Microsoft Word asiq ?L?SG?R. doc

_________________AzΩrbaycan Milli KitabxanasÕ_______________ 

367

Mԥmiú dillԥndi: 

– ȿlԥ hԥr iúlԥri fÕrÕldaqdÕ ki, fÕrÕlda÷a da düúürlԥr. Bir hԥftԥ bundan ԥvvԥl 

Mԥúԥdi BayramalÕnÕn nökԥri sandÕqdan yüz manatÕnÕ çalÕb, o gɟdԥn gɟdibdi. 

Mԥúԥdi BayramalÕ dalÕnca hԥlԥ dԥ ArazÕn o tayÕna baxÕr. AúÕq Ԥlԥsgԥr, sԥn iúindԥ 

ol. 

AúÕq Ԥlԥsgԥr sazÕn kökünü dԥyiúdi, “baú müxԥmmԥs” havasÕ ilԥ aldÕ, görԥk nԥ 

dɟdi. Biz dԥ sazla dɟyԥk, úad olun. 

 

Mԥrd iyidin mԥclisindԥn 

AúÕq gԥlir, at aparÕr; 

Tԥr tökür, zԥhmԥt çԥkir, 

AçÕr hԥr büsat, aparÕr; 

Bu dünyanÕn úöhrԥtidi 

Dɟmԥ biisbat aparÕr; 

Mԥrdlԥrԥ canÕm sada÷a, 

Zԥhlԥmi bԥdzat aparÕr. 

 

Ölmԥk var, dirilmԥk var, 

Qail ol miyata, gɟdԥn; 

Qԥlbindԥ úɟytan mԥtahÕn 

AlÕb sata-sata gɟdԥn; 

Siratԥlmüstԥqiminԥn 

Tapar sԥni xata, gɟdԥn! 

Zülmünԥn, sԥlԥminԥn 

YÕ÷Õb, ziyarata gɟdԥn, 

Ziyarata gɟtmԥk dɟyil, 

Urusa sursat aparÕr. 

 

Bilirsԥn ki, ölüm haqdÕ, 

Bu nԥ tԥlaúdÕ dünyada?! 

Kimi gördüm ki, qԥzadan 

QurtardÕ, qaúdÕ dünyada?! 

ÇoxlarÕnÕ fԥlԥk qoyub 

Gözü qan-yaúdÕ dünyada. 

Sԥxavԥtsiz dövlԥt, bilin, 

BarsÕz a÷aúdÕ dünyada; 

Nԥfi yox, zԥhmԥti çox, 

Sɟl gԥlir, afat aparÕr. 

Ovçusan, bԥrԥdԥ dur, 

---

_________________AzΩrbaycan Milli KitabxanasÕ_______________ 

368

Maral gԥlir, at, kɟçmԥsin. 

Möminsԥn, qafÕl olma, 

VaxtÕ-ibadat kɟçmԥsin. 

Tülkü gԥlib aslan olub, 

ȿúúԥk gԥlib at kɟçmԥsin. 

Nakԥsin, müxԥnnԥtin 

Ԥlinԥ fÕrsat kɟçmԥsin; 

Halal harama qatÕr 

ùɟytana sövqat aparÕr. 

 

Sözümün bir parasÕnÕ 

SaxlamÕúam, xԥlvԥtdԥdi. 

Zamana müxԥnnԥt olub, 

Sur indi müxԥnnԥtdԥdi. 

Bir az namus gözlԥyԥnin 

AxÕr, boynu kԥmԥndԥdi; 

Dünyada “iyidԥm” dɟyԥn 

Ölüb, ya qԥzԥmԥtdԥdi; 

Bu dünyanÕn lԥzzԥtini, 

Bilin, biqÕryat aparÕr. 

 

BayaqkÕ kiúi yɟnԥ dillԥndi: 

– AúÕq Ԥlԥsgԥr, örtülü-örtülü camaatÕ çox döydün. YaxúÕ olardÕ ki, sԥni incidԥn 

adamlardan bir-ikisinin adÕnÕ dɟyԥydin. 

AúÕq Ԥlԥsgԥr aldÕ, görԥk nԥ dɟdi: 

 

QÕlÕúdÕ qardaúlÕqlarÕm 

Dɟdi bir dana, vɟrmԥdi; 

Çarx odlandÕ, iqbal yatdÕ, 

Döndü zamana, vɟrmԥdi. 

IsmayÕlnan ørvaham 

Mԥrdü mԥrdana vɟrmԥdi. 

SarÕdaúlÕ BayramalÕ 

QaçdÕ pünhana, vɟrmԥdi; 

AúÕ÷Õn danasÕn vɟrmir, 

Yüz manatÕn tat aparÕr. 

---

_________________AzΩrbaycan Milli KitabxanasÕ_______________ 

369

Bunu ɟúidԥndԥ camaat bԥrk gülüúdü. AúÕq Ԥlԥsgԥr aldÕ sözün tapúÕrmasÕnÕ: 

 

Ԥlԥsgԥrԥm, vԥsf ɟlԥrԥm, 

Budu tԥlaúÕn Xanlara; 

ùahi-Mԥrdan kömԥk olsun 

Ԥziz qardaúÕm Xanlara; 

Hatԥm kimi mԥtlԥb vɟrir 

Düúԥndԥ iúim Xanlara; 

Nԥ ki aúÕq gördüm, dɟyir: 

“QurbandÕ baúÕm Xanlara” 

Kimisinԥ mal ba÷Õúlar, 

Kimi yüz manat aparÕr. 

 

Mԥnim ԥzizlԥrim, söz tamam olandan sonra, camaat istԥdi ki, AúÕq Ԥlԥsgԥrԥ 

dövranpulu yÕ÷a, AúÕq Ԥlԥsgԥr dɟdi: 

– Camaat, özgԥ fikrԥ düúmԥyin. Mԥn pul-zad götürmԥyԥcԥm. Bu söhbԥti sizԥ 

pulsuz ɟlԥmiúԥm. 

Mԥclisdԥkilԥr durub ɟvlԥrinԥ gɟtdilԥr. 

O gɟcԥ kɟçdi. Sԥhԥr hamÕnÕzÕn üzünԥ xɟyirliklԥ açÕlsÕn, sԥhԥr açÕldÕ. Çay-

çörԥkdԥn sonra Mԥmiú mallarÕnÕn içindԥn yanÕ buzovlu cavan bir inԥk ayÕrdÕ, 

dünԥn gԥtirdiklԥri dörd dana ilԥ birlikdԥ nökԥrinin qaba÷Õna qatdÕ ki, A÷kilsԥyԥ 

aparsÕn. AúÕq Ԥlԥsgԥr atÕnÕ mindi, Göyçԥyԥ yola düúdülԥr. 

AnaxanÕm gözlԥyirdi ki, AúÕq Ԥlԥsgԥr 18 dana gԥtirԥcԥk. AúÕq Ԥlԥsgԥrgil gԥlib 

qapÕya çatanda AnaxanÕm gördü ki, bɟú dana, bir dԥ bir inԥk gԥtiriblԥr. Sԥbr ɟlԥyԥ 

bilmԥdi, AúÕq Ԥlԥsgԥrdԥn soruúdu: 

– A kiúi, bԥs, danalarÕn qalanÕ hanÕ? 

AúÕq Ԥlԥsgԥr arvadÕnÕn qԥlbini sÕndÕrmaq istԥmԥdi, gülümsünüb dɟdi: 

– Arvad, dɟdilԥr ki, ԥlԥfiniz azlÕq ɟlԥyԥr; danalarÕ yaza qԥdԥr saxlayaq, yazda 

gԥlib apararsan. 

– A kiúi, Allah onlarÕn dadÕna yɟtsin! Nԥ yaxúÕ adamlardÕ. 

O günü kɟçdi, sabah günorta gördülԥr ki, bir o÷lan bir göy öküzün buynuzuna 

ip kɟçirib yɟdԥyinԥ alÕb, biri dԥ arxasÕnca ԥlindԥki çubuqla vura-vura gԥlir. Gԥlib 

qapÕya yɟtiúdilԥr. 

AúÕq Ԥlԥsgԥr bunlarÕ görԥndԥ soruúdu: 

---

_________________AzΩrbaycan Milli KitabxanasÕ_______________ 

370

– A bala, bu nԥ maldÕ? 

O÷lanÕn biri dillԥndi: 

– Ԥlԥsgԥr ԥmi, bu öküzü SarÕdaúlÕ Mԥúԥdi BayramalÕnÕn o÷lu Tahar göndԥrdi. 

Özü dԥ xahiú ɟlԥdi ki, dԥdԥmin adÕnÕ o sözdԥn çÕxartsÕn. 

AúÕq Ԥlԥsgԥr gülüb dɟdi: 

– A bala, mԥn çÕxartsam da, camaat çÕxartmaz. Nahaq zԥhmԥt çԥkibsiniz. 

Öküzü çԥkib tovlaya ba÷ladÕlar. Öküzü gԥtirԥn o÷lanlar gɟcԥ qalmaq 

istԥmԥdilԥr; çay-çörԥkdԥn sonra qayÕtdÕlar. 

Öküz dörddo÷an canlÕ bir öküz idi. Kԥlԥ tay olardÕ. Qohum-qonúu maraqlandÕ, 

AúÕq Ԥlԥsgԥr baúÕna gԥlԥnlԥri bunlara danÕúdÕ. AnaxanÕm AúÕq Ԥlԥsgԥrin bu 

söhbԥtini ɟúidԥndԥn sonra qalan danalardan gözünü kԥsdi. Bir kԥl, bir öküz, bir 

inԥk, bir düyԥ, bɟú dԥ dana az dövlԥt dɟyildi. 

AnaxanÕm ürԥyindԥ buna da úükür ɟlԥyirdi... 

Allah hamÕnÕzÕ dԥrddԥn, qay÷Õdan, fikirdԥn xilas ɟlԥsin! Allah hɟç bir mԥrdi 

namԥrdԥ möhtac ɟlԥmԥsin! Ömrünüz uzun, ruzunuz bol olsun! 

---