Filologiya
məsələləri, № 15 2017
62
-O mənim qardaşımdır-dedi-bir az bundan qabaq sizi yoluxmağa
gəlmişdi…
Mən:
-Doğrudanmı o sizin qardaşınızdır?-deyə heyrətlə soruşdum…» (2,
səh.40). Böyük Vətən müharibəsi dövründə (1943) yazılmış bu hekayədə
insan ömrünün mənasını ifadə edən, onu pak, səmimi duyğularını daha da
təmizləyən, ağı-acılara sinə gərən əzablardan uğurla çıxan qüdrətli məhəbbət
hisslərindən və müharibənin dəhşətlərinə baxmayaraq vətənpərvərlik,
vətəndaşlığın qüdrətindən bəhs olunur. Sadə süjet xəttinə malik olan
hekayənin konflikti hisslər, duyğular, təlaş və intizarların qarşılıqlı təsirindən
yaranan psixoloji anlar, sarsıntılar təşkil edir. İlyas Əfəndiyev son dərəcə
gərgin hissi düşüncələri, gərgin anları, xüsusilə müharibənin insan ömrünə-
taleyinə vurduğu dəhşətli məqamları, adlarını çəkmədiyi insan düşüncə-
lərində ömür yollarında məharətlə ümumiləşdirə bilmişdir. Bu sadəcə olaraq
kamil-bitmiş dialoq deyildir. Burada hər bir söz, hər bir kəlmə öz rolunu
məharətlə oynaya bilir. Suallar və nidalar, sözlərin sırası, onların psixoloji-
hissi anlara uyğun düzülüşü, dəqiq mətləb ifadə etmək məharəti, məhəbbət
sınaqlarının, insan taleyinə, bəxt-alın yazısı kimi təsiri məsələlərini,
düşüncələrdə gedən psixoloji döyüşləri ümumiləşdirmək, qoşa obraz
yaratmağa layiq düzgün seçilməsi dialoqun lirik-romantik xarakterini, ədibin
sənətkarlıq məharətini üzə çıxarır.
İlyas Əfəndiyevin çoxsaylı hekayələri olsa da «Seçilmiş əsərləri»тin
birinci cildində on beş hekayəsi verilmişdir. Bu əsərlərin mövzusu müxtəlif
hadisə, əhvalat və vəziyyətlərlə bağlıdır. Əsasən lirik-romantik üslubda, daha
çox müharibə, ailə-məişət, məhəbbət mövzusunda yazılmışdır. Maraqlısı
odur ki, əksər hekayələrində insanlardan daha çox hisslər, duyğular, mənəvi-
əxlaqi məsələlər obrazlaşır. «Yarımçıq qalmış portret haqqında mahnı»,
«Tar», «Görüş», «Su dəyirmanı», «Apardı sellər Saranı», «Yun şal» bu
qədildəndir. Bu hekayələrin üslubu gedişlərində, lirik-romantik pafosun
yaranmasında dialoqların, söz-ifadə-durğu işarələrinin və müəllif dili əsas
yer tutur. Bu yaradıcılıq prosesinin əsas aparıcı vəzifəsi, gücü, hekayələrin
söz, nitq, cümlə, ifadə və birləşmələrin üzərinə düşür. Elə güclü lirik-
romantik yaradıcılıq prosesi baş verir ki, üslubun özü də obrazlaşır. Hər bir
söz, kəlmə, hiss, həyəcan, ümdə arzu və sairə xüsusi hadisə və əhvalatların,
gərgin, həyəcanlı, fərəhli anların iştirakçısı, daşıyıcısı, geniş mənada obraz
təsiri bağışlayır. Dialoqlarda təsirsiz, fəaliyyətsiz, məqsədsiz bir söz, kəlmə,
hətta durğu işarəsi, deyək ki, nida-sual işarəsi tapmaq olmur. Bütün bu
yaradıcılıq vasitələri dialoqların tamlığını-bütövlüyünü əks etdirməklə, sözə,
lirik-romantik üsluba səviyyəli münasibəti üzə çıxarır. Lirik-romantik hislər,
duyğular toplusu dialoqlarda qabardılan bədii məqsədi ifadə etməklə insan-
ların fərdi niyyətlərdən ucada durmaq istəklərini, xarakterini üzə çıxarır.
Filologiya məsələləri, № 15 2017
63
İlyas Əfəndiyev
XX əsr bədii nəsrinin qüdrətli,
lirik-emossional dialoq-
lar ustası, yaradıcısı kimi tanınır. Böyük satirik dialoqlar ustadlarından;
C.Məmmədquluzadə, Ə.Haqverdiyev, Mir Cəlaldan fərqli olaraq o, dialoq
məsələsində psixoloji, lirik-romantik, emosional üsluba, deyim tərzinə
üstünlük verdi. Səbəb yenə də dövrlə, zamanın tələb və ehtiyacları ilə bağlı
məsələdir. Onunla yanaşı İlyas Əfəndiyev S.S.Axundovun, S.Hüseynin,
Ə.Əbülhəsənin lirik-romantik yolunu yaradıcı şəkildə davam və inkişaf
etdirdi. 60-cı illərdə, yeni mərhələdə emosional, bəlağətli dialoq yolunun
Ə.Məmmədxanlı, İsi Məlikzadə, A.Babayev və digər görkəmli nümayən-
dələri davam etdirdilər. Hissi-idrakı emosional yaradıcılıq yolu İlyas Əfən-
diyevin yalnız dialoqlarını deyil bütün yazılarda yazdığı bədii əsərlərin əsas
yaradıcılıq yolu kimi yaşamaqdadır. Bu o deməkdir ki, bütün yaradıcılıq
vasitələrində, ədəbi növ və janrlarda İlyas Əfəndiyevin uğurları güclü dil mə-
dəniyyəti ilə bağlıdır. Onu əsrinin klassiki səviyyəsinə ucaldan da ecazkar xalq
dilindən istifadə yolu ilə yaratdığı lirik-romantik-emosional üslubu, bədii dilidir.
Böyük ədəbiyyatşünas alim M.Arif yazırdı ki, «Unutmamalıyıq ki, xalqın
yaratdığı ən müqəddəs nemət, ən zəngin mənəvi xəzinə onun dilidir. Dili
yaşadan, ona rövnəq verən, ona can və təzə qan verən isə bədii ədəbiyyatdır;
yazıçılardır, söz ustalarıdır» (1, səh. 271).
Müasir ədəbi tənqidin mülahizələrinə əsasən deyə bilərik ki, İlyas Əfən-
diyevin söz-nitq-üslub-deyim tərzi, ümumiyyətlə bədii dili onun yaratdığı
hadisə, əhvalat və vəziyyətində, bədii təsvir vasitələrində, xüsusilə dialoq
yaradıcılığında öz bəhrəsini artıqlaması ilə verir. Onun dialoqları qüvvətli,
sirayətedici təsirə, oxucunu ələ almaq, əfsunlamaq, haldan hala salmaq gücünə
malikdir. O, insan qəlbini titrətsə də əqlini-idrakını narahat etmir. Düşündürür,
nəticə çıxarmağa vadar edir. Onun dialoqlarında bəzən Qoşa obrazların, insanla-
rın hissləri fikir və düşüncələrinin, ahəng-bəlağət mətləbdən, xəyali mövcudiy-
yətdən, lirik emosional hislər hərəkətdən artıq kimi görünsə də bütövlükdə za-
mana, dövrə, şəraitə uyğun tipik, real obraz yaratmağa xidmət edir. «Tar»,
«Yarımçıq qalmış portret haqqında mahnı», «Qoruqlarda», «Su dəyirmanı»,
«yun şal» hekayələribu cəhətdn tipik-real dialoqlarla zəngindir. «Su dəyirmanı»
hekayəsində zəngin dialoqlar çox olsa da birinə diqqət yetirək: «Qonaq həyə-
canla ayağa qalxdı. Anam o biri evin qapısını açıb içəri girdi. Mən ona dedim:
-Elçi getmək lazımdır.
Arvad təəccüblə üzümə baxdı:
-Kimin üçün?
-Qonağımız üçün.
-Qonaq kimin kürəkəni olmaq istəyir?
-Musanın!
-Hansı Musanın?
-Dəyirmançı…