_________________
AzΩrbaycan Milli KitabxanasÕ_______________
374
Mԥnim ԥzizdԥrim, AúÕq Ԥlԥsgԥrin Göyçԥdԥ dostarÕ çoxuydu. ÇamÕrrÕ kԥndindԥ
üç qardaú varÕydÕ; birinin adÕ Hԥsԥn, birinin adÕ Hɟydԥr, birinin dԥ adÕ Mustafa.
Bunnar hԥm çörԥkli, hԥm dԥ çox iyid adamÕydÕlar.
Mustafa úԥxsiyyԥtdԥ, Mustafa yaraúÕxda insan, ɟlԥ bil ki, dünyaya hԥlԥ
gԥlmԥmiúdi. Onu musurmannar da, ɟrmԥnilԥr dԥ “hajÕ Na÷Õ o÷lu Mustafa” adÕynan
tanÕyÕrdÕlar. O, Göyçԥnin bir daya÷ÕydÕ.
ȿlԥ ki, ɟrmԥnilԥr basqÕn ɟlԥdi, Mustafagil ɟrmԥnilԥri kԥndԥ girmԥyԥ
qoymadÕlar. Yüzdԥrnԥn ɟrmԥni öldürdülԥr. Camahata da tapúÕrmÕúdÕlar ki, kԥnddԥn
çÕxmasÕnnar. Iki gün atasÕnnan sonra Mustafa a÷Õr yaralandÕ. Gördü ki, daha kԥndi
qorumax çԥtindi, camahata xԥbԥr göndԥrdi ki, çÕxsÕnnar. Camahat birtԥhԥr qaçÕb
canÕnÕ qurtardÕ, qardaúlar úԥhid oldular. Bu xԥbԥr AúÕq Ԥlԥsgԥrin dԥ sinԥsinԥ da÷
çԥkmiúdi. AúÕq Ԥlԥsgԥr onnarÕ yada saldÕ, görԥk bu dԥfԥ nԥ dɟdi, Bԥúir nԥ yazdÕ:
HanÕ Hԥsԥn, hanÕ Hɟydar,
HanÕ sԥrdar Mustafa?!
Sayԥyi-mԥrhԥmԥtinnԥn
Bir müddԥt sürdük sԥfa.
AxÕrÕnÕ zay ɟylԥdin,
A bimürvԥrt, bivԥfa;
Aç sinԥmdԥ düyünԥ bax.
Da÷Õ gözdԥ, gözdԥ sԥn!
KÕ÷ satan, çaúÕr satannar
Dɟyir “qalda÷an” bizԥ;
Çay içib, piloy yɟyԥnnԥr
Hɟç göstԥrmir nan bizԥ.
Olsa nüsrԥt, vɟrsԥ fürsԥt
Qadiri-sübhan bizԥ,
ÇoxlarÕna ɟylԥrԥm
Nasa÷Õ, gözdԥ, gözdԥ sԥn.
Ԥlԥsgԥrnԥn bԥd baúdadÕn
Cavan vaxtÕnnan, fԥlԥk!
Düúgün ça÷Õ ԥlin üzdün
Xabi-raxtÕnnan, fԥlԥk!
Nɟçԥ-nɟçԥ sülɟymanÕ
SaldÕn taxtÕnnan, fԥlԥk!
_________________
AzΩrbaycan Milli KitabxanasÕ_______________
375
Onnar oldu dԥrdü-qԥm
Dusta÷Õ, gözdԥ, gözdԥ sԥn!
øsmimdi AúÕq Ԥlԥsgԥr,
Çox çԥkԥrԥm bu bԥhsi:
øncidԥnnԥr, incidԥjԥk
øncidifsԥn hԥr kԥsi.
ÇarxÕ-fԥlԥyin sitԥmi,
AyrÕm-kürdün tԥnԥsi
Ԥridifdi ürԥyimnԥn
Ya÷Õ, gözdԥ, gözdԥ sԥn!
Mԥnim ԥzizlԥrim, söz tamam olandan sonra AúÕq Ԥlԥsgԥr gԥnԥ bir ah çԥkdi.
Bԥúir ka÷Õz-qԥlԥmi yÕ÷ÕúdÕrdÕ.
Axúam oldu, külfԥt bir yɟrԥ yÕ÷ÕldÕ. Gɟcԥnin bir vaxtÕna qԥdԥr gԥlmiúdԥn-
gɟtmiúdԥn danÕúdÕlar. Birdԥn ɟúitdilԥr ki, güllԥ sԥsi gԥlir. Çox tԥúviúԥ düúdülԥr ki,
görԥsԥn nԥ iúdi. Sonra ara sԥngidi.
Sabah tɟzdԥn xԥbԥr yayÕldÕ ki, QannÕkԥnddԥn ȿllԥzallar kԥndinԥ o÷urlu÷a
gɟdiflԥrmiú. biliflԥr, atÕúmada bir adam QannÕkԥnddԥn, iki adam da ȿllԥzallardan
öldürülüf. øndi QannÕkԥndnԥn ȿllԥzallarÕn adamlarÕ hazÕrlaúÕrlar ki, bir-birini
qÕrsÕnnar.
Gördülԥr ki, iúdԥr çox çԥtin olajax, kԥnddԥrin a÷saqqallarÕ arÕya düúdü, gԥlif
AúÕq Ԥlԥsgԥri dԥ apardÕlar, cavannara öyüd-nԥsiyԥt ɟlԥdilԥr ki, bu, AllahÕn
kԥsmiúdiyidi. QanÕ qannan yumazdar, hԥrԥ çԥkilúin öz yɟrindԥ otursun, daha qan
tökülmԥsin.
Düzdü, cavannar a÷saqqallarÕ ɟúidif ԥllԥrini saxladÕlar, ԥmԥ düúmançÕlÕq qaldÕ.
Bu kԥnddԥn o kԥndԥ bir nԥfԥr dԥ gɟdif-gԥlԥ bilmirdi.
Bu kԥndlԥrin iúi bir yɟrdԥ çox çԥtinԥ düúmüúdü; iki kԥndin bir dԥyirmanÕ
varÕydÕ. Bɟlԥ a÷Õr, qԥhԥtlik ildԥ ԥllԥrinԥ düúԥn bir ovuc taxÕlÕ üyütmԥk üçün hɟç kԥs
cürԥt ɟliyif dԥyirmana gԥlԥ bilmԥdi. Unnan sarÕ çox korrux çԥhmԥyԥ baúdadÕlar.
Camahat gördü ki, yox, dԥyirmansÕz dolanmax hɟç cür mümkün döyül. Mԥrdan
o÷lu Abbas, Usuf, Dal, Hɟydar o÷lu Ԥli bir nɟçԥ a÷saqqal da bunnardan baúqa
yÕ÷ÕlÕf AúÕq Ԥlԥsgԥrin yanÕna gԥldilԥr. AúÕq Ԥlԥsgԥrdԥn xayÕú ɟlԥdilԥr ki, camahat
dԥyirmansÕz çox ԥziyyԥt çԥkir; hɟú kԥs, hɟú bir düúman sԥnnԥn kɟçif, sԥnin yanÕnda
bir-birinԥ ԥl qaldÕrmaz. Ara düzԥlԥnԥ qԥdԥr gԥl dԥyirmanda dur.
_________________
AzΩrbaycan Milli KitabxanasÕ_______________
376
Bԥúir ԥvvԥl hɟç cür irazÕlaúmax istԥmԥdi. Sonra gördülԥr ki, do÷rudan da,
camahat dԥyirmansÕz dolana bilmir. Bir dԥ ki, a÷saqqallarÕn da xayÕúÕnÕ yɟrԥ
salmax yaxúÕ döyül. AúÕq Ԥlԥsgԥr günü savahdan dԥyirmana gɟtdi. O kԥnddԥn dԥ,
bu kԥnddԥn dԥ kim dԥn gԥtirirdisԥ, üyüdüf aparma÷a baúdadÕ.
Dԥyirman QannÕkԥnddi mԥrdan o÷lu Abbasnan Sɟyid FԥttahÕnÕydÕ.
Bir gün biri, bir gün o biri dԥyirmanda dururdu. Ԥmԥ AúÕq Ԥlԥsgԥr hԥr gün
dԥyirmana gԥlirdi.
O vaxtÕ taxÕl az tapÕlÕrdÕ. Bir dԥ görürdün ki, biri bir da÷arcÕx arpa gԥtirdi; biri
bir torva darÕ gԥtirdi... Onda dԥyirmançÕlar dԥyirmanÕ iúԥ salar, gԥtirilԥn dԥni un
ɟliyif, camahatÕ yola salÕrdÕlar. Dԥn olmuyanda, dԥyirmanÕn suyunu so÷ar, axúama
qԥdԥr AúÕq Ԥlԥsgԥrnԥn dünyanÕn gԥlmiúinnԥn-gɟtmiúinnԥn söhbԥt ɟliyԥrdilԥr.
AúÕq Ԥlԥsgԥrin iúi – dԥyirmanÕn yanÕnda rahat bir yɟrdԥ ԥylԥúif, tԥbiԥtin
gözԥlliklԥrinԥ tamaúa ɟliyԥ-ɟliyԥ “fԥlԥyin at iúdԥmԥz yollarÕ” nÕ fikirrԥúmԥk olardÕ.
Bԥli, dünyaya sԥs salan AúÕq Ԥlԥsgԥri yaúÕnÕn bu qoya vaxtÕnda zamana bɟlԥcԥ
“dԥyirmançÕ” ɟlԥmiúdi.
Kim AúÕq Ԥlԥsgԥrnԥn görüúmԥk istԥsԥ, onun söhbԥtinԥ qulaq asmaq istԥsԥ,
dԥyirmana gԥlirdi. Uúaqlar, ԥn çox qÕzdar tɟz-tɟz gԥlib onu danÕúdÕrÕr, dɟdiyi
tԥriflԥri onun öz dilinnԥn ɟúitmԥkdԥn lԥzzԥt alÕrdÕlar.
QannÕkԥnddԥ Dԥrԥlԥyԥzdԥn dԥ qaçqÕn varÕydÕ. Dԥrԥlԥyԥzin AyÕsԥsi kԥndinnԥn
Sɟyid Qara da ayilԥsini burya gԥtirmiúdi. Onun Cԥmil, ùԥmil addÕ iki o÷lu,
Müúgünaz addÕ da bir qÕzÕ varÕydÕ.
Müúgünaz saza-sözԥ çox maraxlÕydÕ. AúÕq Ԥlԥsgԥrin qÕz-gԥlinnԥrԥ dɟdiyi
tԥriflԥrin çoxunu ԥzbԥr bilirdi. Bir gün onun fikrinԥ gԥldi ki, görԥsԥn, AúÕq Ԥlԥsgԥr
mana da bir tԥrif dɟyԥrmi? Bir gün kɟúdi, bu fikir onun yadÕnnan çÕxmadÕ, bɟú gün
kɟúdi, bu fikir onu irahat buraxmadÕ.
AxÕrda gördü ki, bu fikirdԥn ԥl çԥkԥ bilmir, gԥtirdi a÷ yunnan bir cüt ɟlԥ gözԥl
coraf toxudu ki, ɟlԥ bil, hɟç üstündԥ ԥl gԥzmiyif. CoraflarÕ yudu, qurutdu, götürüf
saxladÕ.
Müúgünaz gözdԥdi ki, unnarÕ qurtarsÕn, qardaúlarÕ dԥyirmana dԥn aparanda, bu
da onnarnan gɟtsin. ȿlԥ ki, unnarÕ qurtardÕ, qardaúlarÕ hԥrԥsi bir da÷ÕrcÕx dԥn
götürdü kü, dԥyirmana gɟtsin, Müúgünaz atasÕna dɟdi ki, qÕzdar AúÕq Ԥlԥsgԥrin
yanÕna gɟdir, istiyirԥm, mԥn dԥ Cԥmilgilnԥn gɟdim. AtasÕ irazÕlÕx vɟrdi. Mükünaz
qonúudakÕ qÕzdara da xԥbԥr vɟrdi, bir dԥstԥ ba÷ladÕlar dԥyirmana ɟndilԥr.