Sərəxsinin “Məbsut” adlı əsərində ibadətlərlə bağlı bəzi fiqhi qaydalar
25
4.
ُعوُﺮﱡﺸﻟا
ٌمِﺰْﻠُﻣ
ِرْﺬﱠﻨﻟﺎَﻛ
:
“Başlamaq nəzir etmək kimi vacib edir”.
Bir şəxs dörd rükət
qılmaq niyyəti ilə nafilə namaza başladıqdan sonra danışsa, iki rükət qəza etməlidir.
Çünki nafilənin hər iki rükəti də ayrı-ayrılıqda təkbaşına bir namazdır. Başlamadıqca
və ya nəzir etmədikcə hər hansı bir şey vacib olmaz. Hətta bəzilərinə görə, yüz rükətə
belə niyyət etsə, niyyət etdiyi qədər namazı qəza etməlidir. Çünki
başlamaq nəzir
etmək kimi vacib edir.
23
5.
َﻻ
ُﻊِﻤَﺘْﺠَﻳ
ِنﺎَﺿْﺮَـﻓ
ﻲِﻓ
ٍﺖْﻗَو
ٍﺪِﺣاَو
:
“Bir vaxtda iki fərz bir yerə gəlməz”. Bir şəxs cümə
günü evində günorta namazını qıldıqdan sonra imamla birlikdə cümə namazını
qılarsa, onun fərzi cümə namazıdır. Günorta namazı isə onun üçün nafilə olur. Çünki
o, günorta namazını qılmaqla cümə namazına getmə əmrini yerinə yetirmiş olmur.
Belə olan
təqdirdə, cümə namazını qılmaqla fərzi qılmış olur. Çünki
bir vaxtda iki fərz
bir yerə gəlməz. Cümə namazının fərz olması əvvəlki namazın nafiləyə çevrilməsini
vacib edir.
24
6.
ُةَدﺎَﺒِﻌْﻟا
َﻻ
ىﱠدَﺄَﺘَـﺗ
ﺎَﻤِﺑ
َﻮُﻫ
ﱞﻲِﻬْﻨَﻣ
ُﻪْﻨَﻋ
:
“İbadət qadağan edilmiş bir şeylə yerinə
yetirilməz”. Bu qayda Bişr ibn Qiyas əl-Mərisiyə (ö. 218/833)
25
aiddir. Onun
fikrincə, bir şəxs qəsb edilmiş bir ərazidə və ya qəsb edilmiş bir paltarla namaz qılarsa,
namazı caiz deyil. Çünki
ibadət qadağan edilmiş bir şeylə yerinə yetirilməz.
Hənəfilərə görə isə, qadağa namazla bağlı bir şeydən ötrü qoyulmamışsa, namazın
caiz olmasına əngəl təşkil etməz. Bu məsələ ilə bağlı qadağanın dəlili də Əbu
Hüreyrənin nəql etdiyi “Hz. Peyğəmbər yeddi yerdə namaz qılınmasını qadağan
etmişdir: heyvanların
kəsildiyi yer, zibillik, qəbiristanlıq, hamam, yolun ortası, dəvə
ağılları və Kəbənin üstü”
26
məzmunlu hədisidir.
27
7.
ُءاَدَأ
ِةَدﺎَﺒِﻌْﻟا
ِﺔَﻔِﺼِﺑ
ِلﺎَﻤَﻜْﻟا
ٌﺐِﺟاَو
:
“İbadətin nöqsansız yerinə yetirilməsi vacibdir”.
Sərəxsi bu qaydanı səhv səcdəsinin vacib və ya sünnə olduğu mövuzusunu izah
edərkən Kərxinin İmam Məhəmmədin (ö. 189/805) “imam səhvə yol verərsə, ona tabe
olan camaatın səcdə etməsi vacib olar” sözünü dəlil gətirərək vacib olduğu fikrini
qəbul etdiyini qeyd edir və belə davam edir: “Səhv səcdəsi ibadətdəki nöqsanlığı
aradan qaldırmaqdır. Belə olan halda səhv səcdəsi həcdəki cəza qurbanı kimi vacibdir.
Çünki
ibadətin nöqsansız yerinə yetirilməsi vacibdir. Onun nöqsansız olması da
yalnız nöqsanlığın aradan qaldırılması ilə mümkündür”. Digər Hənəfi fəqehlər isə,
23
Sərəxsi, “Məbsut”,
I,
159. Eyni və ya oxşar qaydalar üçün bax. I, 181, 208, 209, III, 70, 83, 97.
24
Sərəxsi, “Məbsut”,
I, 176.
25
Yaşadığı dövrdə Hənəfi fəqehlərin məşhurlarından biri olan Bişr fiqh elmini Əbu Yusifdən (ö.
182/798) əxz etmiş və onun fiqhi məsələlərdə çoxlu sayda fikirlərini nəql etmişdir. Həmçinin o, kəlam
elmi ilə də məşğul olmuş və Cəhmiyyə ilə Mürciə cərəyanlarının fikirlərini mənimsəmişdir. Əlavə
məlumat üçün bax. Ahmet Saim Kılavuz, “Bişr b. Ğıyas el-Merisi, Hayatı, Görüşleri ve İslam Düşünce
Tarihindeki Yeri”,
T.C. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, Sayı: 2, Cilt: 2, Yıl: 2, 1987,
s. 99-109; Kılavuz “Bişr b. Gıyas”,
DİA, İstanbul 1992, VI, 220-221.
26
Hədisin tam mətni üçün bax. Tirmizi, Səlat, 141.
27
Sərəxsi, “Məbsut”,
I,
206.
Anar Qurbanov
26
İmam Məhəmmədin “səhv səcdəsi etmək üçün qayıtmaq təşəhhüdü aradan qaldırmaz”
sözünü dəlil gətirərək, bu səcdənin sünnə olduğunu bildirmişlər və “əgər vacib
olsaydı, tilavət səcdəsində olduğu kimi təşəhhüdü aradan qaldırardı”
fikrini irəli
sürmüşlər.
28
8.
ُءﺎَﻀَﻘْﻟا
ِﺔَﻔِﺼِﺑ
ِءاَدَْﻷا
:
“Qəza əda sifəti ilədir”. Sərəxsi bu qaydanı Bəlxinin (ö.
199/814)
29
görüşü kimi qeyd etmişdir. Belə ki, bir kəs iki rükətdə “Fatihə” surəsini
oxuyub əlavə surə oxumağı yaddan çıxarsa, bu surəni son iki rükətdə qəza edə bilər.
Bunun dəlili Hz. Ömərin axşam namazının rükətlərindən birindəki əlavə surəni
oxumağı unudarak tərk etdikdən sonra onu üçüncü rükətdə qəza etməsidir. İmam
Məhəmməd “əl-Əsl” adlı əsərində bərkdən oxumalı olduğunu söyləmiş, Bəlxi də
bununla yalnız surəni nəzərdə tutduğunu bildirmişdir. Çünki
qəza əda sifəti ilədir.
Yəni, yerində və vaxtında əda necə edilirsə, qəza da eynilə yerinə yetirilməlidir. Bu
rükətlərdəki “Fatihə” isə yerində və vaxtında oxunur. Buna görə də onu son iki rükətdə
oxuyarkən yavaşdan oxumalıdır.
30
9.
ُﻢْﻜُﺣ
ِزاَﻮَﺠْﻟا
ٌﻖﱢﻠَﻌَـﺘُﻣ
ِءاَدَﺄِﺑ
ِنﺎَﻛْرَْﻷا
:
“Cəvaz hökmü rüknlərinin ədasına bağlıdır”.
Sərəxsi vacibin tərk edilməsi ilə namazın təzədən qılınmasının lazım olmadığını,
bunun kərahət və nöqsanlıq olmaqla yanaşı, namazı pozmadığını bildirdikdən sonra
sözügedən qaydanı qeyd etmişdir. Çünki
cəvaz hökmü rüknlərinin ədasına bağlıdır.
31
Yəni, namazın caiz və etibarlı olması, onun fərzlərinin yerinə yetirilməsinə bağlıdır.
10.
ُدﱠﺮَﺠُﻣ
ِﺔﱠﻴﱢـﻨﻟا
َﻻ
ُﺐِﺟﻮُﻳ
ﺎًﺌْﻴَﺷ
ﺎَﻣ
ْﻢَﻟ
ُﻳ
ْعَﺮْﺸ
:
“Əməli olaraq başlanmamışsa, sadəcə olaraq
niyyət etmək hər hansı bir şeyi vacib etməz”. Bir şəxs altı rükət namaz qılmağa
niyyət edərək günorta namazına başlayar, sonra bundan
vaz keçib dördüncü rükətin
axırında salam verərsə, namazı tamamlanmış olar və hər hansı bir şey də lazım
gəlməz. Çünki o, niyyət etdiyi məsələdə səhv hərəkət etmiş, sonra da buna peşman
olmuşdur. Peşman olmaq da bir tövbədir.
Əməli olaraq başlanmamışsa, sadəcə
olaraq niyyət etmək hər hansı bir şeyi vacib etməz.
32
Bundan əlavə, Sərəxsi Kitabüs-
səlat bölməsində buna oxşar bir qayda qeyd edərək belə demişdir: “
Qayda budur ki,
hərəkətdən təcrid edilən niyyət hər hansı bir nəticə meydana gətirməz. Belə ki, bir
şəxs səfərə çıxmağa niyyət edərsə, əməli olaraq səfərə çıxmayınca, niyyət hərəkətdən
təcrid edildiyi üçün həmin adam yolçu sayılmaz”.
33
Odur ki, bu qaydalardan mücərrəd
niyyətin
kifayət etmədiyi, əməlin də meydana gəlməsinin şərt olduğu aydın olur.
11.
ﺎَﻣ
َﺲْﻴَﻟ
ٍﺔَﺑْﺮُﻘِﺑ
َﻻ
ُمﺎَﻘُـﻳ
َمﺎَﻘَﻣ
ِﺔَﺑْﺮُﻘْﻟا
:
“İbadət olmayan bir şey ibadət yerinə keçməz”.
Hənəfilərə görə, zəkat olaraq verilən mal yoxsulun haqqı yox, sırf Allah haqqıdır.
28
Sərəxsi, “Məbsut”,
I,
218-219.
29
Mənbələrdə bildirildiyinə görə, Əbu Müti Bəlxi Əbu Hənifənin tələbəsi olmuş və onda “əl-Fiqhül-
əkbər” ilə “əl-Fiqhül-əbsət” adlı əsərləri nəql etmişdir. Geniş məlumat üçün bax. Mehmet Şener, “Ebu
Muti el-Belhi”,
DİA, İstanbul 1992, X, 194.
30
Sərəxsi, “Məbsut”,
I,
221. Eyni qaydalar üçün bax. II, 124, IV, 119.
31
Sərəxsi, “Məbsut”,
I, 223.
32
Sərəxsi, “Məbsut”,
I, 232.
33
Sərəxsi, “Məbsut”,
I, 239.