577
plana
çəkən Türkiyə, nəhayət, təhlükəsiz kəmər istəyən Azərbaycan Bakı-Tbilisi-
Ceyhan məsələsini israrla ortaya qoyur, Rusiya və İranı sakitləşdirmək məqsədilə
tədbirlər düşünülür. Bununla bərabə, 1997-ci il fevralın 16-da Bakıda Azərbaycan
hökuməti, ABƏŞ-in rəhbəri və ARDNŞ ilə Rusiyanın “Transneft” şirkəti arasında
tərəflərin öhdəliklərini konkretləşdirən bir sıra sazişlər imzalayır. O cümlədən həmin
sənədlər arasında “Azərbaycandan çıxarılacaq ilkin neftin Rusiya ərazisi vasitəsilə nəqli
haqqında” saziş və “Qarşılıqlı anlaşma haqqında memorandum” da imzalanır. Bu
razılaşmaya əsasən, Azərbaycan nefti Bakıdan başlayaraq Çeçenistanın Qroznı
şəhərindən keçib Rusiya ərazisi ilə Qara dənizə tərəf uzanaraq Bakı-Mahaçqala-Qroznı
xətti və Tengiz-Novorossiysk marşrutu ilə birləşib Rusiyanın Novorossiysk limanına
gedib çıxmalı idi. Lakin bu hələ nəzərdə tutulan əsas işin başlanğıcı idi, əsas kəmər
məsələsi isə hələ də açıq qalırdı.
1997-ci il noyabrın 12-də Azərbaycanın paytaxtı Bakı şəhərində ilkin Azərbaycan
neftinin çıxarılması və nəqli münasibətilə təntənəli mərasim keçirildi. Həmin gün Xəzər
dənizinin təkindən dünya bazarlarına ilk Azərbaycan nefti axıdılmağa başlandı. Bu,
müstəqil Azərbaycan Respublikasının neft siyasətinin mühüm qələbəsi idi. 1994-cü il
sentyabrın 20-də imzalanmış və dünyada “Əsrin müqaviləsi” kimi tanınan tarixi neft
müqaviləsi öz bəhrəsini 3 il sonra, yəni, 1997-ci il noyabrın 7-də verdi.
Bakı-Novorossiysk boru kəmərinin işə düşməsi və Azərbaycan neftinin bu
marşrutla ixracı Rusiya ilə münasibətlərə müsbət təsir etdi və bu ölkə ilə ənənəvi
əməkdaşlığı qoruyub saxlamaq mümkün oldu. Rusiya Azərbaycan neftindən gəlir
götürməklə öz mənafelərini müəyyən qədər təmin etdi.
Xəzər neftinin Qərb istiqaməti ilə nəql olunması üçün tikilmiş ikinci kəmər Bakı-
Supsa oldu. Bu xəttinin uzunluğu 830 km, layihə gücü ildə 5,1 milyon ton, dəyəri 565
milyon ABŞ dollarıdır. İndiyə qədər bu xətt ilə 18,6 milyon tona qədər ilkin Azərbaycan
nefti ixrac olunmuşdur. Bu kəmər ilk növbədə neft ixracında alternativliyi təmin etmək
və Rusiyadan tam asılılığı aradan qaldırmaqla yanaşı, həm də Gürcüstanın dövlət
müstəqilliyinə, iqtisadi vəziyyətinin yaxşılaşmasına, inkişaf etməsinə Azərbaycanın
verdiyi dəstək idi. Hazırda bu kəmərin davamı olaraq Supsa-Odessa-Brodı kəmərinin
işə düşməsi və Xəzər neftinin Qərbə daşınmasında iştirakı ilə bağlı Ukrayna, Polşa və
Rumıniya ciddi fəaliyyət göstərir.
Odessa-Brodı kəməri ideyası hələ 1993-cü ildə meydana gəlib. Həmin dövrdə
Rusiyadan enerji asılılığını aradan qaldırmağın yollarını axtaran rəsmi Kiyev alternativ
variant kimi Xəzər regionu ölkələrinə öz neftinin Şərqi və Mərkəzi Avropaya nəqlinin
578
yeni marşrutunu təklif etməyə başlayır. Layihə Ukraynanın Rusiyadan enerji asılılığının
aradan qaldırılması ilə yanaşı, həm də bu ölkənin regionda enerji resurslarının
tranzitində transmilli rolunun artırılmasına yönəlib.
1996-cı ildə tikintisinə başlanılan Odessa-Brodı kəməri 2001-ci ilin sonunda təhvil
verilib. Lakin kəmərin strateji əhəmiyyət daşıması üçün onun Polşanın Qdansk
şəhərinədək davam etməsi vacib idi. Bununla kəmər enerji daşıyıcılarının Şərqi
Avropaya, oradan isə Qərb ölkələrinə də nəqli üçün strateji dəhlizə çevrilə bilərdi.
Rəsmi Kiyev bu layihənin reallaşmasında Qərbin də dəstəyini qazanıb. Kəmərin
çəkilməsi ideyasını dəstəkləyən qurumlar sırasında Avropa İttifaqı da var. 2002-ci ilin
sentyabrında Avropa Komissiyasının vitse-prezidenti Loyola de Palasio Odessa-Brodı
kəmərini «Avropa layihəsi» adlandıraraq bildirib ki, Avropa İttifaqına üzv olmaq istəyən
istənilən ölkə, ilk növbədə, özünün enerji təhlükəsizliyini təmin etməlidir.
Avropa Yenidənqurma və İnkişaf Bankının prezidenti Can Lemyer isə bəyan edib
ki, bank Odessa-Brodının Polşanın Qdansk şəhərinədək çəkilməsini maliyyələşdirməyə
hazırdır. 2003-cü il mayın 13-də isə Avropa İttifaqı Odessa-Brodı kəmərini Avropanın
prioritet neft-nəqliyyat layihələri sırasına aid edib.
Lakin Odessa-Brodı-Qdansk layihəsinin baş tutması əsasən Azərbaycan və
Qazaxıstandan asılıdır. Çünki bu kəmər yalnız Xəzər neftini dünya bazarına çıxaracağı
təqdirdə strateji əhəmiyyət daşıyacaq. Məhz bu səbəbdən rəsmi Kiyev son illər Bakı və
Astananın bu layihəyə loyal münasibətini təmin etmək üçün bir sıra diplomatik addımlar
atır. 2004-cü ildə Ukrayna Azərbaycan və Qazaxıstan rəhbərliyinə müraciət edərək bu
ölkələri Xəzər neftinin Avropaya həm də bu marşrutla (Bakı-Supsa kəmərinin davamı
kimi) nəqlinə dəstək verməyə çağırıb. Lakin Azərbaycanın prioriteti Bakı-Tbilisi-Ceyhan
Əsas İxrac Kəmərinə verməsindən sonra Odessa-Brodı-Qdansk layihəsinin taleyi
müəyyən qədər sual altına alındı.
2004-cü ilin əvvəlində Azərbaycanın Baş naziri Artur Rasizadənin Kiyevə səfəri
zamanı Azərbaycanla Ukrayna arasında Odessa-Brodı kəmərinin Polşayadək
çəkilməsinə birgə iştiraka dair ilkin razılığa gəlinsə də, bu razılıq şərti xarakter daşıyırdı.
Təbii ki, rəsmi Bakı Azərbaycan neftini Mərkəzi və Şərqi Avropa bazarlarına çıxarmaqda
maraqlıdır. Lakin bu məsələyə yanaşma yalnız rəsmi Bakıdan asılı deyil. Çünki
Azərbaycanda neft çıxaran şirkətlərin əksəriyyəti xarici şirkətlərdir və bu məsələdə
onların mövqeyi də vacibdir. Qərb şirkətləri üçünsə Odessa-Brodı layihəsi bu gün üçün
cəlbedici görünmür. Amma ekspertlər hesab edir ki, rəsmi Bakı öz enerji daşıyıcılarının