nunla belə, tiranlar respublika quruluşunun zahiri formasını saxlasalar da,
qədim yunanlar onlara hakimiyyət qəsbkarları kimi baxırdılar. Yeni hökmdar-
lar bütün vəzifələrə özlərinin qohumlarını və dostlarını keçirmək istəyirdi-
lər. Onların hakimiyyət dayağı muzdlu ordu idi. İrsi aristokratiya oliqarxi-
yasını hakimiyyətdən uzaqlaşdıraraq, onlar öz şəxsi hakimiyyətlərini irsi
hakimiyyətə çevirməyə çalışırdılar. Buna görə Yunanıstanda öz banisindən
çox yaşayan tiran hökuməti azdır. İki əsr sonra tiranların dövlət idarəçiliyi-
nin avtoritar üslubunu tənqid edən Aristotel yazırdı: “Öz iradəsi ilə belə ha-
kimiyyətə dözə biləcək azad insan yoxdur.” Qədim Yunanıstanda tiranlar
və aristokratiya arasında gedən mübarizə nəticəsində tez-tez hakimiyyət də-
yişmələri baş verirdi. Tiranlar mesenatlıqla məşğul olurdular, şairləri, rəs-
samları, həkimləri, memarları - onlardan bəzilərinə xüsusi təqaüdlər ödəyə-
rək dəstəkləyirdilər. Tiranlardan bəziləri, məsələn, Lesbosda Pittak kimi,
yeni qanunlar tətbiq edərək, könüllü olaraq hakimiyyətdən imtina edirdilər.
Bu dövrdə Yunanıstanda dövlət idarəçiliyinin inkişafında hüquqi isla-
hatlar mühüm rol oynamışdı. Onlar sosial həyatın tənzimlənməsində dövlə-
tin rolunun yüksəlməsinə yardım edirdilər. Dövlət vətəndaşların təhlükəsiz-
liyinin və hüquqlarının təmin edilməsini öz əlinə almışdı. Yaxşı bilənləri və
qoruyanları zadəgan nəsilləri başçıları olan yazılmamış qanunların əvəzinə
yazılı qanunlar gəldi. Polis təşkilatı məhkəmə funksiyalarını dövlət hakim-
lərinin əlində cəmləşdirərək, onları qəbilələrdən aldı. Adi hüququn yazıl-
ması və kodifikasiyası yeni sosial münasibətləri tənzimləyən və aristokrati-
ya hakimlərinin özbaşınalığına son qoymağa iqtidarı olan məcburi normalar
sisteminin işlənib hazırlanması ilə müşayiət olunurdu. Yeni qanunvericilik
yunanların real həyat şəraitinə cavab verirdi. Adi hüququn yazılmasını və
yeniləşdirilməsini yunan polislərinin sakinləri ümumi hörmət qazanmış və
ədalətliliyi ilə fərqlənən müdrik hökmdarlara etibar edirdilər. Arxaik Yuna-
nıstanın ən nüfuzlu qanunvericiləri Afina arxontları (yüksək vəzifəli şəxs)
Drakont (b.e.ə. VII əsr) və Solon (b.e.ə. VI əsr) hesab olunurdular. Hakim-
lərdən bəziləri bütün polis vətəndaşlarının ümumi səsverməsi yolu ilə seçi-
lirdi. Xüsusi hallarda xalq yığıncağına apellyasiya verərək, çıxarılmış qəra-
ra görə etiraz etmək olardı.
Arxaik Yunanıstanda dövlət idarəçiliyi mədəniyyətinin ən parlaq nümu-
nəsi Solonun dövlətçilik fəaliyyətidir. B.e.ə. 594-cü ildə Solon Afinanın ar-
xontu seçilmiş və dövlət islahatları keçirmək üçün qeyri-məhdud səlahiy-
yətlər almışdı. Bu hökmdar qədim yunan dövlətçiliyi tarixinə demokratik
idarəetmənin əsaslarının təşəkkülünə yardım edən islahatçı kimi daxil ol-
muşdur. Attikada siyasi həyatın demokratlaşmasına doğru atılan zəruri ad-
dımlar kimi baxılan - attika əhalisinin borclarının silinməsi, borc əsarətinin
ləğvi, iri mülkədarlığın məhdudlaşdırılması, “geliyeyanın” - prisyajnılar
Fuad Məmmədov
158
İdarəetmə mədəniyyəti
məhkəməsinin tətbiqi onun adı ilə bağlıdır. Dövlətin məhkəmə funksiyala-
rının bir hissəsinin geniş xalq təbəqələrinə verilməsini ifadə edən məhkəmə
iclasçılarının tətbiqi, yeni yaranmaqda olan Afina demokratiyası üçün xüsu-
si əhəmiyyətə malik idi. Solon dövründə Afinanın siyasi quruluşu əmlak tə-
bəqələşməsi üzərində qurulmuşdu. Cəmiyyət dörd sinfə bölünmüşdü: “pen-
takosiomedimnlər” - daha varlı vətəndaşlar, “hippeylər” - atlılar, “zevgit-
lər” - ağir silahlı piyada döyüşçüləri, “fetlər”- sənətkarlar. Yalnız ilk üç si-
nif dövlət vəzifələrinə keçə bilərdilər, birinci sinif isə arxont vəzifəsinə id-
dia edə bilərdi. Bununla yanaşı dördüncü sinif də siyasi hüquqlar əldə etdi.
Xalq yığıncağı - “ekklesiyada”, əhalinin aşağı təbəqələri vəzifəli şəxslərin
seçilməsinə və dövlət siyasətinin ümumi kursunun müəyyən edilməsinə tə-
sir göstərə bilərdilər. Nəhayət, məhkəmə iclaslarında iştirak etməklə, xırda
sənətkarlar və tacirlər vəzifəli şəxslərin sui-istifadə hallarını təcrid edə bi-
lərdilər. Solonun dövründə dövlətçilik mədəniyyəti özündə ənənəvi mədəni
qaydaları və adətlərlərinin gələcək Afina demokratiyasının yeni idarəetmə
formaları ilə sintezini ifadə edirdi. Solonun islahatları kompromis xarakter
daşıyırdı və heç bir sosial problemi həll etmirdi. Buna baxmayaraq zadəgan
institutlarının rolu, polislərin qəbilə filalarına köhnə bölgüsü saxlansa da,
Solonun bir sıra yeni qanunları qəbilə hüququnun əsaslarını sarsıtdı, sənət-
karlığın və ticarətin inkişafını stimullaşdırdı. Klisfenin dövründə siyasi isla-
hatlar, demokratik elementlərin inkişafına və siyasi sabitləşməyə imkan verən
yeni inzibati bölgü hesabına davam etdi. Buna baxmayaraq ali inzibati or-
qan - şura islahat yolu ilə dəyişdirildi. Klisfen islahatlarının əhəmiyyətini
qiymətləndirən Herodot, afinalıların farslar üzərindəki qələbəsini demokra-
tik ruhun təsiri ilə izah edirdi, çünki ordu tiran uğrunda deyil, öz vətəndaş-
larının azadlığı uğrunda döyüşməsi ilə ruhlanırdı.
İdarəetmə mədəniyyətində dinə və etikaya mühüm əhəmiyyət verilirdi.
Dövlətin siyasi quruluşundakı dəyişikliklər köhnə qəbilə təşkilatına xas
olan qanunçuluq, ədalətlik və mənəviyyat prinsiplərinin itirilməsinə səbəb
oldu. Rasional təfəkkürün formalaşması ilə sıx bağlı olan, dinin və allahla-
rın missiyalarının yeni görmə imkanı yaranır. Əgər Olimpin Homer allahla-
rı mənəviyyat prinsiplərilə əlaqəli deyildilərsə, artıq Zelevkin hüquq kodek-
sində deyilirdi ki, allahlara qurbanlar deyil, yaxşılıq və ədalət əzmi gərəkdir.
Məlum olduğu kimi, Yunanıstanda rasional təfəkkürün inkişafına, burada
elmin və fəlsəfənin dindən ayrılması prosesini sürətləndirən qapalı kahin
kastasının və sabit dini ehkamların olmaması da səbəb olmuşdur.
Cox güman ki, Qədim Yunanıstanda demokratik idarəetmə mədəniyyə-
tinin formalaşması proseslərinin başa düşülməsi üçün daha maraqlı dövr -
Afinanın qədim yunan sivilizasiyası mərkəzinin olduğu klassik dövrdür. Bu
dövrün yunan-İran müharibələrinə baxmayaraq, kontunental Yunanıstan
159