128
mikroqlobulinemiya ekskresiyasının artması, böyrək funksiyalarının tədricən, lakin
proqressiv azalması ilə xarakterizə edilir.
Böyrək displaziyası zamanı yaranan xroniki TİN isə daha erkən
hipertenziyanın və böyrək funksiyalarının pozulması ilə xarakterizə edilir. XQN
fonunda yaranan xroniki TİN çox vaxt KRVİ və antibiotik qəbulu zamanı yaranır,
onun üçün sidiyin xüsusi çəkisinin azalması, b2-mikroqlobulin ekskresiyasının
xeyli artması, osmotik qatılaşdırma funksiyasının azalması xarakterikdir.
Pielonefrit zamanı yaranan xroniki TİN üçün tez-tez KRVİ fonunda və antibiotik
qəbulundan sonra proqressivləşmə xarakterikdir, qeyri-oliqourik böyrək
çatmamazlığı şəklində gedir.
Tubinfeksiyalaşmış və vərəm xəstələrində, xüsusən üç il və daha artıq çəkən
hallarda böyrəklərin interstisial zədələnməsi ehtimalını nəzərə almaq lazımdır.
Praktiki olaraq vacib olan böyrəklərdə membranolitik proseslərin aşkar edilməsidir
ki, bu da sidik sindromu inkişaf edənə qədər fosfolipiduriya və oksalaturiyanın
müəyyən edilməsinə əsaslanır.
Müalicə. Maddələr mübadiləsinin pozulmasının korreksiyası məqsədi ilə
pəhrizin təyin ediləsi. İstənilən etiologiyalı xroniki TİN zamanı böyrəklərin
kanalcıq aparatını qıcıqlandıran məhsullar rasiondan çıxarılır: obliqat allergenlər,
şirniyyatlar, şoraba, hisə verilmiş məhsullar; kəskin dada malik otlar (sarımsaq,
soğan və s.). Sutkalıq qəbul olunan mayenin həcmi 1 l/m
2
-dən az olmamalıdır.
Sidiyin qələvi reaksiyası zamanı qızıl boya otu (1-2 tab/sut yeməyə qədər) və ya
metilen abısı (0,05-0,1 q sutkada 2 dəfə) bir ay ərzində məsləhət görülür.
Mikrosirkulyasiyanı yaxşılaşdırmaq məqsədi ilə trental, kurantyli
(dipiridamol), hüceyrə membranının stabilləşdirmək üçün – vitamin E və A,
unitiol, essensiale, vitamin B6, dimefosfon təyin etmə olar. Hüceyrənin metabolik
müdafiəsi məqsədi ilə xəstəyə koferment preparatları (karnitin xlorid, lipoy
turşusu, fosfaden, lipamid, vazelip, liprimar və s.) yaşa müvafiq dozalarda verilir.
Antisklerotik terapiya – 4-aminoxinolin qrup preparatlar (delagil, xloroxin,
plakvenil) 5-10 mq/kq/sut dozada 8-10 həftə təyin edilir. Aloe, ronidaza, lidaza
129
böyrək nahiyəsinə ionoforez zamanı (6-10 seans) və ya hər kurs üçün ə/d 10-12
inyeksiya təyin edilir.
KRVİ zamanı məsləhət görülür: lizosim 2-10 mq/kq sutkada 2 dəfə, 10 gün
ərzində (neyrtofillərin faqositar funksiyasını yaxşılaşdırır), interferon, reaferon,
anaferon, sikloferon, imunofan, immunoaktivin və s. Xronki infeksiya ocaqlarının
sanasiyası aparılır, uşağı soyuqdan və böyük fiziki yüklənmədən qorumaq
lazımdır. Tez-tez kəskinləşmə xroniki kediştə hemosorbsiya aparılır.
130
Sidik kisəsinin neyrogen disfunksiyası
Sidik kisəsinin neyrogen disfunksiyası (SKND) dedikdə – sidik
kisəsinin rezervuar və evakuator funksiyasiyalarının müxtəlif formada
pozulması başa düşülür. Səbəb kimi sidik ifrazı requlyasiyasının müxtəlif
səviyyələrdə (baş beyin qabığı, onurğa beyni, periferik sinir sistemi)
pozulması əsas götürülür.
Sidik kisəsi və uretra sfinkterinin fəaliyyəti bir-birilə sıx əlaqəsi olan
tsiklik funksiyaların fəaliyyəti ilə tənzimlənir. Bu funksiyalar iki fazadan
ibarətdir: toplanma fazası və boşalma fazası; cəm şəklində isə bu fazalar
vahid bir “miksion tsikl”-i təşkil edir. Uşaqlarda sidik ifrazı aktının sutkalıq
ritmi və həcmi yaşa görə dəyişir (cədvəl 6).
Toplanma fazası. Sidik kisəsinin rezervuar funksiyası detruzor və
uretra sfinkterinin bir-birilə dəqiq qarşılıqlı əlaqəsi sayəsində həyata
keçirilir. Toplanma fazasında sidik kisəsinə sidik toplanır və bu zaman
detruzor passiv vəziyyətdə olur. Eyni vaxtda sfinkter aparatı sidik kisəsinin
çıxışını blokada edir, beləliklə, uretral müqavimət sidik kisəsinin daxili
təzyiqini dəfələrlə üstələyir.
Boşalma fazası. Detruzorun iradi yığılması xarici sfinkterin
boşalması ilə müşayiət edilir ki, bu da sidik kisəsinin çox da böyük olmayan
təzyiq altında boşalmasına gətirib çıxarır. Neonatal dövrdə və erkən yaşlı
uşaqlarda sidik ifrazı qeyri-iradi olur, bu aktı idarə edən refleks qövsü
onurğa və orta beyin səviyyəsində qapanır.
Patogenez. SKND-nın formalaşmasında iştirak edən faktorları
aşağıdakı şəkildə qruplaşdırmaq olar:
– sidik ifrazını tənzimləyən spinal mərkəzlərin supraspinal
tormozlanmasının çatışmamazlıqı;
– sidik ifrazı aktını idarə edən sistemlərin qeyri-sinxron inkişafı;
– vegetativ sinir sisteminin disfunksiyası;
– neyroendokrin disfunksiya;
131
– reseptor həssaslığının pozulması;
– detruzor bioenergetikasının pozulması;
Sidik kisəsinin həcmindən aslı olaraq SKND-nın növbəti variantları
ayırd edilir:
– normoreflektor əgər, sidik kisəsinin həcmi normaldırsa;
– hiporeflektor – sidik kisənin həcmi yuxarı həddən çoxdur;
– hiperreflektor – aşağı hədən aşağı;
Klinika. SKND-nın simptomlarını şərti olaraq 3 qrupa bölünür: 1)
sidik kisəsi xəstəliyinin yalnız neyrogen etiologiyalı olması; 2) SKND-ı
ağırlaşmalarının simptomları (sistit, pielonefrit, sidik kisəsi-sidik axarı
reflüksu, hidronefroz; 3) çanaq orqanlarının neyrogen mənşəli
zədələnməsinin kliniki simptomları (yoğun bağırsaq, anal sfinktor);
Simptomaların rastgəlmə tezliyi aşağıdakı kimidir:
1) enurez – 74,5%;
2) imperativ çağırışlar – 68,3%;
3) sidiyin imperativ saxlaya bilməmə - 67,8%;
4) pollakuriya – 60,4%;
5) sidik kisəsinin səhərki effektiv həcminin artması – 18,6%;
6) böyük porsiyalarla sidik ifrazının çətinləşməsi – 3,6%;
İmperativ çağırışlar zamanı uşaqlar periodik olaraq işəmək istəyində
olurlar, lakin heç bir sidik ifraz olunmur.
Pollakuriya – sidik ifrazı tezliyinin artmasıdır, bu zaman onların
arasındakı interval 1,5-2 saata enir və sidik kisəsinin həcmi azalır.
1,5-2% hallarda sidik ifrazı aktının pozğunluqları enkoprez ilə
müşayiət edilir. Bu hal düz bağırsağın da yanaşı olaraq innervasiyasının
pozulmasını göstərir.
Hiperreflektor sidik kisəsi (və ya sidik kisəsinin hiperreflektor
disfunksiyası) tez-tez, kiçik porsiyalarla sidik ifrazı kimi xarakterizə edilir
(bu zaman orta porsiya normadan az olur). Əksər hallarda enurez də aşkar
edilir.
Dostları ilə paylaş: |