Manu kanunnamesi’ne göre hinduiZM
Yüklə 0,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
68 Daha önce de söylediğimiz gibi karma, kast sistemi için anahtar kavramlardan biri, hatta en önemlisidir. Manusmriti’de kasttan bahsederken karmaya sürekli atıfta bulunur. Kastın karmaya dayanması, bu inancın henüz net bir şekilde oluşmadığı Vedalar döneminde, sisteminin bugünkü hali ile var olmama ihtimalini güçlendirmektedir. Samsara anlayışı da Veda metinlerinde yer almaz. Çünkü Veda ilahilerindeki ahiret inancı, ruhun ölümsüz olduğu ve bu hayattan sonra cennet ya da cehenneme gideceği şeklindedir. Ruhun ölümden sonraki durumu ile ilgili bu anlayış Upanişadlar ve Brahmanalar döneminde samsara anlayışına dönüşmeye başlamıştır. 291 Upanişadlarda karma ve tenasüh inancı bir arada ele alınmış olmakla birlikte vardır. Her iradi fiil mutlaka iyi veya kötü bir semere verecek ve tenasüh çarkı da buna göre düzenlenecektir. 292 Manu Kanunnamesi’nde ise kişilerin yaptıkları işlerin nasıl bir karma doğuracağı ayrıntılı şekilde anlatılmıştır. Örneğin bir brahmanı öldüren kimse, sonraki hayatlarında eşek, köpek, inek, kuş vb. gibi bir hayvan ya da dokunulmaz olarak dünyaya gelecektir. 293 Manusmriti’de verilen cezalar ile ilgili dikkat çeken husus, kişinin işlediği suçun sonucu hem kendi kastına hem zarar verdiği kişinin kastına göre değişmektedir. Bu da, adaletli bir cezalandırma sistemini imkânsız kılmaktadır. Manu açısından meseleye bakarsak kast sisteminin doğuşu evrenin yaratılışına kadar götürülür. Kendisine kastlar hakkında soru sorulan Manu, evrenin, her şeyin karanlık ve henüz hiçbir şeyin birbirinden ayrılmamış halinden başlayarak, suların ayrılmasını daha sonra Brahma’nın, yer ve göğün, zihin ve kalbin, duyusal güçlerin, canlı varlıkların, kurban ve üç Veda’nın, zaman, gök cisimleri ve doğuştan aktivitelerin yaratılışını anlatır. 294 Daha sonra tanrının her kasta mensup insanları farklı organlarından yaratığını söyler. Esasında üst kasttakilerin ve özellikle rahip sınıfının üstünlüğü bu yaratıştan ileri gelmektedir. “Tanrı ağzından din adamlarını, kollarından yöneticileri, bacaklarından halkı, ayaklarından hizmetçileri yarattı.” 295 Manu Kanunnamesi’ndeki bu madde Hindu inancına göre kast sınıflarının 291 Yitik, Karma, 78. 292 Brihadaranyaka Upanişhad, IV, 4, 5. 293 MS, XII, 55. 294 MS, I, 5–28. 295 MS, I, 31. 69 başlangıcının insanın yaratılışına kadar gittiğini gösterir. Dahası bu sınıfların olmasını isteyen kişi tanrının kendisidir. Böyle olmasını istediği için her kast mensubunu değer ve önemine göre kendi vücudunun farklı bölgelerinden yaratmıştır. Bu da kast sisteminin dini kökenin sağlamlığını göstermektedir. Ayrıca aynı bölümün ilerleyen kısımlarında tanrının kadın ve erkeği, yedi Manu’yu, tanrıları, cinleri, cadıları, hortlakları, hayvan türlerini, her kast mensubunun sahip olduğu doğuştan aktiviteleri, dini olarak çağları yaratışı 296 anlatılır ve sonrasında şu madde gelir: “Bütün bu yaratılışı korumak için parlak ağzından, kollarından, bacaklarından ve ayaklarından doğanlar için ayrı ayrı doğuştan aktiviteler (fıtri özellikler) yarattı.” 297 Manusmriti’deki bu ifade göstermektedir ki tanrı insanları farklı sınıflardan yaratmıştır çünkü bu mükemmel şekilde yarattığı tüm varlıkların düzeninin korunması için şarttır. Bu düzenin sağlanması için farklı sınıflara mensup insanlar yaratmakla kalmamış her sınıf mensubu için farklı “doğuştan aktiviteler” (innate activities) yaratmıştır. Bu “doğuştan aktivite” terimi ile neyin kast edildiği net olarak ortaya konmamakla birlikte aynı bölümdeki şu maddeler konu ile ilgili biraz daha net bir fikir edinmemize yardımcı olmaktadır: “Tanrı her bir yaratığı en önce hangi doğuştan aktiviteyle boyunduruk altına aldıysa, bu yaratık tekrar tekrar yaratılırken kendi kendine bu aktiviteye bağlandı. Zararlı veya zararsız, kibar veya zalim, doğru veya yanlış, dürüst veya yalancı, tanrı bir yaratığa yaratılışta hangi özelliği verdiyse, o özellik o kişiye ait oldu. Mevsimler değişirlerken, kendilerine özgü ayırt edici özelliklere sahip olurlarken, şekillendirilen varlıklar da kendi doğuştan özelliklerine sahip olurlar” 298 “Doğuştan aktiviteler” ifadesi kast sistemini anlamak için gerekli anahtar kavramlardan biridir. Çünkü bir Hindu’nun kendi kastının gereklerini yerine getirmesinin zorunluluğu buradan gelmektedir. Kendi gerçekliğine ve doğumu ile birlikte doğal bir mensubu haline geldiği kastının kurallarına uyması doğuştan kendisine verilen fıtri bir zorunluluktur. Yukarıdaki ifadelerden anlaşıldığı kadarı ile 296 MS, I, 31–86. 297 MS, I, 87. 298 MS, I, 28–30. 70 Tanrı’nın her varlığa yaratılması ile verdiği bir takım doğuştan getirilen fıtri özellikler vardır. Nasıl yaz mevsiminin karakteristiği sıcaklıksa, yaz mevsimi bu özellik olmadan düşünülemezse ve yaz bitip yeniden geldiğinde yine aynı özellikleri ile ortaya çıkıyorsa, kast mensuplarının da Tanrı tarafından verilmiş doğuştan getirilen bir takım özellikleri vardır. Tıpkı yazın özelliğini soğuğa çeviremeyeceği gibi insanın da Tanrı’nın kendisi için en başta biçtiği rolü kusursuz bir şekilde benimseyip oynaması, bunu değiştirmek için uğraşmaması gerekmektedir. Kişinin buna karşı çıkması ya da durumunu değiştirmeye kalkması adeta kendi gerçekliğine karşı çıkmasıdır. Sadece bununla da kalmayıp evrenin ve yaratılışın düzenini bozmaktır. İşte kast sisteminin uygulanma zorunluluğu buradan gelmektedir. Her varlık için tanrının farklı “doğuştan aktiviteler” yaratması nedeniyle. Manusmriti’ye göre kastların birbirine karışma nedenlerinde biri de kişilerin kendi içsel aktivitelerini reddetmesidir. “Kastlar arası zina, kişinin kendi içsel aktivitelerini reddetmesi ve bedensel zevkler yoluyla karma oğullar (karma kast mensubu) doğar.” 299 Yani kişinin başka kasttan birisi ile birlikte olması da, kendi doğuştan özelliklerine karşı gelmektir ve bu da, toplumun düzenini bozacak bir unsur olarak görülmektedir. 2.1.1. Kast Mensuplarının Ortak Yönleri Aynı kasta mensup kişilerin ortak özellikleri vardır. Bu kimseler birbirleriyle ilişki içindedirler. Bunların en başında aynı mesleği yapmak, birbirleriyle evlenmek ve kendi aralarında yemek yemek gelir. Kastlar özünde aynı işi yapan insanların oluşturduğu toplumsal sınıflardır. Dinin her kast mensubu için belirlediği meslekler vardır ve kişinin bu mesleği yapması onun için bir gerekliliktir. Kast sınıflarının toplumda yaptıkları işe göre belirlendiği inancı Gita’da açıkça görülmektedir: “Yapılan işlerin türüne göre, toplum dörde ayrılır bilirsin...” 300 299 MS, X, 24. 300 Gita, VI, 41, 42. Yüklə 0,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|