Ədəbiyyat söhbətləri
145
gəlmişdi. Mənə verilən suallarda sərtlik hissini duymamaq qey-
ri-mümkün idi… Üstündən bir neçə ay keçir və məni bir daha
Dövlət Departamentinə dəvət edirlər. Eyni otaq, eyni şəxslər. Bu
görüş isə o görüşdən deyildi. ABŞ hökumətinin üzü gülümsəyən
məmurları bu dəfə özlərini rahat hiss edirdilər. Onların fikrincə,
Heydər Əliyev Azərbaycanın ümididir və nəinki Azərbaycanda,
ümumiyyətlə bölgədə sabitliyin dayağı ola bilər. Əvvəlki görü-
şün gərginlik və sərtliyi mehribanlıqla əvəz olunmuşdu».
Səfir davam edir:
«Siyasət yetişmiş sənətkarlar meydanıdır. Heydər Əliyev
belə sənətkarlardan idi. Zənnimcə, millətpərəstlik, profesionallıq
və dövləti idarəetmə təcrübəsi bu şəxsin ən böyük istedadı idi.
Ümumdünya geopolitik şahmat taxtasında məharətli oyunçu
kimi tanınan və bu ləqəblə də tarixdə qalacaq Heydər Əliyev
istər daxildə, istərsə də xaricdə siyasi şahmat oyununu məharətlə
udub, müstəqilliyimizin qorunması və inkişafında həlledici rol
oynayıb. Bu mənada bu şəxsin bir siyasi xadim kimi Azərbay-
can xalqına və dövlətçiliyinə xidmətləri əvəzsizdir».
«Bir səfirin manifesti»ndə Ümummilli Liderin dövlət
quruculuğu (və idarəçilik) üsulu yüksək dəyərləndirilməklə
yanaşı, onun şəxsi iradəsi, diplomatik maneraları da dəqiq müşa-
hidə-epizodlarla xatırladılır:
«Dik gəzirdi. Əzəmətini itirmirdi. Elə NATO-nun tədbir
zalına da eyni əzəmət və qürurla daxil oldu. Hərçənd, heç kəs
hiss etmirdi ki, cəmi bir gün əvvəl Corc Vaşinqton Universite-
tində tibbi müayinədən keçmişdi. Bu onun Amerikada ilk tibbi
müayinəsi idi. Dəmir iradəsi vardı bu insanın. Eyni iradə ilə də
NATO tribunasına qalxdı və çıxış etdi».
Hafiz Paşayev on üç illik diplomatik fəaliyyəti ilə Ameri-
kanı bir peşəkar olaraq özü və Azərbaycan dövlətinin rəsmi
xarici (beynəlxalq!) siyasəti, «Bir səfirin manifesti» ilə isə bütün
Azərbaycan ictimaiyyəti (və tarixi!) üçün kəşf etdi…
«Məşhur ingilis yazıçısı Mark Tven ABŞ Konqresinə
istinad edərək, onu axırıncı qanuni cinayətkar sinif adlandırmış-
Nizami Cəfərov
146
dı. Üstündən bir əsr keçməsinə baxmayaraq, Mark Tvenin bu
sözləri öz qüvvəsində qalır».
Və əlavə edir:
«Indiki kimi yadımdadır, uzun zaman Konqresin üzvü
olan və yüksək nüfuza malik senatorlardan biri öz köməkçisini
bir dəfə yanıma göndərmişdi. Bir qədər söhbətdən sonra, kö-
məkçi gəlişinin səbəbini izah etdi. Sən demə, senatorun vəziy-
yətdən yaxşı xəbəri vardır, amma seçki dairəsində seçicilərin
əksəriyyəti erməni olduğu üçün Azərbaycanın lehinə səs verə
bilməz. Senotor ümid edir ki, biz onu başa düşərik və üzr istəyir.
Absurd idi, lakin senatora hörmətim də artdı. Heç olmasa, fürsət
tapıb üzr istəmişdi.
Siyasi sistemin çatışmazlığı ədalət və həqiqəti kölgədə
qoya bilər. Konqres üzvləri yalnız istefa verdikdən sonra 907-ci
Bölmənin ədalətsiz olduğunu açıq etiraf edirdilər».
Səfir Amerika ermənilərinin düşüncə tərzinin təkcə diplo-
mat yox, həm də cəmiyyət filosofu olaraq aydın (və mükəmməl)
şərhini verir:
«Amerikada erməni icmasının radikal mövqedən çıxış
etməsi yeni bir fakt deyildir. Ermənistan-Azərbaycan münaqişə-
sinin qızışmasında bu icmanın xüsusi rolu olub. Zənnimcə,
Ermənistan erməniləri ilə diaspor erməniləri arasında kifayət
qədər fərq vardır. Diaspor sıralarında radikallıq daha güclüdür.
Erməni icmasının mentaliteti tarixin müəyyən bir halqasında
ilişib qalıb. Bu icmanın şüuru keçmişin yükündən xilas ola bil-
mir. Zaman keçir, siyasi və gündəlik reallıqlar dəyişir. Lakin
tarixin müəyyən bir anı erməni icmasının şüur və yaddaşını əsir-
likdən xilas etmir. Bu icma arasında nifrət və ikrah hissi o qədər
güclüdür ki, onun gözləri gələcəyi görməkdən, qulaqları isə
məntiqi eşitməkdən məhrumdur».
Və ümumiləşdirir… Özü də son dərəcə səmimiyyətlə…
Və peşəkarlıqla…
«Əminəm ki, Dağlıq Qarabağ münaqişəsi həll olunacaq,
erməni və Azərbaycan xalqları yenə yanaşı yaşamalı olacaqlar.
Ədəbiyyat söhbətləri
147
Lakin bir şeyə də tam əminəm. ABŞ-Azərbaycan münasibətlə-
rinin inkişaf yolu heç vaxt hamar olmayacaq. Bəlkə də əlli və ya
yüz ildən sonra bu sətirləri oxuyanlar gülümsəyib fikirləşəcəklər
ki, Hafiz Paşayev çox sadəlövh bir səfir olub. Kaş belə də olay-
dı. Kim bilir, bəlkə əlli və ya yüz ildən sonra ABŞ siyasi sistemi
kökündən dəyişəcəkdir? Lakin nə qədər ki, o sistem dəyişməyib,
Vaşinqtonda oturan Azərbaycan səfirinin baş ağrısı kəsməyəcək
və xarici siyasət aparatı Bakı ilə Vaşinqton arasında münasibət-
lərdə elastikliyi, çevikliyi saxlamaq və ictimai fikri lüzumsuz
ehtiraslardan uzaqlaşdırmaq məcburiyyətində qalacaq».
«Bir səfirin manifesti» Azərbaycanın Amerikada təbliği
məsələsinə də geniş yer ayırır.
Və «Azərbaycan Internəşinal» jurnalı üzərində xüsusi
dayanır:
«Azərbaycan Internəşinal»ın müvəffəqiyyətində çoxlarının
rolu olub. Bu şübhəsizdir. Lakin bu jurnalın tanınmasında, onun
yüksək səviyyədə təqdim olunmasında Prezident Heydər Əliyevin
rolu xüsusi qeyd olunmalıdır. Betti Bleerin Prezident Əliyevlə ilk
müsahibəsi indiki kimi yadımdadır. Dayanmadan danışırdı. Bu
şəxs haqqında öz fikrinin tam dəyişdiyini yorulmadan təkrar
edirdi. Betti Bleer Heydər Əliyevin simasında əsl dövlət xadimi
ilə üzləşmişdi. Heydər Əliyev «Azərbaycan Internəşinal»ın
timsalında mühüm və nüfuzlu bir beynəlxalq nəşrin olduğunu
anlamışdı. Rəğbət qarşılıqlı idi. Prezident bu jurnalı dəstəkləmək
fürsətini əldən verməzdi. Vaxtaşırı Betti Bleer və Piruz Xanlu ilə
görüşərdi. Bu görüşlər jurnalın yeni nömrəsinin çıxdığı vaxta
təsadüf etdikdə, Prezident öz marağını nümayiş etdirərdi. Jurnalın
redaksiya heyəti ilə hər bir görüş televiziya ekranlarında
təkrarlanardı, bu barədə ictimai mətbuatda məlumat verilərdi».
«Bir səfirin manifesti» bir diplomatdan daha çox, mənsub
olduğu xalq (və dövlət) qarşısında öz vəzifə borcunu şərəflə
yerinə yetirmiş bir vətəndaşın son sözü ilə başa çatır…
«2006-cü il iyul ayının axırı. Meh həsrətində olan Vaşinq-
ton əslində sakit günlərindən birini yaşayırdı. Il boyu tüğyan
Dostları ilə paylaş: |