KöRPƏ SƏSİ, ana nəFƏSİ
Yüklə 1,54 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Salatın Əhmədli 321
- Salatın Əhmədli 322
- Salatın Əhmədli 323
- Salatın Əhmədli 324
- Salatın Əhmədli 325
- Salatın Əhmədli 326
Salatın Əhmədli 321 əsəblərini süni bir təbəssümlə cilovlayıb vəziyyəti bəri başdan gərginləşdirmək istəmədi. - Elədir, elədir, oğlum. Biz gərək bu yerlərin hər qarışının qədrini bilək. Sizin kimi erməni cavanları bu abidələrin tarixini gərək yaxşı bilsin. - Doğrudur, müqəddəs ata, hər şeyi biləndə in- san yolunu azmır. - Sağ olun, polkovnik Yesayan. Mən də elə bu gən clərə onu deyirəm də. - Bilirəm, səninlə bir dəfə söhbət eləmişdik, gə - rək ki, yadından çıxmamış ola. - Doğrudur, oğlum . Keşiş Qriqori “oğlum” sözünü artıq neçənci dəfə idi deyirdi. Və özü də hiss olunurdu ki, bununla polkovnik Yesayevə yarınmaq, nəzərini yayındırmaq istəyir. Polkovnik də onun gözlərinin içinə baxırdı. Bəbəklərinin necə səyridiyini görürdü və bu səyrimələr sanki onun özünün vurnuxmasın-dan xəbər verirdi. Keşiş hiss edirdi ki, deyəsən gözləmədiyi qonaqların gəlişi ciddi məqsəd daşıyır. Hadisənin necə qurtara cağını dərk eləməsə də, ciddi narahatlıq artıq onun bütün varlığına hakim kəsilmişdi. Salatın Əhmədli 322 Polkovnik Yesayevin ona yaxınlaşdığını görəndə bir anlığa ona elə gəldi ki, onu parçalamağa gələn ac canavarı görür. Vahiməsindən təmkinini itirdi. Bir az geri çəkildi. Ayağı daşa ilişib büdrədi. Papağı başından düşdü. Ətrafında olan erməni gən cləri onu yıxılmağa qoymadılar. Polkov-nik Yesayev yaxına gəlib onun qolundan tutdu. - Bizimlə gedəcəksiniz. Daha başqa söhbət olmadı. Gən clər keşişin pa- pağını götürdülər. Vilayət mərkəzində məlum təyinatlı idarənin əsas binasında bir-iki saatlıq söhbətdən sonra gən c-ləri buraxdılar. Keşiş Qriqori ilə də söhbət elə çox uzanmadı. Keşiş Qriqorini də buraxdılar. Onun top- ladığı daşları da Şuşa tarix muzeyinə verdilər. Bir müddət Keşiş Qriqori səksəkə içərisində ya- şadı. An caq sonralar eşitdiyi xoş xəbər onu çox sevindirdi. Polkovnik Yesayevi harasa xari ci ölkəyə göndərmişdilər. Deyəsən, Əfqanıstana. Daha son-ralar Keşiş Qriqori oğlu Slavikə danışmışdı ki, o vaxt Ye- sayevin bəxti gətirdi. Bəs ne cə, bir var avtomobil qəzasında öləsən, bir də var sülh missiyasına görə. Salatın Əhmədli 323 Əfqanıstana daha çox müsəlmanları göndərirdilər. Bu xəbəri ona Eçmiədzində dedilər. Elə həmin söhbətdə o, daha bir xəbər eşitdi və buna da doyun ca güldü. Polkovnik Yesayevi Əfqanıs-tana göndərməmişdən əvvəl Moskvada sünnət eləmişdilər. Yesayev daha Əfqanıstandan qayıtmadı. Slavik Qarabağda hadisələr kəskinləşəndə Kara- peti və yaxın dostlarını ətrafına toplayıb azərbaycanlı- lara qarşı vuruşmağa təhrik edəndə baş verənləri yetərincə dərk etməyən dostlarına atasının söylədik- lərini çatdırırdı: -Əgər biz azərbaycanlıları burdan qovub çıxarmasaq, gec-tez onlar biz gəlmə erməniləri dədə- baba torpaqlarından qovub çıxaracaqlar. Bizə kömək edənlər var. Bizim vəzifəmiz bizim üçün vuruşanlara, bizə kömək edənlərə yardımçı olmaqdır. Kim bundan imtina etsə Yesayevin aqibətini unutmasın. Karapet də eşitdiklərinin qorxusundan, tək anasını və bacısını düşünərək Slavikin dəstəsinə qoşuldu. Karapet hər gün oraya gətirilən hərbiçilərə, ordakı ordu əsgərlərinə sınıq-salxaq Villisində ərzaq, Salatın Əhmədli 324 içki daşıyırdı. Anası da hər gün ona kömək etmədiyi üçün qarğış yağdırırdı. İndi o bu dəhşətli gecədə əlində fanar hərbiçilərin qarşısına düşüb bələdçilik etdiyi üçün, günahsız insan- lara rəhm etməyən bu qaniçənlərə, Keşiş Qriqoriyə, Slavikə, özünə lənət yağdırırdı. Amma səsini çıxartmadan, ağzından axan köpüyü kürkünün qoluna silə-silə qabağa düşüb gedirdi. Qulağına gələn səslərə əhəmiyyət verməyən, başı dumanlı halda yeriyən Karapet o zaman ayıldı ki, əli silahlı, pusquda durmuş azərbaycanlıların atdığı atəş nəticəsində yanındakılardan bir neçəsi yerı sərildi. Karapet Stepanın və Albertin yerdə uzanmış cansız cəsədini görüb bir an duruxdu və birdən dəlicəsinə gülməyə başladı. Azərbaycanlılar sağ qalan ermənilə- rin silahlarını əllərindən aldılar. Əl-ayaqlarını sarıdılar. Kamil hələ də qəhqəhə çəkən Karapeti Əlifə göstərdi: -Bunu neyləyək? Əlif gözucu ona tərəf baxdı: -Burax getsin. Karapet birdən susdu, əvvəlcə onlardan bir neçə addım uzaqlaşmış azərbaycanlıların arxasınca baxdı, Salatın Əhmədli 325 sonra ətrafına səpələnmiş ölmüş yaraqlılara, əlləri sarıqlı ermənilərə nəzər saldı, yerindən qalxıb onlara tərəf qaçdı, onun qarşısına keçən əsgərin önündə diz çökdü, dizlərini qucaqladı: -Məni də özünüzlə-ə-ə-ə götürün. Məni sağ qoy- y-y-y-mayacaqlar,-çevrilib əlləri bağlı erməniləri göstərdi,-onlar məni satacaqlar. Mənim anamı, bacımı Keşiş Qriqori sağ buraxmaz. Yalvarıram... Əli sarıqlı erməninin sözünü eşidən Karapet çığırdı: -Gördünüzmü? Onun dediyini eşitdinizmi? O bayaq o körpəni anasının qucağında qanına qəltan elədi, qadının əlindəki torbanı almaq üçün əlini kəsdi, qız gəlini güllələdi, uf demədi, mənimkilərə heç yanmaz, heç yanmaz-z-z,-Karapet hönkürdü. Əsgərlər onun söylədiklərinə qulaq asdıqca dəh- şətə gəlirdilər. Üzü dağlara tərəf dayanmış Əlif dalba- dal atılan güllə səsinə geri çevriləndə Kamilin ermənilərə tuşlanmış silahını gördü... Azərbaycanlı əsgərlər uzaqda idilər. Karapet hələ də dizi üstə çöküb hönkürür, arabir uca səslə qışqırır, Keşiş Qriqoriyə lənət yağdırırdı... Salatın Əhmədli 326 Yüklə 1,54 Mb. Dostları ilə paylaş:
|