Microsoft Word Borchali-Folklor-ornekleri-dastanlar
Yüklə 4,22 Mb. Pdf görüntüsü
|
235 Bu sözdərdən İzzət şahın ürəyi qana döndü. Dedi, oğlum, bu dünyada heç fikir çəkmə, nə dərdin-sərin var, hamısına çara qılaram. Məhəmməd sözün tafşırmasına keçdi: Məhəmmədəm, Mansır kimi dardayam, Yarın həsrətinnən ahı-zardayam. Huş gedif başımnan, bilməm, hardayam, Gözəl sonam uşdu-getdi əlimnən. Sözü tamam elədi. Başına gələn pütün macaraları İzzət şaha nağl elədi. Şah üzünü vəzirinə tutuf dedi, vəzir, sən də bu beçərənin başına gələnnərdən halı oldun. Gərək bunun söygülüsünü göydə ulduzların arasına da çıxmış olsa endirmək lazımdı yerə. Vəzir dedi, qibleyi-aləm, Günəş pəri pəhlivandı, özü də qızdı. Onun üstünə kişi dəstəsi göndərmək olmaz. Gərək on-on beş qız pəh- livannar hazırlayax Günəş pəriyi soraxlamağa göndərək. Oğlan pəhlivan göndərsən qız inanmaz elə bilər ki, onu ələ keçirməyə gediflər, başdıyar dava-dalaş salar, arada nahaq qan olar. O saat Zərqələmi çağırdılar, o, qız pəhlivannarının başçısıydı. Zərqə- ləm, özünü məclisə çatdırdı, şahın hüzurunda ədəbnən salam verif, əlini öpdü. İzzət şah tapşırıx verdi, on-on beş iyid qızları götür də Günəş pəriyi soraxlamağa yola tüşün! Zərqələm söz verdikin, şah sağ olsun, Günəş xanım göyün yeddinci qatında da olsa onu axtarıf tapajam. İzin istədi, ədəbnən üzü məclisə, arxası qapıya dal-dalı qapıdan çıxıf getdi. Gəlif on bir nəfər pəhlivan qıznan yola tüzəldilər. Qızdar yola davam eləməkdə olsunnar. İzzət şah əmr elədi Məhəmmədi cah-calalnan özünün qonağ otağına göndərdi, tapşırdıkın dünyanın nəkin naz-neyməti varsa sufrasını bəziyin qoyun qız tapılıf gələnətən başı qarışsın. Özü də aşvazdara çatdırdıkin mən hası xörəkdən yiyirəm Məhəm- mədə də həmən qazannan verərsiniz. Xəznadarı çağırtdırdı, dedi, Məhəmmədə nə qadar pul, qızıl, xarşdıx lazımdı apar, qoy ürəyi istəyəcək qədər götürsün. Bütün saray əhli şahın belə saxavatnan iş görməyinə, göstəriş verməyinə alışmamışdılar. Nəsə, deyilən 236 tapşırıxlar yerini aldı. Məhəmməd Gülşan bağına gəldi, şahın qonax otağında dincəlməkdə olsun, Gülgəz xanım da tez-tez öz başının dəstəsiynən onu yoxlamaxda olsun, görək Zərqələm pəhlivanın dəstəsi Günəş pəriyi axtara-axtara hara çatdılar. Eləkin on bir qızın hamısı pəhlivan livası geyindilər, atda- rına suvar oldular. Neçə gün yol getdilər, demək çətindi, gəlif çatdılar həmən qarannıx meşiyə ki, Günəş tək-tənha qalmışdı, qoca sarvan qırx dəvəynən əli qoynunda, boynu burux göz yaşı tökürdü. Meşənin elə bir yerinə çatdılarkın elə bil gejədi, heç yerdən bir işıx izi görünmür. Zərqələm qızdardan soruşdu, kim qorxu hiss eliyirsə danışsın, desin. Qızdar hamsı bir nəfər kimi dilləndilər ki, heç birimiz qorxmorux. Zərqələm xanım, dedilər qızlar, öldü var, bu yoldan döndü yoxdu. Günəş pəriyi tapma- lıyıx vəssalam, nə qorxu, nə hürkü. Bu arada meşədən bir səs gəldi. Səs gəldikcə yaxınnaşdı. Qızdar baxdılar, bir qoja kişidi, çiynində, heyvə, əlində hasa qızdarın yanına gəldi, salam verdi, salam aldılar. Sora dedi, ey gözəl pəhlivannar, bu meşəyə nə muraza gəlifsiniz, mana deyin, bəlkə köməyinizə çatdım. Zərqələm dedi, sənnən bizə nə kömək ola bilər ki, qoja kişisən. Qoja dedi, həlvət mənim də bir köməyim dəyər, qojalığıma nə baxersınız, arxamca gəlin. Kişi çör-çöpə ilişə-ilişə gedif çatdılar bir çayın kanarına. Gördülər çay bir dalğalı çaydı, hər dalğa vuranda 10-15 arşın göyə tulla- ner. Zərqələm dedi, qoja baba, bu dalğadan biz nejə keçə bilərik- kin sən bizi buroynan gətirdin. Qoja dedi hamınız tüşün atdan. Hamı bir nəfər kimi atdardan tüşdülər. Qoja dedi, yumun gözü- nüzü. Yumdular. Dedi, açın gözünüzü. Açdılar. Nə gördülər, su oldu lay-lay daş. Qoja qavaxda, pəhlivannar dalda daşdıxdan ke- çif getdilər. Arxaya baxanda gördülər ki, həmən çay gənə əv- vəlki kimi axer. Çaydan altı yeddi ağac aralanmışdılar bir gurul- tu qopdu, bir dolu yağdı, hər yerə qara çən tüştü. Pəhlivannar dedilər bizimki də burya kimi imiş. Qoca dedi, balalarım, siz heç qorxmuyun, qoca bavanız nə qədər siznəndi sizə zaval yoxdu. 237 Bunu deyif hasasını yerə vurdu, elə çığırdı ki, hər yan sakit- dəşdi, dolu dayandı. Qoca barmağını qabağa tuşduyuf dedi, o gördüyün yeddi nəfər daş adamlar sizin axtardığınız karvanı ça- pıf aparan haramılardı. Mən onnarı daşa döndərmişəm. Gördüm kü haramılar qoca sarvanı öldürüf onu da, karvanı da, kəcavanı da daşa döndərdim. Günnərin bir günü Günəş pəri gəldi bu daş karvanın yanında dayandı, tamaşa elədi, mən onu da daşa döndərdim. Pəhlivannar dedi, qoja bava, nejə qıydın belə gözəl qızı da daşa döndərdin. Dedi, balalarım, mən bilerdim ki, bir gün gəlif onu axtarajaxsınız, sizin işiniz hasand olsun deyən onu daş elədim. İndi üzünüzü o tərəfə çöyürüf gözünüzü yumun. Qızdar gözdərini yumdu. Qoja əmr elədi, açın gözdərinizi. Açdılar, nə gördülər dəvələr də, Günəş xanım da hamsı dirildi. Dedilər bava, bə bu nə sirdi, bunu kim elədi belə, daşdan da adam olarmı, qoja dedi, balalarım: Qurud aşı, Yeməyə qurud aşı, Fələyin könlü olsa, Göyərər quru daşı. Qoja dedi, övladlarım, sizə yaxşı yollar olsun, Allah amanı- nızda dursun, – deyif bulara kəsə yol göstərdi. İstədilər çox sağ ol desinlər, bir də baxdılar ki. qoja qeyvə çəkilif. Pəhlivannar Günəş pəriynən şirin-şirin söhbət eliyə-eliyə gətirdilər Şam şəhərinə. Şəhərə yeddi ağac qalmış qızın biri atı səyirdif xavara getdi. Bir azdan qoşun, ləşkər, təbil, şeypur vuruldu, şəhər əhli hamılıxla Günəş pərinin pişvazına çıxdı. Qız Məhəmmədi görən kimi özünnən getdi, üzünə gülaf çilədilər. Qız ayıldı. İki söygülü bir-birinə sarıldı. Yemək-içmək başdadı. Üç gün, üç gejə şadyannıx oldu. Gülgəz xanım Günəş pəriyi bir bajı kimi pişvaz elədi, öpüşdülər, görüşdülər. Bir neçə günnən sora İzzət şah Bərbər şəhərinə Kərimli şahın adına bir namə yazdı, əhvalatı ona bildirdi, özü də bildirdi ki, yaxın günnərdə yolunu gözdüyürük. Yüklə 4,22 Mb. Dostları ilə paylaş:
|