Microsoft Word Cor 5 2col doc



Yüklə 3,17 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə6/37
tarix17.11.2017
ölçüsü3,17 Kb.
#10984
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   37

 
18 
anla ılıyor  ki  bu  süre  zarfında  savcılık, 
mahkemenin  tahliye  kararının  uygulanmasından 
kaçınmaya yol açacak  ekilde, söz konusu ki inin 
ba ka bir ülkeye iade edilmesiyle ilgili i lemlerle 
u ra mı tır. A HM, böyle bir mahkeme kararına 
uyulmasında  bir  miktar  gecikme  olabilece ine 
i aret etmi , ancak  yine de bu davada söz konusu 
olan  gecikmenin  5.  Maddede  öngörülen 
yükümlülüklerin  yerine  getirilmemesi  anlamına 
geldi i kararına varmı tır.  
Labita- talya
 
davasında, 
ba vuru 
sahibinin  hapishaneden  tahliyesinde  ya anan  10 
saatlik  gecikmenin,  ki iyi  alıkoymaya  yönelik 
ba ka  bir  sebep  olup  olmadı ını  tespit  etmekle 
yükümlü  kayıt  memurunun  o  anda  orada 
bulunmamasından 
kaynaklanmasının 
5. 
Maddenin  ihlâli  anlamına  geldi i  görülmü tür.
9
 
K.-F.  Almanya
10
  davasında  ise,  ulusal  kanunlar 
kimlik tespitinin yapılabilmesi için bir ki inin on 
iki saate kadar alıkoyulmasına müsaade ederken, 
                                                 
9
 6 Nisan 2000. 
10
 27 Kasım 1997. 
ba vuru  sahibi  bu  on  iki  saatlik  süreden  kırk 
dakika daha uzun bir süre alıkoyulmu tur. Alman 
Devleti,  bu  sürenin  söz  konusu  ki iye  ait 
bilgilerin  kaydedilmesi  için  gerekti ini  iddia 
etmi tir.  Avrupa  nsan  Hakları  Mahkemesi, 
ki iye  ait  bilgilerin  kaydedilmesinin  de  kimlik 
tespit  i lemlerinin  bir  parçası  oldu una  i aret 
ederek,  bu  amaçla  kanunen  tanınan  süre 
dahilinde 
bu 
i lemin 
gerçekle tirilmesi 
gerekti ini  belirtmi tir.  Bu 
artlar  altında, 
ba vuru sahibinin alıkoyulma hali hukuka uygun 
olmaktan  çıkmı tır.  Mahkeme  bu  durumda,  5. 
Maddenin ihlâl edildi i kararına varmı tır.
11
 
ç  hukuk  uygulamalarına  yanlı   yönelimle 
itibar edilmesi 
 
                                                 
11
 Bkz. Engel ve Di erleri-Hollanda davası, 8 Haziran 
1976. Bu davada, kanunlara göre tanınan azamî yirmi dört 
saatlik gözaltı süresi yirmi iki ve otuz saat arasında de i en 
sürelerle a ılmı tır. 


 
19 
Avrupa  nsan  Hakları  Mahkemesi,  pek 
çok  davada  ulusal  mercilerin  hukuka  uygunlu u 
bile sorgulanmamı  ve uzun süreden beri devam 
eden  uygulamalara  itibar  etmesi  sebebiyle  5. 
Madde  ihlâlleri  tespit  etmi tir.  Örne in, 
Baranowski-Polonya
12
 davasında, ba vuru sahibi 
ilk  ba ta  usule  uygun  bir  ekilde  yakalanmı , 
daha  sonra  ise  kendisine  isnat  edilen  suç 
sebebiyle 
(dolandırıcılık 
suçu) 
gözaltına 
alınmı tır.  Ancak,  ki inin  alıkoyulma  hali, 
savcılı ın  iddianameyi  hazırlamasından  sonra 
mahkeme 
tarafından 
ele 
alınmamı tır. 
Polonya’da  alıkonulan  ki inin  “mahkemeye 
çıkarılmasına”  yönelik  uygulama  çerçevesinde, 
soru turma  a amasında  verilen  alıkoyma  emri 
belirsiz bir süre uzatılmı  olmaktadır; mahkeme, 
kendi  alaca ı  kararda  o  esnada  devam  eden 
alıkoyma 
halinin 
uzatılıp 
uzatılmaması 
do rultusunda  ayrıca  karar  vermek  zorunda 
de ildir. Bu uygulama,  üphesiz – ve anla ılır bir 
ekilde  –  bir  bo lu u  giderme  amacıyla 
                                                 
12
 28 Mart 2000. 
dü ünülmü tür, ancak ne yasalarda ne de içtihatta 
bu uygulamayı destekleyen herhangi bir dayanak 
bulunmamaktadır.  Bu  uygulamanın  hukuka 
uygunlu unun  daha  önce  hiç  incelenmemi  
olması  üphelidir,  zira  alıkoyma  halinin  devam 
etmesi  ihtiyacı  açıktır  –  ve  muhtemelen  de 
Avrupa  nsan  Hakları  Sözle mesine  son  derece 
uygundur.  Bu  uygulamanın  geli tirilmi   olması, 
bir  uygulamanın  genel  anlamdaki  me ruiyetinin, 
ki iyi nasıl söz konusu uygulamanın me ru olup 
olmadı ını  göz  ardı  etmeye  ya  da  me ru 
olmaması 
halini 
sorgulamamaya 
sevk 
edebilece inin  iyi  bir  göstergesidir.  Bu  davada 
Mahkeme,  öngörülebilirlik  ve  kesinlikten  uzak 
olması  ve  dolayısıyla  keyfîyete  mahal 
verebilece i 
gerekçesiyle, 
söz 
konusu 
uygulamanın  5.  Madde  1.  paragraf  hükümlerini 
ihlâl etti i kararına varmı tır.
13
 J ius-Litvanya
14
 
                                                 
13
 Hukuka uygunluk mefhumunu  ekillendiren di er 
unsurlar daha sonraki bölümlerde ele alınmaktadır. Bu 
sebepten ötürü, 5. Madde 1. paragraf hükümlerinin ihlâli 9 
Ocak 2001 tarihli Kawka-Polonya davasında da 
görülmü tür. Bu davalarda mahkeme kararından önce, söz 


 
20 
davasında,  ba vuru  sahibinin  –  katil  zanlısı  – 
ba savcı  yardımcısının  onayladı ı  bir  gözaltı 
süresi sona ermi  olmasına ra men alıkoyulmaya 
devam  edilmi tir.  Bu  durum,  davalarda  sık 
rastlanan  bir  uygulama  olup  Sözle menin 
gerekleriyle  ba da mayan  bir  alı kanlık  halidir. 
A HM,  ba vuru  sahibinin  özgürlü ünden 
mahrum  edilmesinin  hukukî  kesinlik  ve  ki inin 
keyfî  uygulamalardan  korunması  ilkeleriyle 
ba da madı ı kararına varmı tır.
15
 
 
                                                                                 
konusu uygulamalara son verilmi  ve yeni bir uygulama 
getirilmi tir. Yeni uygulamaya göre, soru turma safhasında 
ki inin alıkoyulmasına ili kin karar aldırmak üzere 
mahkemeye ba vurulması ve mahkemenin ki inin 
alıkoyulma halinin devam edip etmemesine ili kin yeni bir 
karar vermesi kuralı getirilmi tir. Bu  ekilde, Sözle mede 
öngörülen hukuka uygunluk ve yargı gözetimi ilkelerine 
uygunluk sa lanmı tır.  
14
 31 Temmuz 2000.  
15
 5. Madde 1. paragraf hükümlerinin benzer bir  ekilde 
ihlâli, 10 Ekim 2000 tarihli Grauslys-Litvanya davasında 
da görülmektedir. 
Sözle meye  uyum.  Sözle menin  hukuka 
uygunluk anlayı ı 
 
Ulusal hukuka tamamen uyulması  artının 
yanı  sıra,  herhangi  bir  özgürlükten  mahrumiyet 
uygulamasının  potansiyel  olarak  daha  kapsamlı 
Avrupa  nsan  Hakları  Sözle mesinin  “hukuka 
uygunluk” anlayı ıyla da ba da ması gerekir. Bu 
anlayı   öncelikle,  5.  Maddede  öngörülen  özel 
artların  –  bu 
artlar  ulusal  mevzuatta 
bulunmasalar  dahi  –  gözetilmesi  endi esiyle 
ba lantılıdır. 
Özgürlükten 
mahrumiyet 
uygulamasının  bu  mahrumiyetin  ki inin  Avrupa 
nsan  Hakları  Sözle mesi  tarafından  güvence 
altına  alınan  di er  hak  ve  özgürlüklerini  de 
etkilemesi,  bu  mahrumiyetin  keyfî  bir  ekilde 
uygulanan bir kanun hükmünden kaynaklanması 
ya  da  özü  itibarıyla  mahrumiyet  uygulamasının 
yetersiz bir gerekçeden kaynaklanması hallerinde 
bu  tür  bir  mahrumiyet  uygulaması  kabul 
edilemez.  Kurt-Türkiye  davasında,  A HM  u 
karara varmı tır: 


Yüklə 3,17 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   37




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə