169
kafirlər»in müəzzinlə mübarizəsindən bəhs edir. Əslində problem daha dərin,
mürəkkəb və qəlizdir. Məsələ burasındadır ki, bolşevik hakimiyyəti, sovet
ideologiyası ata müəzzinlə ateist övladı üz-üzə qoymuşdur. Məzmunu real
həyatdan - Azərbaycanda sovet hakimiyyəti quruculuğunun ilk illərində bir
kənddə baş verən hadisədən götürülmüşdür. Kərbəlayi Əhməd Molla Abdullaya
oğlunun «Allahsızlar» Cəmiyyətinə üzv yazıldığını xəbər verir. Müəzzin
eşitdiklərinə inanmasa da, bu dəhşətli xəbər onun “atalıq və dini hisslərinə
amansız zərbə vurur”. Oğlunun son hərəkətlərini göz önünə gətirən müəzzin
doğurdan da, «sakit, sözə baxan» uşağının axır vaxtlar «özündən razı», «təkəbbürlü
və lovğa» birisinə çevrildiyi qənaətinə gəlir: “Qırmızı kafirlər məmləkətə mütləq
sahib k
əsiləndən, hər şey bir-birinə qarışmış, baş-ayaq olmuşdu: uşaqları
valideynl
ərinə, arvadları ərlərinə, yaradılmışları Yaradana qarşı təlim edirdilər;
qad
ınları ev-eşiklərini atıb zavoda işləməyə, zorla üzlərini açdırıb, kafirlərlə birgə
«klub» adlanan poz
ğun yerlərə getməyə təhrik edirdilər... Allah, Allah! Bu şəraitdə
g
əncləri keçmiş qayda və ənənələrdə necə saxlamaq olar? » . Müəzzinin dərdi
bununla bitmir, indi onun təkcə övladı yox, qızı, hətta arvadı da ailə başçısının
mütləq hakimiyyətini inkar edir və «açıq-aşkar özlərinin azadlıq istəklərini
bildirirdilər. Bolşeviklərin yağlı və yalançı vədlərindən vəcdə gələn, hay-küylü
şüarlardan məst olan ailə üzvləri – oğlu, qızı, arvadı getdikcə müəzzinin səbr
kasasını daşırır və «qəvazi-qədərin törətdiklərindən çaş-baş olan» müəzzin üsyan
edir: « - N
ə üçün hər yerdə olan və hər şeyi bacaran Allah qoyur ki, bu əxlaqsızlıq
v
ə allahsızlıq bəlası bu qədər baş alıb getsin? Nə üçün bu allahsızlar ordusunu
özünün səmavi qəzəbi ilə pərən-pərən salmır? Nə üçün öz mömin sürülərini bu
qaniçən qurdların ixtiyarına verib? ».
Getdikcə hadisələr daha da dramatikləşir, ateistlər din xadimlərini, mollaları,
möminləri ələ salır, təhqir edir, konfranslarda, digər tədbirlərdə «Quranın
mövhumatçı ruhunu», onun «antidemokratik», «antifeminist» konsepsiyalarını və
hətta qana susamasını damğalayırdılar». İslam əleyhinə olan tədbirlərin birində
müəzzinin oğlu özünü “keçmiş molla oğlu” kimi təqdim edərək , din pərdəsi
170
arxasında gizlənənlərin hiylələri, sadəlövh və avam adamları aldatdıqları barədə
hay-
küylü çıxış edir və dini bəşəriyyətə qarşı ağlasığmaz cinayətlərdə suçlayır.
Artıq bu zaman ata-müəzzin dözmür: ” Qəfildən zaldan bir nərə səsi eşidildi və
qulaqbat
ırıcı səslə söylənmiş ürəkdən gələn təsirli lənətlər oğlunun və bütün başqa
ateistl
ərin başına yağmağa başladı.
1.
Ay bala! – m
üəzzin püskürürdü, - səni görüm qisası yerdə qoymayan
Allah
ın və cəmi müqəddəslərin qəzəbinə gələsən! Dilin qurusun! Səsin həmişəlik
tutulsun! C
əhənnəm odu cəsədinizi yesin, ey insanlar, ey allahsızlar! Başınıza daş
tökülsün! Evl
ərinizdə bayquşlar ulasın! Anan mələsin, ay bala! Görüm it kimi
qudurub öz sümükl
ərinizi yeyəsiniz!..
N
əhayət, camaat özünə gəlməyə və reaksiya verməyə başladı. Lakin
adamlar onun a
ğzını qapamağa macal tapmamış, gözləri hədəqədən çıxmış və ağzı
köpükl
ənən molla Abdulla isteriyadan qıc olmuş halda qışqırdı:
2.
M
ən Allahın sizi vuran qəzəbini görürəm, hiss edirəm. Mən sizin evlərinizi
bo
ş qoyan qasırğanı görürəm, başınıza yağan cəhənnəm odlarını görürəm, hər şeyi
yerl
ə yeksan edən fəlakəti görürəm, yenidən dirilmə gününü görürəm, mən
görür
əm...”.
Bu hadisədən bir müddət sonra qəfil başlanan şiddətli yağış zaman çaxan
ildırımdanmı, yoxsa ateistlərin təxribatındanmı, məsçidin minarəsi çatlayır.
Müəzzin xəlvətçə – sayıqlığını itirmiş kommunist qarovulçuya rüşvət verərək son
dəfə zədələnmiş minarəyə – əzan verməyə qalxır. Bundan xəbər tutan NKVD
agentləri hərəkətə keçir, ora-bura vurnuxur, bağırır, lakin çatlamış minarəyə
qalxmağa ehtiyat edirlər: ikinci adamın minarəyə qalxması, buna cüzi cəhd – faciə
ilə nəticələnəcəkdi. «Ailəni rüsvay edən», «qoca artist», «tərs qatır» söyüşləri ilə
müəzzinin oğlu Fərhad həyəcanla minarəyə dırmaşmağa başlayır: «Qəflətən
d
əhşətli bir gurultu göyü titrətdi, gözəl minarə kökündən qopmuş ağac kimi
y
ıxılaraq aşağıda olan hər şeyi, istər tikinti, istərsə də insanları, altına salıb əzdi.
T
əsadüfün kaprizindən oğlunun başı atanın batmış sinəsinin üstünə düşmüşdü. Bu
bir r
əmzi əlamət idimi? Mövhumatçılar və sentimental adamlar belə
171
d
üşünürdülər... İzdihamın içindən bir pıçıltı eşidildi: Doğrudan da, müəzzin
qabaqcadan h
ər şeyi düz görübmüş… ».
Əslində oxucu hekayənin əvvəlindən, hətta əsərin adından hadisələrin
gözlənilməz, gərgin keçəcəyini gözləyirdi. Ata ilə oğulun timsalında dindarla
ateistin münasibətlərinin faciə, fəlakət həddinə qalxması sarsıdıcıdır və sovet
rejimin əsl mahiyyətindən, iç üzündən, antihumanist bir quruluş olduğundan xəbər
verir. Müəzzin Abdulla (isti münasibətdən, iltifat hissindən ona çox vaxt «molla»
deyə müraciət edirdilər) Ceyhun Hacıbəylinin, eləcə də XIX əsrin sonu XX əsrin
əvvəllərində yaşayıb yaratmış digər görkəmli yazıçıların din qəhrəmanlarından
kəskin fərqlənir. Xəsislikdə, əyalına münasibətdə Hacı Qaradan (M. F. Axundovun
«
Sərgüzəşti- mərdi- xəsis » pyesi) geri qalmayan, yalançı mömin sifətinə girən
Hacı Kərim ( C. Hacıbəylinin « Hacı Kərim » povesti) fırıldaqçılıqla, zina ilə
məşğul olur, eyni zamanda ayıq-sayıqdır, zəmanənin nəbzini tutmağa çalışır,
zirəkdir, ticarətini genişləndirmək üçün uşağını məktəbə qoyur.
Molla Abdulla əvvəllər müəzzinlik etməklə, dua yazmaqla ailəsini
dolandırırdısa, sovet hakimiyyəti gələndən sonra «pulsuzluğa və əbədi bir işsizliyə
məhkum olmuşdu». Dindar olduğuna görə onu qapılardan qovur, eyni zamanda
«avara», «tənbəl», «tüfeyli» kimi ifadələrlə zinhara gətirirdilər. O isə yazıq görkəm
alıb «Qoysunlar işləyim də. Mən yazıq işdən başqa nə istəyirəm ki?» - deyə sakitcə
etirazını bildirirdi. O, nankor və vəfasızları sevmir, «onun patriarx ləyaqətini və
müqəddəs dindar hisslərini» təhqir edənlərlə barışmır. Keçmiş xatirələri ilə yaşayır,
“şirin”, “qüdrətli”, “dəmir” səsi ilə dindarları günorta namazına dəvət etdiyi
günlərin həsrətini, unudulmaz aşura mərasimlərinin xiffətini çəkirdi. Müəzzin eyni
zamanda möhkəm əqidə sahibidir, öz istəyindən və iradəsindən dönməzdir.
Müəllif hekayədə müəzzinin oğlu Fərhad obrazının timsalında bolşevizmin
gənc nəslə gətirdiyi faciə və fəlakətin miqyasını göstərməyə çalışmış və buna nail
olmuşdur. Rejim Fərhadı tez dəyişir, dövranın gərdişləri onun əxlaqını korlayır,
eybəcərləşdirir. Qısa vaxt ərzində Allahsızlar Cəmiyyətinin fəallarından birinə
çevrilən Fərhad addımbaşı atasını təhqir edir, ələ salır. Müəzzinin oğlu Fərhadın
Dostları ilə paylaş: |