35
növ
↓
Ekoloji-coğrafi tiplər
↓
Bioloji növmüxtəlifliyi
↓
Forma və sortlar
N.İ.Vavilov 1935-ci ildə mədəni bitkilərin 8 yaranma mərkəzini təklif
etdi. R.M.Jukovski Avstraliya, Afrika, Avropa – Sibir, Şimali Amerika
mərkəzlərini əlavə edib. R.Jukovskiyə görə bitkilərin 12 yaranma mərkəzləri
var.
1. Çin-Yapon mərkəzi 7. Aralıq dənizi mərkəzi
2. İndonezya- Hind-Çin 8. Afrika mərkəzi
3. Avstraliya mərkəzi 9. Avropa – Sibir mərkəzi
4. Hindistan mərkəzi 10. Orta -Amerika mərkəzi
5. Ortaasiya mərkəzi 11. Cənubi Amerika
6. Önasiya mərkəzi 12. Şimali Amerika .
N.İ.Vavilov mədəni bitkilərin yaranma mərkəzlərini zamana görə iki
qrupa bölüb: ilkin və ikincili mərkəzlər. İlkin genetik mərkəzlər daha qə-
dimdən yaranıb, ikincili mərkəzlər sonradan yaranıb. Onların yaranması
əkinçilik rayonları arasında əmtəə mübadiləsi və əlaqələrin inkişafı nəticə-
sində baş verib. Bu faktorların və inkişaf edən əkinçiliyin təsiri altında be-
cərilən bitki növlərinin yeni istehsalat coğrafiyası yaranıb. Mutasiya, növlər
arasında çarpazlaşma nəticəsində ikincili yaranma mərkəzlərində yeni for-
maların xüsusilə güclü yaranması prosesi başladı.
İlkin yaranma mərkəzləri, adətən mədəni bitkilərin yaranma mərkəzlə-
ri ilə üst-üstə düşür, lakin belə üst-üstə düşmələr olmaya da bilər. Məsələn,
buğdanın ilkin yaranma mərkəzi Zafqaziyadır. Elə buradaca həmin cinsin
daha çox növləri və növaltıqları vardır. Beləliklə, bu halda yaranma
mərkəzi növmüxtəlifliyi mərkəzi ilə üst-üstə düşür.
N.İ.Vavilovun mədəni bitkilərin yaranma mərkəzləri haqda təlimi -
irsi dəyişkənlikdə homoloji sıralar qanunu (bitkilərin yaxın növləri bir sıra
öxşar irsi dəyişkənliklərə məruz qalırlar) və sistematikanın ekoloji-coğrafi
prinsipləri başlanğıc materialın yaradılmaında əsas rol oynayır.
1.5.3. Növlərin azalması, səbəb və nəticələri
Biomüxtəlifliyin azalmasına səbəb ətraf mühitdən ona təsir edən müx-
təlif amillərdir. Onlardan ən vacibi öz həyat fəaliyyəti nəticəsində bir başa
36
və dolayı yolla təsir edən insan faktorudur – antropogen faktor. Su höv-
zələrinin faunası ovlanma nəticəsində kasadlaşmışdır. Məsələn, Xəzərdə,
Kür və Araz çaylarında, süni sututarlarda, Kür ətrafı çay-dərə göllərində in-
tensiv balıq ovu onların həm növ tərkibinə, həm də ümumi sayına ciddi
zərbə vurur. Okeanlarda nəzarətsiz ovlanma nəticəsində bəzi balina növ-
lərinin sayı o qədər azalmışdır ki, çoxları onların məhvini labüd sayır.
Monokultur təsərrüfat – aznövlü sistem özünün təbii dayanıqlığını
itirir və insanı əkinləri müdafiə etmək üçün daha çox qüvvə və enerji sərf
etməyə məcbur edir: o, torpağı gübrələyir, əkin qatını becərir, alaqlarla mü-
barizə aparır. Getdikcə daha az növ burada özünə məskən tapa bilir, be-
cərilən torpaqlar getdikcə daha şox səhranı xatırladır.
İnsanın müdaxiləsi çox vaxt təbii şərait müxtəlifliyinin azalmasına
səbəb olur. Məsələn, sellüloza sənayesində istifadə olunan ağaclara daha
əlverişli şərait yaratmaq üçün bir çox ağac cinslərinin məhv edilməsi nəti-
cəsində bircinsləşən meəşədə bitki və heyvanların növmüxtəlifliyi onun
başlanğıc qrupu ilə müqayisədə kəskin azalır.
Təbii məskənlərin dağılması çox vaxt onun fraqmentləşməsi ilə baş-
layır. Yazda sibir xoruzu cütləşmə yerinə axışır. Cütləşmə yeri üçün lazım
olan meşə sahəsi 5-8 hektrdan az olmamalıdır. Əlverişli olan meşə sahə-
lərinin azalması bu növün sayının azalmasına səbəb olur.
Azərbaycanda ekosistemlərin fraqmentləşməsi aşağıdakı bir neçə mü-
hüm istiqamətdə gedir: təbii qaz və digər yanacaq növlərinin qıtlığı üzündən
meşələr qırılır, bəzi qiymətli növlər qanunsuz kəsilir (palıd, qoz, qızılağac
və s.), ağac massıvlərinin bir-birindən ayrılması və seyrəlməsi meşələrin
təbii bərpasını zəiflədir, torpaqların eroziyasını gücləndirir, heyvanların
miqrasiya yollarını kəsir və s.
İnsanın fəaliyyəti nəticəsində istənilən təbii amilin dəyişməsi ekosis-
temlərin tarazlığının mütləq pozulmasına səbəb olur. Müxtəlif mənşəli –
təbii və antropogen çirklənmələr təbii və aqroekosistemlərin məhvinə, müx-
təlif pozuntulara səbəb olur. Biomüxtəlifliyin vəziyyətinə dair I Milli Məru-
zədə (2004) qeyd edilir ki, Abşeron yarımadasında 10 min hektar torpaq
sahəsi neftlə çirklənmiş və ərazinin bitki müxtəlifliyi üçün təhlükəyə çevril-
mişdir. XIX əsrin sonu və XX əsrin əvvəllərində Abşeronda neft buruqla-
rından fantan vuran xam neft dərələrdə süni ―neft göllərinə‖ axıdılır və
sonra çəlləklərə doldurulmaq üçün limana daşınırdı. Bu isə mazutun torpağa
hopmasına və müvafiq qrupların yaşayış mühitindən məhrum olmasıyla
nəticələnirdi.
Nüvə parçalanması məhsulu olan süni radionuklidlər – Stronsium-90
və Sezium-137 növlərin məhv olmasına səbəb olan faktorlardan ən güclü-
südür. Mühitdə pH-ın qiyməti 7-8-dən aşağı olanda turş mühit yaranır, bu da