Dədə Qorqud ● 2015/I I I 153
– Boynua bi dənə zinciri asacağlar, zincirə bağlıyacağlar, belədən-belə hürəcəy-
sən, belədən-belə hürəcəysən. Süfrəən nazın-nemətin yiyəcəylər, qırıntıların gətirib
tökəcəylər səən qabağua. Bı səən vəzifün.
Didi:
– Mən də ömrimnən bəxş elədim iyirmi il bı cavan oğlana.
Oğlan peyğəmmərdən ayrılanda didi:
– Ya peyğəmmər, məəçin xırdalığinan. Mənim ömrümdə eşşəgin də ömrinnən
var, itin də ömrinnən var.
Didi:
– Oğlan, vaxt gələcəy, vədə gələcəy, ayilə sahibi olacağsan. Oğlun, qızun
olacağ. Qollarunda zəmmil daşıyacağsan, azuqə daşıyacağsan, gətirib o zəmmili yerə
qoyanda diyəcəysən: − Elə yorulmuşam eşşəy kimi, mənə bi iskan çay verün, mən
içim. Hamımız bı kəlməni işdədirüy. Vaxt gələcəy, qocalacağsan, gücün heç nəyə
çatmıyacağ. Dilün çox olacağ. Evdə uşağa diyəcəysən:
– Ay uşağ ey, damımızın işığın yandırmısan, malı yerinə salmısan? Uşağ da
dillənib sənə diyəcəy ki:
– Nə qədə danışırsan, it döyirsən ki...
Söylədi: Miriyeva Sehrayə, 1956 təvəllüdlü, orta təhsilli, Salyan rayonu
Şorsulu kəndi (Söyləyici kəndin yas məclislərini aparır)
NAĞILLAR
Dərzi qızının nağılı
Bir şah varıydı. Şahın da bir gözəl oğlu var iydi. Nə qədə istiyirdi ki, özünə lə-
yax yaxşı bi qız alsın, onu da tapa bilmirdi. Qonşuluxda iki bacı varıydı. Ataları da
dərziymiş. Ata da ölüp, ana da ölüp, iki bacı mehriban evdə dolanırmışdar. Özü də
bu padşahın oğlu hər gün səhər-səhər atı minip, aparır Arpa çayında atı suvarır, bıla-
rın qapısının ağzınnan keçəndə bı qızı görür. Vay öldim, vay partdadım, vay çartda-
dım. Nooldu, ay bala, atası diyir. Mən şaham, var məndə, döylət məndə, nə istiyirsən
məndə, noolub sənə?! Dərdün nədi, bir mənə de. Diyir ki, ata, qonşuda bir dərzi qızı
var, onu issiyirəm. Elçi göndərir, qız diyir ki, yox, mən kasıb adam, dərzi qızıyam,
iki bacıyuğ. Mən ərə gedsəm, məəm bacım necə olar? O, şah oğlu, məni bəyənip sax-
lamaz. Gəlillər, oğlana diyillər ki, qız belə didi. Oğlanın bir yaxşı dossu variymış.
Çağırır yanına, diyir:
−Mənə bir məsləhət ver.
Diyir:
– Sənə belə məsləhət verərəm ki, sakkızdı, muncuxdu, çərçi xırdası da bir söz-
nən. Al buların hamısını, deynən, ay, çərçi xırdası alan, ay filan şey alan... Ged gir
qızın qapısınnan. Ged, gir qızın qapısına, gör hələ bu sənə nə diyir?
Gedir oğlan bı yoldaşı didiyi kimi, dostı didiyi kimi gedir, çərçi xırdaların yı-
ğışdırır, gedir girir bılların qapısına. Uşax gedir bacısının yanına, diyir, hə, filan şey
var, onnan mənə al, filan şey var, onnan mənə al. Qız issiyir ki, öydən gessin, pul gə-
tirsin. Alsın da, bı uşağın səsin kəssin, bı özin öldirir. Bı çərçi xırdası satan diyir ki,
bacı, mən pıla satmıram ey, mən öpüşə verirəm.
Dədə Qorqud ● 2015/I I I 154
Diyir:
– Ay qardaş, bı nə sözdü, ayıpdı, mən qız uşağı, yetim adamam, sən mənnən
belə şey issiyirsən. Pul diyirsən, neçiyə diyirsən, gətirim alım.
Diyir:
– Yox.
Uşax da özini çırpır yerə, öldirir özünü ey, alassan, alassan, vəssalam. Qız o
yana baxır, bı yana baxır, Allah, bi yuxarda sən görürsən, neynim, özünü öldürür
da... Yavaşca üzünnən belə tutur, oğlan burdan bi qəşəy öpür.
Diyir:
– Helə bı mənə bəsdi, artıxlmasıycan bəsdi. Bı çərçi xırdasını da hər şeyi tökür
bı uşağın qabağına, aradan çıxır. Səhər-səhər gənə bı həmən şahın oğlu atı minip, bıl-
ların qapısının ağzınnan keçir, aparır ki, Arpa çayında bı atı suvarsın. Keçəndə qa-
yıdır diyir:
– Ey dərzi qızı, ha dərzi qızı,
Reyhan mərzənin dəssəsi neçədi ha, neçədi?
Çərçi xırdası alıb, öpüş verməy necədi, ha necədi?
Hiii, qız ölür, partdıyır, çartdıyır, mənnən öpüş alan bı şahın oğlıymış. Bı da
kasıp qızdı da... Reyhan əkirmişdər, satırmışdar, onnan dolanırmışdar. Bı qız az fikir-
rəşir, çox fikirrəşir, xəbər göndərir. Diyir ki, şahın oğluna diyün, gəlirəm ona. Qısası
var axı, almalıdı. Diyir, gəlirəm ona. Səhərsi günü, bının da padruqası vardı. Çağırıp
ki, mənə məsləhət ver, şah mənə belə eliyip şahın oğlu. Çərçi xırdası verdi, mənnən
öpüş aldı. Mən neyləməliyəm?
Diyir:
– Ged bi dənə dərini, qoyun dərisini çıxad, başını belə boğ, qışdarı-qolları, ha-
mısı belə üssündə. Hərəsinə bi zınqıroo düz, o zınqıllıyır ha... olardan düz. Bi dənə
isti ciyar, qoyun ciyarı, pütrüm
1
. Pük salafanın içinə, yanında götürür. Axşam səni
mən aparacam olların həyətinə. Oğlanın evini də tanıyıram, təkcə axşam olannan
sora, yatmax vaxtı gəlir ora. Sənə mən yol görsədəcəm.
Necə diyirsə, bu qız elə də eliyir. Axşam padruqası gəlir, gecə gedillər olların
həyətində o qədə güdüllər, güdüllər, şahın oğlu gəlip belə qapını açanda bu, belə girir
dalınca. Belə örtəndə heç bunu görmür. Oğlan gəlir qəşəycənə soyunur, maykasını
çıxadır, issiyir ki, şalvarın çıxarda, qız qapını açır, girir içəri. Diyir ki, mən Azreyi-
ləm, gəlmişəm sənin canıı alam. Buyy, diyir, mən fılan qızı issiyirəm. Arzum var,
muradım var, qoy mən o qızı alım. Onnan sora məsləhət sənindi.
Diyir:
– Bıy, mən çıxıp gedəcəm, məəm yadımnan çıxacağ. Mən nə bilim, başqasıdı,
sənsən, o birsidi. Helə sənə bi peçat vırım, o peçatı vıram ki, mən sənə, bilim ki, sən-
sən.
Diyir:
– O peçat nədi?
Diyir:
– Bax öydə kim var, bir sənsən, bir mənəm. Şalvarıyı çək aşağı, səən yaniya iki
dəfə peçatı vurum, onnan sora çıxım, gedim.
1
Pütrüm – bütün
Dostları ilə paylaş: |