Mən gözəlləşirəm
Yüklə 0,57 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Ölü yerində qəh-qəhə
- Beş dənə qoca
- Calaq
62 - Əşi, uşağı incitmə, nə qaça-qaçdı. Sədnik müəllim uşaq kimi sevincək dilləndi: - Ayka, bu şeiri sənə yolda yazmışam. Bu qədər tələsməyim ondan ötrüdür ki, yadımdan çıxmasın. Qadın bu şeiri ona yazıldığını bildi, oda ərinə tərəf durdu: -
Sərvanə heç nə yaza bilmədi. Anası qələm-dəftəri aldı, qızını yatmağa göndərdi, fərəhlə dedi: - De gəlsin a kişi, özüm yazaram deyib şeiri köçürdü. Bu şeir onun yaman xoşuna gəldi. Bu qədər haray-
həşirin boş olmadığını, ərinin onu necə istədiyini bir daha hiss elədi, qürrələndi.
63 Ölü yerində qəh-qəhə Səfurə xanım bircə dəfə gördüyü adamın hərə- kətlərini, danışığını olduğu kimi yamsılamağı bacarırdı. O, elə yamsılayırdı, elə bil bunun məktəbini bitirmişdi. Onu tanıyanlar həmişə ehtiyatlı danışır, ehtiyatlı gülürdülər. Qorxurdular ki, burdan gedən kimi Səffurə xanım onları yamsılayıb evdəkiləri güldürəcək. Gəlini gülmək üçün hərdən deyirdi: - Ay bacı, sən Allah, düzünü de, məni necə yamsılayırsan, bir göstər, baxım. Qaynanası zarafata salırdı: - Səni yox, qoy başqasını yamsılayım. O dili şirin bir arvadı xeyli yamsıladı. Evdəkiləri gözləri yaşaranadək güldürdü. Gültəkin o qadını tanımırdı. Ancaq o da gülməkdən özünü saxlaya bilmirdi. Bir dəfə onlara qonaq gəlmişdi. O gedən kimi Sədnik müəllim də istədi onu yamsılasın. Ancaq bacarmadı. Evdəkilərin qonağa yox, atalarına gülməyi t utdu. O, elə qəribə, elə gülməli vəziyyətə düşürdü ki, axırda Səfurə xanım onu sakitləşdirirdi: - Qoca, bu iş hər adamın hünəri deyil. Sən o kişini yamsılayıb bizi güldürmək istəyirsən, ancaq biz, o kişiyə yox, sənə gülürük. Adamı belə yamsılayarlar deyib, bircə dəfə gördüyü qonağı olduğu kimi yamsıladı. Evdəkilər bu dəfə qonağın danışığına “uğundular”. Gültəkin ölü yerinə getmişdi.
64 Birdən qadınların içində birini gözü aldı. Qadın ağzını açıb danışanda gəlin özünü unudub bərkdən qəh-qəhə çəkdi. Ölü yerində qəfil qəh-qəhəyə təəc- cübləndilər. Gəlin ağzına yaylıq tutub başını gizlətdi. Onun, səsini eşitdiyi qaynanasının yamsıladığı dili şirin qadındı. Özünü birtəhər toxdayıb yanındakılardan soruşdu: - O, qadının adı filankəsdir mi? Yanındakı dedi: - Hə, nə olub, gülməyin tutdu, ay Gültəkin, deyəsən, yadına nə isə düşdü, qaynanan kimi kefindən qalmırsan ha.....
Gültəkin xəlvətcə qaynanasının o qadını olduğu kimi yamsıladığını, onu da indi burda gördüyünü danışdı. Yanındakı da Səfurə xanıma yaxşı bələd olduğundan gəlinin gülməyinin yersiz olmadığı bildi, onun da gülməyi tutdu.
65 Beş dənə qoca Sədnik müəllim tez-tez səfərə çıxır, qayıdanda adətən əli dolu gəlirdi. Sərvan da o qədər öyrənmişdi ki, atası içəri girən kimi, çamadanları eşir özünə lazım olan pal- paltarları çıxarıb geyirdi. Atası bir dəfə yenə çoxlu pal- paltar aldı. Sərvan özünü başdan-ayağa bəzədi. Heç bilmədi ki, atasına necə təşəkkür eləsin, belə dedi: - Ana, kaş qocadan beş dənə olaydı. Anasının gülməyi tutdu: - A bala, beş dənə qocanın sənə nə xeyri, onların da özlərinin başqa Sərvanları olacaq, pal-paltarları da onlara alacaqdı. Sərvan burasını düşünməmişdi.
Sədnik müəllimgilin həyətinə girəndə sağ tərəfdə- qonşuda armud ağacı vardı. Yazbaşı ağac çiçəkləyəndə onların məhləsini gözəl ətir bürüyürdü. Səfurə xanım da bu armud ağacını çox xoşlayırdı. Armud ağacının sahibi siqaret çəkən, ağızdan avara bir qadın idi. Bu qadından Səfurə xanımın xoşu gəlmirdi. Bir dəfə Sədnik müəllim həmin armuddan çilik gətirib öz məhləsində calatdırmaq fikrinə düşdü. Bunu bilən Səfurə xanım üz-gözünü turşutdu: - Sən Allah, ay qoca, onu rədd elə, o üzə. O, qadının məhləsindən gələn armud qızıl olsa belə
66 istəmirəm. Mən onu yeyəndə arvadın siqareti duracaq gözümün qabağında, söyüşləri yadıma düşəcək. Daha onu yeyə bilməyəcəmki.... Beləliklə o gözəl armuddan calaq gətirilmədi.
Sədnik müəllim Almaata səfərində çox gərgin işləyirdi. Onun boş vaxtı heç olmurdu. Bir-birinin ardınca gələn mühazirələr, çıxışlar, görüşlər başını elə qatmışdı, istəkli Səfurəsi belə yadına düşmürdü. Dan yeri ağaranadək dincəlmək istəyirdi. Bir dəfə yuxulu- yuxulu ürəyi atdandı sanki. Səfurə xanımın səsindən diksindi. Qadın astaca bayatı çəkdi:
Mən aşıqəm, göynədi? Mən aşiqəm göy nədi? Yaşıl nədi, göy nədi Çəkdim yarın həsrətin, Duydum yarın səsini, Allah, qəlbimgöynədi. Allah qəlbim göynədi.
Sədnik müəllim qulaqlarına inanmırdı. O, bu səsi, bu bayatını eşitmişdi, yaddaşına həkk olunmuşdu. Varlığını titrədən bu həzin səsin sahibi ondan çox-çox uzaqlarda, Gəncədə idi. O, Tanrıdan qanad arzuladı, bu andaca Səfurə xanıma çatmaq, onun çəkdiyi Yüklə 0,57 Mb. Dostları ilə paylaş:
|