“Özel Hukuk” Uluslararası Sempozyum
27
etdiyi prosessual qaydalarla hüququn güclü tə-
rəfindən deyil, haqlı tərəfindən əldə edilməsini
təmin edir. Bu fikir də tənqid olunmuş və bu-
nun sadəcə mülki prosessual hüquq baxımın-
dan deyil, digər prosessual hüquqlar baxımın-
dan da ifadə edilə biləcəyi qeyd olunmuşdur.
Belə olduqda mülki prosessual hüququn məq-
sədini və digər mühakimə növləriylə arasındakı
fərqi izah etmək mümkün olmaz. Bununla ya-
naşı müasir mürəkkəb münasibətləri nəzərə al-
saq bu fikir yetərsizdir. Məsələn hal hazırda
əqli və sənaye mülkiyyəti və rəqabət kimi
sahələrdə, hüququn öz-özünə əldə edilməsinin
mümkün olmadığı, mütləq iddia qaldırılması-
nın zəruri olduğu çox mürəkkəb hüquqi müna-
sibətlər mövcuddur.
Başqa bir fikir mülki prosessual hüququn məq-
sədini hüquqi sülhün bərqərar edilməsi və qo-
runması olduğunu iddia edir. Bu fikrə görə
fərdlər heç bir qaydaya riayət etməyərək hü-
quqlarını əldə etməyə çalışsalar, münaqişə, hü-
quqi qeyri müəyyənlik və çaxnaşma yarana
bilər. Çünki bu zaman hər cür vasitəyə əl atıla
bilər. Demək ki, hüquq sistemi, mülki proses-
sual hüquq vasitəsi ilə belə münaqişənin yaran-
masına mane olur və hüquqi sülhü təmin edir.
Bu fikir də tənqid edilmişdir. Çünki mülki pro-
sessual hüquqda tərəf mənfəətləri ön plandadır,
mülki prosessual hüququn məqsədinin hər şə-
raitdə hüquqi sülhü təmin etmək olduğunu,
daha doğrusu birinci dərəcəli məqsədinin bu
olduğunu qə bul etmək mümkün deyildir. Digər
tərəfdən məhkəmədə verilən qərar hər zaman
doğru olmaya bilər və tərəflərdən birini ya da
diigərini razı salmaya bilər. Tərəflər razı qal-
masalar da bu qərara riayət edirlərsə, bu ədli
həqiqətin (qərarla meydana gələn həqiqətin) və
qərarın məcburi xarakter daşıması səbəbilə dir.
Belə halda isə hüquqi sülhün məhkəmə qərarı
ilə təmin edildiyini demək doğru deyildir.
Mülki prosessual hüququn məqsədinə dair ən
əhəmiyyətli fikir maddi həqiqət fikridir. Bu
fikrə görə mülki prosessual hüququn məqsədi,
maddi (mütləq) həqiqətə nail olmaq, maddi
həqiqətə əsaslanaraq, konkret hüququ təmin et-
məkdir. Buradakı mənasıyla maddi həqiqət,
Aristoteldəki həqiqətlə üst üstə düşən doğruluq
deyildir. Aristotelin qəbul etdiyi mənada olan
həqiqəti axtarıb tapmaq hakimin qüvvəsinin
fövqündədir, çünki, hakimin ixtiyarına hər cür
xətanı aradan qaldıran, fövqəlbəşər vasitələr
verilməmişdir. Maddi həqiqət əslində hakimin
subyektiv dəyərləndirməsinə əsaslanır. Đddia-
nın həqiqətən doğru olub olmadığını müəyyən-
riyle arasındaki farkı tek başına bu görüşle
açıklamak mümkün değildir. Ayrıca, günümü-
zün karmaşık ilişkileri içinde bu görüş yetersiz
kalmaktadır. Nitekim bugün, örneğin fikri ve
sınai mülkiyet ve rekabet gibi alanlarda, hakkın
kendiliğinden elde edilmesinin mümkün olma-
dığı, mutlaka dava yoluna gidilmesinin gerekli
olduğu çetrefil hukuki ilişkiler söz konusudur.
Bir başka görüş, medeni usul hukukunun ama-
cını hukuki barışı gerçekleştirmek ve korumak
olarak tanımlamaktadır. Bu görüşe göre, birey-
ler hiçbir kurala bağlı olmadan hak elde etme-
ye çalışırlarsa bir savaş ortamı, hukuki bir
belirsizlik ve kargaşa ortaya çıkar. Çünkü bu
takdirde her türlü araca başvurulması mümkün
olur. Şu halde, hukuk düzeni, medeni usul hu-
kuku aracılığıyla böyle bir savaş ortamının
doğmasına engel olur ve hukuki barışı sağlar.
Bu görüş de eleştirilmiştir. Çünkü medeni usul
hukukunda her şeye rağmen taraf menfaatleri
ilk plandadır; medeni usul hukukunun amacı-
nın ne pahasına olursa olsun hukuki barışı
sağlamak olduğu bu nedenle kabul edilemez,
daha doğrusu birincil amacın bu olduğu kabul
edilemez. Öte yandan, mahkemece verilen
karar her zaman doğru olmayabilir ve taraflar-
dan birini ya da diğerini tatmin etmeyebilir.
T araflar, tatmin olmasalar bile bu karara uyu-
yorlarsa, bu, adli gerçek (kararda beliren ger-
çek) ve kararın bağlayıcılığı nedeniyledir. Bu
şartlar altında hukuki barışın mahkeme kara-
rıyla tesis edildiğini söylemek doğru değildir.
Medeni usul hukukunun amacını açıklayan
görüşlerden en önemlisi maddi gerçek görüşü-
dür. Bu görüşe göre medeni usul hukukunun
amacı; maddi (mutlak) gerçeğe ulaşmak, mad-
di gerçeği temel alarak somut hakkı gerçekleş-
tirmektir. Bu teori anlamında maddi gerçek,
Aristo’nun gerçekle örtüşen doğruluk kavramı
değildir. Aristo’nun anladığı anlamdaki bir
gerçeği araştırıp tespit etmek hakimin gücünü
aşar, çünkü hakimin emrine her türlü hatayı
önleyen, birey üstü araçlar verilmemiştir. Mad-
di gerçek aslında hakimin sübjektif değerlen-
dirmesine dayanır. Đddianın gerçekten doğru
olduğunun tespiti imkansızdır. Dava malzeme-
sinin taraflarca getirilmesi ilkesine üstünlük
tanınmış olması medeni usul hukukunun ama-
cının maddi gerçeğin bulunması olduğu yolun-
daki tespitle çelişmez. Çünkü bu ilkenin tercih
edilmesinin nedeni, gerçeğin konuya yabancı
olan hakimin araştırmasıyla değil, tarafların
getireceği açıklama ve delillerle daha iyi bulu-
nabileceğine olan inançtır. Bütün inandırıcılı-