə, ağ‑qara həyatın bir anın içində rənglənir, ətrafında hər şey, hər şey gözəlləşir. Qarşına çıxan insanların hər biri ilə əzizinmiş kimi davranmağa başlayırsan, qısası – HƏYATA, insan kimi YAŞAMAĞA qayıdırsan. Mən belə adamların biri ilə deyil, birdən‑birə bir neçəsi ilə rastlaşdım. Sanki yaşamadığım illərin əvəzini çıxmaq üçün sevgi dolu insanların hamısı birdən yoluma çıxdı. Və şeytan məni yenə tovladı – əhdimə xilaf çıxıb yenə sevməyə başla‑ dım. Üstündən uzun illər keçib və mən indi başa düşürəm ki, biz ona görə bir‑birimizə belə bağlanmışıq ki, həmin vaxt hərənin özünə görə bir səbəbi olsa da, əslində, hamımızın bir‑birimizə ehtiyacı olub, daha doğrusu, bir‑birimizin sevgisinə. Sanki Al‑ lahın hamımıza birdən yazığı gəlmişdi, bizi bir‑birimizi yaşat‑ maq üçün bir otağa yığmışdı. Bu, unudulmayacaq sevgi idi. Və nə yaxşı ki, belə idi. Sevginin qütbləri ‑ Məsiağa müəllim, Yüklə 4,35 Mb. Dostları ilə paylaş:
|