Aydın Dadaşov
224
olardı. Məhz R.İ. İbrahimbəyova məxsus əsas xəttin mu-
siqi ilə süslənməsi hesabına şimalda qoyub gəldiyi arva-
dına sədaqətini qoruyan Suxovun, qara kürü yeməkdən
zinhara gələn gömrük məmuru Vereşşaginin, vətəni ilə
birgə hərəmxanasını da itirən Abdullanın musiqili ko-
mediya janrında mövcudluğu fabulanı deyil ariyaların, xo-
run yaratmalı olduğu dramaturgiyanı önə keçirir. Bu musi-
qili tamaşada Suxov (A.Xarçenko), Petruxa (R.Əliyev),
Səid (R.Mahmudzadə), Vereşagin (R.Semerenko), Abdul-
la (K.Artemov) kimi personajlar özlərini daha çox vokal
partiyalarında, hərəmxananı təmsil edən Gülçatay (N.Hə-
sənova), Zarina (N.Məmmədova), Cəmilə (T.Xaritonova),
Gözəl (İ.Ryabova), Səidə (L.Povetkina), Hafizə (Sitniko-
va), Zöhrə (N.Saulova), Leyla (E.Fidler), Zülfiyyə
(T.Xaymoviç), basmaçılar və onlara qarşı vuruşan bolşe-
viklər xor və baleti təmsil edirdilər. Bu tamaşa haqqında
arxiv materialları, hər hansı bir məqalə olmasa da, bu əsər
əsasında dörd il sonra Ş.Qurbanov adına Azərbaycan Döv-
lət Musiqili Komediya Teatrında Cənnət Səlimovanın
səhnələşdirmə müəllifi olduğu “Səhranın bəyaz günəşi”
müziklına Vaqif Həsənovun verdiyi quruluş barədə ma-
raqlı bir resenziya mövcuddur.
21 aprel 1982-ci ilin “Bakı” qəzetindəki “Tamaşa sa-
lonu “isitmir”” məqaləsində: “Quruluşçu rejissor öz tama-
şasında “teatr içində teatr olduğunu” elə ilk səhnələrdən
gizlətmir. İştirakçılar tamaşaçının gözü qabağında geyinə-
Rejissorluğun üslub problemləri
225
rək onları əvvəlcədən oyunun şərtlərindən hali edirlər. Bu-
na baxmayaraq çox vaxt sərhəd bilməyən rejissor fantazi-
yası hətta “iki teatr” üçün belə həddən artıq görünür. Bəzi
rejissor axtarışlarının hansı məqsədə xidmət etməsini ay-
dınlaşdırmaq isə bir o qədər də asan deyildir. Bir sıra
uğurlarına baxmayaraq Ş.Qurbanov adına Azərbaycan
Dövlət Musiqili Komediya Teatrının səhnəsində qərar
tutmuş “Səhranın bəyaz günəşi” tamaşası salonu “isidə”
bilmir”
186
yazan teatrşünas Yusif Bağırovun gəldiyi nəticə
bu əsərin səhnələşdirilməsinin kino variantına birmənalı
olaraq uduzduğundan xəbər verir.
***
Aleksandr Çxeidzenin məktəblilərin həyatından bəhs
edən “Sərbəst mövzuda inşa” pyesinə Cənnət Səlimovanın
Azərbaycan Dövlət Gənc Tamaşaçılar Teatrındakı yozu-
mu əsərdə qoyulan problemin qabardılması ilə yadda qal-
dı. Yazıçı Elizvar Aleksandroviç Gelovani (A.Xarçinka)
yeganə qızı, orta məktəbi qızıl medalla bitirəcək Ma-
rikanın (R.D.Əmirbəyova), buraxılış imtahanında sərbəst
mövzuda yazdığı inşada mühitin problemlərini göstər-
məsinin yaratdığı qalmaqal hadisəliliyi təmin edir. Ətraf-
dakı eybəcərlikləri göstərməklə təmiz yaşamaq istəyini
bildirən Marika sanki mühitinə qarşı üsyan edir. Üzdə
olub məşhur yetirmələri ilə qürur duyan sovet məktəbində
186
Y.C.Bağırov. Tamaşa salonu «isitmir». Bakı q. 21-04-1982.
Aydın Dadaşov
226
təlim-tərbiyənin yenidən qurulması tələbi ilə çıxış edən ta-
maşa əlbəttə, cəmiyyətdə inqilabi dəyişkənliyə deyil, mə-
nəvi mühitin bərpasına çağırır. Tamaşanın sonunda müna-
sibətlərini yenidən nəzərdən keçirən Marika sevib rəğbət
bəslədiklərini itirsə də, özünə yeni yaxınlar tapa bilir.
Əsərdə olduğu kimi tamaşada da məktəbin direktoru
Elina İvanovna Balavadze (T.Razumovskaya), Marikanın
anası Salome Georgiyevna (Z.Xarçenko), sinif yoldaşları:
Tomas (A.Kişinov), Kosta (R.Mahmudzadə), Ketino
(N.Həsənova), müəllimə Natalya Nikolayevna Mindiaşvili
(R. Medvedyev), valideyn Angelina Valerianovna (O.Do-
linskaya), müxbir Nikifor (K.Artyomov) strukturun xeyir-
şər qarşıdurmasını təmin etdilər.
13-29 sentyabr 1978-ci ildə paytaxtda, Malı Teatın
filialında keçirilən qastrolda bəyənilir və Cənnət Səlimo-
vanın tələbəsi, Marika rolunda səhnədə ilk debütünü edən
Rita Əmirbəyovanın fotoşəkli “Teatr” jurnalının üz qabı-
ğında çap olunur.
***
2009-cu ildə Azərbaycan Dövlət Gənc Tamaşaçılar
Teatrı təmirdən çıxdıqdan sonra nazirin əmri ilə baş rejis-
sor təyin olunduqda vaxtilə Kamera Teatrında reallaşan
Mirzə Fətəli Axundovun “Sərgüzəşti - vəziri - xani Lənkə-
ran”, “Hekayəti - müsyö Jordan həkimi – nəbatat və dərviş
Məstəli şah”, “Hekayəti xırs quldurbasan” komediyaları,
Rejissorluğun üslub problemləri
227
Hüseyn Cavidin “Şeyx Sənan” faciəsinin yeni səhnə həya-
tını bu teatrda davam etdirən Cənnət Səlimovanın yarım
əsrlik yaradıcılıq dövründə ilk dəfə olaraq Şekspirə - “Ro-
meo və Cülyetta” faciəsinə müraciət etməsi kollektivdə
maraqla qarşılandı.
Hegelin əsər haqqında: “Sevgililərin məqsədlərindən
və talelərindən kənarda qalan iki ailə arasındakı qovğa
fəaliyyətin rüşeymi kimi qalsa da, məxsusi əsas məqam
deyil”
187
yazdığı pyesin əsas hadisəsinin təklif olunan
vəziyyətdən yüksəkdə qaldığını səciyyələndirir. Veronada
üz – üzə duran Montekkilərlə Kapulettilər kimi iki düşmən
ailədən başqa, başda hersoq Eskalla, rahib Lorenso olmaq-
la şəhər əhlinin mənafeyini hüquq müstəvisində güdən
qüvvələr haqq- ədalətin bərqərar olmasına xidmət edir.
Pyesdə olduğu kimi tamaşada da Montekkilərin oğlu
Romeonun (Elnur Kərimov) cazibəsinə düşdüyü Rozalina-
nı unutmaq istədiyi, hersoq Eskallın (Tariel Qasımov) qo-
humu Parisin (Elşən Rüstəmov) Kapulettilərin on dörd
yaşlı qızı Cülyettaya (Günel Məmmədova) evlənmək üçün
qızın atasına elçi düşdüyü məqamda, iki ailə arasında
yarana biləcək barışığa nifrət edən Tibaltın ziddiyyətə
təhriki hadisələrə təkan verən yaya çevrilir. Dördüncü səh-
nədə Romeonun Merkusio ilə Benvolio da daxil olmaqla
beş-altı üzü maskalı, əli məşəlli dostu ilə Kapulettilərin
evində keçirilən karnavala gəlişi kütləvi dəyərlərə meydan
187
Гегель Эстетика. М., 2004. т.3. с. 547.
Dostları ilə paylaş: |