da dövlət idarəçiliyi üçün mühüm əhəmiyyət daşıyan - humanistlik (jen),
sədaqət (çjun), böyüklərə hörmət (syao) və insanlar arasında qarşılıqlı mü-
nasibət normalarına riayət etmə (li) kimi bəşəri dəyərlərin tərbiyə edilməsi
və formalaşdırılmasını zəruri hesab edir. Köhnə həyat tərzinin bərpa edil-
məsinin tərəfdarı olaraq, Konfutsi dövlətlə ailə arasında prinsipial fərq gör-
mürdü. O, ailə üzvləri arasındakı “hökmdar - atadır, oğul - oğuldur” formu-
lu üzrə patriarxal qarşılıqlı münasibətlər modelini dövlətə tətbiq etmək tək-
lifini irəli sürürdü. Konfutsinin əksinə olaraq, digər görkəmli Çin mütəfək-
kiri Mo Tszı ( Mo Di, b.e.ə. V-IV əsrlərin hüdudu) hesab edirdi ki, bütün
sosial bəlalar konfutsilər tərəfindən təbliğ edilən “xüsusiləşmədən” törəyir.
İdarəetmənin əsasında insanlar arasında qarşılıqlı məhəbbətin durmalı oldu-
ğunu güman edən Mo Di, Çində nizam-intizam yaratmağa imkan verən
“ümumi məhəbbətin” zəruriliyi haqqında tezis irəli sürdü. Mo Di cəmiyyə-
tin ailə-qohum və klan xüsusiləşməsinə qarşı çıxaraq, “müdriklərə ehtiram
etməyə çağıraraq” imtiyazların və vəzifələrin vərəsəliklə ötürülməsi adətini
kəskin tənqid edirdi. Cəmiyyətdə sosial etikanın təkmilləşdirilməsini uğurlu
dövlət idarəçiliyinin mühüm şərti adlandıran konfutsilərdən fərqli olaraq,
”legistlərin” Çin fəlsəfə məktəbi qanunu idarəetmənin əsas vasitəsi hesab
edirdi. Legistlər əmin idilər ki, yalnız mükafat və cəzada özünü göstərən
qanun nizam-intizamı təmin edə və hərc-mərcliyin qarşısını ala bilər. Bu
zaman onlar qanunun son məqsədini xalqın itaət etməli olduğu hökmdarın
mütləq hakimiyyətinin təmin edilməsində görürdülər. Birinci üç məktəbdən
fərqli olaraq, banisinin Lao Szı hesab edildiyi “daos məktəbinin” nümayən-
dələri aqnostisizm və əvvəlcədən müəyyənetmə mövqelərində dayanırdılar.
Onlar hesab edirdilər ki, dünyada hər şey insanın iradəsindən asılı olmayan
və onun tərəfindən dərk edilməsi mümkün olmayan nə isə bir “yolla” (dao)
müəyyən edilir. Buna görə daoçular hökmdarın “fəaliyyətsiliyini”, onun ge-
dişatı qabaqcadan müəyyən olunmuş tarixi hadisələrə fəal müdaxilədən im-
tina etməsini dövlət idarəçiliyində səhvə yol verməməyin ən yaxşı üsulu
hesab edirdilər.
B.e.ə. IV əsrdə öz ideyalarının əməli tətbiqinə can atan legistlər dövrü
keçmiş ictimai münasibətlər sisteminin dəyişdirilməsi yolu ilə dövlət idarə-
çiliyinin effektivliyini yüksəltmək iqtidarında olan sosial-siyasi islahatların
təşəbbüskarı kimi çıxış edirdilər. Sıma Tsyanın “Tarixi qeydlər”inə görə
“Şan hökmdarının kitabı” əsərinin müəllifi hesab edilən Şan Yan b.e.ə.
359-cu və 350-ci illərdə Sin şahlığında belə bir islahatların keçirilməsinə
nail olmuşdur. Şan Yanın ictimai inkişafın tələblərinə cavab verən islahat-
ları dövlətin sosial iyerarxiyanın ənənəvi sisteminin dəyişdirilməsi hesabına
möhkəmləndirilməsinə yönəldilmişdir. Şan Yan tərəfindən tətbiq edilən ye-
ni dərəcələr sistemi sosial dərəcələrin vərəsəlik hüququ əsasında deyil, hər-
Fuad Məmmədov
152
İdarəetmə mədəniyyəti
bi xidmətlərə görə verilməsini nəzərdən keçirirdi. Sonralar dərəcələrin pulla
əldə edilməsinə icazə verildi. Torpağın alqı-satqısının leqallaşdırılması, re-
allaşdırılması, irsi zadəganlıq imtiyazlarının ləğvi, böyük ailələrin məcburi
parçalanması və vahid inzibati bölgünün tətbiqi nəticəsində Sin şahlığı Qə-
dim Çinin aparıcı quldarlıq dövlətlərindən biri oldu. Köhnə Çin aristokrati-
yasının hökmranlığına birdəfəlik son qoyaraq və şəxsi mülkiyyətin və əm-
təə-pul münasibətlərinin inkişafı üçün güclü təkan olaraq, islahatlar, əsilli
olmayan, lakin varlanmış insanlar üçün hakimiyyətə və yüksək sosial möv-
qeyə yol açaraq, əsillik və zənginlik arasındakı ziddiyyətlərin aradan qaldı-
rılmasına imkan yaratdı.
B.e.ə. 221-ci il üçün Sin şahlığı digər altı şahlıqları darmadağın edərək, öl-
kənin birləşməsi prosesini başa çatdırdı. Sin Şinxuan (“Sin sülaləsinin Birinci
imperatoru”) titulunu qəbul edən İn Çjen, imperiyanı 14 il idarə etdikdən sonra,
onun yaratdığı imperiya xalq üsyanının həmlələri altında süqut etdi. Buna bax-
mayaraq, Sin imperiyası qədim dövrün və orta əsrlərin sonrakı Çin imperiyala-
rı üçün nümunə olaraq, tarixə ilk mərkəzləşdirilmiş müstəbid dövlət kimi daxil
oldu. Yetərincə düzgün qurulmuş bürokratik struktura əsaslanan effektiv dövlət
idarəçiliyi sisteminin yaradılması nəticəsində Sin Şinxuan ölkənin siyasi və iq-
tisadi parçalanmasının qarşısını ala bildi. Dövlət, sərhədləri əvvəlki şahlıqların
təbii-coğrafi sərhədləri ilə uyğun gəlməyən 36 iri inzibati dairələrə bölünürdü.
Dairələr qəzalara, sonuncular isə - bir neçə icmanın daxil olduğu nahiyələrə
bölünürdü. Dairələrə birbaşa imperator tərəfindən təyin edilmiş rəislər başçılıq
edirdilər. Dairə idarəçiliyinə daxil olan, dairə rəisi yanında fəaliyyət göstərən
məmurlar mərkəzi idarəyə tabe idilər. Öz növbəsində dairə rəisinin səlahiyyəti-
nə qəza rəislərinin və onların müavinlərinin təyin edilməsi daxil idi. Ərazi böl-
güsünün ilkin həlqələrində inzibati hakimiyyət seçkili ağsaqqallara məxsus idi
ki, bu da icma özünüidarəsi ənənəsinin saxlanmasına imkan verirdi. İmperator
ölkənin tamhüquqlu irsi hökmdarı idi. İmperatorun qərarları və fərmanları
onun - hərbi, məhkəmə, maliyyə və digər mərkəzi idarələrin onlara tabe olduğu
iki məsləhətçisi tərəfindən həyata keçirilirdi. Dövlət hakimiyyətinin xüsusi
mərkəzi aparat idarəsi imperatorun və onun ailəsinin şəxsi ehtiyaclarına xidmət
edirdi. Xüsusi idarə dövlət arxivinin qorunması ilə məşğul olur və dairələrin
yoxlanılmasını yerinə yetirirdi, bunun sayəsində imperator monitorinqi və yerli
hakimiyyət orqanlarının qiymətləndirilməsini həyata keçirirdi. İmperiyanın
möhkəmlənməsinə Sin Şinxuanın ölkənin mədəni-iqtisadi konsolidasiyasına
yardım edən - dövlətçilik islahatı, vahid qanunçuluğun tətbiqi, yazının unifika-
siyası, ölçülər və çəkilər, həmçinin pul islahatı kimi islahatları səbəb olmuşdur.
Dövlətin xarici təhlükəsizliyini təmin etmək məqsədilə Sin Şinxuan tərəfindən
Böyük Çin səddinin tikilməsi haqqında qərar qəbul edilmişdir. Özünün həm
təşkilatçılıq qabiliyyətləri və həm də qəddarlığı ilə fərqlənən imperatorun ölü-
153