Mehparə Muxtarqızı
Oğul dərdi
Yana-yana ağlayardın, bu dərdə
Bir sağalmaz yara vardı, qəlbində.
Təskinlik tapmırdın, heç vaxt yerdə,
Köçdün bu dünyadan dözməyib dərdə,
Qovuşdun məzarda, oğlun Vahidə.
Ata, hər gün məzarına gedərdin
Baş daşını öpüb əzizləyərdin!
Məzarın yox. toyun görmək istərdin.
Sən Vahid Balanı nakam itirib,
Onun toyun məzarında eylədin!
Toy taxtında sən balam görmədin!
Baş daşıyla, hər gün üz-üzə gəldin.
Üstünə, al-əlvan çiçək bəzədin
Balanın yolunu hər gün gözləyib,
Ağır dərdə Ata dözə bilmədin!
Oğul dərdi, ata səni soldurdu.
Bu dərd sənin qəlbini odlandırdı.
Bacılar qardaşsız saçını yoldu.
Balanı tapmadın, gözlərin doldu.
Ondan sənə qalan, məzarı oldu!
Dedin Tanrı sən qovuşdur balama
Məlhəm budur sağalmayan yarama.
Çağırıram gəlməyir harayıma,
Ulu Tanrı sən yan mənim halıma,
Canımı al, sən balamdan ayırma!
İndii qoşadır, ata məzarınız!
Sizi əvəz eyləyir baş daşınız
Məzarda da olsa Qoşa oldunuz.
Bir yerdədir ata-oğul ruhunuz,
Rahat uyu yanındadır oğlunuz!
7b
Yerin, göyün, Xocalı, qan ağladı
Analar, atmayın övladınızı
Bir Ana gözü yaşlı, övlad həsrətindədir.
Gecə-guündüz Tanndan yalnız övlad diləyir!
Biri körpəsin atıb, o, uşaq evindədir,
Ata-anası kimdir, körpənin bilnməyir!
Ana yolu gözləyir, gözünü yola dikir,
Ana qayğısı görmür, ana həsrəti çəkir.
Şirin - ana laylasın, bu körpə eşitməyir,
Ana mehribanlığı - körpə nədir, bilməyir!
Nədir onun günahı, o, bu dünyaya gəlir?
Körpə əziyyət ilə, çətinlik ilə böyüyür!
Başqa bir dərdli qadın, körpə yolu gözləyir,
Tək həyatda arzusu "Ana" olmaq istəyir!
Hər bir zaman xəyalla, ümid ilə yaşayır,
O. övlad həsrətiylə, gecə-gündüz ağlayır.
Yalnız yuxularında körpəyə lay-lay deyir,
Bir gün gələr mənim də, körpəm olar söyləyir!
Şirin xəyallar ilə yaşayır qadın hər an
Baxıb belə qadına, vicdanın varsa, utan?
Yoxdur siz tək qadında nə ləyaqət, nə vicdan!?
Ana olmaz, heç zaman vicdansız qaldınlardan,
Mərhəmət gözləməyin, siz heç bir vaxt onlardan!
Deyin siz, ana adı - onlara yaraşarmı?
Əsl ana "övladın" küçələrə atarmı?
Bu daş qəlbli insandan deyin, ana olarmı?
Böyüyəndə, bu övlad, onunla barışarmı?
75
Mehparə Muxtarqm
Ana əziyyət ilə övladım böyüdər.
Gecə yuxusuz qalıb, övlad qayğısı çəkər.
Ana bütün ömrünü, övladına həsr edər,
Hər zaman övladını ana sevər əzizlər!
Vaxt gələr, sən atdığın övladın da böyüyər.
Həyatda sənin ilə, bir gün üz-üzə gələr!
Bəxtindən-talehindən hər bir zaman inciyər.
Nə qədər ömrü varsa, sənə nifrət eyləyər!
Onda nə söyləyəcək, sizin kimi analar?
Anaların adına, bu cür ləkə qoyanlar?
Gün gələcək, tanrımız siz idə qocaldacaq,
Bu an. sənin gözlərin, Balanı axtaracaq.
Hər ötəndən-keçəndən onu soraqlayacaq!
Vicdanınla üz-üzə bir gün sən qalacaqsan!
Etdiyin əməlinə, peşiman olacaqsan.
Övladını yadına salıb, ağlayacaqsan.
Nə qədər, ağlasan da bəlkə, tapmayacaqsan?
Bu şəhfı sən, özünə bağışlamayacaqsan...
Yaşamaq istəyirəm ata sənli günləri
Qardaşım Vidadinin atası
Səfər əminin xatirəsinə
Yaşamaq istəyirəm ata sənli günləri
Xatırlayıram hər an sənlə ötən illəri.
İstəyirəm ay ata sənlə bir yerdə olam.
Hər gün bizə gələsən, mən səni qarşılayam!
Sevincli anlarımı səninlə deyəm-güləm.
Nəsihətin dinləyəm, sənlə dərdimi böləm!
Ata sənsizləmişəm, həsrətini çəkmişəm.
Sənin gələn yoluna ay ata, göz dikmişəm!
Yerin, göyün, Xocalı, qan ağladı
Niyə qayıtmayırsan, söylə görüm, ay ata?
Axı sən qayıdardın, səfərlərə gedəndə?
Kaş yenə qayıdaydın, məni qucaqlayaydın!
Boynuna sarılaydım, telin sığallayaydım!
Ata, yenə sən məni, sevib-əzizləyəydin.
Çəkdiyim əziyyətə ata qiymət verəydin.
Hər zaman zəhmətkeşdir, mənim balam deyəydin!
***
Qayıtmaq istəyirəm ata sənli günlərə,
Ötüb keçən illərə!
Qayıt Ata, dön geri, yolunu gözləyirəm!
həsrətə dözməyirəm.
Niyə qayıtmayırsan, sən oğlunun yolunu,
İntizarda qoyursan?
Necə dözüm ay Ata, indii bu ayrılığa?
Ata, səni tapmayıb, gedirəm məzarlığa...
***
Məzarının üstündə - Ata ağac okmişəm!
Bolko də göz yaşıyla, mən onu göyərtmişəm!
Bu ağac göyərdikcə - Ata çox sevinirəm.
Bu ağacı özümə mən təskinlik bilirəm.
Bilirəm ki, ay Ata geri dönməyəcəksən.
Gözüm səni axtarır, yolunu gözləyirəm!
***
- Oğlum gözələmə məni, geriyə dönməyəcəm.
Səfər uzun səfərdir, əbədi gəlməyəcəm!
İntizar qalma məndən, dünya budur əzəldən.
Ruhum oğlum sevinir, bu ağac göyərəndən!
Qol-budaqlı bu ağac, - Mənim balalarımdır
Bu ağac göyərdikcə, bilin ki, ruhum şaddır
Əgər ağac qurusa, atan çox narahatdır
Siz xoşbəxt yaşayanda, - Ruhumda rahatlaşır!
77