Mən gözəlləşirəm
Yüklə 0,57 Mb. Pdf görüntüsü
|
29 parladı, lalə rəngli dodaqları xəfifcə titrədi, şaftalı çiçəyi rəngli yanaqları daha da allandı. Bir andaca qəşəng sir-sifətinə, gözəl boyun-boğazına, abır-həya rəngi çiləndi. Qız çaşdı özünü itirdi, cavab vermədi. Gah yuyulub sıxılmış paltarları suya tökdü, gah sulu paltarları ləyənə yığdı. Burdaca dünyanın ən əzizinə, ən böyük istəyinə çevrilən qızın narahatlığına, həyəcanına Sədnikin ürəyi dözmədi, çıxıb getdi. Onu azad buraxdı, narahatlıqlar içində çırpına-çırpına qalan oğlanın əhvalı pozulmuş, nəylə ovunması mümkün olmayan eşqə düşmüşdü. Sarışın qızın günəşə bənzər xəyalı icazəsiz, təklifsiz onun olmuşdu, ürəyinə, qanına, iliyinə hopmuşdu. Bu xəyal onunla yatır, onunla oyanırdı. Sədnikin dostları, tanışları çox idi. Lakin darıxırdı. Hamının yanında darıxırdı. Belə məqamlarda ürəyini ancaq sarışın qıza açmaq istəyirdi. Qəlbində onunla üzbəüz oturmaq, yaşadığı bu 26 illik həyatı birər- birər ona söyləməyi qəlbindən keçirirdi. Qazaxyol- çular kəndində oğlanla qızın baş-başa verib istədikləri yerdə pıçıldaşmaları mümkün deyildi. Elə ona görə də sarışın qızın “hə” sini aldı. Nişanlandı. Sədnik qızın anasının yanına gəldi, hal-əhval tutdu. Söz arasında bildirdi: - Şəhərə gedirəm xala, icazə verin Səfurə xanımı da özümlə aparım. Yaxşı olar paltarı əyninin üstündə, bəyəndiyini alaq. Qız anası razılıq verdi.
30 Gözü daim gözəllik arayan, dağların, düzlərin mənzərələrinə heyran qalan, nəğmələrini suyun şırıltısına qatan, xurmayı hörükləri torpaqlarını ötən Səfurə xanım Tanrının hökmünə tabe olurmuş kimi yuyundu, darandı. Sıxılıb çəkinə-çəkinə nişanlısıyla Gəncəyə gəldi. Bu boyda bəxtəvərlik Sədnikin ürəyi- nə sığmırdı, aşıb daşırdı. Günəşə bənzətdiyi sarı gözəlin evində oturmağını yuxu hesab eləyirdi. Bu qız onun doğması, istəklisi, əziziydi. Bu qız yerin, göyün ona bəxş elədiyi ən qiymətli nemətiydi, varıydı. Bu zərif varlığın könlünü oxşamaq, titrəyən ürəyini sevincə bələmək oğlanın həyatının mənası oldu. O, qızın hörüklərini sığallayır, üz-gözünü şəfqətlə oxşayır, kimsənin eşidəcəyindən ehtiyat edirmiş kimi xəfifcə pıçıldayırdı: - Sarı gözəlim, sarı mələyim, Səfurəm mənim. Qız titrədi, uçundu, yavaşca pıçıldadı. - Qorxuram. Məni evimizə apar. Xoşbəxt, bəxtəvər, olmuş əlləri ilə oğlan qızın saçlarını günəşin şəfəqləri tək açıb tökürdü. O, şirin əyləncəsindən qalmayıb. - Narahat olma, dərdin alım, dedi, evimiz buradı. Daha burdan heç yana gedəsi deyilik. Qız bərk həyəcanlandı, yalvardı: - Apar, apar məni evimizə nolar? Axı, anam məni gözləyir. - Səni heç kəs mənim qədər gözləməz, sarı gözəlim, canım, ciyərim. Səni qaytara bilmərəm, ömürüm,
31 günüm nə özüm dözmərəm, nə də eşidən-bilən yaxşı deməz.
Hələ uşaqlıq aləmindən qopub ayrılmayan qızcığaz bu evə gəlin gəldiyini anladı, başa düşdü. İki könül, iki qəlbin döyüntüləri, çırpıntıları biri- birinə qarışdı, qovuşdu. Onlar xurmayı hörüklərin sarı şəfəqlərinə bələndilər.
Sındırılan oyuncaqlar İlk övladın fərəhi ev-eşiyə sığmır, həyət-bacaya tökülür, ordan da küçəyə, şəhərə yayılırdı. Dostların, tanışların, əzizlərin qəlbinə səpələnirdi. Körpənin yatmağı, durmağı, əl-qolunun hərəkəti, zərif qığıltısı belə Səfurə xanıma, Sədnik müəllimə heyrət qarışıq ürək dolusu sevinc bəxş eləyirdi. Qadın əyilərkən üzü, gözəl hörükləri ondan əvvəl uşağının üz-gözünü öpdü, sığallayırdı. İlk dəfəydi onun hörüklərinə acığı tutdu. O, özbaşınalıq eləyən ərköyün hörükləri hirslə arxaya atır, üzünü balasının üzünə söykəyir, nəfəs-nəfəsə, göz-gözə dayanmaqdan yorulub bezmirdi. İnadkar hörüklər ana-balanın arasına girməyə çalışır, onların şadlığına qoşulmaq üçün az qala əl-ayaq açırdı. Səfurə xanımın hövsələsi lap tükəndi. Bayaqdan qoşa hörükləriylə mübarizəsini ləzzətlə seyr edən ərindən xəbərsiz qadın hörüklərinin
32 əl-qolunu bağlayıb, başının arxa tərəfində sancaqladı. Sədnik müəllimin ürəyi yerindən oynadı: - Amandı Səfurəm, o hörüklərini dustaq eləmə, aç burax, mən buna dözəmmərəm. Səfurənin gözəl, gülümsər çöhrəsi alındı, qeyri- ixtiyarıəlini saçına atdı. Sancaqları çıxartdı, hörüklər sevinclə qadının kürəyində yırğalandılar. - Bax, belə əzizim, deyib, kişi onun hörüklərini sığalladı. Qadını nazlandı: - Ay Sədnik, hörüklərim özlərini uşağın üstünə elə salırlar ki, elə bil uşaq-zad görməyiblər. Az qalırlar balamı yesinlər. Ana uşağı, ata isə hər ikisini sinəsinə sıxdı. Evdə oyuncaq əlindən yer yox idi. Növ-növ maşınlardan tutmuş it, pişik, ayı, dovşan, gəlinciklər, körpəcə Səyyafın toppuş əlləri ilə oynadılan günlərini səbisizliklə gözləyirdilər. Ata-ana gecə-gündüz uşağın başına dolanır, gündə min dəfə, milyon dəfə qadasını alır, sözlərini, söhbətlərini oğullarıyla başlayır, oğullarıyla bitirirdilər. Beşikdən asılan, uşaqla birlikdə yürgələnən gombul, bəzəkli dovşan balasının gecə-gündüz gözləri bərəlir, ona sarı uzadılacaq xırdaca əllər yayqın hərəkətlər eləyir, elə bil heç gumbul dovşanı görmür- dü. Bu gombul dovşanın xətrinə dəyirdi. Ancaq inciyib, küsüb gedə bilmirdi. O beşiyə bərk bağlan- mışdı. Bir gün xırdaca əllər gombul dovşana tərəf uzandı. Onu tutmağa meylləndi. Sevincindən dov-
Yüklə 0,57 Mb. Dostları ilə paylaş:
|