seleksiyası çox geniş dairəyə malik və hətta indiyə kimi genetikası öyrənilməyən
mikroorqanizmlər üzərində aparılmışdır.
Son dövrədək seleksiyanın strategiyası müxtəlif faydalı məhsullar
ə
mələgətirən təbii ştammların axtarılması və seleksiya üsulları ilə onların
xassələrinin yaxşılaşdırılmasından ibarət idi. Əgər mikroorqanizmlərin biokimya
və genetikası kifayət qədər öyrənilməyibsə, məhsuldar ştammlar alınmasının
yeganə yolu seleksiya üsullarıdır. Seleksiya üsulları dedikdə aşağıdakılar nəzərdə
tutulur:
1.təbii ştammlar arasında məhsuldar spontan mutant formaların seçilməsi;
2.məhsuldar mutant formaların alınması;
3.avtoseleksiya;
4.müxtəlif hibridləşmə yolu ilə məhsuldar formaların alınması.
Bununla bərabər yüksək fəallığı malik ştammlar alınmasının digər yolu da
vardır. Mikrobiologiya sənayesi xammal, mikroorqanizmlərin becərilmə prosesləri
və məhsul çıxımına qarşı özünün spesifik tələblərini irəli sürür. Adətən bir sıra
müsbət xasələrə (zərərsizlik, yüksək böyümə sürəti və s.-yə) malik ştamm istənilən
metaboliti sintez edə bilmir və əksinə, çoxlu miqdarda istənilən maddə əmələ
gətirən orqanizmlər zərərli və mənfi xasələrə malik olur. Belə halda istənilən
faydalı xassəni bir hüceyrədən digərinə genetik mühəndislik əməliyyatları
vasitəsilə keçirmək olar. Bu, yuxarıda qeyd edilən rekombinat DNT molekullarının
alınma üsuludur.
Mikrob hüceyrəsi üzərində genetik mühəndislik əməliyyatı aparılması ilk
növbədə hüceyrənin genetik və biokimyəvi xassələrinin öyrənilməsini tələb edir.
Genetik mühəndislik metodları əsasında zülal və peptidli hormonların
alınması. Rekombinat DNT molekulunun alınma texnikasının inkişafı eukariot
orqanizmlərin genlərinin prokariot hüceyrələrdə ekspressiyasına gətirib çıxartdı.
Nəticədə yeni xassələrə malik orqanizmlər, məsələn, insan və heyvan zülalı
sintezedən bakteriya hüceyrələri yaradıldı.
Hormallar böyük bioloji əhəmiyyətə malik eukariot zülallardır (hipofizar,
qalxanabənzər və mədəaltı vəzilərin hormonları). Son dövrədək təbabətdə istifadə
edilən hormonlar heyvan orqanlarından və kimyəvi sintez yolu ilə alınırdı. Boy
hormonu somatotropin isə ölmüş insan orqanlarından ayrılırdı.
Somatotropin polipeptidli hormon olub 191 amin turşusundan ibarətdir. Bu
maddə böyük növ spesifikliyinə malik olduğundan onun heyvanlardan ayrılmış
analoqları insanlar üçün istifadəyə yararsızdır. Somatotropinin kimyəvi sintez yolu
ilə alınmsaı çox baha başa gəlir. Ona görə də genetik mühəndislik üsulu ilə alınan
ilk hormon somatotropin olmuşdur. Rus alimi A.A.Bayevin rəhbərliyi ilə
somatotropin genindən ibarət rekombinat DNT molekulu alınmış və E. coli
bakteriyasına keçirilmişdir.
Beləliklə, yeni qeyri-təbii xasəli produsentlər yaradılmışdır. Hazırda
somatotropinin mikrobioloji sintez yolu ilə alınma texnologiyası həyata keçirilir.
nsulinin alınma biotexnologiyası. nsulin mədəaltı vəzin hormonu olub
orqanizmdə karbohidrat mübadiləsi və qanda şəkərin səviyyəsini tənzim edir.
Orqanizmdə insulin çatışmamazlığı nəticəsində şəkərli diabet xəstəliyi yaranır.
nsanın ölümünə səbəb olan xəstəliklər içərisində ürək-damar və xərçəng
xəstəliyindən sonra diabet üçüncü yeri tutur.
nsulin somatotropin və
interferonlardan fərqli olaraq növspesifikliyinə malik olmadığına görə müalicə
məqsədilə heyvan insulinindən də istifadə etmək olar.
Genetik mühəndislik yolu ilə insulin alınması ilk dəfə 1978-ci ildə
Amerikada həyata keçirilmişdir. Əvvəlcə qırmızı proinsulin, sonra isə insan
insulini sintesedən E. Coli bakteriyası alınmışdır. nsulin sintezini müəyyən edən
gen kimyəvi yolla sintez olunmuş E. Coli bakteriyasında klonlaşdırılmışdır. nsan
insulini sintezedən bakteriyanın alınması sxemi şəkildə verilmişdir.
1980-cı ildə Amerika alimlərin insulin genini sintezedən RNT əsasında əks
transkripsiya yolu ilə DNT molekulualmış və onu parçalamaqla insan insulini
genini ayırmışlar. Sonra isə onu E. coli hüceyrəsində klonlaşdırmışlar.
Genetik mühəndislik üsulu ilə insulin sintezedən bakteriya hüceyrəsi
Rusiyada da alınmışdır. Lakin onun ilk sənaye istehsalı ngiltərədə həyata
keçirilmiş və dünya bazarına tətbiqi ilə alınmış, təbiətdə geniş istifadə olunan
yeganə biotexnoloji məhsuldur.
nterferonların biotexnologiyası. London alimləri saaks və Lindemani
1957-ci ildə müəyyən etdilər ki, viruslar təsirinə məruz qalmış heyvan hüceyrələri
onlara birus yolixmasına qarşı davamlılıq verən xüsusi maddələr ifraz edirlər.
Yoluxucu virusların çoxalmasının qarşısını alan bu maddələrə interferonlar
deyilir.(interferon ingiliscə “interfere” sözündən olub, “mane olmaq” deməkdir).
Bu elmi kəşf yoluxucu virislara qarşı mübarizə üçün yeni yollar açdı.
nterferonların kimyəvi quruluşu, biosintez yolları, viruslara təsir mexanizmi,
klinikada istifadə etmək üçün lazım olan bioloji xüsssusiyyətləri öyrənildi. Onlar
qısa zəncirli zülallar olub 146-166 amin tutşularından təşkil olunmuşlar. Üç qrup
interferonlar məlumdur:
1.Virusların leykositlərə təsirindən əmələ gələn α- interferonlar;
2.Virusların fibroblastlara təsirindən əmələ gələn β- interferonlar;
3. mmunitet xassəsi daşıyan y-interferonlar.
nterferonlar virus xəstəlikləri, skleroz, osteosarkoma, miolem, udlaq, ciyər
və beyin şişlərinə qarşı müsbət müalicəvi təsirə malikdirlər. Onlar növ
spesifikliyinə malik olub, insanların müalicəsində ancaq insan hüceyrələrindən
alınmış olanları kara gəlir. 1 l insan qanından 1 mkq interferon alınır. Deməli,
interferon almaq üçün başqa səmərəli mənbə axtarmaq lazımdır.
Dostları ilə paylaş: |