24
Zərf hərəkəti müxtəlif cəhətlərdən izah edən nitq hissəsidir. Zərf cümlədə, əsasən,
felə aid olaraq, onun tərzini, zamanını, yerini və miqdarını bildirir.
Mə
s.: yaxş
ı danış
ır,
çox oxuyanda, yuxarı getmə
k, dünə
n gə
lə
n və
s.
Zərflər necə? nə cür? nə zaman? haçan?
nə vaxt? hara? nə qədər? suallarından birinə cavab verir, həm təsriflənən, həm də
təsriflənməyən (məsdər, feli sifət, feli bağlama) fellərlə işlənir. Məsələn: Dünən bizə
gə
ldi; Mə
n indi getmə
liyə
m kimi cümlə
lə
rdə
zərf təsriflənən fellərə
, də
fə
lə
rlə
demə
k,
asta-asta gə
lə
ndə
, cə
sarə
tlə
danış
an birləşmələrində isə təsriflənməyən fellərə aiddir.
Hərəkəti izah etmə cəhətindən asılı olaraq zərflər müxtəlif məna növlərinə bölünür:
1) tərzi-hərəkət zərfi, 2) zaman zərfi, 3) yer zərfi, 4) miqdar zərfi.
Tə
rzi-hə
rə
kə
t zə
rflə
ri hərəkətin icra tərzini bildirir,
necə
? nə
cür? suallarına
cavab verir. Məsələn: O, sənə təəccüblə baxırdı. Akif inadla susurdu. Cavad hiylə-
gə
rcə
sinə
gülümsə
yirdi.
Tərzi-hərəkət zərfləri bəzən hərəkətin keyfıyyətini də ifadə edə bilir. Məs.: gözəl
danış
maq, yaxş
ı bilmə
k və
s.
Zaman zə
rfi hərəkətin icra olunduğu (yaxud icra olunmadığı) zamanı bildirir, nə
zaman? haçan? suallarına cavab verir.
Dünə
n, indi, sabah, bayaq, sonra, gec, tez, hə
lə
,
yenə
və s. zaman zərfləridir. Məs.: Mən hələ də kitabı ala büməmişəm. Yenə göy üzünü
duman bürüyüb.
Yer zə
rflə
ri hərəkətin icra olunduğu (yaxud icra olunmadığı) yeri bildirir.
Aş
ağ
ı,
yuxarı, irə
li, geri, ora, bura, yaxın, uzaq, sağ
, sol
sözləri yer zərfləridir. Bu sözlərin
çoxu yönlük, yerlik və çıxışlıq hal şəkilçiləri ilə işləndikdə də yer zərfi olur. Yer zərfləri
hara?, haraya?, harada?, haradan? suallarına cavab verir. Məs.: Əsgərlər irəli
yüyürdülər.
çəri cavan bir oğlan daxil oldu. Uşaqlar geri döndülər.
Miqdar zərfləri hərəkətin miqdarını və ya dərəcəsini bildirir, nə qədər? sualına
cavab olur: az, çox, azacıq, birə-iki, birə-beş, qismən və s. sözlər miqdar
zərfləridir.
Məsələn:
Uş
aqlar bu gün çox (xeyli) çalış
dılar. Müə
llim bunu bizə
də
fə
lə
rlə
demiş
di.
Qoca
bir qə
də
r dincə
ldi.
Dilimizdəki zərflərin bir hissəsi başqa nitq hissələri ilə ortaq sözlərdən ibarətdir. Belə sözlər
cümlədəki vəzifəsindən asılı olaraq isim və zərf, sifət və zərf, say və zərf, qoşma və zərf kimi işlənə
bilir:
1. Gecə, gündüz, axşam, səhər sözləri cümlədə nə? sualına cavab verdikdə isim, nə za-man?
sualına cavab olduqda isə
zaman zə
rfi vəzifəsini daşıyır. Məs.: “
Gecə
(nə
?) gündüzdə
n (nə
də
n?)
sə
rin olur”
cümləsində gecə, gündüz sözləri isim, “Kəndə gecə (nə zaman?) çatdıq” cümləsində
isə zərfdir.
2.Yaxşı, pis, açıq, gözəl, cəld və s. sözlər həm sifət, həm də tərzi-hərəkət zərfi ola bilir.
Məs.: Açıq (hansı?) qapı bizimkidir ─ sifət; Mənimlə açıq (necə?) danış ─ zərf.
Belə sözlər əşyanın əlamətini bildirdikdə sifət, felə aid olduqda isə zərf olur. Bundan əlavə,
sifət hansı sualına da cavab verə bildiyi halda, zərf bu suala cavab olmur.
3.
Az, çox, xeyli, bir qə
də
r, az-çox, bir az və s. bu kimi sözlər ismə aid olduqda
say, felə aid
olduqda isə miqdar zərfi vəzifəsində işlənir. Məs.: Otaqda az uşaq var─say; Bu gün az işlədik-zərf.
4. Əvvəl, sonra sözləri müstəqil suala cavab verdikdə zərf, ayrılıqda suala cavab verə
bilmədikdə isə qoşma olur. Qoşma kimi bu sözlər çıxışlıq halda olan sözlərə qoşularaq, ikisi
25
birlikdə bir cümlə üzvü, yəni zərflik olur. Məsələn: Əvvəl (nə zaman?) düşün, sonra (nə zaman?)
danış
─
zərf; Səndən əvvəl (nə zaman?) də bu sualı mənə vermişdilər ─ qoşma.
Sual 27. Qoşmalar barədə məlumat yazın.
smin adlıq, yiyəlik, yönlük və çıxışlıq hallarında olan sözlərə qoşularaq müəyyən
məna çaları yaradan köməkçi nitq hissəsinə qoşma deyilir. Qoşmanı başqa köməkçi
nitq hissələrindən fərqləndirən əsas cəhətlərdən biri onun qoşulduğu sözlə birlikdə
cümlə üzvü olmasıdır. Qoşmaların hamısı quruluşca sadə olur.
smin halları ilə işlənməsinə görə qoşmalar aşağıdakı qruplara bölünür:
1.
Adlıq və yiyəlik halla işlənən qoşmalar: üçün, ilə (-la
2
), qədər, kimi, tək, -ca
2
, üzrə
(
üzrə yalnız adlıq halla işlənir);
2.
Yönlük halla işlənən qoşmalar: qədər, kimi, -dək, tərəf, sarı, doğru, qarşı, -can
2
, görə,
aid, dair, əsasən, xas;
3.Çıxışhq halla işlənən qoşmalar: əvvəl, qabaq, sonra, bəri, başqa, savayı, qeyri, ayrı,
ötrü, özgə.
Qoşmalar sözlərə qoşularaq aşağıdakı məna çalarlarını yaradır:
1. lə (-la
2
) qoşması adlıq halda olan isimlərə və yiyəlik halda işlənən əvəzliklərə
qoşularaq, birgəlik, vasitə mənası bildirir. Məs.: Arzu ilə imtahana hazırlaşırıq. Səninlə
iş
im var. Telefonla danış
ıram.
2. Kimi, qədər, tək, ca
2
qoşmaları adlıq hallı isimlər və yiyəlik halda olan əvəzliklərlə
birlikdə bənzətmə, müqayisə mənası yaradır: Təyyarə quş kimi uçurdu. Səni heç kəs
mənimtək sevə bilməz.
3. Üçün qoşması da adlıq və yiyəlik hallı sözlərlə işlənərək səbəb, məqsəd mənası
ə
mələ gətirir: Kitabı Əli üçün gətirmişəm. Sənin üçün darıxıram.
4.
Kimi, qə
də
r, -də
k, can
2
qoşmaları yönlük halda işlənən sözlərə qoşulduqda
mə
safə
, bə
zə
n də
zaman mənası bildirir. Məs.:
evə
kimi, kə
ndə
cə
n, sə
hə
rə
qə
də
r və s.
5. Sarı, tərəf, doğru, qarşı qoşmaları yönlük halda olan sözlərə artırıldıqda istiqamət mənası ifadə
edir: bağa tərəf, küləyə qarşı, evə doğru, kəndə sarı və s.
6. Dair, aid, xas, məxsus qoşmaları yönlük hallı sözlərlə işlənərək aidlik bildirir: Sənə aid ki-
tabları apar. Konfransda fə
lsə
fə
yə
dair mühazirə
lə
r dinlə
nildi.
7. Görə, əsasən qoşmaları da yönlük hallı sözlərə qoşularaq istinad mənası əmələ gətirir: Qərara
ə
sasən onlara güzəşt ediləcək. Direktorun tapşırığına görə şöbədə yoxlama aparırdıq.
Görə
qoşması səbəb, məqsəd mənası da bildirir: Bura sənə görə gəlmişəm.
8. Əvvəl, qabaq, sonra, bəri qoşmaları çıxışlıq halda olan sözlərə artırılıraq zaman
mənası ifadə edir. Məs.: Mən Orxandan sonra (əvvəl,qabaq) gəldim.2007-ci ildən bəri
ölkəmizdə çoxlu dəyişikliklər baş verib.
9.Başqa, savayı, özgə, qeyri, ayrı qoşmaları çıxışlıq halda işlənən sözlərlə birlikdə
fə
rqlə
ndirmə mənası əmələ gətirir:
Nə
rgizdə
n baş
qa (qeyri, savayı, özgə
) heş
kə
sdə
rsi
öyrə
nmə
miş
di.
10. Ötrü qoşmaları çıxışlıq hallı sözlərə qoşularaq, səbəb, məqsəd mənası yaradır: Ana
uş
aqlarından ötrü özünü oda-közə
atar.