17
yazıçının gerçəkliklə ünsiyyəti, onun həyat materialı ilə sənətkar
rəftarı baxımından bu ifadə, zənnimcə, çox yerinə düşür: Elçin
nəsri ciddi nəsrdir - sözünün canı olan mətləbli nəsrdir”.
Elçin təkcə hekayələrində yox, povest və romanlarında da
söz israfçılığına yol vermir, həmişə lakonik yazır, əsl mətləbi
qələmə alır, rəmz və şərtiliklərdən, öz-özü ilə söhbət və daxili
dialoqlardan, əfsanə və nağıl ünsürlərindən tez-tez istifadə edir.
Elçinin “Bir görüşün tarixçəsi”, “Toyuğun diri qalması”,
“Dolça” kimi povestləri yalnız Azərbaycanda deyil, dünyanın bir
çox ölkələrində nəşr olunmuş, oxucular tərəfındən böyük maraqla
qarşılanmışdır. Təsadüfi deyil ki, bu povestlər keçmiş Sovet
İttifaqının ən populyar və çoxtirajlı jurnallarında dərc edilmişdi
(“Bir görüşün tarixçəsi” – “Yunost” jurnalı, 1977, № 6; “Toyu-
ğun diri qalması” – “Drujba narodov” və “Don” jurnalları, eyni
vaxtda, 1978, № 10; “Dolça” – “Yunost” jurnalı, 1981, № 8).
Onun əsərləri bir çox ədəbi mükafatlar, o cümlədən SSRİ
Yazıçılar İttifaqının, “Drujba narodov” və “Smena” (iki dəfə)
jurnallarının, “Literaturnaya qazeta”nın (iki dəfə), “Nedelya” həf-
təliyinin və digər mətbuat orqanlarının “İlin ən yaxşı əsəri” mü-
kafatlarını, Moskvada nəşr olunmuş “Əncir ağacı” adlı povest və
hekayələr kitabı keçmiş SSRİ-nin ən nüfuzlu mükafatlarından
birini – Lenin komsomolu mükafatını, “Memar Sinan” Universi-
tetinin (İstanbul), Fateh Universitetinin (İstanbul) mükafatlarını,
eləcə də ulu öndər Heydər Əliyevin müvafiq Sərəncamı ilə
“İstiqlal”, Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham
Əliyevin Sərəncamı ilə isə “Şərəf” ordeni ilə təltif edilmişdir.
Ümumiyyətlə, qeyd etmək lazımdır ki, Elçin keçmiş ümum-
sovet ədəbi prosesində həm yazıçı kimi, həm də tənqidçi kimi ən
fəal surətdə iştirak edən nüfuzlu bir qələm sahibidir. Onun yalnız
elə “Literaturnaya qazeta”da dərc edilmiş onlarla məqalələrini,
“Voprosı literaturı”, “Literaturnoye obozreniye” kimi jurnallarda-
kı nəzəri çıxışlarını xatırlamaq kifayətdir.
Elçinin üç romanı – “Mahmud və Məryəm”, “Ağ dəvə” və
“Ölüm hökmü” – yalnız milli romançılığımızın yox, ümumiyyət-
18
lə, Azərbaycan ədəbiyyatının ciddi və əhəmiyyətli nailiyyətləri
hesab olunur və onlar bədii-estetik səviyyələri, qaldırdıqları sosial
-ictimai problemlərin dərinliyi baxımından keçmiş sovet ədəbiy-
yatında yaranmış ən mükəmməl romanlar sırasındadırlar.
Misal üçün, “Ölüm hökmü” romanı təxminən 60 illik bir
dövrün bədii salnaməsidir. Yazıçı həmin faciəvi və ziddiyyətli
dövrlə bağlı həqiqətləri bütün kəskinliyi ilə demiş, sovet ictimai
quruluşunun cəmiyyətə vurduğu mənəvi və maddi zərbələrin
insan talelərinə təsirini dolğun bədii boyalarla ifadə etmişdir.
Romanda həm 20-30-cu illərlə, həm də müasir dövrümüzlə bağlı
faktoloji sənədlilik, bədii təxəyyül və obrazlarla özünün üzvi
vəhdətini tapmışdır.
Elçinin dramaturgiyası, son illərdə qələmə aldığı komediya-
lar Azərbaycan komedioqrafiyasını keyfiyyətcə yeni bir mərhə-
ləyə qaldırmış və milli sənətimizdə bədii-estetik hadisə olaraq
“Elçin teatrı”nı yaratmışdır. Onun “Poçt şöbəsində xəyal”, “Ah,
Paris!.. Paris!..”, “Mən sənin dayınam”, “Dəlixanadan dəli qaçıb,
yaxud mənim sevimli dəlim”, “Mənim ərim dəlidir”, “Qatil”,
“Şekspir” və s. kimi pyesləri yalnız Azərbaycanın deyil, xarici
ölkələrin, o cümlədən Türkiyənin ən böyük teatrlarında uğurla
səhnəyə qoyulmuşdur.
Görkəmli tənqidçi Yaşar Qarayev yazır: “Elçin dramaturgi-
yamızda ilk dəfə olaraq xaosun, hərc-mərcliyin obrazını yaradır!
Onların əsasında duran mənəvi-əxlaqi, ideoloji stereotiplərə,
normativ düşüncə və rəftar tərzinə ən müasir, ayıq, oyaq ədəbi-
estetik münasibət ifadə edir.”
Elçinin “Tənqid və nəsr”, “Klassik aşıq ədəbiyyatında “dün-
ya” obrazı”, Üzeyir Hacıbəyovun publisistikasını tədqiq və təhlil
edən “Bəstəkarın vətəndaş sözü” monoqrafiyaları, eləcə də
Azərbaycanın böyük şəxsiyyətlərinə ‒ Bülbülə həsr edilmiş “Bül-
bül”, Azərbaycan Demokratik Cümhuriyyətinin lideri Məmməd
Əmin Rəsulzadənin həyat və yaradıcılığından bəhs edən
“Məmməd Əmin Rəsulzadə”, yazıçı, siyasi-ictimai xadim Nə-
riman Nərimanovun yaradıcılığını və fəaliyyətini işıqlandıran
19
“Nəriman Nərimanov”, Cəfər Cabbarlının yaradıcılığını yeni
aspektdən təhlil edən “Sənətkar və şəxsiyyət” monoqrafık oçerk-
ləri və s. kimi elmi əsərləri Azərbaycan ədəbiyyatşünaslıq elmi-
nin son onillərdə əldə etdiyi nailiyyətlərin parlaq nümunələridir.
Onun son illərdə çap etdirdiyi son dərəcə orijinal “Ədəbi
düşüncələr”i böyük marağa səbəb olmuş və həm oxucular, həm
də ədəbi ictimaiyyət tərəfindən yüksək qiymətləndirilmişdir.
Elçinin ədəbi fəaliyyətində tərcümə də əhəmiyyətli yer tutur.
Onun klassik yapon poeziyasından tərcümə etdiyi “Nərgizin bircə
ləçəyi”, Qərb yazıçılarının hekayələrindən ibarət “Necə oldu ki,
Pyer Duş məşhurlaşdı” kitabları, Molyerin “Skapenin kələkləri”
və “Jorj Danden, yaxud aldanmış ər” komediyaları və s. oxucular
və tamaşaçılar tərəfındən rəğbətlə qarşılanmışdır.
Elçinin əsərləri rus, ingilis, fransız, alman, ispan, türk, macar,
bolqar, ərəb, rumın, fars, çex, polyak, xorvat, gürcü, moldav,
türkmən, özbək, qazax, tacik, serb və s. dillərə tərcümə edil-
mişdir. Yalnız elə bu faktı qeyd edək ki, Elçinin qardaş Türkiyədə
18 kitabı nəşr olunmuşdur.
Elçin bu gün ədəbi-mədəni mühitin formalaşmasında böyük
rolu olan hörmətli və nüfuzlu şəxsiyyətlərdən biridir. Onun həm
dövlətçiliklə, həm də bədii yaradıcılıqla bağlı fəaliyyəti bir-birini
ahəngdar şəkildə tamamlamışdır.
Elçin hazırda yaradıcılığının ən dolğun çağını yaşayır və biz
inanırıq ki, o, yeni-yeni əsərləri ilə ədəbiyyat xəzinəmizi daha da
zənginləşdirəcəkdir.
Bu elə həmin Elçindir – alnının təri olan bütün zəhmətini 10
cildlik “Seçilmiş əsərləri”ndə cəmləşdirdi.
Bu elə həmin Elçindir – “Min gecədən biri”ni yazıb.
Bu elə həmin Elçindir – “Açıq pəncərə”ni qələmə aldı.
Bu elə həmin Elçindir – “SOS”u yazdı.
Bu elə həmin Elçindir – “Gümüşü, narıncı, məxməri”ni
yazdı.
Bu elə həmin Elçindir – “Bu dünyadan qatarlar gedər” dedi.
Dostları ilə paylaş: |