tənzimlənir” (6-ci maddə). Göründüyü kimi, beynəlxalq təşkilatın hansı müqaviləyə tərəf ola
bilməsi, əsas etibarilə, həmin təşkilatın təsis aktından asılıdır.
Beynəlxalq hüququn digər subyektləri də bu və ya digər dərəcədə beynəlxalq müqavilə
bağlaya bilərlər. Məsələn, xarici işğaldan və ya müstəmləkəçilikdən azad olmaq uğrunda
mübarizə aparan xalqı rəsmi təmsil edən qurumlar beynəlxalq sazişlərdə iştirak edə bilərlər.
Fələstin azadlıq Təşkilatının bir sıra beynəlxalq sazişə tərəf olması bizə yaxşı məlumdur.
1986-cı ildə bağlanmış Nüvə qəzası barəsində operativ xəbırvermə haqqında Konvensiyada
nəzərdə tutulur ki, bu Konvensiya bütün dövlətlər, regional təşkilatlar da daxil olmaqla,
beynəlxalq təşkilatlar və Namibiya (1990-cı ildə müstəqilliyi elan olunmuş Namibiyanı
nəmin Konvensiya ilə danışıqlarda Namibiya üzrə BMT Şurası təmsil edirdi) tərəfindən
imzalanmaq üçün açıqdır.
“Müqavilənin tərəfi” anlayşından danışarkən, sözü gedən Vyana Konvensiyalarında
işlədilmiş digər uyğun terminləri də bilmək lazımdır. Bu terminlər aşağıdaklardır:
“danışıqlarda iştirak edən dövlət”
(və ya beynəlxalq təşkilat) – yəni müqavilənin mətninin
hazırlanmasında və qəbul edilməsində iştirak etmiş dövlət (və ya beynəlxalq təşkilat);
“razılaşan dövlət” –
yəni müqavilənin qüvvəyə minib-minməməsindən asılı olmayarq,
müqavilənin məcburiliyinə öz razılığını vermiş dövlət; “iştirakçı dövlət” –yəni müqavilənin
məcburiliyinə öz razılığını vermiş və müqavilənin onun üçün qüvvəyə mindiyi dövlət; “üçüncü
dövlət” –
yəni müqavilənin tərəfi olmayan dövlət.
4. Beynəlxalq müqavilələrin təsnifatı.Beynəlxalq müqavilələri aşağıda göstərilmiş əsaslara
görə ayrı-ayrı növlərə bölmək olar:
I – iştirakçıların dairəsinə görə:
1) ikitərəfli müqavilələr (iki dövlətin iştirak etdiyi müqavilələr);
2) çoxtərəfli müqavilələr (ikidən artıq dövlətin iştirakçısı olduğu beynəlxalq müqavilələr).
Çoxtərəfli müqavilələr arasında dünya dövlətlərinin ümumi mənafeyini əks etdirən, ümumi
məsələlərin həllinə yönəlmiş universal müqavilələr xüsusi yer tutur.
II – dövlətlərin həmin beynəlxalq müqavilələrdə iştirak etmək imkanına görə:
1)
açıq müqavilələr (istənilən dövlət bu müqavilələrə heç bir hüquqi maneə olmadan
tərəf ola bilər):
2)
qapalı müqavilələr (bu müqavilələrin anlayışı yuxarıda vermişdik).
III – məzmununa görə:
1)
siyasi müqavilələr. Bu müqavilələrə, əsasən aşağıdakılar aiddir:
müttəfiqlik haqqında müqavilələr – bu cür müqavilələrin iştirakçısı olan dövlətlər
özlərinin müəyyən mənafelərini qorumaq məqsədilə birgə fəaliyyət göstərməyı öhdəsinə
götürürlər;
qarşılıqlı yardım haqqında müqavilələr – iştirakçı dövlətlər bir-birinə bu və ya
digər sahədə yardım göstərmyi öz üzərlərinə öhdəlik kimi götürürlər;
neytirallıq haqqında müqavilələr – bu müqavilələr vasitəsilə iştirakçı dövlətlər öz
üzərlərinə öhdəlik götürürlər ki, hər hansı hərbi əməliyyatlarda iştirak etməsinlər və müəyyən
əraziləri hərbi bazaya çevirməsinlər;
ç) sülh müqavilələri – bu müqavilələr müharibə vəziyyətini hüquqi baxımdan başa çatdırır
və müharibədən sonrakı siyasi və digər münasibətləri müəyyən edir.
2) iqtisadi müqavilələr. Buraya daxildir:
a) ticarət müqavilələri;
b) əmtəə göndərilməsi və əmtəə dövriyyəsi haqqında sazişlər;
c) texniki yardım haqqında və ya elmi-texniki əməkdaşlıq haqqında sazişlər;
ç) beynəlxalq hesablaşmalar haqqında sazişlər;
d) gömrük məsələləri və s. üzrə sazişlər:
3) xüsusi məsələlər üzrə sazişlər.
Bu qrupa aşağıdakı sahələrdə bağlanmış müqavilələri daxil
etmək olar:
a) nəqliyyat sahəsində;
b) rabitə sahəsində;
c) kənd təsərrufatı sahəsində;
ç) elmi əməkdaşlıq məsələləri üzrə;
d) hüquqi məsələlər üzrə;
e) ətraf mühitin mühafizəsi sahəsində;
ə) mədəniyyət sahəsində və s.
5. Beynəlxalq müqavilənin strukturu
Hər bir beynəlxalq müqavilənin mətni, bir qayda olaraq, aşağıdakı quruluşda tərtib olunur:
1. Müqavilənin adı.
Beynəlxalq müqavilə təcrübəsində “müqavilə” ümumi anlayışı altında müxtəlif konkret
adlardan istifadə olunur; (məsələn, konvensiya, saziş, nizamnamə, pakt, xartiya, bəyannamə,
traktat, statut, konkordat və s.).
2. Preambula.
Preambula müqavilənin giriş hissəsinə deyilir. Burada, adətən, müqavilənin məqsədləri əks
olunur. Müqavilənin ayrı-ayrı müddəalarının təfsiri zamanı preambula müəyyən rol oynaya
bilər.
3. Əsas hissəsi.
Müqavilənin bu hissəsində tərəflərin müqavilənin obyekti ilə bağlı olan hüquq və vəzifələri
ifadə olunur. Əsas hissə ardıcıl olaraq bölmə və ya fəsillərdən, maddələrdən, hissələrdən,
bəndlərdən və yarımbəndlərdən ibarət olur.
4. yekun hissə.
Bu hissədə müqavilənin qüvvəyə minməsi və xitam olunması şərtləri, müqaviləyə yenidən
baxılması qaydası, müqavilənin tərtib olunduğu dil və s. kimi məsələlər öz əksini tapır.
5. Səlahiyyətli şəxslərin imzaları.
6. Bəzi hallarda beynəlxalq müqavilələrin protokollar, əlavə protokollar, texniki şərtlər,
standartlar, xəritələr və s. şəklində Əlavələri də olur. Əgər müqavilənin özündə göstərilirsə,
Əlavələr həmin müqavilənin ayrılmaz tərkib hissəsi hesab olunur.
6. Beynəlxalq müqavilələrin bağlanması
Dostları ilə paylaş: |