76
Azərbaycan tarixinin qəhrəmanlıq
səhifəsi
dən sonra Ordunun komandanı Nuru paşanın qərargahı həmin evdə
yerləşmişdi. Bunu sübut edən çoxlu sayda faktlar var. Bunlardan biri
ondan ibarətdir ki, o zaman bizim çoxlu sayda mal-qaramız olsa da
qonşumuz Xankişi də vəziyyət ağır olduğundan mal-qarasını bizim
həyətdə saxlayırmış. Bir gün oğlu atasına deyəndə ki, gedək mal-qa-
ramızı Cəbrayıl kişinin həyətindən götürək, Xankişi oğluna belə ca-
vab verib: “O həyət “Karsın qalasıdır”. Ən etibarlı yer oradır. İnşallah
vəziyyət düzələndən sonra gedib götürərik.
Bizim kənd istiqamətində axırıncı döyüş Şıxımlı kəndi uğrunda
olub. Bu döyüşdə iki türk
əsgəri şəhid olub, 3 əsgər yaralanıb. Şəhid-
lərin dəfnində qadınlar ağlayanda, türk zabiti onlara bildirib ki, onlar
türk torpağı uğrunda şəhid olublar. Şəhidlər üçün ağlamaq yox, on-
larla fəxr etmək lazımıdr.
Bolşevik-daşnak dəstələri Kürdəmir və ətraf kəndlərin ərazi-
sinə hücuma keçərkən əhalinin böyük bir hissəsi Mollakənd tərəfdə
“Musa körpüsü” adlanan yerə və Qarasuya tərəf qaçaraq çanlarını
qurtarmışlar. Həmin dövrdə Kür çayı daşarkən həmin ərazinin bir
hissəsini, Muradxanlı tərəfi su basması nəticəsində gölməçələr və qa-
mışlıq əmələ gəlirdi. Həmin ərazidə Axmaz adlanan yerdə bataqlıq
və sıx qamışlıq olduğundan əhali orada gizlənmiş, düşmən qüvvələri
isə həmin əraziyə girməyə cürət etmədiyindən geri qayıtmışdır.
Qafqaz İslam Ordusu vəziyyətin ağırlığına və bir çox problemlərə
baxmayaraq yerli əhaliyə qarşı humanistcəsinə, doğma münasibət
bəsləmiş, onların maddi cəhətdən zərər çəkməsinə imkan verməmiş-
dir. Babam deyirdi ki, o zaman türk ordusunun topları və əsgərləri
daşımaq üçün ata, arabaya, faytona, qoşqu üçün mal-qaraya böyük
ehtiyacı var idi. Onlar bu problemin həllini çox ədalətli şəkildə tap-
mışdılar. Yəni atını, arabasını, qoşqu heyvanını istifadə üçün verən
kəndli Türk ordusu ilə birlikdə müəyyən məntəqəyə qədər gedər, hə-
min məntəqədə yeni vasitə tapılan kimi, həmin şəxslər öz mallarını
götürərək geri qayıdırdılar. Fikrimcə yalnız yerli xalqa doğma müna-
78
Azərbaycan tarixinin qəhrəmanlıq səhifəsi
Bu yolda onlar maneə kimi Azərbaycan xalqını görür və buna görə də
planlı şəkildə soyqırıma hazırlaşırdılar.
1917-ci ilin dekabrında bağlanmış Ərzincan müqaviləsindən sonra
1918-ci il martın əvvəllərində çar ordusunda xidmət edən erməni əsgər-
lər Kürdəmir və ətraf kəndlərə qatarla gələrək Kürdəmirdən Şamaxıya
qədər yerləşən yaşayış məntəqələrində əhaliyə qarşı müxtəlif cinayətlər,
talanlar, qırğınlar törətmişlər. Bu cinayətləri həmin ilin iyun ayında Sı-
ğırlı, Karrar, Kürdəmir, Qarabucaq və Müsüslü istiqamətində davam
etdirmişlər.
Bu qırğınların qarşısının alınmasında 4 iyun Batum müqaviləsi ilə
Azərbaycana gəlmiş Qafqaz İslam Ordusunun qəhrəman əsgərlərinin
müstəsna rolu olmuşdur.
Kürdəmir ərazisində baş vermiş tarixi hadisələr çox təəssüf ki, hələ
də lazımı səviyyədə öyrənilməmişdir. Ümumilli lider, Azərbaycan Res-
publikasının prezidenti Heydər Əliyevin “Azərbaycanlıların soyqırımı
haqqında” 1998-ci il 26 mart tarixli fərmanından sonra bu sahədə çoxlu
sayda tədqiqat işləri aparılsa da Kürdəmirdə baş vermiş hadisələr ta-
rixçi-tədqiqatçı Ağa Zeynallının “Kürdəmir faciəsi və Qafqaz İslam Or-
dusunun qurtuluş savaşları” kitabı istisna olmaqla demək olar ki, geniş
tədqiq olunmamışdır. 1918-ci ildə törədilmiş soyqırımları araşdırmaq
üçün Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti hökuməti tərəfindən yaradılmış
Fövqəladə İstintaq Komissiyasının sənədlərində Kürdəmirdə törədilən
faciələr də araşdırılmış, erməni vəhşiliklərini sübut
edən foto-şəkillər də
çəkilmişdir. Lakin çox təəssüf ki, Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin 23
aydan sonra XI qızıl ordusu tərəfindən işğalı bu işi davam etdirməyə
imkan verməmişdir. 70 illik sovet dövründə isə tariximiz saxtalaşdırıl-
mış, xalqımıza qarşı qırğınlara başçılıq etmiş şəxslər bizə xalqın xilaskarı
kimi təqdim olunmuşdur. Qardaş Türkiyədən xalqımıza köməyə gələn,
xilaskar Qafqaz İslam Ordusu və Azərbaycan hərbçilərinin qəhrəman
mübarizəsinə isə sovet ideoloqları düşmən mövqedən yanaşaraq, daim
gözdən salmağa çalışmışlar.