7
Peyğəmbərə sənin tərəfindən seçilmiş və öz əhdinə vəfa
etdiyi bir töhfədir».
Peyğəmbər(s)-in Xədicə(s.ə)-dən belə kənar gəzməyi
dünya
qadınlarının
sərvəri
həzrəti-Fatimə(s.ə)-nin
məqamının doğma, əziz və böyük olmasına bir nümunədir
ki, bu fəziləti dil belə təsvir etməkdə acizdir.
Allahın Elçisi(s) üçün behişt meyvələrindən – üzüm
və xurmanın gətirilməsi bu meyvələrin daha çox bərəkətli
və xeyirli olmalsından irəli gəlir. Çünki ağacların arasında
heç bir ağac xurma və üzüm ağacı kimi bərəkətli, xeyirli
olmamışdır. Eləcə də bu iki ağac Adəm(ə)-in xəmirindən
artıq qalmış gildən yaradılmışdır. Çox ehtimal ki, belə
seçim bu pak və mübarək nəslin övladlarının çoxlu
olmasına və müqəddəsliyinə bir işarədir.
O zaman həzrəti-Mühəmməd(s) vacib namazını
qılmışdı. Onun iftardan sonra qılacağı namaz isə müstəhəb
və nafilə namazları idi ki, bunların da Cəbrayıl qılınacağı
təqdirdə haram olduğunu söyləmişdi.
Həzrəti-Zəhra(s.ə.)-nın viladəti.
Şeyx Səduq «Əmali» kitabında Müfəzzəl ibn
Ömərdən belə nəql edir:
Ömər deyir ki, bir gün imam Sadiq(ə.s)-dən
soruşdum:
–Fatimə(s.ə) dünyaya necə gəlmişdi?
İmam(ə.s) buyurdu:
–Xədicə(s.ə) Peyğəmbər(s) ilə evlənəndən sonra
Məkkə qadınları İslama qarşı olan düşmənçilikləri
üzündən Xədicə(s.ə)-dən uzaqlaşdılar, belə ki nə
Xədicə(s.ə)-nin evinə gedir, nə də yolda onu görəndə
salam verir, hətta başqa qadınların belə onunla
görüşməsinə mane olurdular ki, bütün bunlardan Xədicə
(s.ə) çox kədərlənir və bu çirkin əməllərin həzrəti-
8
Mühəmməd(s)-ə zərər yetirəcəyindən çəkinib qorxurdu.
Amma Xədicə(s.ə) bunu da Peyğəmbər(s)-dıən gizlədirdi.
Bir gün Allahın Rəsulu(s) evə daxil olduqda
Xədicə(s.ə)-nin kiminləsə söhbət etdiyini eşidir və bu
barədə Xədicə(s.ə)-dən soruşduqda, o pak qadın belə
cavab verir: «Bətnimdəki uşaq mənimlə söhbət edir. O,
mənim munisimdir».
Peyğəmbər(s) buyurmuşdur: «Cəbrayıl mənə xəbər
verib ki, bu uşaq qız uşağıdır və bizim mübarək, pak
nəslimiz də odur. Allah-təala mənə olunan vəhy
kəsildikdən sonra onları yer üzündə mənim canişin və
xəlifələrim qərar verəcəkdir».
Bu minvalla həzrəti-Xədicə(s.ə) hamiləlik dövrünü
keçirirdi. O, Fatimə(s.ə.)-nin təvəllüdü yetişdikdə Qüreyş
və Bəni-Haşim qadınlarına ona hamiləlikdən azad olmaqda
kömək göstərmələri üçün xəbər göndərdi, lakin Qureyş və
Bəni-Haşim qadınları bildirdilər ki, sən bizi saymayıb,
sözümüzü yerə saldın və Əbu Talibin yoxsul yetimi olan
Mühəmməd(s)-ə ərə getdin, buna görə də sənin yanına
gəlməyəcəyik, sənə heç bir kömək də etməyəcəyik.
Besətin ilk illərində müşriklər müsəlmanları bacardıqları
qədər sıxışdırırdılar. (Həzrəti-Mühəmməd(s)-in tərəfdarları
özlərini cəmiyyətdən təcrid olunmuş, təklənmiş, qərib hiss
edirdilər.) Xədicə(s.ə) bu xəbərdən çox kədərləndi,
lakin Allah-təala onu tək qoymadı. Qəflətən Bəni-Haşim
qadınlarına bənzər dörd nəfər buğdayı, hündür qamətli
qadın evə daxil oldu. Xədicə(s.ə) onları görcək qorxdu.
Qadınlardan biri dedi: «Ey Xədicə, kədərlənmə! Biz Allah
tərəfindən gəlmişik. Sənin bacılarınıq. Mən Sarayam
(İbrahim Xəlil(ə.s)-in yoldaşı), bu, Məzahimin qızı
Asiyadır. O, sənin behiştdəki rəfiqəndir. O birisi İmranın
qızı Məryəm, digəri isə Musanın bacısı Gülsümdür. Allah-
9
təala bizi sənin yanına sənə hamiləlikdən azad olmaqda
kömək etmək üçün göndərmişdir».
Bu vaxt onlardan biri Xədicə(s.ə)-nin sağ tərəfində, o
birisi sol, üçüncüsü üzbəüz, dördüncüsü isə arxa tərəfində
əyləşdi. Fatimə(s.ə) pak-pakizə bir halda dünyaya gəldi.
Dünyaya gəldiyi zaman ondan saçan nur bütün Məkkə
evlərini işıqlandırdı, şərq və qərbdə nur saçılmayan bir yer
qalmadı. On nəfər behişt hurilərindən, əllərində cənnətdən
gətirdikləri teşt və kövsər suyundan doldurulmuş kuzə ilə
evə daxil oldular. Xədicə(s.ə)-nin qarşısında duran qadın
Fatimə(s.ə)-ni götürüb kövsər suyu ilə yudu, ağappaq,
ətirli iki parçadan biri ilə Fatimə(s.ə)-ni bələyib, digəri
ilə isə başını bağladı, sonra Fatimə(s.ə)-ni dindirdi.
Fatimə(s.ə) dil açıb Allahın birliyinə, Mühəmməd(s)-in isə
onun rəsulu olmasına şəhadət verərək belə dedi:
«Şəhadət verirəm ki, yeganə Allahdan başqa
Allah yoxdur. Atam Allahın rəsulu, peyğəmbərlərin
başçısıdır. Ərim övliyaların sərvəri və iki övladım isə
behişt cavanlarının ağasıdır».
Sonra O, qadınlara ayrı-ayrılıqda salam verərək
onların hər birini öz adı ilə səsləyib dindirdi. Qadınlar
böyük sevinc və şadlıqla Fatimə(s.ə)-nin mövludu
münasibətilə təbrik söyləyib müjdə verirdilər. Hurilər
səmada ilk dəfə olaraq elə bir nur gördülər ki, hələ ondan
qabaq belə bir nuru heç bir vaxt sezməmişdilər. O zaman
xanımlar Xədicə(s.ə)-yə dedilər: «Pak-pakizə və bərəkətli
nəslə sahib olacaq mübarək övladını qucağına al!»
Xədicə(s.ə) döşlərini qızının mübarək dodaqlarına tutdu.
Süd cari oldu. Fatimə(s.ə) ondan sonra hər gün bir aylıq
uşaq təki, hər ay isə bir illik uşaq kimi böyüyüb gündən-
günə boy atırdı.
10
Fatimə(s.ə)-nin adları.
Yunis
ibn
Zəyban İmam Sadiq(ə.s)-in
belə
söylədiyini nəql edir:
«Fatimə(s.ə)-nin Allah dərgahında doqquz adı
vardır–Fatimə, Siddiqə, Mubarəkə, Tahirə, Zəkiyyə,
Raziyyə, Mərziyyə, Mühəddəsə, Zəhra. Fatimə adının
mənası hər cür pislikdən ayrılmış (və ya seçilmiş),
təmizlənmiş deməkdir. Əgər Fatimə olmasaydı, möminlər
ağası Əli(ə.s) üçün Adəmdən tutmuş ta qiyamətə kimi yer
üzündə həyat yoldaşı tapılmazdı
1
.»
Bəzi rəvayətlərdə belə gəlmişdir ki, onun Fatimə
adlandırılması buna görədir ki, Xanımın yerinə yetirəcəyi
işləri cəhənnəm atəşindən çox-çox uzaq, elm və kamalın
vasitəsilə başqalarından qat-qat fərqlənir. Qadınlara
məxsus hər ay baş verən adətdən pakdır. İnsanlar onu
tanımaqda acizdirlər. Allah-təala onu və onun mömin,
Tanrının birliyinə səmimi-qəlbdən inanan övladlarını,
dostlarını cəhənnəm atəşindən uzaqlaşdırar.
Yenə də rəvayət olunubdur ki, Fatimə(s.ə)-nin adı
Allahın «Fatir» adından götürülmüşdür. O Həzrətə ona
görə «Tahirə» deyirlər ki, hər cür pislik və çirkinlikdən
uzaqdır. Qadınlara məxsus adəti görməmişdir. «Zəhra»
adlandırılmasının səbəbi isə gündə üç dəfə nurlu camalının
həzrəti- Əli(ə.s) üçün cilvələnməsindən irəli gəlirdi.
Əbu Haşim Cəfəri deyir: «İmam Həsən Əsgəri(ə.s)-
dən soruşdum ki, nəyə görə Fatimə(s.ə)-yə «Zəhra»
deyirlər?»
Buyurdu:
«Fatimə(s.ə)-nin
nurlu
çöhrəsi
əmirəlmöminin Əli(ə.s) üçün sübh doğan günəş, günorta
nur saçan ay və axşam parlaq ulduz kimi idi».
1
«Üsuli-kafi» I-c, səh.461.
Dostları ilə paylaş: |