“Özel Hukuk” Uluslararası Sempozyum
29
quq münasibətidir və tərəflərin iradəsinə əsas-
lanır. Belə olduqda isə bu imkanlar istisna ma-
hiyyəti daşıyır. Nəticə etibarilə bu nəzəriyyə
yanlış qərar faktını mühakimənin məqsədi ilə
uyğunlaşdırmaqda çətinlik çəkir. Halbuki yan-
lış qərarın – əlavə kassasiya kimi istisna hallar
xaricində mövcudiyyətini davam etdirməsinə
mühakimənin məqsədinin deyil, qəti hökm an-
layışının səbəb olduğu irəli sür ülsə də bu izahat
yanlış qərarın icra edilməsini hüquqa uyğun-
laşdırma niyyətindən başqa bir şey deyildir.
Mülki prosessual hüququn məqsədi baxımın-
dan irəli sürüllən digər bir fikir də ədalətə nail
olma fikridir. Bu fikrə əsasən mülki prosessual
hüququn məqsədi ədaləti yerinə yetirməkdir
(ədalətli qərar qəbul etməkdir). Yalnız qeyd
etmək lazımdır ki, bu fikrin əsasını təşkil edən
“ ədalət” anlayışı son dərəcə mübahisəli, üzərin-
də uzlaşmaya varılmamış bir anlayışdır. Dola-
yısıyla belə mübahisəli bir siyasi və əxlaqi
anlayışı mülki prosessual hüququn məqsə dini
müəyyənləşdirmək üçün əsas olaraq qəbul et-
məyin doğru olmadığı irəli sür ülmüşdür. Bu-
nunla yanaşı ədalətli qərar qəbul edilə bilməsi
ancaq maddi hüququn buna imkan verməsiylə
mümkün ola bilər. Hakim mövcud olan qayda-
ları tətbiq etmək məcburiyyətindədir, bunlara
zidd hərəkət edə bilməz. Əks təqdirdə konkret
hadisə ədalətinə yol verilmiş olar və hüquqi
istiqrar pozular. Bu baxımdan mülki prosessual
hüquq qaydalarının ədalətli qərar qəbul etməyə
əlverişli olub olmadığı haqqındakı mübahisə,
ancaq o zaman aparıla bilər ki, maddi hüquq
qaydaları baxımından bir anlaşma əldə edilə
bilsin və bu qaydaların ədalətli nəticələr do-
ğurduğu qəbul edilsin. Bu mübahisənin yeri də
məhkəmələr deyil və məhkəmələrin bu mənada
ədaləti həyata keçirmələri mümkün deyildir.
Çünki hakim sosial mühəndis deyildir, qanu-
nun ona verdiyi səlahiyyət xaricinə çıxaraq qa-
nunvericinin iradəsini əks etdirən hüquq qay-
dalarının əksinə davrana bilməz.
Bəzi müəlliflər, mülki prosessual hüququn
məqsədinin, hüquq sistemini həyata keçirmək,
hüququn yerini gücləndirmək olduğunu iddia
edirlər. Bu fikrə görə, mücərrəd olaraq qayda-
nın nəzərdə tutulmuş olması kifayət deyil. Hü-
quq ancaq məhkəmənin hökmüylə konkretləşir,
təsbitlənir. Deməli, fərdlərin hüquqlarının təs-
bit olunmasıyla hüquq sistemi həyata keçiril-
miş olcaqdır. Bu fikir, hüquq sisteminə hüquq-
ların həyata keçirilməsindən daha çox əhəmiy-
yət verir. Halbuki hüquq sisteminin həyata ke-
çirilməsi bir məqsəd deyil, nəticəni göstərir.
engel olduğu ileri sürülmekte ise de, bu gerek-
çenin hatalı kararın icra edilmesini hukuka
uygun hale getirme çabasından başka bir şey
olmadığı söylenebilir.
Medeni usul hukukunun amacını konu alan bir
diğer görüş de a dalete ulaşma görüşüdür. Bu
görüşe göre, medeni usul hukukunun amacı
adaleti yerine getirmektir (adaletli karar ver-
mektir). Yalnız hemen belirtmek gerekir ki, bu
görüşün dayanağını teşkil eden “ adalet” kav-
ramı son derece tartışmalı, üzerinde uzlaşma
sağlanamamış bir kavramdır. Onun için, böy-
lesine tartışmalı politik ve ahlaki bir kavramı
medeni usul hukukunun amacını tespitte daya-
nak olarak kabul etmenin doğru bir yöntem
olmadığı ifade edilmiştir. Ayrıca, adaletli bir
karar verilmesi ancak maddi hukukun da buna
imkan vermesiyle mümkündür. Hakim mevcut
kuralları uygulamakla yükümlüdür; bu kural-
ları aşamaz, bu kurallardan ayrılamaz. Aksi
takdirde somut olay adaletine yol açılır ve hu-
kuki istikrar ortadan kalkar. Bu açıdan bakıl-
dığında medeni usul hukuku kurallarının ada-
letli karar vermeye elverişli olup olmadıkları
konusunda bir tartışma, ancak maddi hukuk
kuralları üzerinde bir anlaşma sağlanabiliyor
ve bu kuralların adil sonuçlara götürdüğü kabul
edilebiliyorsa, açılabilir. Ve bu tartışmanın ya-
pılacağı yer de mahkemeler değildir; mahke-
melerin bu anlamda adaleti gerçekleştirmeleri
söz konusu olamaz. Zira hakim bir sosyal
mühendis değildir, kanunun kendisine verdiği
takdir yetkisi dışında kanun koyucunun ira-
desini yansıtan hukuk kurallarını hiçe sayamaz.
Bazı yazarlar medeni usul hukukunun amacını,
hukuk düzenini gerçekleştirmek, hukuku teyit
etmek olarak görmüşlerdir. Bu görüşe göre, so-
yut olarak kural öngörülmesi yeterli değildir.
Hak ancak mahkeme hükmüyle somutlaşır,
tespit edilmiş olur. Demek ki, bireylerin hak-
larının tespit edilmesiyle hukuk düzeni gerçek-
leştirilmiş olmaktadır. Bu görüş, hukuk düze-
nine hakların gerçekleştirilmesinden daha fazla
yer tanımaktadır. Oysa hukuk düzeninin ger-
çekleştirilmesi bir amacı değil, bir sonucu be-
lirtir. Birey hukuk için değil, hukuk bireylerin
haklarına hizmet etmek için vardır.
Bugün en fazla benimsenen görüş, medeni usul
hukukunun amacının sübjektif hakların korun-
ması, tespiti ve gerçekleştirilmesi olduğunu
savunan görüştür. Dava konusu hukuki ilişki
özel hukuk kökenlidir ve tarafların serbest
iradesine dayanmaktadır. Onun için davanın