Microsoft Word Esref Veyselli Qarsima siz cixin cap docx
Yüklə 1,96 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Bağda ərik yox idi, Gözün-könlün tox idi. Bağda ərik bitibdi, Salam-məlik itibdi..
253 Şəmşirin, Şirvanda aşıq Şakirin, aşıq Pənahın, aşıq Bəylərin xeyir-duasını almış olan və bu aşıqların apardığı el məclislərinə xüsusi bir yaraşıq verən, dəfələrlə Respublika baxışlarının, festivallarının qalibi, diplomatı olan, İ.V.Stalinin 70 illik yubile- yində öz əvəzsiz sənəti ilə iştrak etmək üçün dəvətnamə alan, aşıq Şahmuradın yetirməsi şair Adıgözəl kişinin oğlu aşıq Vəli İmanov və onun əvəzsiz dostu aşıq Humay haqqında çox az şey bilirik. Onun böyük şövq və yüksək məharətlə ifa etdiyi el havaları “Arazbarı”, “Mürqi-səhər”, “Hüsnüyarı”, “Bayazı” dünya şöh- rətli bəstəkarımız Üzeyir Hacibəylinin çox xoşuna gəlib. 1938- ci ildə o, xalq yaradıcılığı festivalının qalibi olaraq medalla təltif edilib. Və elə həmin il onun vətəndaşlıq sənədinin-paspor- tunun daimi qeydiyyat vərəqəsinə əlavə olaraq “1” rəqəmi vuru- lub. Bu o vaxt el sənətkarına birinci növbədə hörmət əlaməti idi. O, istənilən rayonda, istənilən bölgədə konsertlər verə bilər- di. Sənətdə naşı olan adamlara el şənliklərində çalıb-çağırmağa icazə verməmək hüququ da qazanardı aşıq Vəli, “1” rəqəmi ilə... Nə yaxşı ki, Vəli Adıgözəl oğlu İmanovun yastı balaba- nından havalanıb çıxan, ürəkləri ehtizaza gətirən el havalarının bir çoxu Azərbaycan radiosunun qızıl fondunda qorunub sax- lanır. Biz arzu edərdik ki, onları tez-tez səsləndirsinlər.. Nə yaxşı ki, dəyərli sənətkarın oğlanları Şiralı müəllim, Piralı bəy böyük sənətkarın sənətini yaşadır, ona məxsus olan nəfəsli alətləri haqqında yazılan qəzet məqalələrini göz bəbəyi kimi qoruyub saxlayırlar...
254 Yaddaşlardan gələn səslər Müharibənin (1941-1945) ağır və acınacaqlı illərində kolxoz sədri işləyən Şəfi əmimə xəbər verirlər ki, filankəs (bir xanım) axşam biçindən evə qayıdarkən corablarının, ayaqqabılarının içində, xalatının ciblərində taxıl aparır. Şəfi kişi bir anlıq həmin çoxuşaqlı ananın ailə vəzyyətini gözlərinin önünə gətirir, öz atına iki çuval dən yükləyib həmin qadının qapısına gəlir, buğda ilə dolu çuvalları atın üstündən yerə qoyur və həmin xanıma üz tutaraq deyir:- “Bilirəm vəziyyət çətindir, bundan sonra sənin uşaqların üçün lazım olan taxılı özüm gətirəcəyəm, sən əziyyət çəkmə, çalış ki, uşaqlar böyüsünlər”.. Sonralar həmin nurani qadın bu söhbəti kəndimizin məclislərində danışardı... Yazıçılar Birliyinin bədii ədəbiyyatı təbliğ bürosunun xətti ilə Füzuliyə ezam olunmuşdum. Dostlarla görüşüb bir az qəlyanaltı etdikdən sonra kəndimizə getmək qərarına gəldim. Payi-piyada Füzuli şəhərindən Ağdam istiqamətindəki çıxacağa tərəf gəlirdim. Qəfildən yanımda “Niva” markalı bir maşın dayandı. Çox səliqə ilə geyinmiş, üz-gözündən nur tökülən, o vaxt Füzuli rayon Xalq Deputatları Soveti İcraiyyə Komitəsinin sədri işləyən Nəbi Muxtarov maşından düşdü. Görüşüb hal-əhval tutduqdan sonra dedim: -“Mən sizin uşaq- lıq çağlarınızı görmüşəm, Nəbi olduğunuzu göstərin”. Nəbi Muxtarovun üzündə qeyri-adi bir təbəssüm yarandı: ”Əşrəf müəllim, çox-çox təəssüf edirəm ki, mən təcili olaraq kənd Horadizdəki müşavirəyə getməliyəm... Ancaq bu maşın sizin ixtiyarınızdadır”-dedi... Ailə həyatı qurduqdan sonra (ikinci dəfə) Aşağı Veysəlli kəndinə də tez-tez getməli olurdum. Uşaqlıq illərində də bu kəndə tez-tez gələr və dostlarımla görüşərdim.Yaxın qohumu- muz, kolxoz sədri Qədir İbrahimovun həyat yoldaşı Pakizə xanım eşitsəydi ki, mən onların kəndindəyəm, o saat oğlu rəhmətlik Bəhlulu göndərərdi ki, məni evlərinə aparsın..
255 Böyüyəndən sonra isə ən çox gecələdiyim yer qaynatam Kazım kişinin evi olardı. Aşağı Veysəllidə yaşayan 120 yaşlı Ayna nənəm, Əli dayım, onun ailəsi, uşaqları, Bacıxanım xalam və onun həyat yoldaşı Qəhrəman kişi, Qarabağ bölgəsində çox məşhur- laşmış sənətçilərdən sayılan aşıq Vəli, onun oğlu Şiralı müəllim, sinəsində xalq deyimləri, aşıq qoşmaları çağlayan Bayraməli Nuriyev və başqaları ilə görüşməkdən xüsusi zövq alardım... Əli dayım və Qəhrəman kişinin səliqə-səhmanlı, geniş həyət- bacaları vardı. Yay aylarında sapsarı yetişmiş əriklər onların bağlarına qəribə bir gözəllik verərdi... Bir dəfə kəndə payız fəsli gəldim. Necə oldusa Qəhrəman dayı ilə görüşə bir az gecikdim. Biz onunla görüşəndə Qəhrəman dayı məni məzəmmət edirmiş kimi başladı nə başladı:
Bir kərə də yayda əriyin sapsarı saralıb adama “gəl-gəl” de- diyi günlərdə Aşağı Veysəli kəndinə gedəsi oldum. Başını aşağı salıb bağda var-gəl edən, hərdən əyilib yerə tökülən ərikləri dənləyən Qəhrəman kişinin sanki mənim gəlişimdən xəbəri yox idi. Bağın çəpərinə söykənib, vaxtı ilə Qəhrəman dayının mənə zarafatla söylədiyi şeir parçasına uyğun misralar uydurdum:
Gözün-könlün tox idi. Bağda ərik bitibdi, Salam-məlik itibdi?.. Qəhrəman kişi qəşş eləyib güldü. Görüşüb qucaqlaşdıq. Hal- əhvaldan sonra “məni yaman yerdə yaxaladın”-dedi. Həmin axşam bir vedrə ərik dərib balacalarımla görüşə gəldi... Yüklə 1,96 Mb. Dostları ilə paylaş:
|